Asus Eee PC 1215N posiada zwartą i zaokrągloną bryłę, tak zresztą jak wszystkie modele z serii Eee PC Seashell, która - jak wskazuje nazwa - ma przypominać morskie muszle. Do tego ze względu na niewielkie gabaryty całość wydaje się bardzo lekka i kompaktowa. Testowana wersja była koloru czarnego, ale model ten jest dostępny jeszcze w kolorze czerwonym i srebrnym.

Pokrywa ekranu to jednolicie czarna, matowa powierzchnia ze sporym srebrnym napisem „Asus”. Choć nie ma na niej błyszczącego lakieru, to bardzo szybko się brudzi i łapie nieestetyczne odciski palców. Do tego ślady usuwa się zdecydowanie trudniej niż w przypadku tworzyw lakierowanych. Jedyną więc zaletą braku połysku może być bardziej biznesowy niż multimedialny wygląd. Nie jest to jednak plus dla wszystkich użytkowników. Pokrywa ekranu jest bardzo sztywna i ugina się pod naciskiem w minimalnym stopniu; z drugiej strony nie jest to trudne do uzyskania przy tak niewielkich wymiarach.

Ramka matrycy jest czarna, ale w przeciwieństwie do pokrywy jest błyszcząca. Dzięki temu, chociaż równie szybko ulega zanieczyszczeniu, to przynajmniej łatwo i szybko można ją wyczyścić. Nie jest ona wystarczająco sztywna, gdyż ściskając jej dolną lub górną część, można zobaczyć zaburzenia wyświetlanego obrazu (nie ma natomiast tego efektu po bokach ekranu). Razem z pokrywą tworzy ona solidny element, dzięki czemu zmiana położenia ekranu - trzymając za jeden róg - nie wywołuje skrzypienia czy jakiegokolwiek widocznego wyginania się plastików.

Zawiasy są wykonane z tego samego materiału, co ramka wyświetlacza. Są one nowoczesnego typu, czyli zagłębione w platformę roboczą. Z tego powodu maksymalny kąt otwarcia pokrywy to około 125 stopni. Niezupełnie wystarcza to do komfortowego korzystanie z notebooka przy trzymaniu go na kolanach. Szczególnie przeszkadzać to będzie wyższym osobom - brakuje po prostu tych 10-15 stopni więcej. Zawiasy bez problemów utrzymują ekran w zadanej pozycji; działają ze sporym, ale nie nadmiernym oporem. Zawiasy są również odpowiedzialne za utrzymywanie pokrywy w zamknięciu, z czego wywiązują się bardzo dobrze. Po odwróceniu notebooka do góry nóżkami klapa opada minimalnie (o jakieś pół centymetra).

Jednostka zasadnicza również jest czarna. Tworzywo nad klawiaturą i wokół klawiszy jest czarne i błyszczące, a gładzik i oparcie na nadgarstki są matowe. Obydwie powierzchnie jednak tak samo szybko łapią wszelakie zabrudzenia i trudno się je czyści. Są też bardzo solidne, gdyż pod naciskiem prawie się nie uginają.

Spód również jest czarny, jednak nie wykonano go z gładkiego plastiku, tylko ma on delikatną, miłą w dotyku fakturę. Znajdziemy tutaj jedną klapkę, która umożliwia łatwy dostęp do pamięci operacyjnej. Jedyne szczeliny umieszczono w przedniej części. Mają one podwójną funkcję - służą jako maskownica głośników, a także są wlotami chłodniejszego powietrza. Jak zwykle znaleźć można tu też baterię. Akumulator w niewielkim stopniu wystaje w dół poza obręb bryły komputera, podnosząc w ten sposób delikatnie jego tył do góry. Spód, tak jak i reszta obudowy, jest wytrzymały i nie poddaje się pod naciskiem palców. Umożliwia to (a także mała waga laptopa) bezpieczne podniesienie sprzętu poprzez złapanie części roboczej w którymkolwiek miejscu.

Wszystkie łącza w Asusie 1215N umieszczono na bocznych ściankach, gdyż z powodu zastosowanego typu zawiasów na tylną ściankę zachodzi pokrywa ekranu, a przednią zajmują głośniki. Ponieważ jednak złączy jest sporo mniej, niż w standardowych notebookach, można je wygodnie rozmieścić na bokach i tak właśnie jest w Asusie 1215N.

Z lewej strony blisko użytkownika znajduje się czytnik kart pamięci, potem szczeliny wentylacyjne i interfejsy, do których podpinamy kable. Znajduje się tu cyfrowe wyjście HDMI, przydatne, a bardzo rzadko spotykane w netbookach i ogólnie w minilaptopach. Również po tej stronie na samym końcu znajduje się gniazdo zasilania. Z prawej strony złącza także są umieszczone bliżej tylnej krawędzi, a na początku nie ma ich wcale.

Ze złączami występującymi w Asusie 1251N związana jest pewna kontrowersja. Według zapowiedzi i obserwacji egzemplarzy wystawianych na pokazach, model ten był mianowicie wyposażony w 2 nowoczesne złącza USB 3.0, a jedyne złącze USB 2.0 miało umożliwiać ładowanie innych urządzeń, nawet gdy notebook nie był uruchomiony. Jak się jednak okazało, dostępne w Polsce egzemplarze seryjne (w tym testowany) nie mają portów USB 3.0, które według instrukcji są opcjonalne. Być może konfiguracje w nie wyposażone pojawią się w sklepach w najbliższym czasie, ale nawet jeśli, to i tak pozostanie pewien niesmak.

Klawiatura Asusa 1215N to konstrukcja z płaskimi, matowymi klawiszami wyspowymi. Jest ona prawie tak szeroka jak platforma robocza, a przez to jest niewiele mniejsza niż w notebookach z ekranem 15”. Rozmieszczenie klawiszy jest standardowe. Klawiatura nie ugina się podczas pisania. Dzięki tym cechom pisze się na niej bardzo wygodnie i szybko. Jej mankamenty to błyszcząca ramka wokół klawiszy, która bardzo szybko ulega zabrudzeniu (o czym wspominałem wcześniej), a także klik podczas pisania, który mógłby być trochę cichszy.

Gładzik firmy Synaptics jest wkomponowany w pulpit pod nadgarstki i ma taką samą powierzchnię. Na szczęście nie ma problemu z bezwiednym opuszczeniem jego strefy podczas używania, a to dlatego, że po bokach jest on ograniczony przez wąskie, wyczuwalne, srebrne listewki. Właściwości ślizgowe są niezłe, choć opór mógłby być trochę mniejszy. Płytka dotykowa obsługuje dotyk wielopunktowy i gesty. Przewijanie jest więc obsługiwane za pomocą dwóch palców i nie ma potrzeby wydzielania specjalnych stref.

Przyciski towarzyszące tabliczce dotykowej wykonano w coraz popularniejszej formie pojedynczej belki. Jest ona błyszcząca, ale jej srebrna powierzchnia nie zachowuje się jak lusterko, dzięki czemu ślady palców są mało widoczne. Skok przycisków jest bardzo płytki i twardy, co nie jest zbyt wygodne. Do tego wydawany przez nie klik jest dość głośny.

Asus 1215N posiada matrycę firmy Hannstar, o przekątnej 12,1 cala, proporcjach 16:9 i rozdzielczości 1366x768 pikseli. Dzięki niej powierzchnia obszaru roboczego jest taka sama jak w większości matryc o przekątnej 15,6 cala. Sprawi to, iż korzystanie z 1215N jest porównywalnie komfortowe, choć trzeba przyznać, że wszystkie wyświetlane elementy mają mniejszą fizyczną wielkość (nie na tyle jednak, by sprawiało to problem). Panel podświetlany jest diodami LED i posiada powłokę błyszczącą, co jest cechą bardzo negatywną w tym mobilnym sprzęcie. Uniemożliwia to bowiem korzystanie z niego w intensywnym oświetleniu, czy na wolnym powietrzu. Nie pomoże tu nawet niezła jasność obrazu (bliska 200 cd/m²).

Asus 1215N jest wyposażony w procesor Intel Atom D525 o taktowaniu 1,80 Ghz, wykonany w procesie 45 nm. Zasadniczo nie jest to układ przeznaczony do stosowania w minilaptopach, a do energooszczędnych komputerów stacjonarnych, jak np. nettopy. Jego TDP (równe 13 W) jest jednak na tyle niskie, iż umożliwia wykorzystanie w niewielkich komputerach przenośnych. Szkoda tylko, że z powodu swojego pierwotnego przeznaczenia nie jest on wyposażony w funkcję SpeedStep (czyli nie obniża swojego taktowania, gdy nie jest obciążony). Ze względu na jego niewielkie zapotrzebowanie na energię funkcja ta i tak nie przyniosłaby w sprzęcie stacjonarnym dostrzegalnych oszczędności, ale w laptopie mogłaby pozwolić na trochę dłuższy czas pracy na baterii.

D525 to procesor dwurdzeniowy i z technologią HT, dzięki czemu może obsługiwać dwa wątki poprzez każdy rdzeń, czyli w sumie cztery. Niestety, z powodu architektury nastawionej na oszczędność, jego wydajność jest niezbyt wielka, porównywalna z najsłabszymi, niskonapięciowymi, jednordzeniowymi procesorami z rdzeniem Penryn (jak np. SU2700 czy SU3500) i trochę wyższa od dwurdzeniowego Atoma 330 montowanego w Asusie 1201N, poprzedniku testowanego modelu.

Codzienne korzystanie z niewymagających programów jest komfortowe, ale przy uruchomieniu kilku na raz, podczas przerzucania się między nimi, czuć, że systemowi brakuje trochę mocy i występują delikatne opóźnienia. Nie zaobserwujemy tego przy korzystaniu z notebooków wyposażonych w nowoczesne, standardowe procesory, nawet gdy te pracują w najoszczędniejszych a zarazem najmniej wydajnych trybach, z drastycznie obniżonym taktowaniem.

Asus 1215N posiada dwie karty graficzne, zintegrowaną z procesorem Intel GMA 3150, a także odrębną Nvidia ION drugiej generacji.

Intel GMA 3150 to układ o bardzo niskiej wydajności, ale wystarczający do większości zastosowań, w tym do przeglądanie stron WWW. Nvidia ION natomiast to wydajniejsza karta, pochodna układu GeForce 305M o trochę niższym taktowaniu.

Niestety, jej wydajność trochę rozczarowuje. Na Asusie 1215N nie da się bowiem płynnie zagrać w bardzo wiele nowych tytułów, nawet w niskiej rozdzielczości i najniższych możliwych do ustawienia detalach obrazu. Z drugiej strony mniej wymagające tytuły chodzą płynnie przy odpowiednio dobranej rozdzielczości i detalach. Należą do nich gry sieciowe, a także starsze, ale nadal grywalne pozycje. Takich możliwości nie dają netbooki wyposażone jedynie w kartę graficzną Intela.

Należy też zaznaczyć, że choć wydajność ION-a w grach nie jest najwyższych lotów, to i tak jest ona zauważalnie ograniczana przez procesor D525. Widać to w minimalnej liczbie klatek na sekundę, która nie ulega większym zmianom pomimo drastycznego zmniejszania jakości wyświetlanego obrazu. Z tego też powodu (a także wysokich wymagań obecnych gier), choć Ion drugiej generacji jest zauważalnie wydajniejszy od pierwszej, to różnica ta jest za mała, aby płynność gier zwiększyła się w odczuwalnym stopniu.

Nvidia ION bardzo dobrze natomiast spisuje się we wspomaganiu odtwarzania filmów o rozdzielczości 720p i 1080p. Nie jest możliwe ich oglądanie polegając tylko na procesorze, gdyż filmy 720p bardzo widocznie się przycinają, a 1080p są zupełnie bez płynności niezależnie od tego czy znajdują się one na dysku twardym, czy są przesyłane strumieniowo z sieci. Natomiast gdy do ich odtwarzania użyjemy programu, który korzysta z DXVA (a nietrudno znaleźć takie wśród darmowego oprogramowania), czyli potrafi wspomóc się kartą graficzną, to odtwarzanie filmów 720p jak i 1080p z dysku jest idealnie płynne. Nie ma z tym problemu nawet w przypadku plików o wysokiej szybkości transmisji danych, wynoszącej w testowanym pliku 17 Mb/s. Trochę inaczej jest z plikami przesyłanymi strumieniowo z Internetu. Te potrafią się przyciąć, i to w niezależnie czy w rozcdzielczości 720p czy 1080p, więc raczej jest to niedopracowanie po stronie źródła materiału wideo.

Ze strumieniowym odtwarzaniem wideo jest też pewien problem, gdyż wspierane są również materiały standardowej rozdzielczości, dla których nie jest to konieczne. Nie da się tego rozdzielić - można tylko albo wspomagać wszystko, albo nic. Niby nie ma w tym nic złego, ale gdy działa układ Nvidii, cały notebook pobiera zauważalnie więcej energii i wystarczy oglądać filmy SD, czy przypadkiem pozostawić je wstrzymane w jednej z kart przeglądarki, aby zauważalnie skrócić długość działania notebooka na jednym ładowaniu akumulatora.

Dałoby się łatwo wychwycić to zjawisko, gdyby Asus 1215N posiadał kontrolkę sygnalizującą czy układ ION jest aktywny. Niestety, nie ma takowej. Można to sprawdzać jedynie za pomocą programu, który nie jest fabrycznie zainstalowany. Użytkownik nie ma też na to bezpośredniego wpływu, gdyż przełączanie miedzy grafikami odbywa się automatycznie, bez jakichkolwiek widocznych efektów. Odpowiada za to technologia Nvidia Optimus. Jest to wygodny sposób, gdy wszystko działa tak jak powinno, czyli ION jest włączany wtedy, gdy odpalamy grę 3D czy odtwarzamy film wysokiej rozdzielczości. Nie trzeba samemu włączać  wydajniejszego układu, co powinno przypaść do gustu mniej obeznanym użytkownikom.  Gorzej, jeśli tak się nie dzieje, lub ION aktywuje się bez potrzeby. Wtedy wielu użytkowników może już sobie nie poradzić. Najczęściej wystarczy zaznaczyć dany program w panelu Nvidii do obsługiwania przez odpowiednią grafikę i najczęściej wszystko jest już dobrze. Jeśli jednak trafi się jakiś wyjątek, który i po tym zabiegu nie aktywuje grafiki, którą chcemy, to zmiana tego stanu rzeczy może być niemożliwa bez odpowiedniej poprawki w nowszej wersji sterowników lub okaże się bardzo skomplikowana.

W tym miejscu wspomnę jeszcze o prostym systemie Express Gate, który można uruchomić w 1215N za pomocą przycisku znajdującego się z lewej strony, za klawiaturą. Uruchamia się on dużo szybciej niż Windows, co może być przydatne, gdy chcemy na chwilę skorzystać między innymi ze stron WWW, a komputer jest wyłączony.

Ciepło

Pomimo małych gabarytów, cichego układu chłodzenia i wydajnych jak na netbook podzespołów, Asus 1215N nie przegrzewa się. Podczas pełnego obciążenia (procesora i ION-a) jedynie w okolicach szczelin układu chłodzącego obudowa ma trochę wyższe temperatury niż 36,6°C właściwe dla ludzkiego ciała. Na pozostałym obszarze jest od niego o kilka stopni chłodniejsza. Natomiast w spoczynku, z aktywnym układem Intel GMA, jedynie od spodu na małym obszarze nagrzewa się do 36,1°C, a tak to temperatury mieszczą się w granicach od 30,8 do 34,5°C.

Układy wewnątrz również nie robią się gorące. Pod obciążeniem procesor osiąga 53°C, a karta graficzna Nvidii – 63°C. Są to bardzo niskie wartości.