Test Alienware M17x R3
Notebooki Alienware do niedawna trafiały do Polski sporadycznie, jako sprzęt sprowadzany własnym sumptem lub przez wyspecjalizowane osoby czy firmy. Teraz komputery te są u nas dostępne w oficjalnej dystrybucji Della i u jego partnerów (np. w sklepie X-KOM). Dzięki temu jednemu z naszych redaktorów trafiła się gratka w postaci możliwości przetestowania modelu M17x R3 z kartą AMD Radeon HD 6970M i czterordzeniowym procesorem Core i7-2630QM.
Obudowa
Najlepszy, największy, najbardziej niezwykły laptop. Opis ten można skrócić do jednego słowa - Alienware. Testowany M17x (oznaczony symbolem R3) jest trzecią wersją M17x i pierwszą, która trafiła do oficjalnej polskiej dystrybucji.
Dell dość często oferuje kilka rodzajów kolorystyki dla swoich notebooków. Nie inaczej jest w przypadku omawianego modelu Alienware. Klient ma do wyboru opcje czerwoną (Nebula Red) i czarną (Stealth Black). Wariant czarny wydaje się bardziej praktyczny.
Możliwość wyboru koloru to nie jedyna atrakcja obudowy. Ciekawostką konstrukcyjną Alienware są podświetlenia: klawiatury, panelu multimedialnego, przycisku zasilania, przednich ozdobników. W zasadzie wszystko, co jest na pulpicie lub wokoło i nie stanowi ścianki obudowy, może być iluminowane. Niby podobne rozwiązania można znaleźć u innych producentów, ale to Alienware było prekursorem podświetlanych ozdobników i dzięki zdobytym doświadczeniom cały czas pozostaje liderem w tej dziedzinie.
Elementy podświetlane w M17x R3 zostały podzielone na dziewięć niezależnych stref, którym można przypisać jeden z osiemnastu (dwudziestu, jeśli liczyć czerń i biel) kolorów oświetlenia lub ustawić dodatkowe efekty specjalne (przejścia między kolorami, pulsowanie). Całością zarządza się przy pomocy niezwykle przyjemnej aplikacji AlienFX.
M17x R3 to dość duży i ciężki notebook. Masa własna wraz z baterią (4,43 kg) nie sprzyja przenośności. Sprawia za to, iż - mimo braku znanych ze starszej wersji (R2) elementów aluminiowych - grubościenne powierzchnie obudowy zachowują właściwą sztywność na całym swoim obszarze. Dotyczy to zarówno obudowy ekranu, jak i jednostki zasadniczej. Spasowanie recenzowanej maszyny także nie pozostawia wiele do życzenia. Jedynym mankamentem jest akumulator, który ma nieco za dużo luzu w gnieździe.
Warto zwrócić uwagę na jakość użytych materiałów. Matowe powierzchnie pulpitu i obudowy LCD są odporne na większość zabrudzeń trapiących błyszczące notebooki konkurencji. Ponadto tworzywo przypominające w dotyku gumę świetnie się sprawdza jako materiał konstrukcyjny podnadgarstnika; nawet w czasie dłuższych sesji przy komputerze nie powoduje podrażnień. Jedyne, do czego trzeba się w tej konstrukcji przyzwyczaić, to grubość jednostki zasadniczej. Mierzy ona 2,9 cm i przynajmniej z przodu mogłaby być nieco zmniejszona.
Z punktu widzenia użytkownika praworęcznego rozmieszczenie złączy jest dość wygodne. Przednią część prawej ścianki wykorzystano na napęd optyczny (szczelinowy, bez wysuwanej tacki) i czytnik kart; bliżej tylnej ścianki znalazły się dwa USB 2.0, połączony port eSATA/USB oraz rarytas w postaci wejścia HDMI (HDMI In). Z tyłu notebooka umieszczono jedynie gniazdo zasilania. Wobec faktu, iż przednia ścianka jest wolna od złączy, całą resztę sprzęgów przeniesiono na lewą flankę. I tak oto mamy tam (w kolejności od tyłu) blokadę Kensingtona, LAN, D-Sub, HDMI Out, mini DisplayPort, dwa USB 3.0 i cztery gniazda audio. Takie nagromadzenie portów z lewej strony może nie spodobać się osobom leworęcznym, ale - jak wiadomo - nigdy nie można dogodzić wszystkim.
Osprzęt
Podświetlana klawiatura typu klasycznego to swoiste arcydzieło. Cienkie, ale świetnie profilowane płytki sprawiają, że nawet najdłuższe pisanie tekstów jest wręcz rozkoszne. Dobrze przemyślany rozkład klawiszy, wydzielony harmonijny blok numeryczny oraz umieszczone pod klawiszem Shift pełnowymiarowe strzałki dopełniają obrazu idealnie ergonomicznego manuału. Cechami nie do przecenienia są doskonała odpowiedź klawiatury i rewelacyjnie cicha praca wciskanych klawiszy.
Niestety na doskonałości klawiatury kładą się cieniem dwie wady. Pierwsza to blokady kombinacji klawiszy wymienione poniżej; druga - brak klawisza Insert (!). Funkcję Insert możemy wywołać, wciskając kombinację klawiszy Shift i 0 z bloku numerycznego.
Niedziałające kombinacje trzech klawiszy wciskanych jednocześnie:
- strzałki lewo + góra oraz średnik;
- strzałki lewo + dół oraz L;
- strzałki prawo + dół oraz F8, F10, F11, 9, O, L, kropka, \ a także 4, 5, 6 z bloku numerycznego;
- strzałki prawo + góra oraz F8, F12, 0, -, P, [, średnik, / a także 4, 5, 6 z bloku numerycznego;
- A+W oraz Q, S;
- A+S oraz Esc, F1, F2, `, 1, 2, 3, Tab, Q, W, Z, X, a także 0 z bloku numerycznego;
- S+D oraz Esc, F1, F2, F3, F4, 2, 3, W, E, Caps Lock, Z, X, C;
- W+D oraz E, S.
Warto jeszcze wspomnieć, iż klawiatura jest podzielona na cztery strefy podświetlenia.
W laptopie do gier gładzik odgrywa drugorzędną rolę. Producent nie zaniedbał jednak tego elementu wyposażenia, nadając mu duży obszar roboczy o gładkiej i nieco obniżonej względem reszty pulpitu powierzchni. Właściwe rozdzielczość i czułość to mocne strony oprogramowania Synaptics Touchpad V7.4. Mniej fajnym aspektem jest konieczność ręcznej konfiguracji stref przewijania, które domyślnie są wyłączone. Tabliczkę dotykową uzupełniają dwa przyciski. Charakteryzują się one średnio głębokim, miękkim, przyjemnym skokiem oraz cichą pracą. Zewnętrzne krawędzie gładzika są jedną ze stref podświetlenia.
Obraz
Ekran LG (LGD02D4/983RG_173WD1) to najsłabszy element testowanego notebooka. Wyświetlacz o przekątnej 17,3 cala zapewnia panoramiczny obraz w formacie 16 na 9 i rozdzielczości natywnej 1600x900 pikseli. Dla potężnego Aliena jest to zbyt mały obszar roboczy, a i sama jakość ukrytej za szybą matrycy pozostawia wiele do życzenia.
Wyniki pomiarów luminancji są kiepskie, jak na matrycę podświetlaną diodami LED. Zakres 128,7-159,2 cd/m² byłby akceptowalny przy ekranie CCFL kilka lat temu; dziś mocno odstaje od standardu.
| |||||||||||||||||||||||||
rozświetlenie: 81 %
kontrast: ∞:1 (czerń: 0 cd/m²)47.02% AdobeRGB 1998 (Argyll 2.2.0 3D)
67.5% sRGB (Argyll 2.2.0 3D)
45.51% Display P3 (Argyll 2.2.0 3D)
Paleta barw prezentuje się nieco lepiej. Jest ona podobna do tej oferowanej przez wyświetlacze Samsunga RF711 czy HP dv7-6030ew, ale nie pokrywa obszaru przestrzeni sRGB. Co typowe dla matryc w laptopach, ekran nie jest dobrze skalibrowany.
Kąty widzenia w poziomie są całkiem niezłe; te w płaszczyźnie pionowej prezentują się dużo słabiej.
Osiągi
Alienware M17x R3 to jeden z najwydajniejszych komputerów przenośnych na świecie i, poza M18x, najwydajniejszy z dostępnych obecnie w polskiej dystrybucji. Dell dba o możliwość doboru podzespołów, toteż można wybrać między innymi preferowany procesor, kartę graficzną, dyski twarde, rozmiar pamięci RAM.
Dostarczony przez X-KOM egzemplarz wyposażono w procesor Intel Core i7-2630QM, kartę graficzną AMD Radeon HD 6970M i dwa dyski Samsung HM640JJ.
Procesor Core i7-2630QM to najpopularniejszy przedstawiciel serii i7. Jest wyposażony w cztery rdzenie taktowane zegarem od 2,0 do 2,9 GHz w trybie Turbo Boost. Posiada on najnowsze technologie Intela a także zintegrowany rdzeń graficzny (służący w Alienie jedynie do przedłużania czasu pracy na baterii podczas zadań niewymagających wysokiej wydajności).
Cinebench R11.5 w wersji 64-bitowej ocenia wydajność omawianego procesora na średnio 4,7 pkt. W recenzowanym Alienware wydajność procesora została oceniona na 4,81 pkt., co stawia go na równi z przeznaczonym do komputerów stacjonarnych i7-920.
Karta graficzna AMD Radeon HD 6970M to wśród pojedynczych układów graficznych niekwestionowany potentat wydajności, deklasujący często wykorzystywanego w ostatnim okresie GeForce'a GTX 560M. Patrząc na wyniki 3DMarków, przypomina mi się stare hasło reklamowe „Runs best on Alienware".
3DMark06 w rozdzielczości domyślnej (1280x1024) na zewnętrznym monitorze wskazał 17642 pkt. Dla porównania notebooki z konkurencyjną w tym segmencie kartą GF GTX 560M osiągają średnio poniżej 15000 pkt.
Bardziej wymierny 3DMark Vantage w teście Performance przyznał omawianemu laptopowi 12025 pkt. w ramach wyniku ogólnego i 10895 pkt. w wyniku karty graficznej. Dla porównania wspominany układ Nvidii wyciąga średnio 9040 pkt. (o 25% mniej) w teście ogólnym i 7989 pkt. (o 27% mniej) w teście GPU.
Preferujący karty AMD 3DMark11 wskazuje na blisko dwukrotną przewagę testowanego Radeona nad kartą zielonych (3030:1832 pkt.).
Całość zestawu uzupełniają dwa bardzo szybkie (jak na klasyczne talerzowe) dyski twarde Seagate ST9750420AS spięte w macierz RAID 0. HD Tune ocenia ich średnie transfery liniowe na 161,2 MB/s. Czas dostępu w wymiarze 13,5 ms może zdawać się długi w stosunku do SSD, ale w porównaniu do klasycznych HDD jest imponujący. Jeśli weźmiemy do tego zbliżoną do 1,5 TB przestrzeń na dane, zestaw jest nie tylko ponadprzeciętny, ale wręcz rewelacyjny. Moim zdaniem przy większości zastosowań niweluje potrzebę zamontowania SSD.
| 3DMark 06 Standard Score | 17642 pkt. | |
| 3DMark Vantage P Result | 12025 pkt. | |
| 3DMark 11 Performance | 3030 pkt. | |
Pomoc | ||
Unigine Heaven
Cinebench 11.5
Testy gier
Model Alienware M17x R3, jak przystało na ucieleśnienie marzeń niejednego gracza, został stworzony właśnie do gier. Moc, moc i jeszcze raz moc - oto, czym charakteryzuje się ten komputer. Poza znanym „zabójcą" sprzętów jednokartowych, czyli grą Metro 2033, każdy testowany tytuł był płynny nie tylko w ustawieniach uznawanych przez nasz serwis za „high", ale także w ustawieniach „ultra".
Co więcej, w odróżnieniu od większości wcześniej testowanych notebooków nie tylko średnia liczba klatek na sekundę nie spadała poniżej 30, ale także minimalna zawsze była powyżej tej umownej granicy płynności (!).
Uzupełnieniem opisu rewelacyjnej wydajności w grach niech będzie poniższe zestawienie, w którym łatwo dostrzec przewagę Alienware M17x R3 nad cieszącym się popularnością MSI GT683. Dobrym przykładem jest gra Metro 2033, w którym przy detalach ultra M17X R3 osiągnął prawie 10 kl/s więcej (!).
Porównanie osiągów w grach (w kl/s)
| ustawienia ultra | Alienware M17x R3 (i7-2630QM, HD 6970M) | MSI GT683 (i5-2410M, GF GTX 560M) | MSI GT680 (i7-2630QM, GF GTX 460M) |
|---|---|---|---|
| DiRT 2 | 49,3 | 48,2 | 42,5 |
| FIFA 11 | 154,5 | 132,8 | 123,5 |
| Metro 2033 | 24 | 14,2 | 12,7 |
| NFS Shift | 54,1 | 47,4 | 41,8 |
| Risen | 43,7 | 30,3 | 26,5 |
| StarCraft 2 | 71,1 | - | 47,3 |
| low | med. | high | ultra | |
|---|---|---|---|---|
| Call of Juarez Benchmark (2006) | 81.3 | |||
| Call of Duty 4 - Modern Warfare (2007) | 312.9 | 203.1 | ||
| Colin McRae: DIRT 2 (2009) | 115 | 94.7 | 49.3 | |
| Need for Speed Shift (2009) | 89.2 | 64.3 | 54.1 | |
| Risen (2009) | 134.2 | 77.9 | 43.7 | |
| Metro 2033 (2010) | 144 | 71.4 | 24 | |
| StarCraft 2 (2010) | 222.6 | 71.1 | ||
| Fifa 11 (2010) | 715 | 421.2 | 154.5 |
Wpływ na otoczenie
Hałas
W przypadku sprzętów przeznaczonych dla gracza hałas jest kwestią właściwie marginalną. Alienowi można by wybaczyć nawet wycie niczym startujący odrzutowiec. Tego na szczęście użytkownik nie uświadczy.
Podczas korzystania z aplikacji biurowych M17x R3 emitował szum o natężeniu 33,5 dB. Jest to o 1,4 dB więcej od Ausa G73JW i o 1,1 dB mniej, niż w przypadku MSI GT680/683. Podczas przeglądania stron z wykorzystaniem karty Wi-Fi Alien staje się minimalnie głośniejszy od GT683, ale pozostaje cichszy od GT680. W odróżnieniu od konkurencyjnych notebooków oglądanie filmów z dysku twardego nie zwiększa prędkości obrotowej wentylatorów.
Podczas obciążania podzespołów grami Alienware M17x R3 przekroczył barierę 40 dB, osiągając 42,8 dB. Jest to wartość przeciętna w tej klasie sprzętu; wspomniane MSI osiągały średnio 43,6 dB, Asus G73JW był zaś cichszy. Ekstremalne obciążenie wykorzystujące w 100% CPU i GPU spowodowało wzmożenie emisji szumu do 47,5 dB. Hałas o takim samym natężeniu generował model MSI GT680 bez wymuszonych obrotów; GT683 był głośniejszy, Asus zaś - jak można się domyślić - wykazał się cichszą pracą.
Porównanie natężenia hałasu w pięciu sytuacjach (w dB)
| Alien M17x R3 | MSI GT683 | MSI GT680 | Asus G73JW | |
|---|---|---|---|---|
| luz I | 33,5 | 34,4 | 34,4 | 32,1 |
| luz II | 34,8 | 34,4 | 35,5 | 32,1 |
| luz III | 34,8 | 35,6 | 36,1 | 34,3 |
| obciążenie I | 42,8 | 43,5 | 43,7 | 39,3 |
| obciążenie II | 47,5 | 49,2 (54,6) | 47,5 (54,6) | 43,6 |
Hałas
| luz |
| 32.8 / 33.5 / 34.8 dB |
| HDD |
| 32.8 dB |
| DVD |
| 35.2 / 38 dB |
| obciążenie |
| 42.8 / 47.5 dB |
 | ||
30 dB cichy 40 dB(A) słyszalny 50 dB(A) irytujący |
||
min:  , med:  , max:  (odległość 15 cm) | ||
Ciepło
Aplikacje biurowe nie stanowią dla omawianego laptopa żadnego wyzwania. Jego obudowa jest jednak nieco cieplejsza podczas lekkiej pracy, niż u przeciętnego notebooka. W środkowej części spodniej strony temperatura doszła nawet do 40°C. Za nagrzewanie się tego obszaru odpowiada szybki i gorący dysk twardy, który jest pozbawiony jakiejkolwiek wentylacji.
Temperatury pod obciążeniem także nie są niskie. We wspomnianym wyżej miejscu dysk potrafił rozgrzać obudowę do 43,4°C, a przy wylotach powietrza z układu chłodzenia od spodu odnotowałem punktowo 45,5 oraz 47,9°C. Dyskwalifikuje to raczej notebook Alienware w temacie trzymania go na kolanach. Bardzo pozytywnym aspektem są natomiast temperatury pulpitu roboczego, które nawet podczas maksymalnego obciążenia były o około 4°C niższe od temperatury ciała użytkownika; w skrajnych zaś obszarach, przy wylotach kanałów wentylacyjnych, temperatury nie przekroczyły 38,5°C.
(+) The maximum temperature on the upper side is 38.5 °C / 101 F, compared to the average of 40.5 °C / 105 F, ranging from 21.2 to 68.8 °C for the class Gaming.
(-) The bottom heats up to a maximum of 47.9 °C / 118 F, compared to the average of 43.2 °C / 110 F
(±) In idle usage, the average temperature for the upper side is 32.3 °C / 90 F, compared to the device average of 33.9 °C / 93 F.
(+) The palmrests and touchpad are reaching skin temperature as a maximum (33.1 °C / 91.6 F) and are therefore not hot.
(-) The average temperature of the palmrest area of similar devices was 28.9 °C / 84 F (-4.2 °C / -7.6 F).
Głośniki
Sygnowane logo Klipsch głośniki stereo umieszczono z przodu i zamaskowano „oczami" obcego. Słuchając wytwarzanego przez nie dźwięku, odniosłem na początku dość pozytywne wrażenie. Głośniki grały donośnie i dość czysto. Gdy jednak zagłębiłem się w ustawienia i z domyślnych 50% głośności przestawiłem na 100%, przy wysokich tonach zaczęły pojawiać się pobrzęki (!). Ja rozumiem, że jest to sprzęt dla gracza a nie dla melomana. Płacąc jednak kosmiczne pieniądze, jako klient byłbym zadowolony, dostając głośniki jakościowo porównywalne z tymi znanymi z Della XPS L701x/L702x zamiast nieco głośniejszych, ale za to jakościowo dużo słabszych.
Wydajność akumulatora
Projektując sprzęt będący spełnieniem marzeń gracza, nie przewiduje się raczej zbyt długich przebiegów na baterii. Nic więc dziwnego w tym, że przy obciążeniu testem klasycznym programu Battery Eater akumulator wyczerpał się po niespełna godzinie.
Po przełączeniu na zintegrowany chip graficzny czasy pracy uległy znacznemu wydłużeniu. Film odtwarzany z DVD rozładował ogniwa po blisko trzyipółgodzinnej projekcji. W trakcie intensywnego przeglądania stron z użyciem sieci bezprzewodowej akumulator wytrzymał cztery godziny i kwadrans. Test czytelnika programu BE zakończył się zaś po blisko 5,5 h.
Jak na rasowy notebook do gier, przebiegi M17x R3 na akumulatorze należy uznać za satysfakcjonujące.
| wyłączony / stan wstrzymania | 0 / 0 W |
| luz | 19.1 / 25.8 / 31.9 W |
| obciążenie |
123.5 / 152.9 W |
   
| |
Legenda:
min: ,
med: ,
max: | |
Porównanie z mniejszymi laptopami
Podsumowanie
Alienware M17X to nietuzinkowy notebook zaprojektowany z myślą o mobilnym graczu, który nie uznaje kompromisów.
Niestety polska wersja posiada kilka wad. Są to: mierny ekran ukryty za połyskliwą szybą, nieprzystające do klasy sprzętu głośniki, blokady kombinacji trzech klawiszy oraz brak standardowego klawisza Insert.
Wady, choć nie są banalne, nikną w obliczu zalet. Solidna konstrukcja, bombowe podświetlenie wybranych elementów, świetne jakościowo materiały, niezłe z punktu widzenia użytkownika praworęcznego rozmieszczenie złączy, bogaty zestaw portów wizyjnych z rarytasem w postaci wejścia HDMI oraz portem mini DisplayPort, ergonomiczna, wygodna, rewelacyjna wręcz klawiatura, satysfakcjonujące w tej klasie sprzętu przebiegi na akumulatorze oraz gadżety producenta (czapeczka, podkładka, naklejka) to dopiero plusy na dobry początek.
Największą zaletą Alienware M17x R3 jest wydajność. I to nie tylko sucha wydajność w benchmarkach, ale także rzeczywista moc zapewniająca rewelacyjną płynność w grach. Do wydajności podzespołów obliczeniowych należy dodać świetne osiągi i pojemność dysków twardych spiętych w macierz RAID 0. Biorąc pod uwagę wszystkie mankamenty i atuty, bez wahania przyznaję Alienware M17x R3 redakcyjne wyróżnienie w kategorii moc (gdyby nie ten nieszczęsny ekran, blokady klawiszy i głośniczki, Alien otrzymałby wyróżnienie za całokształt).
Na koniec mała uwaga: wiele osób będzie się zapewne zastanawiać nad ceną, która może wydawać się cokolwiek kosmiczna. Z ciekawości wpisałem Service Tag na stronie Della i wyskoczyła mi gwarancja na ponad 24 miesiące, konkretnie do listopada 2013 roku. Biorąc pod uwagę ceny Della za gwarancję oraz jakość serwisowych usług NBD (następnego dnia roboczego), jestem zdania, że nie warto łasić się na „okazje" z Allegro i, dysponując odpowiednią kwotą, lepiej jest zainwestować w bezpieczny model Alienware z polskiej dystrybucji.
