Jakość obudowy to od zawsze mocny punkt laptopów Alienware. Tak jak i inne notebooki tej marki, M14x zwraca na siebie uwagę osobliwym, futurystycznym wzornictwem. Skośne, ostre linie kojarzą się z prototypowym samochodem wyścigowym. Dzięki gumowemu wykończeniu (Soft Touch) wieko oraz otoczenie klawiatury są przyjemnie miękkie w dotyku. Jako że powierzchnie te są matowe, są one jednocześnie niepodatne na zabrudzenia. 

Tylko ekran z błyszczącą szybą ochronną szybko pokrywa się śladami palców.

Jakość wykonania jest świetna, co jest zresztą typowe dla marki Alienware. Materiały konstrukcyjne robią wrażenie wysokiej jakości; w porównaniu z tym laptopem większość konkurencyjnych konstrukcji wydaje się tandetna. Obudowa jest sztywna. Minimalne ugięcia można wywołać tylko nienaturalnie silnym naciskiem. Na pozytywnym wizerunku ciąży nieco kiwająca się pokrywa ekranu. 

Zestawiając ją z formatem 14", masa 2,86 kg to dużo. Większość laptopów podobnej wielkości waży o kilkaset gram mniej. Obudowa jest też relatywnie długa (na głębokość); 25,8 cm to wymiar pasujący raczej do komputera z ekranem 15-calowym. Transport tego laptopa nie jest rzeczą niewyobrażalną; nie przeszkadza w tym też płaski 150-watowy zasilacz (ważący 0,54 kg).

Największą atrakcją wizualną jest podświetlenie niektórych elementów obudowy. Są to facjata obcego na deklu, logo Alienware na ramce ekranu, dwie listwy w przedniej części laptopa, klawiatura (cztery strefy) i płytka dotykowa (kiedy jest używana). Można ustawić prawie dowolny kolor tego podświetlenia i tworzyć fantazyjne kombinacje barwne. Jest to przede wszystkim efektowny gadżet, ale ma też znaczenie praktyczne. Dzięki niemu bowiem urządzenia sterujące są widoczne nawet w absolutnych ciemnościach i użytkownik ma ułatwioną orientację, chcąc z nich skorzystać. 

Wyposażenie w złącza jest dobre, ale nie imponujące. Są one skoncentrowane na lewej ściance bocznej, gdzie znajdują się trzy wyjścia obrazu (VGA, HDMI, DisplayPort), trzy gniazda audio, USB 2.0, czytnik kart pamięci 9 w 1 oraz gniazdo na kartę SIM. Na prawej flance, oprócz napędu optycznego, umieszczono port RJ-45 i dwa USB 3.0. Gniazdo zasilania trafiło na tylną ściankę laptopa. 

Rozmieszczenie interfejsów nie jest optymalne, ale znajdują się one w większości w tylnych partiach ścianek bocznych. Jedynie przewody podłączane do gniazd audio mogą przeszkadzać w operowaniu myszką.

Alienware stawia w M14x na wysoką wydajność. Laptop ten jest oferowany tylko z procesorem czterordzeniowym; nie można wybrać jednostki dwurdzeniowej. Testowany egzemplarz otrzymał procesor Core i7-2630QM, a więc najtańszy z czterordzeniowych i7 drugiej generacji (Sandy Bridge).

Jego taktowanie bazowe wynosi 2,0 GHz, a w miarę możliwości i potrzeb rośnie do 2,9 GHz (za sprawą technologii Turbo Boost). Podobnie jak w droższym i7-2720QM, zasób pamięci podręcznej L3 wynosi 6 MB (Core i7-2820QM ma jej 8 MB). Ważną cechę jest też technologia Hyper-Threading, która pozwala na uzyskanie ośmiu rdzeni logicznych z czterech fizycznych (a tym samym wykonywanie do ośmiu wątków jednocześnie). 

W porównaniu z pierwszą generacją czterordzeniowych i7 pozytywną zmianą jest zintegrowanie z procesorem układu graficznego (starsze jednostki i7QM były go pozbawione). Jest on rozwiązaniem pozwalającym oszczędzać energię (poprzez przełączanie z odrębnego GPU). Sam procesor nie jest specjalnie ekonomiczny, gdyż jego maksymalna moc cieplna (TDP) wynosi 45 W. Jest on wykonany w technologii 32 nm (starsze były 45-nanometrowe).

Wydajność Core i7-2630QM jest świetna. Jeżeli aplikacja wykorzystuje więcej niż dwa rdzenie, procesory Core i3 i Core i5 są znacznie przewyższane pod względem osiągów. I tak np. w teście renderowania wielowątkowego Cinebench R10 laptop z i5-2410M (Dell XPS L502x) uzyskał 9839 pkt., a M14x z i7-2630QM - 16545 pkt. (czyli o 68% więcej). W teście Cinebench R11.5 Dell i5-2410M wypracował 2,58 pkt., a omawiany Alienware z i7-2630QM - 4,15 pkt. (o 61% więcej). 

Obsługująca DirectX 11, oparta na architekturze Fermi karta GeForce GT 555M należy do nielicznych układów wypełniających lukę między współczesnymi kartami średniej i wyższej klasy. Świadczy o tym dobitnie liczba rdzeni CUDA. Ze swoimi 144 jednostkami GF GT 555M lokuje się dokładnie między GF GT 540M (96) a GF GTX 460M (192 jednostek).

Zegary odpowiadają specyfikacji NVidii: 590 MHz (rdzeń), 900 MHz (pamięć) i 1180 MHz (procesory strumieniowe). Karta M14x posiada 3072 MB pamięci własnej DDR3. co jest wielkością więcej niż wystarczającą. W uzyskiwaniu lepszych osiągów przeszkadza jej magistrala; jest 192-bitowa, co w obecnych czasach stanowi spore ograniczenie (w przypadku braku zastosowania szybszej pamięci GDDR5).

Eksperyment Alienware z przekątną 14" zakończył się w dużej mierze sukcesem. Niebanalna sylwetka, świetna jakość wykonania, wysokiej próby materiały i ciekawe podświetlenie różnych elementów obudowy to cechy przemawiające na korzyść M14x. Udane urządzenia wejścia i umiarkowane temperatury robocze obudowy pozwalają na wygodne użytkowanie komputera.  

Choć karta grafiki jest trochę za wolna dla pasjonatów gier, wydajność M14x jest całkiem do rzeczy. Czterordzeniowy procesor i dysk SSD zapewniają znakomite osiągi. W tej kategorii wielkościowej ze świecą szukać równie wydajnego sprzętu. Jakość obrazu wyświetlanego na ekranie (o podwyższonej rozdzielczości) i dźwięku z wbudowanych głośników (z subwooferem) jest na wysokim poziomie.   

Zdecydowanie negatywnie oceniono emitowany przez ten laptop hałas; pod obciążeniem M14x jest naprawdę głośny. Choć czasy pracy na akumulatorze są bardzo dobre, mobilność nie jest mocną stroną tego modelu. Jego gabaryty i masa pasują raczej do laptopa formatu 15". Poza tym błyszcząca matryca potrafi powodować bardzo silne refleksy.  

Generalnie M14x można polecić tylko nadzianym i nieczułym na hałas graczom, ewentualnie osobom, które koniecznie chcą nabyć możliwie mocny notebook z 14-calowym ekranem.

Aktualne ceny laptopów Alienware