Obudowa jest jednak inna, niż w iPadzie 2, choć szukanie różnic to dość trudne zadanie. Można dostrzec nieco większe krzywizny zaokrąglonych krawędzi, odrobinę większy otwór tylnego aparatu oraz widoczną tylko w bezpośrednim porównaniu z poprzednikiem różnicę w grubości, która wynosi 0,6 mm (iPad 3 - 9,4 mm, iPad 2 - 8,8 mm). To, że nowy model nie jest cieńszy, może być trudne do przyjęcia dla wymagających klientów Apple. 

Odchudzenie obudowy było jedną z najważniejszych zmian wprowadzonych, kiedy iPad 2 zastępował iPada 1. Wobec tego zaś, że w iPadzie 3 pojawiły się nowa matryca, pojemniejszy akumulator i inny procesor, zwiększenie grubości o 0,6 mm można wybaczyć.

Większe znaczenie ma przyrost masy - wersja 4G iPada 3 okazała się o 60 g cięższa od iPada 2. Najnowszemu modelowi bliżej więc do iPada 1, niż do bezpośredniego poprzednika. W świecie laptopów byłaby to różnica pomijalna, ale jeśli przez dłuższy czas potrzymamy tablet w dłoni, na pewno odczujemy różnicę. Tym samym można się przekonać, że zmniejszenie masy urządzenia było słusznie oceniane jako jedna z ważniejszych zmian na lepsze, kiedy pojawił się iPad 2.

Tablety Asus Transformer Prime TF201 (589 g) i Toshiba AT200 (535 g) są lżejsze od iPada 3. 

USB, HDMI i czytnik kart pamięci w iPadzie to rzecz nie do pomyślenia, przynajmniej dla tęgich głów z Cupertino. Lepiej przecież sprzedawać akcesoria do iPada oraz naganiać klientów iTunes. 

Nowy tablet posiada więc 3,5-milimetrowe gniazdo słuchawkowe oraz 30-stykowy port dokowania. Wtyczka podpinana do tego ostatniego tkwi w nim chybotliwie i generalnie mało przekonująco. 

Do iPada 3 można podłączać stację bazową z klawiaturą lub, za pośrednictwem stosownej przejściówki (Digital AV Adapter), zewnętrzne wyświetlacze. Można też zrezygnować z kabli i przesyłać zdjęcia i filmy przez AirPlay (do 1080p w 3. generacji) w ramach infrastruktury Apple TV.

Kamerki

Apple było dumne z dwóch kamerek iPada 2. Ta przednia nadawała się do wideokonferencji, a tylna, 0,7 Mpx (960 x 720 pikseli), okazała się w porównaniu z aparatami licznych tabletów z systemem Android zabawką, której nie ma co traktować serio. 

W iPadzie 3 było więc pole do ulepszeń. Zdecydowano się zastąpić słaby moduł tylny aparatem 5 Mpx. Ma on pozwalać na nagrywanie filmów w Full HD, stabilizację obrazu przy jego rejestrowaniu i hybrydowy filtr podczerwieni poprawiający kolory.

Okładki Smartcover

Dobrą wiadomością dla posiadaczy Smartcover z iPada 2 jest to, że pasują one do iPada 3. Nakładka osłania tylko ekran, a aluminiowa część obudowy jest wystawiona na działanie czynników zewnętrznych. Umożliwia ona też ustawienie tabletu pod dwoma różnymi kątami, co może być korzystne podczas pisania na stole czy oglądania filmu. Utrzymywana jest na tablecie za pomocą magnesów, więc można ją szybko zdjąć.

Główną nowością w iPadzie trzeciej generacji jest wyświetlacz Retina. Apple zastosowało jako pierwsze tę szczególną matrycę o przekątnej 9,7 cala i bardzo wysokiej rozdzielczości, 2048 x 1536 pikseli. W porównaniu z iPadem 2 liczba pikseli zwiększyła się więc prawie czterokrotnie (3,1 mln w "trójce" i 0,8 mln pikseli w "dwójce"). Wysoka rozdzielczość przynosi jednej strony ostry jak brzytwa obraz (tekst, grafika), ale daje się odczuć negatywnie podczas przeglądania stron internetowych, gdzie pojedyncze znaki tekstowe mają wielkość 1 x 1 mm w trybie pełnoekranowym. Tekst jest mimo tego czytelny. 

Najwyższa wartość luminancji maksymalnej to "tylko" 321 cd/m², a jej średnia wyniosła prawie 304 cd/m². W porównaniu z iPadem 2 to o około 70 cd/m² mniej. W Asusie TF201 średnia to 484 cd/m², a w tablecie Blackberry PlayBook - 491 cd/m².

Co ciekawe, w drugim testowanym egzemplarzu (o identycznym wyposażeniu, tyle że czarnym) średnia wartość luminancji maksymalnej okazała się wyższa o około 25 cd/m². 

Wyświetlacz iPada 3 cechuje się bardzo dobrą głębią czerni, która ma wartość 0,38 cd/m². Kontrast wyniósł 839:1 w egzemplarzu białym, a 826:1 w czarnym.

Wysoka luminancja ma największe znaczenie podczas używania tabletu pod gołym niebem. Tu jednak ostrzegamy potencjalnego nabywcę, że - podobnie jak w praktycznie wszystkich konkurencyjnych modelach - powierzchnia ekranu jest błyszcząca. Przy niekorzystnym ustawieniu względem słońca zachowuje się ona jak lustro. Luminancja pozwala co prawda na w miarę swobodne korzystanie z tabletu na dworze, ale lepiej poszukać miejsca w cieniu. 100-200 cd/m² więcej znacznie poprawiłoby czytelność obrazu, ale wzrosłoby wtedy i tak duże zużycie energii.

Wyświetlacz Retina to matryca typu IPS, więc kąty widzenia są bardzo szerokie. Można do woli obracać i różnie ustawiać tablet, a wyświetlane na ekranie treści pozostają niezmienione. Problemy z czytelnością obrazu mogą wynikać tylko z winy refleksów. 

Specyfikacja nowego układu Apple A5x SoC (System on a Chip) może być rozczarowująca w obliczu wcześniejszych pogłosek. Postawiono bowiem na dwurdzeniowy procesor Cortex A9 ARM taktowany z częstotliwością 1 GHz (wg narzędzi diagnostycznych), toteż wydajność CPU nie zmieniła się w porównaniu z iPadem 2. Wyniki testów Geekbench są zatem podobne. Teoretycznie Nvidia z czterordzeniowym Cortex A9 w układzie Tegra 3, który odznacza się wyższym taktowaniem, powinna zapewniać znacznie lepsze osiągi. 

W dziedzinie wydajności GPU postęp był natomiast konieczny, gdyż wyższa rozdzielczość ekranu wymaga większej mocy obliczeniowej, szczególnie podczas grania. Dodano więc dwa kolejne rdzenie PowerVR SGX543MP. Dzięki temu wydajność powinna zwiększyć się dwukrotnie. Skoro jednak liczba pikseli jest prawie czterokrotnie większa, niż w iPadzie 2, w grach 3D w natywnej rozdzielczości trzeba liczyć się z ograniczeniem detali lub pogorszeniem płynności animacji. W testach Real Racing 2 HD (wersji dopasowanej do matrycy Retina) potwierdziło się to, gdyż auta nie poruszają się odpowiednio płynnie. 

Zmianą na lepsze jest dwukrotne zwiększenie w A5x zasobu pamięci operacyjnej do 1 GB. 

Mimo tego podczas przeglądania internetu i grania A5x nie wykazywał się żwawością. Od czasu do czasu autorzy byli konfrontowani z minimalnym przycinaniem i przywieszkami w iOS. To zachowanie nietypowe dla systemu operacyjnego Apple.