Test Apple MacBook Pro 15 (z procesorem Sandy Bridge i matową matrycą WSXGA+)
Niecały rok po poprzedniej pojawiła się nowa generacja MacBooków Pro 15. Na pierwszy ogień poszła konfiguracja z czterordzeniowym procesorem Intel Core i7-2635QM, kartą grafiki AMD Radeon HD 6490M i matową matrycą o podwyższonej rozdzielczości. Czy ten laptop jest wart swojej ceny?
Obudowa
Wyjątkowa obudowa typu unibody nie została zmieniona. Ciągle robi ona duże wrażenie niezrównaną solidnością i świetnym wykonaniem. Zgrabna, nowoczesna sylwetka jest miła dla oka mimo upływu dwóch lat. Jedynym elementem, który może się nie podobać, jest ostra przednia krawędź jednostki zasadniczej, która po dłuższym czasie użytkowania laptopa trzymanego na kolanach wpija się w ręce. Apple przedłożyło tu estetykę nad funkcjonalność.
Apple zastosowało praktycznie ten sam zestaw interfejsów, co w modelu z zeszłego roku. Należą do niego gniazdo zasilające MagSafe, port sieciowy RJ-45, FireWire 800, dwa porty USB 2.0 oraz gniazdo słuchawkowe. W najnowszej wersji MacBooka Pro pojawiły się jednak dwie innowacje. Pierwsza z nich dotyczy czytnika kart pamięci SD, który obsługuje teraz również karty SDXC. Druga ma natomiast związek z nowym interfejsem o nazwie Thunderbolt, w który Apple wyposażyło swój komputer jako pierwsze. Technologia ta została opracowana przy współudziale Intela (nazwa robocza Light Peak), a jej docelowym zastosowaniem jest obsługa transferów o prędkości dochodzącej do 10 Gb/s. Interfejs Thunderbolt został zintegrowany ze złączem Mini DisplayPort, do którego można podłączyć zewnętrzny monitor lub zewnętrzną pamięć masową w postaci sześciodyskowej macierzy. W taki też sposób nowy interfejs doczekał się nie tylko swojej własnej nazwy, ale i specjalnie zaprojektowanego logo. Jak do tej pory, Apple nie potwierdziło możliwości podłączenia większej liczby monitorów; wiadomo, że można podłączyć tylko jeden. W ciągu dwóch tygodni od premiery MBP 15 nie miały się ukazać żadne dyski kompatybilne z tym interfejsem. Jason Ziller (rzecznik prasowy Intela) zamieścił jednak na serwisie YouTube autorski filmik, na którym demonstruje on uzyskanie transferu o prędkości ok. 800 MB/s.
Z drugiej strony obudowy znaleźć można standardowy napęd 8x SuperDrive (nagrywarka DVD) oraz blokadę Kensingtona. Brak portu USB 3.0 oraz gniazda HDMI jest w zasadzie zrozumiały, ale dlaczego w nowym MacBooku Pro nie zainstalowano napędu Blu-ray? Sensownym wytłumaczeniem wydaje się być oczywiście iTunes. Pozwala to jednocześnie przypuszczać, że kolejna generacja notebooków Apple nie będzie wyposażona w jakikolwiek napęd optyczny. Z tego powodu można się też spodziewać zmian konstrukcyjnych obudowy.
Rozmieszczenie interfejsów zostało dobrze przemyślane. Warto byłoby je jednak oddalić nieco jeden od drugiego. Podłączenie kabla do portu Mini DisplayPort, a następnie mocno zabudowanych pendrive'ów może już być bowiem kłopotliwe. Thunderbolt jest niewątpliwie sporym udogodnieniem, ale trzeci port USB byłby tutaj równie mile widziany.
Za obsługę połączeń sieciowych nawiązywanych z wykorzystaniem portu RJ-45 odpowiada bez zmian kontroler Broadcom (NetXtreme). Pewnych modyfikacji dokonano natomiast w podwójnym module Wi-Fi/Bluetooth, który w dalszym ciągu obsługuje standard 802.11b/g/n (Broadcom BCM4331), ale używa teraz trzech anten WLAN w celu zapewnienia lepszego sygnału bezprzewodowego. Bluetooth w najnowszej wersji 3.0 + HS (Broadcom BCM2070) jest reklamowany przez Apple tylko jako urządzenie 2.1 + EDR. W nowym MacBooku Pro zrezygnowano z modemu UMTS.
Zupełnie nowym elementem konstrukcyjnym jest kamerka FaceTime HD umiejscowiona u góry ekranu. Jest to kamera foto-wideo o rozdzielczości 1,3 Mpx, która umożliwia prowadzenie wideorozmów w formacie 720p. Podczas transmisji wideo w aplikacji Skype (FaceTime – iPhone 4) można było zaobserwować stosunkowo dobrą jakość obrazu. Zdjęcie zrobione przy użyciu PhotoBooth nie zostało jednak wyświetlone w rozdzielczości 1280x720 pikseli. Być może jest to wina niezaktualizowanej wersji tej aplikacji. Ogólna jakość nagrywanych filmów wideo jest naprawdę przyzwoita, ale gorsza niż w przypadku i tak znacznie lepszych kamer internetowych typu Logitech HD Pro C910, itp.
Akcesoria
Zawartość pudełka pozostała równie skromna jak poprzednio. Oprócz samego notebooka znajdziemy w nim zasilacz wraz z przewodem zasilającym, instrukcję obsługi Everything Mac, dodatkowe instrukcje Everything Else, dwie płyty DVD z oprogramowaniem, naklejki, ściereczkę do czyszczenia i... nic poza tym. System operacyjny Mac OS X 10.6.6 Snow Leopard instalowany jest firmowo przez producenta. Aktualizacja do wersji Mac OS X 10.7 Lion (lato 2011) nie powinna jak zwykle sprawić jakichkolwiek problemów, ale będzie się wiązała z dodatkowymi kosztami.
Osprzęt
Wygodna klawiatura nie została zmieniona. Klawisze są stabilnie osadzone. Cechują się krótkim skokiem i dobrze wyczuwalną odpowiedzią. Klawisze mają sensowne rozmiary. Przywyknięcie do specyficznego układu klawiszy nie powinno być problemem (szczególnie jeśli pracowało się wcześniej na laptopie z systemem Windows).
Klawiatura ta jest podświetlana, co zawsze jest miłym dodatkiem. Siła podświetlenia jest dopasowywana do intensywności światła zastanego.
Szklany gładzik ma bardzo miłą w dotyku powierzchnię. Dolne cztery piąte jej obszaru służą jako przycisk myszy. Bardzo przydatną funkcją, bez której trudno się obejść jest przewijanie inercyjne (szybkie przewijanie w w dowolną stronę wywoływane przez ruch dwoma palcami).
Obraz
MacBook Pro 15 jest dostępny z trzema różnymi matrycami o tej samej przekątnej 15,6”. Oprócz standardowego błyszczącego ekranu z natywną rozdzielczością 1440x900 pikseli, możliwy jest także zakup jednej z dwóch opcji z podwyższoną rozdzielczością 1680x1050 pikseli. Wersja ze szklistą matrycą typu glare (i czarną ramką ekranu) kosztuje 100 euro więcej. Testowany egzemplarz to z kolei model najdroższy, z matrycą antyodbiciową i srebrną, aluminiową ramką ekranu, za który trzeba zapłacić 150 euro więcej. Poza matową powierzchnią wyświetlacza z wyborem najdroższej wersji wiąże się jeszcze jeden plus, a mianowicie niższa masa komputera (mat: 2,446 kg / błysk: 2,515 kg). Błyszcząca powierzchnia ekranu jest jednak łatwiejsza w czyszczeniu, a jednocześnie sprawia, iż wyświetlane kolory wydają się być bardziej jaskrawe.
| |||||||||||||||||||||||||
rozświetlenie: 92 %
na akumulatorze: 302 cd/m²
kontrast: 581:1 (czerń: 0.52 cd/m²)67.8% AdobeRGB 1998 (Argyll 2.2.0 3D)
92.1% sRGB (Argyll 2.2.0 3D)
69% Display P3 (Argyll 2.2.0 3D)
W omawianym MacBooku zainstalowano tę samą matrycę LED, co w modelu poprzedniej generacji (Samsung LTN154MT07). Według informacji posiadaczy wersji z matrycą błyszczącą trafia do niej ten sam panel. Najwyższa wartość maksymalnej luminancji (302 cd/m²) oraz jej średnia z dziewięciu obszarów ekranu (288 cd/m²) świadczą o wysokiej jakości zastosowanego wyświetlacza. W dziedzinach uzyskiwanej ostrości, nasycenia kolorów oraz kontrastu obraz prezentuje się wręcz doskonale, a przy tym wcale nie gorzej, niż w przypadku ekranów lustrzanych.
Niski poziom czerni (0,52 cd/m²) stwarza idealnie warunki do wyświetlania elementów naturalnie ciemnych. Możliwe jest też uzyskanie wysokiego kontrastu (581:1). Dodając do tego matową powierzchnię ekranu, wyświetlacz w testowanym MacBooku Pro wykazuje dobre przystosowanie do pracy na dworze.
Szczególnie istotnym pod kątem edycji zdjęć i filmów jest oferowany zakres palety barw. Przestrzeń sRGB posłużyła tu standardowo za podstawę do testów porównawczych. Podobnie jak w poprzednim modelu, również i nowy MacBook Pro odwzorowuje niemalże wszystkie kolory wchodzące w jej skład. Różnice w stosunku do zeszłorocznych modeli MacBooków Pro 13 oraz 17 (glare) są raczej niewielkie. Liderem na tym polu pozostaje w dalszym ciągu Dell SXPS 16 wyposażony w matrycę z podświetleniem RGB LED.
Duża siła podświetlenia oraz matowa powierzchnia ekranu zachęcają do używania komputera nie tylko w pomieszczeniach zamkniętych. Choć wybrane obszary mogą być mało czytelne przy mocno rozproszonym świetle słonecznym, reszta obrazu (jako całość) pozostaje w zasadzie bardzo dobrze widoczna. Powłoka przeciwodblaskowa rozwiązuje też całkowicie problem uporczywych refleksów. Pomaga w tym dodatkowo matowa ramka ekranu, która niweluje odblaski pojawiające się zwykle w jego narożnikach. Testowany MacBook Pro ma więc pod tym względem zdecydowaną przewagę nad wersją z wyświetlaczem typu glare.
Oferowany zakres kątów widzenia w płaszczyźnie poziomej pozwala na zachowanie oryginalnych kolorów oraz poziomu jasności nawet przy większych odchyleniach względem pozycji centralnej. Podczas przechylania ekranu w linii pionowej (góra lub dół) obraz zaczyna z kolei ulegać inwersji. Dzieje się tak jednak dopiero przy ostrzejszych kątach i nie powinno to mieć większego wpływu na wygodę użytkowania podczas rutynowej pracy z notebookiem.
Osiągi
Dla nowej generacji MacBooków Pro 15 przewidziano trzy modele procesorów Intela wchodzących w skład obecnie promowanej przez tego producenta platformy Huron River. Dwie najdroższe konfiguracje sprzętowe pozwalają na dokonanie wyboru pomiędzy procesorem Core i7-2720QM (2,2 GHz, 6 MB L3 Cache) a modelem Core i7-2820QM (2,3 GHz, 8 MB L3C). Niezależnie od tego instalowana jest też odrębna karta grafiki AMD Radeon HD 6750M. W podstawowym wariancie montuje się zaś czterordzeniową jednostkę Core i7-2635QM, której bazowe taktowanie wynosi 2,0 GHz. Technologia Turbo Boost drugiej generacji pozwala w teorii na zwiększanie tej częstotliwości do 2,9 GHz lub też obniżanie jej do oszczędnego pułapu 800 MHz dzięki funkcji SpeedStep. Wszystko odbywa się w sposób podobny do tego stosowanego w przypadku układów graficznych, gdzie system automatycznie dopasowuje taktowanie rdzenia do konkretnej sytuacji (obciążenia).
Na wyposażeniu notebooka znalazły się dwa niezależne od siebie układy graficzne. Pierwszy z nich to należąca do najniższego segmentu wydajnościowego karta AMD Radeon HD 6490M z 256 MB pamięci VRAM GDDR5. Drugi to zintegrowany w samym procesorze układ GMA HD 3000, który jest wykorzystywany w celu oszczędzania energii.
Wydajność CPU
Czterordzeniowa jednostka Core i7-2635QM to przedstawiciel drugiej generacji procesorów Intel Core. Taktowanie bazowe dla każdego rdzenia wynosi 2,0 GHz. Procesor ten został wyposażony w technologię Hyper-Threading, której zadaniem jest symulowanie czterech dodatkowych rdzeni, za pomocą których możliwe jest przetwarzanie do 8 niezależnych wątków w tym samym czasie. W porównaniu do mocniejszego, ale też droższego modelu i7-2720QM, testowana jednostka nie oferuje wsparcia dla szybkiego szyfrowania danych przy pomocy instrukcji AES. Funkcja ta nie jest jednak obsługiwana również przez obecną wersję systemu operacyjnego Mac OS X.
W celu przeprowadzenia testów porównawczych z innymi jednostkami CPU na komputerze zainstalowano dodatkowo system Microsoft Windows 7 (taką możliwość daje oprogramowanie BootCamp). W teście 3DMark06, który oprócz sprawdzenia możliwości układów graficznych umożliwia też zweryfikowanie wydajności CPU, komputer z procesorem Core i7-2635QM uzyskał dobry wynik na poziomie 4906 pkt. Plasuje go to w górnej części drabinki testowanych przez nas laptopów. Poprzedni model MacBooka Pro wyposażony w dwurdzeniowy procesor Core i7-620M osiągnął znacznie niższy wynik (3148 pkt., o ponad jedną trzecią gorszy). Rezultat uzyskany przez nowego MacBooka Pro 15 w teście 3DMark Vantage CPU okazał się również pomyślny - wyniósł 16710 pkt. W tym teście nowy MBP 17 z mocniejszym procesorem Core i7-2720QM okazał się o 1000 punktów lepszy.
W teście renderowania jednowątkowego aplikacji Cinebench R10 (wersja 64-bitowa) najnowsza platforma Intela Huron River potwierdziła swoją wysoką wydajność. Procesor Core i7-2635QM uzyskał w nim 4583 pkt. Tym samym zagwarantował on sobie miejsce wśród 25 najlepszych pod tym względem notebooków testowanych do tej pory przez redakcję Notebookcheck. Jego przewaga nad starszym Core i7-640M jest jednak stosunkowo niewielka. W teście renderowania wielowątkowego (64 bitów, 8 wątków) laptop Apple poradził sobie wzorowo, uzyskując 15522 pkt.
W najnowszej wersji aplikacji Cinebench R11.5 procesor Core i7-2635QM zdobył 4,6 pkt. Stawia go to na czwartym miejscu spośród wszystkich procesorów klasy Sandy Bridge. Lepszymi (z wyłączeniem procesorów do komputerów stacjonarnych) okazują się tylko modele i7-2920XM, i7-2720QM i i7-2820QM, który na życzenie klienta może zostać zamontowany również w omawianym MacBooku Pro. Jest to jednak możliwe wyłącznie przed dokonaniem zakupu, a nie jako opcja zmiany procesora obecnego w już posiadanym komputerze.
Podsumowując, nowy procesor Intel Core i7-2635QM to naprawdę duży krok naprzód pod względem wydajnościowym w stosunku do dwurdzeniowego Core i7-620M z 2010 roku. Dzięki technologii Turbo Boost 2.0 ten czterordzeniowy CPU jest w stanie dużo zdziałać nawet przy wykorzystaniu mniejszej liczby rdzeni. W tabeli osiągów lokuje się zaraz za trzema najmocniejszymi procesorami mobilnymi z rodziny Sandy Bridge. Jeszcze bardziej imponujące może być porównanie go ze starszymi notebookami wyposażonymi w procesory Intel Core 2 Duo (np. MacBook Pro 13 z połowy 2009).
Wydajność CPU pod Mac OS X
Większość testów weryfikujących wydajność CPU udało się przeprowadzić również pod Mac OS X 10.6.6. Wyniki uzyskane w aplikacji Cinebench R10 okazały się nieco gorsze niż w przypadku 64-bitowej wersji systemu Windows 7. W teście jednowątkowym można już jednak było zauważyć, że funkcja Turbo Boost działa poprawnie także pod Mac OS X. W teście renderowania wielowątkowego Cinebench R11.5 uzyskano 4,78 pkt, a więc o 4% więcej niż pod Windows. W teście jednowątkowym uzyskany wynik okazał się z kolei o 5% gorszy. Podobnie przedstawia się kwestia testów OpenGL. Podsumowanie testów aplikacji GeekBench pokazuje, iż Mac OS X wykorzystuje zainstalowane w komputerze podzespoły w sposób o 14% bardziej efektywny, niż robi to system Windows.
Wydajność systemu
PCMark Vantage (Windows 7), który weryfikuje wydajność wszystkich zasadniczych podzespołów, wykazał dla nowego MacBooka Pro 15 6846 pkt. Jest to wynik z górnej półki, porównywalny z osiągami takich komputerów jak Lenovo ThinkPad T410, HP Envy 14 Beats Edition czy MSI GT660R z procesorem Intel Core i7-620M. Wcześniejszy model tego samego MacBooka z połowy 2010 roku (najmocniejsza konfiguracja, Core i7-620M) uzyskał w tym samym teście 6109 pkt. Omawiany tu model z roku 2011 w podstawowej konfiguracji jest zatem o 12% szybszy.
Wydajność systemu pod Mac OS X
W testach XBench 1.3 dobroczynny wpływ zastosowania procesora Core i7 drugiej generacji dał o sobie znać w próbach intensywnie wykorzystujących CPU i RAM. Jednostka Core i5-540M znajdująca się na wyposażeniu MBP 17 z 2010 roku nie ma tu najmniejszych szans z najnowszym MBP 15. Znacznie lepiej wypada natomiast zainstalowana w starszym notebooku karta graficzna GeForce GT 330M, która swoimi osiągami dorównuje karcie Radeon HD 6490M z pamięcią GDDR5 (w testach Quartz, OpenGL oraz User Interface). Najlepiej pod względem wydajności dysku twardego wypada MacBook Air z dyskiem SSD. Choć największą zaletą tego typu dysków nie są wcale transfery, to oferowany przez nie średni czas dostępu jest już poza zasięgiem tradycyjnych dysków HDD. Na poniższym diagramie uwzględniono wyniki z sześciu prób na MBP 17 (oznaczone kolorem czarnym) i pięciu prób na MBP 15 (oznaczone na czerwono).
Nowy MacBook Pro 15 jest dostępny z różnymi wersjami dysków. Apple oferuje tradycyjne dyski o prędkościach 5400 oraz 7200 obr/min a także dyski SSD (Solid State Drive). Omawiany egzemplarz został dostarczony z 2,5-calowym dyskiem Toshiby (MK5065GSXF) o pojemności 500GB i prędkości 5400 obr/min. Najwyższy transfer uzyskany w HD Tune Pro 4.6 wyniósł 75,3 MB/s. Jest to jednocześnie typowa wartość dla pozostałych dysków HDD o podobnej specyfikacji. Wyniki CrystalDiskMark okazały się wprawdzie nieco gorsze, ale też nie odbiegały od normy.
Jedną z zalet obecnie stosowanej platformy Huron River jest też możliwość podłączenia dysku twardego przy wykorzystaniu interfejsu SATA III i uzyskanie w ten sposób przepustowości do 6 Gb/s. Choć większość dysków i tak nie jest w stanie w pełni wykorzystać tej opcji, to uzyskiwany w przypadku dysków SSD (np. Intel 510 Series Elmcrest oraz OCZ Vertex 3) transfer może dzięki temu osiągać wartości na poziomie około 500-550 MB/s podczas sekwencyjnego odczytu danych.
Zajrzenie do Mac OS X System Profiler nie przynosi dobrych wieści dla fanów szybkości. Dysk (SATA II, 3 Gb/s) jest podłączony do złącza 6 Gb/s, a napęd optyczny SuperDrive (SATA I, 1,5 Gb/s) jest podpięty pod port 3 Gb/s.
Wydajność GPU
Zastosowana karta graficzna AMD Radeon HD 6490M to układ z najniższej klasy wyposażony w zaledwie 256 MB pamięci własnej GDDR5. Częstotliwość taktowania rdzenia wynosi 750 MHz. Wątpliwe więc, aby układ ten poradził sobie z najnowszymi grami. W opracowanych przez Apple konfiguracjach dostępna jest także mocniejsza karta AMD Radeon HD 6750M, którą wyposażono w 1 GB pamięci GDDR5.
Układ znajdujący się na wyposażeniu omawianego laptopa (Radeon HD 6490M) bazuje na chipie SeymoreXT i jest klasyfikowany jako układ z pogranicza klasy średniej, podobnie zresztą jak GeForce GT 330M stosowany w poprzednim modelu MacBooka Pro. W teście 3DMark Vantage omawiany MBP 15 uzyskał 2541 pkt. Wzrost wydajności w porównaniu do modelu z 2010 roku wynosi zatem niecałe 7%. Mobility Radeon HD 5650, popularna karta z średniego segmentu wydajnościowego, jest w przybliżeniu o 13% lepsza. MacBook Pro 17 nowej generacji z jeszcze mocniejszą kartą AMD Radeon HD 6750M osiągnął w tym samym teście 5536 pkt. Model z ekranem 17” okazał się więc ponad dwukrotnie szybszy od omawianego modelu z matrycą 15-calową!
Wydajność poszczególnych układów pod kątem szybkości dokonywania obliczeń OpenGL zweryfikowały testy Cinebench przeprowadzone pod Windows 7. Radeon HD 6490M w teście 64-bitowej aplikacji Cinebench R10 uzyskał jeden z najlepszych wyników, 7016 pkt. Lepszym rezultatem może się pochwalić Acer Aspire 7750G wyposażony w kartę AMD Radeon HD 6850M (7875 punktów, +11%). Poprzedni model MacBooka Pro z kartą GeForce GT 330M pozostaje zaś daleko w tyle; różnica przy wyniku 3814 pkt. wynosi bowiem ponad 45%.
Najnowsza wersja aplikacji Cinebench R11.5 wykazała podobne rezultaty. Uzyskany przez kartę HD 6490M wynik 22,1 pkt. jest porównywalny z osiągami układu HD 5650 (np. z Acera Aspire 3820TG). Szybszy okazuje się natomiast GeForce GT 540M (który można znaleźć np. na wyposażeniu Asusa N53SV.
Analizując testy Cinebench, można się przekonać, iż sterowniki BootCamp pod Windows zostały dobrze zoptymalizowane właśnie pod kątem OpenGL.
Wydajność w grach
Wyniki testów gier są zbieżne z omówionymi wyżej wynikami testów syntetycznych. Najnowszy MacBook Pro 15 wyposażony w raczej słabą kartę grafiki oferuje wydajność wystarczającą do gry w niskich oraz średnich ustawieniach pod Windows.
Na minimalnych ustawieniach grafiki nawet tak wymagająca gra jak Battlefield: Bad Company 2 chodzi płynnie z prędkością 48 kl/s. W przypadku gry StarCraft II: Wings of Liberty możliwe było uzyskanie powyżej 190 kl/s. Ciężko jednak czerpać prawdziwą radość z gry w niskiej rozdzielczości, a w dodatku z najgorszymi ustawieniami detali. Liczba klatek wyświetlanych na sekundę spada wraz z zastosowaniem wyższej rozdzielczości oraz po ustawieniu detali na średnie. Co prawda nawet wtedy Battlefield chodzi stosunkowo płynnie z prędkością 26,6 kl/s, ale wygląda to tak, jakby komputer był u kresu swoich możliwości. Gry ze znacznie mniej zaawansowaną grafiką 3D, jak np. TrackMania Nations Forever, chodzą płynnie nawet na wysokich ustawieniach.
Serwis internetowy AnandTech przyjrzał się również wydajności w grach uzyskiwanej pod Mac OS X. StarCraft II chodzi tu bardzo płynnie (53 kl/s) ze średnimi detalami w rozdzielczości 1280x800 pikseli. Na tych samych ustawieniach, ale pod Windows 7 gra chodziła już znacznie wolniej (33,7 kl/s). W obu przypadkach użyto tej samej sekwencji testowej dla rozgrywki jednoosobowej.
| 3DMark 2001SE Standard | 33338 pkt. | |
| 3DMark 03 Standard | 14458 pkt. | |
| 3DMark 05 Standard | 9676 pkt. | |
| 3DMark 06 Standard Score | 5602 pkt. | |
| 3DMark Vantage P Result | 2541 pkt. | |
| 3DMark 11 Performance | 696 pkt. | |
Pomoc | ||
| PCMark Vantage Result | 6846 pkt. | |
Pomoc | ||
| low | med. | high | ultra | |
|---|---|---|---|---|
| Half Life 2 - Lost Coast Benchmark (2005) | 173.4 | |||
| World in Conflict - Benchmark (2007) | 198 | 56 | 24 | |
| Crysis - GPU Benchmark (2007) | 91.5 | 30.9 | 24.7 | |
| Crysis - CPU Benchmark (2007) | 85.5 | 29.8 | 18.9 | |
| Trackmania Nations Forever (2008) | 283 | 54.5 | 25.6 | |
| Battlefield: Bad Company 2 (2010) | 48.1 | 28.6 | 20.8 | |
| StarCraft 2 (2010) | 194.8 | 33.7 | 22.1 | |
| Mafia 2 (2010) | 39.1 | 30.4 | 25.4 |
Filmy HD
Omawiany komputer nie ma absolutnie żadnych problemów z odtwarzaniem filmów w jakości Full HD. Faktyczne obciążenie systemu jest jednak ściśle uzależnione od źródła i formatu odtwarzanych plików.
Animacja Big Buck Bunny (H.264, 1080p) załączona z dysku twardego w aplikacjach QuickTime oraz VLC wygenerowała obciążenie na poziomie 3-6%. Program VLC zużywał przy tym stosunkowo więcej zasobów systemowych. Ciężko jednak stwierdzić ostatecznie, czy winowajcą był tutaj dekoder sprzętowy Quick Sync Intela, czy też silnik AMD UVD 3. Obciążenie CPU w testowanym MacBooku Pro 15 okazało się wyższe, aniżeli w starszym modelu MacBooka Pro 13 z kartą GeForce 320M.
Pliki HD w formacie flash również nie sprawiają problemów. Obciążenie CPU przy aktywnym zintegrowanym układzie graficznym podczas odtwarzania zwiastuna filmu w jakości 1080p wyniosło 7-12% (26 kl/s, 4084 kb/s). Materiał wideo w tej samej jakości odtwarzany w serwisie YouTube zwiększył obciążenie podzespołów do 11-15% (26 kl/s, 2415 kb/s).
Na tę chwilę jedyną aplikacją wykorzystującą sprzętową akcelerację Quick Sync jest FaceTime HD. Tak przynajmniej twierdzi serwis AnandTech. Jednak nawet i przy jego wykorzystaniu jeden rdzeń procesora jest w dużym stopniu obciążony obróbką wideo. Apple nie dostarczyło nam póki co informacji ten temat.
Throttling
Przy maksymalnym obciążeniu CPU oraz GPU (pod Windows) nowy MacBook Pro 15 krztusił się tak samo, jak model z zeszłego roku. Procesor bardzo szybko nagrzał się do ponad 95C w teście Prime95, aby niedługo potem osiągnąć granicę 100C. W tym samym czasie pojawiły się problemy z częstotliwością taktowania CPU, którego mnożnik został ostatecznie obniżony przez system do poziomu 8x-12x (800-1200 MHz). Najprawdopodobniej było to spowodowane tym, iż w wyniku długotrwałych testów obciążeniowych pobór mocy wzrósł do poziomu, który przekracza moc znajdującego się w zestawie zasilacza (85 W).
Pobór mocy wygenerowany podczas testów FurMark oraz Prime95 wyniósł 90,4 W. Procesor pracował wtedy ze wspomnianą już częstotliwością 800-1200 MHz. Tuż po wyłączeniu aplikacji Prime95 taktowanie CPU skoczyło z powrotem do bazowej wartości 2,0 GHz. W sposób automatyczny załączyła się także funkcja Turbo Boost. Pobór mocy spadł do 85,8 W. Odczyty mnożnika w HWiNFO32 oraz widżecie Intela na poziomie 28x (2,8 GHz) były aktywne tylko przez krótkie odstępy czasu. Maksymalną częstotliwość 2,9 GHz (29x) zaobserwowano tylko przez chwilę.
Wymagająca gra Battlefield: Bad Company 2 również stanowi duże obciążenie dla podzespołów. Na początku jej testu funkcja Turbo Boost działała w sposób płynny. Mnożnik procesora spadł jednak po pewnym czasie do poziomu 8x-16x (800-1600 MHz) i utrzymywał się długo na jednym z tych poziomów. Temperatura procesora pozostawała na dopuszczalnym poziomie, toteż należy wykluczyć, że duszenie taktowania procesora było spowodowane zbyt wysoką temperaturą. Co ciekawe, ten spadek częstotliwości taktowania CPU nie jest zjawiskiem powtarzalnym. Przypuszczalnie jego powodem jest zbyt słaby zasilacz, tak jak w MBP 17. W grze Call of Duty: Black Ops omawiany problem nie wystąpił. W jej przypadku procesor pracował niemal przez cały czas ze stałą częstotliwością 2,6 GHz (Turbo Boost). Test 3DMark06 przeprowadzony po 9 godzinach ekstremalnego wysiłku podzespołów przyniósł wynik na takim samym poziomie, co test przeprowadzony na chłodnym sprzęcie.
Zawieszanie się pod obciążeniem
Pod zainstalowanym fabrycznie systemem Mac OS X 10.6.6 występował powtarzający się problem zawieszania się komputera przy dużym obciążeniu procesora i wykorzystaniu karty grafiki AMD (np. jednoczesne StarCraft II i testu Cinebench R11.5). Ekran zamarza i system przestaje reagować. Po przełączeniu grafiki na układ zintegrowany nie dochodziło do takiej sytuacji.
Problem ten został wyeliminowany przez Apple poprzez aktualizację systemu do wersji 10.6.7.
Wpływ na otoczenie
Hałas
Dwa zainstalowane wewnątrz obudowy wentylatory pracują przez cały czas. Element ten pozostał niezmieniony w stosunku do poprzedniego modelu MBP. Zwykłemu używaniu komputera towarzyszy jedynie przyjemny szum. Podczas testu w trybie jałowym pod Mac OS X natężenie hałasu generowane przez wentylatory wraz z dyskiem twardym nie przekroczyło 31,2 dB. Przy większym obciążeniu wentylatory są zmuszone kręcić się szybciej, a zarazem do głośniejszej pracy. Wartości uzyskane przy obciążeniu CPU i GPU nie okazały się jednak przesadnie głośne i wyniosły maksymalnie 37 dB.
Z uwagi na brak odpowiedniego oprogramowania, nie było możliwości obciążenia testowanej konfiguracji pod Mac OS X w stopniu równie wysokim, co jest to możliwe pod systemem Microsoft Windows 7. Tutaj sytuacja zmienia się diametralnie, a szczytowe wartości sięgnęły 46,1 dB. Testowany model MacBooka Pro 15 z procesorem Sandy Bridge wypada więc pod tym względem dużo gorzej, aniżeli poprzednik.
Ze względu na izolowaną pozycję oraz niską prędkość obrotową (5400 obr/min) dysk twardy pozostaje praktycznie niesłyszalny. Podczas pracy generuje co najwyżej delikatny szum o wartości 31,4 dB, którą zmierzono w odległości 15 cm od laptopa.
Hałas
| luz |
| 31.1 / 31.2 / 31.2 dB |
| HDD |
| 31.4 dB |
| DVD |
| 34 / dB |
| obciążenie |
| 37 / 46.1 dB |
 | ||
30 dB cichy 40 dB(A) słyszalny 50 dB(A) irytujący |
||
min:  , med:  , max:  Voltcraft SL-320 (odległość 15 cm) | ||
Ciepło
Temperatury obudowy mogą miejscami robić się dość wysokie ze względu na niską prędkość, z jaką kręcą się wentylatory. Przy obciążeniu (Mac OS X) przyśpieszają one dopiero po dłuższym czasie, w wyniku czego maksymalna temperatura spodu obudowy potrafiła wynieść 44°C. Tuż przed tym, jak wentylatory zaczynają nabierać obrotów, komputer może się zrobić na tyle gorący, aby trzymający o na kolanach użytkownik poczuł dyskomfort. Ciepły staje się też obszar wokół klawiatury, gdzie przeprowadzone pomiary wykazały temperaturę do 39,1°C. Sama klawiatura, gładzik oraz miejsce podparcia dłoni pozostają jednak chłodne.
MBP 15 nowej generacji nagrzewa się bardziej pod kontrolą Windows 7 (podobnie było w starszych modelach). Maksymalna temperatura zmierzona na spodzie wyniosła 46,2°C, a na pulpicie roboczym (za klawiaturą) odnotowano 44°C. Wartości te uzyskano po kilku godzinach skrajnego testu obciążeniowego.
Kiedy komputer działa w trybie jałowym, temperatury obudowy MBP 15 pozostają niskie zarówno pod Mac OS X (24°C), jak i pod systemem Windows 7 (26,4°C). W porównaniu do poprzedniego modelu MacBooka Pro 15 z połowy roku 2010 (z procesorem i7-620M), testowany laptop Apple charakteryzuje się tylko nieznacznie wyższymi temperaturami obudowy.
Omawiany laptop pracuje cicho, ale częściowo kosztem nagrzewającej się obudowy. Podczas pracy przy biurku nie będzie to jednak miało większego znaczenia, gdyż klawiatura z podkładką pod ręce pozostają i tak chłodne. Problem pojawi się natomiast wtedy, gdy zechcemy wziąć komputer na kolana. Zbyt ciepła obudowa okaże się szczególnie uciążliwa np. latem.
(+) The maximum temperature on the upper side is 39.1 °C / 102 F, compared to the average of 36.9 °C / 98 F, ranging from 21.1 to 71 °C for the class Multimedia.
(±) The bottom heats up to a maximum of 41.5 °C / 107 F, compared to the average of 39.2 °C / 103 F
(+) In idle usage, the average temperature for the upper side is 22.3 °C / 72 F, compared to the device average of 31.3 °C / 88 F.
(+) The palmrests and touchpad are cooler than skin temperature with a maximum of 27.9 °C / 82.2 F and are therefore cool to the touch.
(±) The average temperature of the palmrest area of similar devices was 28.8 °C / 83.8 F (+0.9 °C / 1.6 F).
Głośniki
W MBP 15 nowej generacji Apple nie dokonało modyfikacji systemu głośników. W dalszym ciągu składa się on z dwóch głośniczków rozlokowanych po bokach klawiatury oraz głośnika niskotonowego (2.1). Jakość dźwięku jest dobra, ale też nie powala. Jest ona jednak zdecydowania lepsza niż w MacBooku Pro 13. Różnicę można usłyszeć nawet podczas odtwarzania dźwięków systemowych.
Wydajność akumulatora
Nowe i szybsze podzespoły wcale nie muszą zużywać więcej energii elektrycznej. Wskaźnik TDP procesora Core i7-2635QM wynosi 45 W. Pobór mocy jest oczywiście uzależniony od stopnia obciążenia i częstotliwości taktowania CPU. W testowanym MBP 15 może ona wzrosnąć do 2,9 GHz w trybie Turbo Boost, lub spaść do 798 MHz podczas pracy w trybie jałowym. W obu przypadkach ma ona wpływ na stopień faktycznego zużycia zgromadzonego w akumulatorze zapasu energii.
Pobór mocy mierzony bez obciążenia pod Mac OS X oscylował pomiędzy 10,6 a 18,2 W. Poprzedni MBP 15 z 2010 roku potrzebował jej nieco mniej. Pomiary przeprowadzone pod Windows 7 wykazały natomiast 26,4 W, a więc mniej niż w starszym modelu (27,6 W). Przy skrajnym obciążeniu (wyższa częstotliwość CPU, aktywna karta grafiki AMD) pobór mocy pod Mac OS X wyniósł 63,9 W. Pomimo posiadania słabszych podzespołów zeszłoroczny model z procesorem Core i7-620M oraz kartą grafiki Nvidia GeForce GT 330M potrzebował o ponad 10 W więcej (75,5 W).
Interesujące rzeczy zaczynają się dziać podczas pracy na systemie Windows 7, gdzie przy skrajnym obciążeniu pobór mocy osiągnął wartość 90,4 W. Jest to jednocześnie dowód na to, iż komputer nie został w sposób optymalny dostosowany do pracy w środowisku Windows. Świadczy o tym właśnie wysoki pobór mocy, który przekracza moc firmowego zasilacza MagSafe (85 W). Tłumaczyłoby to zarazem throttling CPU występujący pod systemem Windows.
W MBP 15 zainstalowano akumulator litowo-polimerowy o pojemności 77,5 Wh. Jedną z wad stosowanej przez Apple obudowy typu unibody jest fakt, iż bateria została wbudowana i nie istnieje możliwość jej wyciągnięcia. Producent informuje przy tym, iż ewentualnej wymiany akumulatora powinien dokonywać wyłącznie serwis producenta lub też jego autoryzowany partner.
Dla uzyskania jak najbardziej miarodajnych rezultatów wszystkie testy za wyjątkiem tego w stresie (Windows 7) przeprowadzono pod Mac OS X. Pierwszy test symulował czytanie przez użytkownika pliku tekstowego (skrypt Mac OS X) na minimalnie podświetlonym ekranie oraz z wyłączonym podświetlaniem klawiatury i z nieaktywnymi modułami łączności bezprzewodowej. Komputer wyłączył się po upływie 10:43 h. Różnica w stosunku do wcześniejszego MBP wynosi zatem tylko 0:41 h na niekorzyść nowego modelu. Zastosowanie nowych podzespołów (w tym czterordzeniowego procesora) nie miało więc bardzo negatywnego wpływu na maksymalny czas uzyskiwany na zasilaniu akumulatorowym. Inaczej przedstawia się natomiast kwestia czasu, po upływie którego bateria w notebooku rozładowuje się najszybciej. Przytoczenie wyników klasycznego testu Battery Eater (Windows) jest już w tym przypadku jak najbardziej na miejscu, ponieważ minimalne czasy dla obu systemów okazały się wystarczająco podobne. Granica wyniosła tutaj zaledwie 0:53 h (włączone podświetlanie klawiatury oraz Wi-Fi, maksymalna jasność obrazu). Nie powinno to jednak dziwić z uwagi na większy pobór mocy czterordzeniowego procesora. MBP z 2010 roku (GeForce GT 330M, Intel Core i7-620M) ukończył ten sam sprawdzian z czasem 1:38 h.
Test korzystania z internetu przez Wi-Fi ze stosunkowo jasnym obrazem oraz automatycznie ustawionym podświetlaniem klawiatury trwał przez 8:14 h. Ten sam test, ale z ekranem podświetlonym w stopniu maksymalnym, trwał co prawda o godzinę krócej, ale 7 godzin to wciąż rewelacyjny wynik. Czas odtwarzania filmu z DVD wyniósł z kolei 6:27 h, co wystarczy do obejrzenia prawie trzech filmów. Poprzedni MBP wypada na tym polu tylko nieznacznie gorzej.
| wyłączony / stan wstrzymania | 0.05 / 0.6 W |
| luz | 10.6 / 20.7 / 27.6 W |
| obciążenie |
84.9 / 91.3 W |
   
| |
Legenda:
min: ,
med: ,
max: Voltcraft VC-940 | |
Podsumowanie
Pojawienie się czwartej generacji MacBooka Pro 15 rozwiało na starcie nadzieje pewnej grupy użytkowników, którzy planowali tym razem zobaczyć nową obudowę. Jakość wykonania tej starej, w tym jej sztywność oraz oferowany komfort pracy, są jednak w dalszym ciągu jednymi z najistotniejszych argumentów przemawiających za kupnem właśnie notebooka Apple.
Podobnie jak w przypadku poprzedniego modelu, również i tutaj skoncentrowano się przede wszystkim na mocniejszych podzespołach. Testowana konfiguracja z czterordzeniowym procesorem Intel Core i7-2635QM przyniosła postęp w porównaniu do starszej generacji. Nieco gorzej przedstawia się jedynie kwestia zastosowanego układu graficznego, którego wydajność nie wzrosła w stosunku do stosowanych wcześniej układów GF GT 330M/320M. Ponadto laptopy oferujące podobną wydajność z systemem Windows są sporo tańsze. Nowy MacBook Pro rekomensuje to po części szybkimi interfejsami SATA III (6 Gb/s) oraz Thunderbolt. Wykorzystanie pełnego potencjału obu z nich jest jednak mocno ograniczona dla zwykłego użytkownika.
Apple oferuje też dla nowego MacBooka Pro opcję z matowym ekranem o natywnej rozdzielczości 1680x1050 pikseli. Wydanie w tym celu dodatkowych 150 euro wydaje się być w pełni opłacalne. Można to uzasadnić dobrym kontrastem, sporą jasnością i ogólnie dużo lepszym przystosowaniem takiego ekranu do pracy w terenie (na lato jak znalazł). Komputer z matowym ekranem jest jednocześnie lżejszy.
Z minusów można natomiast wymienić nieco podwyższony w stosunku do poprzedniej generacji stopień emisji ciepła oraz hałasu. CPU w teście skrajnego obciążenia (Windows) osiągnął 100°C. Zbyt słaby i przeciążony zasilacz doprowadzał do duszenia procesora (throttling). Samoczynne zaniżanie bazowej częstotliwości taktowania CPU mogą jednak wywołać tylko najbardziej wymagające gry (np. Bad Company 2) czy podobnie wymagające względem podzespołów aplikacje.
