Klawiatura jest zasadniczym elementem każdego netbooka. Jako że minilaptop ma służyć do utrzymywania łączności ze światem, bardzo ważnie jest, czy da się na niej pisać. Nasze opinie na ten temat są rozbieżne (patrz niżej), a w każdym razie wprawa nie przychodzi od razu i na pewno nie można robić tego z rozmachem. Jednoznacznie można też stwierdzić, że  klawisze są płytkie, mają krótki skok. Poza tym wykonano je z szorstkiego plastiku, który nie jest przyjemny w dotyku.

Przejdźmy zatem do kontrowersji. Otóż jeden z nas stwierdził, że na klawiaturze nie pisze się niestety ani łatwo, ani przyjemnie. Jest to wręcz męczące, bo niedokładności i liczba popełnianych błędów bardzo szybko irytują. Klawisze reagują bardzo lekko, więc często zdarza się (z przyzwyczajenia) w ogóle nie wbić znaku, a z drugiej strony wcale nie tak rzadko zdarzają się wbicia podwójne.
 
Drugi z recenzentów Notebookcheck ocenił klawiaturę pozytywnie. Według niego nie została ona ściśnięta, okrojona lub w inny sposób zmutowana. Czarne i niebieskie oznaczenia (kalkomania) są dobrze widoczne na białych kostkach. Stwierdził on, że pisząc nie popełniał pomyłek, może tylko kiedy tempo stukania spadało. Według niego zadowalający efekt jest możliwy do uzyskania po przyzwyczajeniu się do rozmiarów klawiatury i oswojeniu się z jej układem (wyczuciu odległości między konkretnymi klawiszami w rzędach). Czasem tylko enter nie zaskoczy pomyślnie lub shift zadziała inaczej, niż można by się spodziewać. Wskutek tego trzeba poświęcić nieco czasu na poprawki nawet prostego tekstu złożonego z dwóch-trzech wierszy po 70 znaków.
 
Wróćmy do informacji bezspornych. Tradycyjnie dla Acera funkcje rozjaśniania/przyciemniania obrazu i ściszania/podgłaśniania dźwięku powierzono strzałkom kierunkowym. Sąsiadują z nimi przyciski do przerzucania całych stron (Pg Up/Dn). W normalnym laptopie nie jest to rozwiązanie optymalne, ale w netbooku, ze względu na obiektywne ograniczenia, jest do przyjęcia.   
 
Przydatnym patentem jest naszym zdaniem klawisz z ikoną domu, którego naciśnięcie pociąga za sobą zaprezentowanie na ekranie  pulpitu, będącego w tym konkretnym przypadku (Linpus Lite) ekranem startowym (launcher aplikacji). Po przeciwległej (prawej) stronie spacji znajduje się przycisk do wywoływania menu kontekstowego. Okaże się to przydatne, kiedy zablokujemy gładzik (Fn+F7). Możliwe jest też zwinięcie
paska narzędziowego, którą to czynność trzeba przeprowadzić przy wykorzystaniu touchpada (klikając w strzałkę skierowaną w lewo w lewym dolnym rogu ekranu).
 
Tabliczka dotykowa jest nietypowa, ma wymiary 50x28 mm, a zatem jest wyjątkowo rozciągnięta w poziomie. Niespełna 3 cm na głębokość to mało miejsca na komfortowe manewrowanie wskaźnikiem. Zasadniczą wadą gładzika jest jednak to, że kursor porusza się zbyt szybko, co ogranicza precyzję działania, a nie można tego skorygować (istnieje natomiast mało przydatna możliwość zmiany czułości reagowania).
 
Co gorsza, przyciski towarzyszące znajdują się po bokach tabliczki. Nie nadają się ani do przeciągania okien i obiektów, ani do zaznaczania bloków tekstu. Utrudnione jest też przewijanie okien suwakami. Na szczęście na tabliczce znajdują się zastępujące rolki strefy przewijania (w pionie i poziomie).

Acer Aspire One pojawił się na naszym rynku tuż po większym MSI Windzie, a chwilę przed oficjalna premierą szeregu większych Eee PC (w tym 1000HD). Jako że nie może rywalizować z konkurencją lepszymi parametrami, powinien być oferowany w możliwie niskiej cenie. Tajwański producent jest znany z ofensywnych poczynań w tej materii, ale trudno stwierdzić, czy będzie zainteresowany przekonaniem Polaków do netbooków.
 
Minilaptop jest bowiem specyficznym komputerem przenośnym i raczej trudno sobie wyobrazić, że mógłby służyć za ten pierwszy i jedyny w domu. Przesądza o tym choćby ubogie wyposażenie testowanego przez nas podstawowego modelu. Na wbudowanym nośniku flash pozostaje niewiele miejsca poza systemem i oprogramowaniem, a rozbudowanie pamięci masowej przez dopinanie karty pamięci to kłopot i półśrodek.

Druga bariera to przekątna matrycy i rozdzielczość ekranu. Pozwalają na komfortową pracę tak do 60 minut. Później użytkownik odczuwa już zmęczenie i chęć zmiany komputera na większy. Tym samym Acer A1 (i większość netbooków) należy traktować jako narzędzie pomocnicze, przydatne do sprawdzania, czy nasza witryna internetowa jeszcze wisi, czy na naszym forum nie powstał bałagan, albo czy wszystko w porządku z naszymi aktywami.
 
Bardzo sympatyczne jest to, że komputer jest w zasadzie cichy. Nie tylko pod względem pracy wentylatora, ale i zastosowanego nośnika danych czy klawiatury. Da radę pokorzystać w łóżku zaraz przed snem lub po przebudzeniu. Tu daje o sobie znać zasadniczy walor Aspire One – jego lilipucie wymiary.

Obudowa netbooka Acera jest dobrze wykonana, plastiki nie trzeszczą i przeszkadzało nam właściwie tylko palcowanie się ramki ekranu. Po pewnym czasie użytkowania wygląda ona nieestetycznie i domaga się przetarcia szmatką.

Wadą wszystkich najtańszych netbooków jest krótki czas pracy na akumulatorze. W praktyce, ze względu na kłopot z wysiedzeniem przez dłuższy czas przed matrycą A1, jest on wystarczający. Dwie godziny z okładem to w sam raz, żeby obyć się bez gniazdka zasilającego w hotelu czy na promie. Zasilacz jest niewielki i lekki (332 g), więc łatwo przenosić go w komplecie z komputerem.