Marka ThinkPad każe spodziewać się, że urządzenia wejścia oferują komfort pracy, o którym większość ultrabooków może pomarzyć. I Edge Twist nie zawodzi pod tym względem.

To, jak udało się wcisnąć w smukłą obudowę masywne klawisze o soczystym skoku, budzi najwyższy podziw. Płytki są nieznacznie wklęsłe i mają lekko zaokrągloną dolną krawędź. Sprawia to, że pisze się bardzo przyjemnie i łatwo uniknąć literówek. Powierzchnia klawiatury nie ugina się w widoczny sposób, natomiast klawiatura z pewnością nie należy do najcichszych.

Znakiem rozpoznawczym biznesowych Lenovo pozostały zamienione miejscami klawisze Fn i lewy Ctrl. Można się do tego przyzwyczaić lub zamienić ich działanie w BIOS-ie. Dużo łatwiej wpłynąć na działanie klawiszy funkcyjnych. O tym, czy pierwszeństwo mają funkcje tradycyjne czy przypisane im przez Lenovo zadania, można zadecydować za pomocą kombinacji Fn+Esc.

Twist S230u nie został wyposażony ani w podświetlenie klawiatury, ani w lampkę ThinkLight. W słabych warunkach oświetleniowych nie pomogą więc one przy odczytaniu mało kontrastowych oznaczeń klawiszy F1-F12.

W środek manuału wciśnięto manipulator TrackPoint, który jak zwykle działa nienagannie. To czerwonemu grzybkowi przypisane są trzy przyciski za gładzikiem.

Jak na dzisiejsze standardy, płytka dotykowa nie jest jakaś ogromna. Jej miękka powierzchnia nie wyróżnia się specjalnie na tle pulpitu roboczego. Sterowanie kursorem jest bezproblemowe. Obsługa gestów jest dosyć sprawna, ale widać typowe dla laptopów z Windows 8 niezamierzone wywoływanie funkcji systemu. Przyciski gładzika są zintegrowane; działają cicho i pewnie. Szkoda, że płytka nie jest bardziej sztywna. Niektóre puknięcia nie są wyłapywane. 

W przypadku S230u można zignorować opisany powyżej osprzęt i skupić się na doznaniach dotykowych. Twista można używać w kilku konfiguracjach: tradycyjnego ultrabooka, podstawki (ekran obrócony plecami do klawiatury), namiotu lub tego, co współcześnie kojarzy się z tabletem. Muszę przyznać, że najwygodniejsza do miziania ekranu była opcja z rozstawieniem laptopa jak namiotu. Nie ustępował on pod naciskiem, a nastawienie ekranu względem użytkownika było optymalne. W pozycjach bardziej laptopowych jest trochę mniej stabilny, a trzymanie w rękach 1,5-kilogramowego tabletu jest na dłuższą metę męczące.

W Windows 8 uczyniono naprawdę sporo, by system ten był przyjazny dotykowi. Posiada on jednak obciążenie genetyczne w postaci kompatybilności ze starszymi systemami Microsoft i przystosowanym do nich oprogramowaniem. Dlatego wszystko pracuje fajnie na wciąż ograniczonej palecie aplikacji ze sklepu Microsoftu. Oprogramowanie kompatybilne wstecz lub po prostu starsze już nie zawsze działa tak pięknie. Począwszy od drobiazgów takich jak to, że klawiatura ekranowa nie wyskakuje automatycznie, gdy chce się wpisać coś w pasek adresu Firefoxa, a kończąc na tym, że bardziej zaawansowane czynności, jak choćby obróbka zdjęć, wymagają więcej precyzji. A może najzwyczajniej powinienem się dłużej poduczyć wykorzystywać możliwości rozpoznawania do pięciu palców jednocześnie. Pod ręką są też zawsze fizyczne klawisze Windows i regulacji głośności.

Wracając do wspomnianej wyżej klawiatury ekranowej - jest ona dostępna w dwóch wersjach. Standardowej i takiej, gdy trzymamy laptop obiema rękami, obsługując go kciukami. Można też próbować pisma odręcznego, ale przy braku wsparcia dla piórka jest to raczej gadżet. Sama reakcja na dotyk jest bardzo płynna, podobnie jak obrót obrazu po wyczuciu ruchu przez żyroskop.

Wybierając konkretną wersję Edge S230u, trzeba się zdecydować nie tylko na procesor (i3, i5, i7). Wyposażenie w dysk twardy i SSD w formie cache blokuje opcję modemu 3G. Dlatego wydaje mi się, że egzemplarz testowy był skonfigurowany optymalnie. Do procesora Core i5 dorzucono 2,5-calowy dysk SSD o pojemności 128 GB i moduł WWAN. W płytę główną było wlutowane 4 GB pamięci operacyjnej, ale można też spotkać wariant z 8 GB (z procesorem i7).

Mózgiem i sercem Twista jest Intel Core i5-3317U. Sufiks „U" oznacza przynależność do jednostek niskonapięciowych o TDP równym 17 W. Intelowi udało się przy tym uniknąć poważnego uszczerbku na wydajności. Podstawowe taktowanie wynosi 1,7 GHz, ale w razie potrzeby Turbo Boost 2.0 może je podnieść nawet do 2,6 GHz. Pamięć podręczna trzeciego poziomu to 3 MB, a dwurdzeniowy procesor potrafi liczyć cztery wątki jednocześnie (Hyper-Threading). Bardziej zaawansowanych użytkowników powinna ucieszyć obsługa instrukcji AES-NI i wirtualizacji VT-d.

i5-3317U uzyskał w benchmarkach Cinebench 3528 i 7321 pkt. w przypadku wersji R10 32 (test jedno/wielowątkowy), a 2,39 pkt w teście wielowątkowym nowszej aplikacji R11.5 64. To jedne z wyników potwierdzających, że wydajność tego procesora jest porównywalna z wydajnością Core i3-3110M o standardowym napięciu. Z innych CPU stosowanych w S230u i3-3217U pozbawiony Turbo Boost jest słabszy o jakieś 40%, podczas gdy i7-3517U będzie liczył szybciej o nieco ponad 10%.

Zintegrowana z procesorem grafika Intel HD Graphics 4000 (taktowanie 350-1050 MHz) jest w pełni wystarczająca do wszystkich zastosowań poza skomplikowaną obróbką 3D. Dotyczy to też gier komputerowych. Dla przykładu Anno 2070 działało w pełni płynnie tylko na niskich ustawieniach jakości.