Asus Eee PC 1018P jest bardzo płaskim laptopem i nie zawdzięcza tego żadnym chwytom stylistycznym. On taki po prostu jest. W najgrubszym miejscu mierzy jedynie 21 mm wysokości. Jest on też lekki, gdyż jego waga z baterią to 1,13 kg .  
 
Do tego bryła 1018P jest bardzo zwarta. Efekt ten uzyskano dzięki umieszczeniu płaskiego akumulatora w przedniej części laptopa, a nie w okolicy zawiasów (jak w większości netbooków). Nie wystaje więc on poza obrys Eee PC; nie podnosi, ani nie pogrubia tylnej części komputera. Do tego w znacznym stopniu poprawia wyważenie, równoważąc ciężar pokrywy, dzięki czemu urządzenie nie ma tendencji do kiwania się nawet przy maksymalnie odchylonym wyświetlaczu.

Na testy trafiła ciemna wersja modelu 1018P. Poza kolorem obudowy różni się od jaśniejszej tym, iż pokrywa ekranu nie jest wykonana z tworzywa, a z aluminium. Czarna, szczotkowana powierzchnia z srebrnym logo Asusa prezentuje się bardzo elegancko. Szkoda tylko, że delikatnie widać na niej odciski palców, co trochę psuje dobry efekt. Klapa jest sztywna, bardzo dobrze chroni matrycę, ale, ze względu na użyty materiał i jej małe wymiary, nie ma się czemu dziwić.

Ramka matrycy również wygląda na wykonaną ze szczotkowanego aluminium. Niestety jest to tylko plastik do niego upodobniony. Pomimo to ona także jest solidna. Naciskanie nie powoduje zniekształceń w wyświetlanym  obrazie. Do tego nawet po kilkukrotnym jej dotknięciu nie widać na niej zabrudzeń.

Za utrzymanie pokrywy w zadanym miejscu odpowiada pojedynczy szeroki zawias. Wprawdzie z powodu swojej konstrukcji ogranicza on maksymalny kąt otwarcia do około 145 stopni, ale nie powoduje to dyskomfortu podczas używania (kąt jest wystarczający). Zawias odpowiada także za utrzymywanie pokrywy w pozycji zamkniętej, z czego wywiązują się bardzo dobrze.

Do tego w jego obudowie umieszczono cztery niebieskie diody informacyjne. Ponieważ poruszają się one wraz z zawiasem, w niektórych położeniach świecą niestety prosto w oczy, co jest trochę denerwujące. Na szczęście gdy ekran jest ustawiony optymalnie dla użytkownika, zjawisko to nie występuje, więc nie ma się czym przejmować. Większym mankamentem może być to, iż gdy notebook jest zamknięty, diody są niewidoczne i nie dostrzeżemy sygnału informującego o minimalnym poziomie naładowania baterii. Producent to jednak przewidział i umieścił dodatkowe diody w innym miejscu zawiasu - są one doskonale widoczne, gdy komputer jest zamknięty.

Kolejnym elementem wykonanym z czarnego aluminium (i to z jednego kawałka metalu) jest półka pod nadgarstki wraz z ramką otaczającą klawiaturę i pojedyncze klawisze. Pulpit jest wykończony na dwa sposoby: oparcie nadgarstków jest szczotkowane, a pozostała część - gładka. Obydwa te fragmenty niezbyt szybko łapią odciski palców czy zabrudzenia, choć na części szczotkowanej są one trochę bardziej widoczne.

Dzięki temu, że cały pulpit roboczy to jeden kawałek aluminium, jest on bardzo solidny. Okazuje się odporny zarówno na naciskanie, jak i podnoszenie komputera jedną ręką. Podczas tych czynności materiał nie poddaje się, ani nie skrzypi.

Z pewnością ma w tym zasługę dobrej jakości tworzywo, z którego wykonano boczne ścianki i spód Asusa 1018P. Jest ono oczywiście czarne, ale nie gładkie, jak zazwyczaj, tyko z delikatną, aczkolwiek wyczuwalną fakturą. Spora sztywność tego elementu jest też wynikiem bardzo małej liczby szczelin; jest ich jedynie kilka w pobliżu wentylatora.

Na spodzie znajdziemy także klapkę pamięci RAM oraz cztery gumowe nóżki, w tym dwie (przednie) umieszczone na baterii. Z winy takiego rozwiązania pozbawiony akumulatora netbook stoi mniej stabilnie, ale nadal można z niego wygodnie korzystać.

Asus 1018P posiada wszystkie typowe dla netbooków złącza, ale nie tylko. Wyposażono go mianowicie w nowoczesne porty USB 3.0 w liczbie dwóch, a także w łączność Bluetooth 3.0. Port USB 2.0 może zasilać zewnętrzne urządzenie, gdy komputer jest wyłączony.  
 
Wszystkie złącza zestawiono na bocznych ściankach. O ile z lewej strony ich rozmieszczenie jest wygodne, o tyle na prawej ściance jest trochę gorzej. Wprawdzie bliżej użytkownika znajduje się czytnik kart pamięci, ale dalej mamy często używane złącza audio, wspomniane dwa USB 3.0, LAN (z niespotykaną klapką, która częściowo zasłania ten port) i gniazdo zasilania. Nie jest to zbyt komfortowe. Dobrze, że przynajmniej wtyczka zasilania jest kątowa.  
 
Pod baterią znajduje się gniazdo na kartę SIM. Testowany egzemplarz nie posiadał modemu WWAN, więc było ono zablokowane. 

Ekran w Asusie Eee PC 1018P posiada standardową dla przekątnej 10 cali rozdzielczość 1024x600 pikseli. Posiada on podświetlenie LED i błyszcząca powłokę. Ogranicza to bardzo wykorzystanie sprzętu poza budynkami, a nawet w nich będzie uciążliwe, jeśli użytkownik będzie miał źródło światła za plecami.

Niestety nie pomoże w tym nawet maksymalne rozjaśnienie matrycy wynoszące średnio ponad 200 ccd/m². Równomierność podświetlenia nie jest najlepsza; dolne rogi są zauważalnie ciemniejsze od górnych. Do tego mamy bladą czerń, przez co kontrast nie osiąga nawet proporcji 200:1.

Asus Eee 1018P jest wyposażony w jednordzeniowy procesor Intel Atom N475. W porównaniu z najpopularniejszym ostatnio Atomem N450, N475 posiada trochę wyższe taktowanie (równe 1830 MHz), kontroler pamięci DDR3 a nie DDR2 i wyższe o 1 W TDP. Pozostałe parametry (a więc instrukcje, 45-nanometrowy proces produkcji, 512 kB pamięci podręcznej, dwa wątki obsługiwane dzięki HT) są bez zmian. Podczas korzystania z komputera skok wydajności jest nieodczuwalny. Jest to spowodowane tym, iż wydajność procesorów Atom jest mizerna (szczególnie względem standardowych z rodziny Core iX), więc aby zmiany były zauważalne, musiałyby być bardzo duże, a są jedynie kosmetyczne.

Karta grafiki to i w tym przypadku zintegrowany z procesorem układ Intel GMA 3150, bez jakichkolwiek zmian. Nie nadaje się on do gier, nie wspomaga filmów wysokiej rozdzielczości. Sam procesor jest natomiast za słaby, żeby płynnie wyświetlić filmy HD (1080p zacinają się zaraz po uruchomieniu, a w 720p bardzo często występują przestoje). Intel GMA 3150 nadaje się więc dobrze jedynie do wyświetlania obrazu statycznego, zdjęć i filmów SD.

Nowością w netbookach są pamięci DDR3. Z powodu mizernego procesora nie ma co liczyć na wzrost wydajności będący ich zasługą. Jako że mają one mniejsze zapotrzebowanie na energię, niż pamięci starszego typu (DDR2), zmiana ta powinna być odczuwalna w postaci dłuższych przebiegów na akumulatorze.

Asus 1018P posiada też prosty system Express Gate, który jest przydatny, gdy zachodzi potrzeba krótkotrwałego skorzystania z zasobów sieci internetowej. Dzięki niemu zrobimy to szybciej, niż w przypadku użycia Windowsa.

Ciepło

Asus 1018P posiada co prawda bardzo energooszczędne podzespoły, ale w jego płaskiej obudowie nawet one mogłyby się nadmiernie nagrzać. Na szczęście cichy układ chłodzenia jest również dość wydajny i procesor nie osiąga wysokich temperatur maksymalnych (choć niskimi nazwać ich nie można).

Umiarkowane temperatury wewnątrz komputera przekładają się na podobnie odbierane nagrzewanie obudowy. Jej temperatury są po prostu akceptowalne, ale tylko tyle.

Pod obciążeniem wierzch netbooka delikatnie tylko przekracza 30°C. Na spodzie spora jego powierzchnia nagrzała się powyżej 35°C, osiągając maksymalnie nawet 39,1°C. Jeśli trzymalibyśmy Asusa na kolanach, nie doznalibyśmy dyskomfortu termicznego, ale ciepło tworzywa byłoby odczuwalne.

W spoczynku jest oczywiście zauważalnie chłodniej. Na wierzchu temperatura obudowy nie przekracza nawet 29°C, a od spodu tylko na małym obszarze osiąga 35,6°C. To i tak o 1 stopień Celsjusza mniej, niż ma ludzkie ciało, a na pozostałej części spodu różnica jest jeszcze większa.