Marka Alienware kojarzy się z potężnymi notebookami dla graczy. Dlatego też pełnym zaskoczeniem (przynajmniej dla nas) była informacja o modelu M11x z matrycą o przekątnej 11,6". Oczywiście Alienware nie byłoby sobą, gdyby ten skrzat nie posiadał karty grafiki pozwalającej na odpalanie najnowszych gier - GeForce GT 335M nadaje się do tego celu. Najwięcej obaw budziły temperatury robocze tego minilaptopa (które okazały się przyzwoite) oraz ciężar (waży 2 kg z akumulatorem). Zastrzegamy, że testowany notebook był egzemplarzem demonstracyjnym i pewne jego cechy mogą się różnić od atrybutów wersji seryjnej.

Co prawda model M11x jest dużo mniejszy od innych notebooków Alienware, to jest do nich na tyle podobny, że mógłby uchodzić za model któregoś w skali.  
 
W tym minilaptopie zastosowano podobne materiały co w modelach M15x i M17x, gdyż obudowa (która może być czarna lub koloru srebrnego) składa się z masywnych elementów aluminiowych. Nadają one korpusowi tego komputerka solidność wysokiej próby. Należy odnotować, że wszystkie elementy są dobrze spasowane i nie ma telepiących się części.

Obudowa ekranu nie chroni matrycy idealnie, gdyż naciskiem można wywołać zaburzenia obrazu. Jednostka zasadnicza nie ugina się natomiast nawet przy silnym naduszaniu.
 
Na oko M11x jest dość ciężki. Konstruktorzy nie silili się na zgrabne, opływowe kształty, no i taka sylwetka grubcia może odstraszać osoby zainteresowane możliwie lekkim laptopem. W rzeczywistości laptop ten waży  2 kg z akumulatorem - to oczywiście dużo jak na sprzęt tej wielkości, ale jeszcze do zaakceptowania.  
 
Minilaptop Alienware nadrabia archaiczną sylwetkę nowoczesnymi efektami świetlnymi. Gadżeciarzom w smak będzie to, że są one tylko nieznacznie zubożone względem M15x i M17x (podświetlenie klawiatury jest jednolite, a nie podzielone na cztery osobne części; poza tym zrezygnowano ze świecącej obwódki tabliczki dotykowej). Niemniej jednak implementowano tu szereg iluminowanych elementów, które pokazano poniżej. Niektóre z nich są przydatne, gdyż ułatwiają sterowanie laptopem w ciemności. Można dopasowywać je do własnego gustu, zarządzając efektami świetlnymi w Command Center.

Producent na szczęście nie zdecydował się na zaśmiecenie systemu zbędnymi, pochłaniającymi zasoby aplikacjami. Dzięki temu w stanie, w jakim otrzymuje go klient, komputer jest całkiem żwawy. Zainstalowano jednak usługę Command Center znaną z innych modeli tej marki. Tutaj zebrane są liczne funkcje specyficzne dla Alienware. Wśród nich mamy regulację efektów świetlnych (AlienFX), ustawienia tabliczki dotykowej (AlienTouch), planów zasilania (AlienFusion) i ustawienia służące bezpieczeństwu, w tym możliwość rozpoznawania twarzy użytkownika (AlienSense). 

Alienware M11x to mały laptop, a zatem nie może mieć wygodnej klawiatury - siła wyższa. Producent postawił na zapełnienie klawiszami całej szerokości pulpitu roboczego. Co prawda płytki wydają się stłoczone, ale udało się nadać klawiszom alfanumerycznym rozsądne rozmiary - 15x15 mm.

Po okresie przyzwyczajenia pisze się stosunkowo nieźle, ale osoby obdarzone dużymi palcami tak czy inaczej będą miały problemy przy stukaniu, gdyż może się zdarzać trafianie w niewłaściwy klawisz czy też w dwa na raz - właśnie ze względu na stłoczenie. Klawisze strzałek są zwężone do 12 mm i też upchnięte w stanowiącym integralną całość bloku klawiatury, toteż używa się niełatwo.  

Pozytywne elementy układu klawiatury to długa spacja i umieszczenie klawiszy Del i lewy Ctrl w naprzeciwległych narożnikach.  

Zaletą klawiatury M11x jest jej stabilność - nie ugina się nawet przy wywieraniu silnego nacisku. Klawisze wchodzą płynnie i można powiedzieć, że tak soczyście.  

Płytka dotykowa nie jest wypośrodkowana względem klawiatury, a przesunięta w lewo, co jest dość nienaturalne. Jej rozmiary są całkiem do rzeczy. Minimalne obniżenie tabliczki względem pulpitu i jej chropowata powierzchnia ułatwiają użytkownikowi sterowanie kursorem. Drugą stroną medalu są nieoptymalne właściwości ślizgowe gładzika.  
 
Skok przycisków zastępujących te myszy jest zbyt długi. Poza tym odgłos przy ich wciskaniu jest dość donośny.

Fatalna wręcz dla użytkownika jest kombinacja niskiej jasności obrazu z mocno szklistą powierzchnią ekranu. Nawet w pomieszczeniach zamkniętych mogą się na niej pojawiać bardzo silne refleksy, które skutkują tym, że użytkownik przestaje cokolwiek widzieć na ekranie (szczególnie przy ciemnych scenach w filmach czy w grach). O korzystaniu z laptopa poza czterema ścianami można właściwie zapomnieć.

Kąty widzenia tez nie zachwycają. W zakresie poziomym są one jeszcze do przyjęcia. W zakresie pionowym szybko dochodzi natomiast do przekłamań prezentowanych na ekranie treści.

Modern Warfare 2

M11x radzi sobie z tą grą nieźle, gdyż na średnich ustawieniach i z wygładzaniem krawędzi na poziomie 2x w rozdzielczości 1024x768 uzyskuje 38,6 kl/s, a w natywnej rozdzielczości i z 4xAA wyświetla obraz z niewiele mniejszą średnią prędkością 34,7 kl/s.  

Anno 1404

W tej strategii czasu rzeczywistego możliwa jest gra na ustawieniach bardzo wysokich w rozdzielczości 1280x1024 i przy filtrowaniu anizotropowym w trybie x4 - w takich warunkach uzyskuje się średnio 31,9 kl/s.

Need for Speed: Shift

W rozdzielczości 1024x768, na średnich ustawieniach z 2xAA średni wynik to 32,3 kl/s. Po zwiększeniu rozdzielczości do 1366x768, zmianie detali na wysokie i dodaniu 4xAA pogarsza się on nieznacznie, do 30,2 kl/s.

Fear 2

Na średnich ustawieniach i 2xAA w rozdzielczości 1024x768 osiągnięto średnio 46,9 kl/s. Po zwiększeniu detali na wysokie, AA do 4x, a rozdzielczości do 1280x1024 (na monitorze zewnętrznym) można jeszcze grać komfortowo, a średnio uzyskuje się 36,8 kl/s.  

Risen

Ta gra jest już pewnym wyzwaniem dla M11x. I tak w rozdzielczości 1024x768, na średnich ustawieniach, z 2xAF osiągnięto jeszcze możliwe 29,4 kl/s. Przy rozdzielczości 1366x768, na wysokich ustawieniach i z 4xAF gra traci dużo na płynności (spadek do 21,2 kl/s) i trudno w tych warunkach mówić o grywalności.