Kryształ pamięci 5D: Przełom w przechowywaniu danych genomowych o niezrównanej trwałości
Naukowcy z Uniwersytetu Southampton w Wielkiej Brytanii niedawno dokonali niesamowitego wyczynu. Nanieśli oni laserowo cały ludzki genom na nowy nośnik pamięci zwany kryształem pamięci "5D". Ten nowy sposób przechowywania danych może pomieścić aż 360 terabajtów.
Ten sprytny kryształ 5D został stworzony przez ludzi z uniwersyteckiego Centrum Badań Optoelektronicznych. Wykonany ze szkła krzemionkowego, zdobył nawet Światowy Rekord Guinnessa jako najtwardszy magazyn danych w historii. Jest w stanie poradzić sobie z wszelkiego rodzaju trudnymi warunkami, takimi jak promieniowanie kosmiczne, tony ciśnienia i wysokie temperatury - do 1832 stopni Fahrenheita (około 1000 stopni Celsjusza).
Aby pochwalić się możliwościami kryształu, zespół zakodował w nim cały nasz ludzki genom, sekwencjonując każdą z około 3 miliardów par zasad DNA aż 150 razy w celu uzyskania dokładności. Genom jest teraz schładzany w tej zgrabnej kapsule czasu zwanej archiwum Memory of Mankind, schowanej w jaskini solnej w Hallstatt w Austrii.
Oczywiście nie możemy jeszcze klonować ludzi ani odtwarzać gatunków przy użyciu wyłącznie informacji genetycznych, ale naukowcy uważają, że ten kryształ pamięci 5D może pomóc w ratowaniu zagrożonych gatunków i zachować długotrwały cyfrowy zapis wszystkiego.
Peter Kazansky, profesor, który kierował zespołem badawczym, wyjaśnił: "Kryształ pamięci 5D otwiera przed innymi badaczami możliwości zbudowania wiecznego repozytorium informacji genomowych, z którego można by odtworzyć złożone organizmy, takie jak rośliny i zwierzęta, jeśli nauka w przyszłości na to pozwoli"
To, co jest fajne w tym krysztale, to sposób, w jaki przechowuje dane - wykorzystując dwa wymiary optyczne i trzy przestrzenne - co oznacza, że może przechowywać tony informacji i trwać przez długi czas. W przeciwieństwie do tradycyjnych nośników danych, które z czasem ulegają zniszczeniu, eksperci uważają, że ten kryształ pamięci 5D może przechowywać informacje w nienaruszonym stanie przez miliardy lat. Jest to więc jak siatka bezpieczeństwa dla genetycznego dziedzictwa ludzkości dla przyszłych pokoleń.
Źródło(a)
Uniwersytet w Southampton (w języku angielskim)