Toy Story. Acer 2920, który miał do nas przybyć na testy, wydawał się na zdjęciach dziecinną zabawką. Posiada on jednak na wyposażeniu bardzo dorosły procesor, no i tradycyjnie towarzyszy mu atrakcyjna cena. Powątpiewaliśmy jednak czy taki "toy" będzie do czegokolwiek zdatny. Bliższa styczność wykazała, że myliliśmy się, skazując go z góry na porażkę, aczkolwiek wybronił się on tylko po części.

Po zmianie swojej powierzchowności Acery zmieniły się nie do poznania. Dzięki zaangażowaniu profesjonalnych projektantów przestały być wzorniczymi pariasami i nabrały nowoczesnych kształtów. Dotyczy to całej gamy notebooków Aspire (nowa koncepcja wzornicza tychże nosi nazwę Gemstone), której to model 2920 jest najmniejszym przedstawicielem.

Od wierzchu ozdobą laptopa jest dość niecodzienna czarna klapa. Wygląda ona dziwnie, jakby pokryto ją przezroczystym szkliwem, za którym tkwi chropawe tworzywo obramowane polerowanym plastikiem. To złudzenie stworzone za pomocą techniki, którą Acer nazywa Holographic 3D (trzeba uściślić, że wnętrze wieka wygląda tak, jakby było obniżone w stosunku do obrzeża). Wygląda to w sumie tak sobie - jak ekran zgaszonego telewizora w obudowie.

Pozostając w tej konwencji, można doszukać się w Acerze więcej podobieństw do sprzętu RTV.  Po podniesieniu pokrywy stwierdziliśmy bowiem, że Aspire 2920 sprawia wrażenie przenośnego przenośnego odtwarzacza DVD. Wynika to z niewielkich rozmiarów komputera i obłości, przydających mu nieco jajowatego kształtu.

Beczułkowaty Acer trochę waży i należy do najcięższych notebooków z 12-calowym ekranem. Dzięki temu, że jest przy kości, posiada wbudowany napęd optyczny (w zgrabniejszych obudowach często nie ma na taki miejsca).

Co dalej - plastiki. Na zdjęciach wydają się one białe, jednak w rzeczywistości mają kolor szary. Oczywiście biały ma podświadomie lepsze konotacje, a szary kojarzy się nam z czymś tandetnym, niemarkowym. Można jednak powiedzieć, że zastosowane materiały, choć na oko dość  ordynarne, składają się w całość do przełknięcia pod kątem estetyki.

Wykonanie - no, tu pojawia się sporo zastrzeżeń. Najwięcej uwag mamy co do spasowania w okolicy zawiasów, czyli tam, gdzie większość laptopów ma coś na sumieniu. Kiedy się dobrze przyjrzeć, rażą trochę nierówne szczeliny montażowe przy listwie oddzielającej mocowanie ekranu od głównego panelu pulpitu. Co więcej, z lewej strony sam narożnik tejże był luźny, więc można go sobie wyraźnie podważać (na 1 mm do góry) i opuszczać, co łączy się z klikiem tworzywa. Denerwuje też poluzowane gniazdo ExpressCard, które lubi się nadmiernie kolebać. Problem ten jest o tyle doniosły, że znajduje się ono z przodu lewego boku, gdzie często chwytamy komputer. Spód, czyli podstawa obudowy, jest miejscami (na przykład na kratce przesłaniającej wiatraczek) zdecydowanie elastyczny.

Aspire 2920 nie posiada mechanizmu blokującego klapę. Zawiasy chodzą lekko. Ekran kołysze się nadmiernie przy przestawianiu i wszelkiego rodzaju wstrząsach. Klapa trzaska też przesadnie przy zamykaniu (lubi spadać z dużej wysokości, kiedy użytkownik się zagapi, i uderza wtedy z hukiem o platformę roboczą, co ma oczywiście zgubny wpływ na żywotność materiału).

Acer nie byłby sobą, gdyby nie wyposażył swojego krasnala w jarmarczne światełka. Naszym zdaniem podłużne, jaskrawo i mocno świecące kontrolki pod ekranem są zdrowym przegięciem, świadczącym nie tylko o złym guście projektanta, ale też, co gorsza, posiadacza tego sprzętu.

W testowanym przez nas modelu Aspire 2920 pracował procesor Core 2 Duo T7300. Jak na tak mały laptop jest to bardzo dynamiczna jednostka, zapewniający mu wysokie osiągi. W większości testów wydajnościowych okazała się ona minimalnie gorsza od najsłabszego Penryna (T8100), natomiast z zadaną jej kompresją danych archiwizerem potrafiła uporać się szybciej od T8300 (a to dzięki większej o 1 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu, której procesory Intela potrzebują jak powietrza).

Karta graficzna to zintegrowany układ GMA X3100. I bardzo dobrze, chciałoby się rzec, gdyż wszelkie eksperymenty z wkładaniem do subnotebooków kart niezintegrowanych są naszym zdaniem chybione i najczęściej przynoszą opłakane skutki. W końcu te laptopy mają możliwie długo działać na akumulatorze, a także nie grzać się i zachowywać się możliwie cicho. Wszystkiemu temu sprzyja wybór układu zintegrowanego z chipsetem.

Hałas

Choć obarczony standardowym (pracującym na normalnym napięciu) procesorem, subnotebook Acera okazał się przyzwoicie cichy, a przynajmniej mało uciążliwy dla otoczenia.

Zacznijmy od dysku. Kiedy słychać tylko szum talerzy, jest dobrze, gdyż okazuje się on bardzo cichy (odczyt w okolicach 32 dB). Zwykle jednak będą dawały o sobie znać głowice, aczkolwiek wtedy też nie jest źle (33,3 dB). Nasz dysk miał jednak feler i raz po raz częstował nas suchym trzaskiem (nie było to bynajmniej parkowanie głowicy). Odgłos ten doprowadzał nas początkowo do furii, ale po intensywnym użytkowaniu i zabiegu defragmentacji jakoś się w miarę uciszył i ostatecznie, pod koniec procedury testowej, przestaliśmy zwracać nań uwagę.

Wentylator nie daje znać o sobie, kiedy oszczędzamy energię i nic nie robimy. Jeśli zaś komputer chodzi bez obciążenia w trybie maksymalnej wydajności, wiatraczek odzywa się od razu i przekonujemy się, że mamy do czynienia z dość wrednym typem. Choć jego odgłos ma bowiem raczej niewielkie natężenie (35,4 dB), jego charakterystyka, tj. szum wysokiej częstotliwości, czyni go cokolwiek uciążliwym. Na szczęście jednak wiatraczek nie załącza się nadmiernie często. Nie uciekniemy jednak od jego towarzystwa nawet podczas umiarkowanej pracy na laptopie zasilanym z akumulatora.

Kiedy narzucimy komputerowi obciążenie, wiatraczek pracuje w trybie ciągłym na pierwszym biegu (35,4 dB), a przy pełnym obciążeniu CPU natężenie hałasu wzrasta do maksymalnych 37,7 dB, przy czym w tym wymiarze hałas nie jest znacząco bardziej uciążliwy.

Na pochwałę zasługuje bardzo kulturalnie pracujący napęd optyczny Optiarc (Sony-NEC). Okazał się on jednym z cichszych, jakie dotąd  spotkaliśmy w laptopach. Podczas odtwarzania filmu z płyty wytwarza on tylko szmer o natężeniu 35,5 dB, a maksymalny hałas, jakiego można się po nim spodziewać to jedyne 38 dB.

Ciepło

Charakterystyczne dla Aspire 2920 jest to, że pulpit nagrzewa się bardziej od podstawy obudowy komputera. Na spodzie bowiem notowaliśmy maksymalne temperatury w wysokości średnio 35°C, natomiast średnia maksimów po stronie wierzchniej platformy roboczej wyniosła około 33°C.

Jeżeli chodzi o wartości skrajne, to najbardziej odczuwalne będzie nagrzewanie się pulpitu w miejscu oparcia lewej ręki oraz w okolicy touchpada - do ponad 38 kresek.

W sumie jednak można powiedzieć, że maluch Acera nie nagrzewa się ponad miarę, co jest jego znaczącą przewagą nad konkurentami (subnotebooki mają bowiem generalnie tendencję do stawania się wręcz gorącymi).

Głośniki

Głośniczki są dość marne. Wytwarzany przez nie dźwięk jest przytłumiony, a przy wyższych nastawach występują pobrzęki świdrujące w uszach. Zrezygnowanie z Surround i wybór trybu Music przynoszą lekką poprawę czystości dźwięku. 

Pod tym względem jest całkiem nieźle. Co prawda mikrus Acera może czyścić buty ThinkPadowi X61, jednak jego akumulator (o pojemności 53,3 Wh) nie pełni roli  atrapy, jak to jest choćby w Aristo Slim 1200. Dość powiedzieć, że stać go na osiąganie przebiegów wyraźnie dłuższych od tych Toshiby Portege R500.

Maksimum, jakie można wydusić z tego sprzętu, to cztery i pół godziny - nie jest to tylko wartość teoretyczna, bo na minimalnej jasności obrazu da się jako tako pracować. Poza tym godny odnotowania jest wynik osiągany przy korzystaniu z internetu za pośrednictwem WiFi i z optymalną jasnością obrazu - trzy godziny to już rezultat całkiem, całkiem.

Pro

Contra