Wyspowa klawiatura wykorzystana w laptopie Tecra Z50-C jest urządzeniem jedynie poprawnym. Skok klawiszy jest średni i umiarkowanie wyczuwalny w ostatniej fazie wciskania. Standardowe wymiary płytek (1,5 x 1,5 cm) ułatwiają pisanie. Rozmieszczenie klawiszy jest niemal klasyczne (wyróżniają się jedynie piętrowy klawisz Enter oraz wydzielenie strzałek kierunkowych).

Pewne zastrzeżenia budziło dosyć chybotliwe mocowanie klawiszy, które podczas energicznego pisania powodowało ponadstandardowy stukot. Być może również z tego względu powierzchnia płytek w dotyku sprawiała wrażenie stosunkowo cienkiej.

Klawiatura zastosowana w Z50-C ma jednostopniowe podświetlenie, które uaktywniamy przy użyciu skrótu klawiszowego Fn+Z. Podświetlenie można włączyć na stałe lub ustawić wyłączanie tej funkcji po 15 sekundach od ostatniego naciśnięcia klawisza.

Mapowanie klawiszy funkcyjnych jest dosyć wygodne. Praktycznie rozwiązano kwestię regulowania natężenia dźwięku. Z tę funkcję tę odpowiadają klawisze "3" oraz "4" w kombinacji z klawiszem Fn - wszystkie znajdują się w zasięgu lewej dłoni. Podobnie ma się sprawa z klawiszem odpowiedzialnym za całkowite wyciszenie głosu (funkcja przypisana do Esc). Z kolei do klawiszy F6 oraz F7 przydzielono funkcję regulowania intensywności podświetlenia ekranu.

Tabliczka dotykowa ma wymiary 10 x 5,6 cm. Na tafli gładzika umieszczono dwa piktogramy. Jeden z nich wyznacza punkt do wyłączenia urządzenia (podwójne puknięcie w lewym górnym rogu) a drugi - punkt do włączania trybu Eko (po przeciwległej stronie). Wyłączenie płytki jest możliwe również przy użyciu kombinacji klawiszy Fn+F9.

Powierzchnia tabliczki dotykowej jest gładka oraz ma odpowiedni poślizg. Przy krawędziach płytki oraz poniżej dolnej linii rozgraniczającej działanie klawiszy urządzenie nie reaguje na ruchy palca (w tych fragmentach występują tzw. "martwe strefy"). Uaktywnienie funkcji przycisku myszy jest wywoływane przez nacisk na odpowiednią stronę płytki dotykowej.

Pomiędzy klawiszami "G", "H" i "B" w obrębie klawiatury znajduje się dodatkowy przyrząd sterujący, tj. manipulator punktowy (AccuPoint). Niebieski krążek wykonano z bardzo szorstkiego tworzywa, które już przy pierwszym kontakcie z opuszką palca drażni naskórek. Na powierzchni manipulatora gromadzą się przez to zabrudzenia, co negatywnie wpływa na estetykę urządzenia.

Testowana Toshiba Z50-C została wyposażona w procesor Core i5-6200U, który należy do 6. generacji układów Intel Core (Skylake, 14-nanometrowy proces technologiczny). Nominalne taktowanie rdzeni tego CPU wynosi 2,3 GHz. Za wydajność graficzną odpowiada natomiast zintegrowany chip graficzny Intel HD Graphics 520.

Użytkownicy poszukujący wydajniejszych jednostek powinni rozejrzeć się za konfiguracjami wyposażonymi w procesor Core i7-6600U w tandemie z dodatkowym układem graficznym GeForce 930M. Układy Core i7 oprócz większej mocy obliczeniowej wyróżniają się pełnym wsparciem dla technologii vPro.

W omawianym laptopie zamontowano również dwa moduły pamięci DDR3L-1600 o łącznej pojemności 16 gigabajtów.

Wydajność układu Core i5-6200U jest wystarczająca zarówno do pracy biurowej jak i podstawowych zastosowań multimedialnych. Wydajność procesora w części wielowątkowej sprawdzianu Cinebench R15 została oceniona na 294 punkty. Dla porównania wymieniony wyżej procesor Core i7-6600U osiąga w tym samym teście średnio 327 punktów.

Zgodnie z przyjętą procedurą testową sprawdziłem również podatność procesora na występowanie zjawiska dławienia częstotliwości taktowania rdzeni podczas maksymalnego zapotrzebowania układu na energię. Podczas ekstremalnego testu wytrzymałościowego taktowanie jednostki CPU utrzymywało się na obniżonym poziomie (1,3 GHz), natomiast rdzeń układu graficznego pracował z minimalną częstotliwością wynoszącą 750 MHz. Należy jednak zaznaczyć, iż dosyć znaczne zredukowanie taktowania pracy komponentów nie miało wpływu na wydajność układu podczas typowego wykorzystania zasobów sprzętowych.

Układ Intel HD Graphics 520 cechuje się bazową częstotliwością taktowania na poziomie 300 MHz. Wydajność iGPU w teście 3DMark Fire Strike Graphics została oceniona na 844 punkty. Poprawny rezultat został osiągnięty dzięki wykorzystaniu dwukanałowego trybu pracy pamięci operacyjnej, z której to zasobów korzysta chip graficzny.

Toshiba Tecra Z50-C to niezły sprzęt biznesowy, który w trakcie trwania procedury testowej wyróżniał się wysoką kulturą pracy układu chłodzenia oraz poprawną ciepłotą pulpitu roboczego. Atuty tego urządzenia to również podwyższona wytrzymałość jednostki zasadniczej (obudowa wzmocniona magnezem) oraz urozmaicona zewnętrzna stylistyka tworzywa, którego wykończenie przywodzi na myśl szczotkowane aluminium.

Poprawnie wypadła także 15-calowa matryca IPS o dość wysokiej luminancji i całkiem dobrej jakości czerni. Wystarczająca jest również rozpiętość palety barw. Do drobnych wad testowanego wyświetlacza zaliczę uloty światła (widoczne na ciemnym tle).

Czasy pracy uzyskiwane na zasilaniu akumulatorowym są zadowalające. 

Do wad biznesowej Toshiby należy zaliczyć chybotliwe mocowanie mechanizmu klawiszy klawiatury, co w połączeniu z umiarkowanie wyczuwalnym skokiem klawiszy może wpływać na obniżenie komfortu obsługi urządzenia. Spiczaste i nieco niedopracowane wykończenie przedniej krawędzi obudowy urządzenia, nazbyt szorstka powierzchnia manipulatora punktowego oraz ograniczona ilość miejsca na oparcie lewego nadgarstka to kolejne aspekty, które w ogólnym rozrachunku minimalnie pogarszają ergonomię pracy z laptopem.

Nawet biorąc poprawkę na biznesowy charakter testowanego laptopa Tecra Z50-C negatywnie oceniłem także wydajność zastosowanego zestawu głośniczków, które cechują się niewystarczającą mocą maksymalną oraz przytłumionym brzmieniem.