Inteligentna odzież: programowalne włókna zmieniają tkaniny po naciśnięciu przycisku
Brzmi to jak antyteza szybkiej mody i wszystkich trendów, które dążą do coraz większej i szybciej zmieniającej się odzieży: interdyscyplinarny zespół z MIT zaprezentował włókno, które dostosowuje się do warunków środowiskowych.
Może kurczyć się w niskich temperaturach, aby kurtka była gęstsza i bardziej izolująca. Gdy robi się cieplej, ponownie się rozszerza, aż tkanina luźno opada. Po zaprogramowaniu nie jest wymagana żadna elektronika ani inny sprzęt.
W najlepszym przypadku kurtka, płaszcz lub sweter będą zawsze odpowiednio dopasowane, nawet po okresie postu. I są tak samo ciepłe w wiosenny dzień, jak i zimą.
Całkiem praktyczne
Nacisk kładziony jest jednak nie tylko na fakt, że nie jest wymagana żadna dodatkowa technologia lub że energia elektryczna może być również wykorzystywana jako bodziec wyzwalający - co wtedy wymaga dodatkowej technologii, ale odzież można regulować, naciskając przycisk.
Celem było opracowanie materiału, który może zmieniać się bezgłośnie i bez znacznego zużycia. Rezultatem są ciekłe kryształy, które są wbudowane w sieć elastomerów.
W zależności od składu, zakres temperatur powodujący reakcję lub rodzaj zmiany w materiale można precyzyjnie zdefiniować. A fakt, że ciekłe kryształy mogą zmieniać się za pomocą minimalnych prądów elektrycznych, można zobaczyć każdego dnia na cyfrowym budziku radiowym lub ekranie komputera.
A to nie wszystko, jeśli chodzi o pozytywne właściwości: mówi się, że nawet proces produkcji jest stosunkowo nieproblematyczny. Mieszanka materiałów może być łączona w procesie podobnym do drukarki 3D z żywicą. Obecnie cena za metr nici wynosi 20 centów.
Wydaje się więc całkiem możliwe, że w pewnym momencie faktycznie spotkamy to włókno w kurtkach, kapturach lub inteligentnych urządzeniach do noszenia, sterowanych za pomocą smartfona, temperatury powietrza lub zupełnie innych wyzwalaczy. Moda na rzeczywisty przełom powinna wyglądać nieco bardziej fantazyjnie niż przykłady obecnie prezentowane przez naukowców z MIT.
Źródło(a)
