Nowy silnik plazmowy Rosatomu może potencjalnie skrócić czas podróży na Marsa do 60 dni

Rosyjska Państwowa Korporacja Energii Atomowej (Rosatom) zaprezentowała laboratoryjny prototyp plazmowego elektrycznego silnika rakietowego, który stanowi duży krok naprzód w dziedzinie napędu statków kosmicznych. Opracowany w ramach szeroko zakrojonego rosyjskiego programu badań jądrowych, nowy silnik zapewnia co najmniej sześć niutonów ciągu i może pochwalić się impulsem właściwym wynoszącym około 100 kilometrów na sekundę (62 mile na sekundę).

Pracując w trybie impulsowo-okresowym, silnik utrzymuje średnią moc około 300 kilowatów. Według Aleksieja Woronowa, pierwszego zastępcy dyrektora generalnego ds. nauki w Instytucie Badawczym Rosatom w Troicku, technologia ta mogłaby drastycznie skrócić czas podróży na Marsa - z obecnej rocznej podróży do około 30-60 dni - co z kolei zmniejszyłoby narażenie astronautów na promieniowanie kosmiczne.

Sercem tej innowacji jest akcelerator plazmy magnetycznej, który przyspiesza naładowane cząstki do około 100 km/s (62 mil/s) - proszę pomyśleć, że pozostawia to w tyle prędkość 4,5 km/s (2,8 mil/s) tradycyjnych rakiet chemicznych. Młodszy badacz Egor Biriulin wyjaśnia, że silnik wytwarza ciąg za pomocą elektrycznego układu napędowego składającego się z dwóch elektrod. Po przyłożeniu wysokiego napięcia, naładowane cząstki wytwarzają pole magnetyczne, które napędza silnik.

Testy odbędą się w najnowocześniejszym obiekcie w Troicku, wyposażonym w komorę próżniową o szerokości czterech metrów i długości 14 metrów, wyposażoną w wysokowydajne pompy próżniowe i skuteczny sprzęt do usuwania ciepła, aby naśladować warunki panujące w głębokiej przestrzeni kosmicznej.

Jedną z kluczowych zalet tego silnika plazmowego jest jego wysoka wydajność: plazma nie wymaga intensywnego ogrzewania, co zapobiega przegrzaniu elementów silnika. Podczas gdy konwencjonalne rakiety chemiczne prawdopodobnie nadal będą obsługiwać starty na orbitę, ten silnik plazmowy może przejąć stery w podróżach międzyplanetarnych - ostatecznie działając jako główny system napędowy dla przyszłych holowników kosmicznych przewożących ładunki między planetami.