Obudowa Aurosa X7 v6 to nie najnowszy projekt. Jest to właściwie ten sam model (jedynie z kosmetycznymi zmianami), z jakim można się było zapoznać w pierwszej naszej recenzji Aurosa X7 z roku 2014. Pomimo upływu lat wygląd X7 v6 jest dość nietuzinkowy. Przy 23 mm wysokości laptop ten pozostaje jedną z najsmuklejszych 17-calowych maszyn dla gracza. Smukłość ta nie do końca idzie w parze z masą – 3,25 kg to blisko o 0,5 kg więcej, niż u największego konkurenta, czyli modelu MSI GS70.

Spora część elementów obudowy omawianego notebooka (w tym pokrywa matrycy) jest wykonana z metalu, co budzi wrażenie solidności. Niestety jest to mylne wrażenie, gdyż nacisk na powierzchnię dekla dość szybko wywoła zakłócenia w wyświetlanym obrazie. Pod względem odporności obudowy monitora na trudy dnia codziennego jest nieźle, acz zatłuszczenia – o ile do nich dojdzie – są dość wyraźnie widoczne (na szczęście dość łatwo je usunąć).

Schowane pod umieszczoną centralnie maskownicą zawiasy działają dość płynnie, z właściwie dobranym oporem, dzięki któremu możliwe jest otwarcie notebooka z użyciem jednej ręki. Niekorzystnie wypada natomiast maksymalny kąt odchylenia ekranu (tylko 120 stopni).

Wykonany w większości z metalu korpus jest rzeczywiście solidny. Naciski i ściskanie nie wywołają ani ugięć, ani niepożądanych odgłosów. Spasowanie poszczególnych elementów nie razi zbyt dużymi szczelinami. Na korzystną ocenę zasługuje także dość duża odporność jednostki zasadniczej na zabrudzenia i zarysowania. Odporność na zatłuszczenie jest raczej przeciętna, ale warto w tym miejscu wspomnieć, iż wyczyszczenie powierzchni metalowych Aorusa jest nieco łatwiejsze, niż powierzchni plastikowych w konkurencyjnych laptopach.

Modyfikacja wyposażenia Aorusa X7 v6 jest dość łatwa, o ile tylko użytkownik dysponuje śrubokrętem Torx. Po zdjęciu spodu uzyskuje się dostęp do wbudowanego akumulatora, zatoki na dysk formatu 2,5 cala (w testowanym egzemplarzu zajętej przez HDD), trzech miejsc na SSD formatu M.2 (z których w testowanej maszynie zajęte było tylko jedno), karty sieci bezprzewodowej, baterii BIOS-u, czterech gniazd pamięci operacyjnej (z których w omawianym egzemplarzu wykorzystano dwa) oraz głośników. Ponadto jest też dostęp do przylutowanych podzespołów obliczeniowych i do układu chłodzenia.

Zestaw złączy względem pierwszego Aorusa X7 uległ pewnym przemianom. Zrezygnowano z gniazda D-Sub (miejsce po nim wypełniono gumową zaślepką) i usunięto dwa przestarzałe już złącza USB 2.0. W zamian za to dodano jedno nowoczesne USB 3.1 typu C. Rozmieszczenie portów (głównie za sprawą wykorzystania tylnej ścianki) jest akceptowalne.

Klawiatura, w którą wyposażono Aorusa X7 v6, jest znana z recenzji starszego Aorusa X7. Urządzenie to należy do typu wyspowego. Ma dość duże płytki alfanumeryczne (15 x 15 mm) rozmieszczone w stosownych odległościach i w dość typowym układzie. Pewnym udziwnieniem jest połączenie klawiszy Insert i Del. Pochwalić mogę pełnowymiarowy blok numeryczny i takież same klawisze kierunkowe. Zganić muszę natomiast położenie prawej strzałki, która nowomodnie zajmuje miejsce zarezerwowane dla klawisza „0”. Ponadto od typowej klawiatury ta z Aorusa odróżnia się dodatkowymi klawiszami makro umieszczonymi po lewej stronie w pionowym rzędzie. Pod względem charakterystyki pracy omawiana klawiatura jest całkiem w porządku. Klawisze działają ze średnio głębokim skokiem, są ciche i dobrze amortyzowane, zaś podparcie klawiatury jest raczej sztywne. W ramach plusów warto także wspomnieć o podświetleniu klawiatury. Podświetlenie to daje się regulować kombinacją klawiszy Fn + spacja w dwóch krokach, bądź z poziomu aplikacji Aorus Fusion w dużo większym zakresie. We wspomnianej aplikacji można między innymi wybrać jeden z 7 kolorów podświetlenia a także ustawić regulację intensywności luminancji w aż 10 krokach. W ramach minusów natomiast muszę wspomnieć o blokadach kombinacji jednocześnie wciskanych trzech klawiszy, które w sprzęcie dla graczy nie powinny występować. Nie działają następujące kombinacje:

• W + A oraz Q, S;
• A + S oraz F1, F2, Q, W, Z;
• S + D oraz F2, F3, 2, 3, W, E, Z, X, lewy Alt;
• W + D oraz E, S.

Pozbawiony oddzielnych przycisków gładzik rzadko kiedy jest użytecznym urządzeniem. W przypadku tego zamontowanego w Aorusie nie będę jednakże szczególnie narzekał. Spodobała mi się wielkość płytki (10,5 x 7 cm) oraz jej jedwabista w dotyku powierzchnia. Powierzchnia ta nawet po dłuższym czasie użytkowania zapewnia wysoki komfort dla palców. Do czułości i domyślnej rozdzielczości płytki także nie mam zastrzeżeń. Sterowniki Elan umożliwiają dostosowanie urządzenia do swoich preferencji. Dolna część płytki, w której umieszczono zintegrowane przyciski, ma cichy i miękki klik.