Alienware 18 to potęga. Jego wymiary to 45,7 x 32,8 x 5,8 cm, a waży on aż 5,5 kg.

Omawiany laptop wygląda podobnie do mniejszych modeli Alienware 14 i 17. Tak jak one, Alienware 18 posiada metalowe wieko (wg producenta wykonane z aluminium). Ramka ekranu i otoczka klawiatury mają miękkie, gumowane wykończenie. Wadą ciemnej kolorystyki tej części laptopa jest to, że bardzo widać tam kurz. 

Poza tym obudowa robi świetne wrażenie. Jakość wykonania jest znakomita - Alienware trzyma poziom. Spośród konkurentów tylko modele z serii Asus G750 prezentują podobną jakość.

Wzornictwo nowego modelu bardziej podobało się autorowi, niż z wzornictwo starszej generacji. W porównaniu z M18x R2 omawiany laptop wygląda gustowniej i mniej ekstrawagancko. Solidność obudowy nie uległa zmianie. Potężna konstrukcja praktycznie nie ugina się przy mocnym nacisku. Pewną elastyczność wykazują tylko klawiatura i płytka dotykowa. 

Jeżeli chodzi o podświetlenie, obejmuje ono emblematy marki Alienware, dwie linie na deklu, linie na ściankach bocznych i przedniej ściance jednostki zasadniczej, klawiaturę oraz płytkę dotykową. Preinstalowane oprogramowanie umożliwia ustawianie różnorodnych kombinacji kolorów podświetlenia. 

W rzadko którym laptopie dostęp do podzespołów wewnętrznych jest tak łatwy, jak w Alienware 18. Wystarczy odkręcić trzy śrubki i zdjąć dwie pokrywy serwisowe. Akumulator jest przymocowany dwiema śrubkami. Demontaż napędu optycznego i ramki na dwa dyski SATA 2,5" wymaga odkręcenia czterech śrubek. Na widoku są także trzy wentylatory, złącze mSATA oraz dwa z czterech gniazd pamięci RAM. Pozostałe gniazda pamięci operacyjnej oraz karta Wi-Fi są dostępne od strony klawiatury. 

W wyposażeniu w złącza zewnętrzne pominięto pewne pozycje (Alienware 18 nie posiada VGA, eSATA, S/PDIF i gniazda ExpressCard), ale użytkownik i tak ma do dyspozycji sporo portów. Większość z nich znajduje się na lewej ściance bocznej. Tam umieszczono m.in. mini DisplayPort, wejście HDMI i trzy gniazda audio. Większość złączy znajduje się w tylnych częściach ścianek bocznych, więc nie ma problemu w przypadku używania myszki komputerowej.

Testowany laptop został wyposażony w bardzo wydajny, czterordzeniowy procesor Core i7-4930MX z generacji Haswell. Cechuje się on wysokim taktowaniem rdzeni (bazowe: 3 GHz, maksymalne: 3,9 GHz). Jednocześnie ma on wysokie TDP - 57 W to o 10 W więcej, niż w Core i7-4700MQ. Wielkość pamięci podręcznej L3, 8 MB, odpowiada zasobowi tejże pamięci w Core i7-4900MQ, a jest o 2 MB większa, niż w Core i7-4700MQ. Oczywiście omawiany procesor ma Hyper-Threading, więc przy czterech rdzeniach fizycznych oferuje osiem procesorów logicznych. Główną zaletą Core i7-4930MX, która może przesądzić o wyborze tego CPU, jest odblokowany mnożnik, co pozwala na łatwe podkręcanie procesora. 

Niestety w omawianym laptopie funkcja Turbo Boost nie była wykorzystywana w zadowalającym stopniu. W jednowątkowych testach wydajnościowych CPU taktowanie wynosiło 3,1-4 GHz, natomiast w wielowątkowych - 3,2 GHz. To mocno rozczarowujące, jako że potencjał Core i7-4930MX jest dużo większy. Teoretycznie przy obciążeniu wszystkich rdzeni taktowanie powinno sięgać 3,7 GHz. Tymczasem jest to 3,2 GHz, czyli tyle, co w Core i7-4700MQ.

Powyższy problem miał odzwierciedlenie w wynikach testów. W teście jednowątkowym Cinebench R11.5 laptop Alienware 18 poradził sobie dość dobrze. Uzyskał 1,85 pkt., co jest osiągnięciem o 9% lepszym od wyniku Clevo P177SM z procesorem Core i7-4900MQ (1,7 pkt.), o 13% lepszym od rezultatu Clevo P170SM z procesorem Core i7-4800MQ (1,64 pkt.) i o 22,5% lepszym od wyniku MSI MS-1763 z Core i7-4700MQ (1,51 pkt.). W teście wielowątkowym tej samej aplikacji było już gorzej. Zamiast 7,5-8 pkt., które powinien osiągnąć, Alienware 18 z i7-4930MX uzyskał tylko 6,97 pkt. Toshiba Qosmio X70 z procesorem i7-4700MQ otrzymała w tym teście niewiele mniej, bo 6,91 pkt.

Testowany egzemplarz był wyposażony w dwie karty grafiki GeForce GTX 780M (Kepler). Pojedyncza karta tego typu posiada 1536 rdzeni CUDA, 256-bitową szynę danych i 4 GB własnej pamięci GDDR5. Taktowanie rdzenia jest relatywnie niskie (823 MHz; dla porównania w GTX 765M jest to 850 MHz, a w GTX 770M - 811 MHz), ale i tak karta ta ma dużą wydajność. GPU Boost zwiększa zresztą taktowanie do około 850 MHz.

Alienware 18 miał dwie te karty współpracujące w ramach technologii SLI, a z tą, jak wiadomo, wiążą się pewne problemy. W nowszych tytułach nadal może się zdarzyć, że gra nie wykorzystuje tej technologii. Na 32 przetestowane gry problem ten wystąpił tylko w czterech (Total War: Rome II, Company of Heroes 2, Dirt: Showdown, F1 2012).

W testach syntetycznych wydajności graficznej technologia SLI wypadła całkiem dobrze. I tak w teście Heaven Benchmark 3.0 (1920 x 1080 pikseli, wysoki poziom detali, normalna teselacja). Alienware 18 uzyskał 133 kl/s, o prawie 3/4 więcej od Clevo P170SM z jedną kartą GTX 780M (76,8 kl/s), dwukrotnie więcej od Clevo P370SM z dwiema kartami GTX 765M (66,7 kl/s) i o 8% więcej od Clevo P370SM z dwiema kartami Radeon HD 8970M (123 kl/s).

W teście Fire Strike (GPU Score) najnowszego 3DMarka nieco lepszy okazał się model z dwiema kartami Radeon HD 8970M; uzyskał on 10354 pkt., podczas gdy bohater niniejszej recenzji zdobył 10091 pkt. Laptop z dwiema kartami GTX 765M uzyskał prawie o połowę gorszy wynik (5351 pkt.), a model z jedną kartą GTX 780M osiągnął 5744 pkt. (o 43% mniej od Alienware 18).

W modelu Alienware 18 zastosowano system audio 2.1 stworzony wspólnie z firmą Klipsch. Z przodu jednostki zasadniczej znajdują się dwa głośniki, a na spodzie mamy jeszcze subwoofer.  Pod względem jakości dźwięku system ten może się równać z głośnikami Asusa G750JH, ale nie dorównuje głośnikom MSI GT70.

Alienware 18 to kolejny udany model tej marki. Następca M18x R2 robi wrażenie swoim wyglądem, ale przede wszystkim imponuje wydajnością. Układ SLI złożony z dwóch kart grafiki GeForce GTX 780M zapewnia mu świetne osiągi. Jeżeli dodamy do tego czterordzeniowy procesor i dysk SSD, otrzymujemy konfiguracje gotową do sprostania najbardziej wymagającym aplikacjom. Sprzęt ten ma jednak także odpowiednio wysoką cenę. 

Godna wzmianki jest matryca Super PLS Samsunga o bardzo dobrych parametrach obrazu. Interesujące jest podświetlenie różnych elementów obudowy i urządzeń wejścia. Jakość zastosowanych materiałów jest wzorowa. Wyposażenie w złącza jest dość bogate. Pochwalić trzeba też możliwość łatwego dostania się do podzespołów wewnątrz obudowy. 

Autor nie był natomiast zadowolony z zasięgu Wi-Fi i umocowanego śrubkami akumulatora. Poza tym omawiany laptop jest niesamowicie wielki i ciężki. Zniechęcać może do tego modelu słabe wykorzystanie funkcji Turbo Boost procesora przy obliczeniach wielowątkowych i throttling przy pełnym obciążeniu podzespołów.