Nowa seria multimedialnych notebooków marki Asus nie zaskakuje designem. Na próżno szukać odejścia od ogólnie przyjętej zasady grubego nakładania lakieru i połyskującej powierzchni. Inspirowani obecnie obowiązującym trendem konstruktorzy, nie pokusili się niestety o wzbogacenie wrażeń wzrokowych czymś subtelnym np. delikatnym konturem obłoków czy finezyjnymi liniami, ale zaaplikowali modelowi F52 sporą dawkę ciemnej barwy pokrytej abstrakcyjnymi wzorami popielatych trójkącików z dynamicznym logiem producenta na klapie. Prostota, porządek, który jest odpowiedzią na bogactwo pozbawione kontekstu? Mnie osobiście wygląd Asusa nie ujmuje.  

Frontowa ścianka nachylona pod dość sporym kątem skrywa maskownice głośników (właściwie są to wydrążone w obudowie otwory) oraz centralnie umieszczony czytnik kart, którego kanciaste kształty średnio wpisują się w dynamiczną i zwartą sylwetkę całej konstrukcji.

Po otworzeniu pokrywy z ekranem pierwszym elementem, który przykuwa uwagę (zapewne dzięki temu, iż stanowi wyjątek w stosunku do reszty) jest matowa listewka maskująca tylne śrubeczki przytrzymujące klawiaturę. Na pierwszy rzut oka od razu nasuwa się porównanie do paneli imitujących drewno stosowanych w starszych konstrukcjach Saaba czy Hondy Civic.

Notebook osadzony jest na czterech gumowanych nóżkach, z których tylne są podniesione w stosunku do przednich, co w efekcie powoduje podniesienie tylnej części obudowy na tle przodu. Rozwiązanie przemyślane, ponieważ właśnie tam skupiają się główne otwory wentylacyjne.

Platforma robocza najbardziej odczuwa skutki nacisku w okolicach umiejscowienia prawego nadgarstka oraz na lakierowanej listewce okalającej zawiasy (na wysokości środka ramki matrycy). Właśnie w tych miejscach obudowa znacząco się ugina, a w drugim przypadku nadprogramowo trzeszczy.
 
Przyginanie dotyczy również klawiatury, która głównie w części centralnej lekko się zapada; jej boki prezentują się pod tym względem zdecydowanie lepiej. O dziwo po lewej stronie, w rejonie umiejscowienia napędu optycznego, siła nacisku rozkłada się bardziej odpowiednio, przez co wspomniane utrapienie w tym konkretnym modelu notebooka nie istnieje (w przeciwieństwie do recenzowanego przeze mnie ostatnio Paviliona dv6).

Odpowiedzialność za utrzymanie ekranu w ustalonej pozycji rozkłada się na dwa zawiasy. Przeguby pewnie władają klapą, a opór uzyskiwany podczas regulacji kąta nachylenia jest satysfakcjonujący. Nie zapewniają one jednak trzymania wieka po obróceniu laptopa, przez co odstaje ono od platformy roboczej. Plastik, z którego wykonane są zawiasy, wypada w teście wzrokowym nieźle; niestety w praktyce wychodzi tandeta - przy bliższym kontakcie tworzywo niesamowicie trzeszczy.  

Niebanalnym pomysłem popisano się w przypadku tworzenia struktury mocowania ekranu, gdyż ten nie został przysposobiony bezpośrednio do zawiasów, a osadzony na swoistym wysięgniku pośredniczącym. Dodatkowo zastosowane wyżłobienie w tej części obudowy sprawia, że wyświetlacz jest podniesiony w stosunku do platformy i nie zachodzi za tylną ściankę komputera. Dzięki takiemu prostemu zabiegowi uzyskano obszar na osadzenie interfejsów komunikacyjnych z tyłu notebooka.

Jak przystało na sprzęt ubiegający się o miano laptopa multimedialnego, F52Q został wyposażony we wszystkie złącza niezbędne do poprawnej komunikacji z dzisiejszymi urządzeniami cyfrowymi. Użytkownik nie powinien napotkać problemów z podpięciem zewnętrznego dysku w standardzie eSATA czy też podłączeniem zewnętrznego telewizora przez port HDMI lub wyświetleniem prezentowanego obrazu na projektorze przy użyciu wyjścia VGA. Posiłkowo zastosowano 3 porty USB oraz gniazdo ExpressCard. Do pełnego optimum brakuje tylko portu FireWire, który jest często spotykany w kamerach cyfrowych oraz chociaż jednego interfejsu wyposażonego w funkcję Sleep-and-charge.

Asus F52Q to kolejny notebook o nieprzemyślanym schemacie rozmieszczenia złączy - tak najłagodniej należy skwitować efekt pracy konstruktorów. Niestety, skupianie znacznej liczby gniazd na prawej ściance, a więc w rejonie operowania myszką przez większość użytkowników, staje się problemem nagminnym, który (przynajmniej w moim odczuciu) pogarsza mocno komfort użytkowania.

Przy podpięciu kilku podstawowych akcesoriów, a więc złącza zasilania, które wystaje 1,5 cm poza obrys obudowy, skrętki do połączenia z siecią oraz końcówki słuchawek robi się naprawdę gęsto. Należy przy tym zwrócić uwagę, że po sąsiedzku uplasowane są dwa z trzech portów USB.

Serce układu stanowi procesor Intel Pentium Dual Core T4200. To jednostka wykonana w procesie technologicznym 45 nm, która oparta jest o rdzeń Penryn charakteryzujący się prędkością zegara wynoszącą 2 GHz,  wyposażony w 1 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu, przy FSB 800 MHz. Pomimo iż układ posiada zredukowaną pamięć L2 oraz TDP na poziomie 35 W, jest jednostką, która zachowuje dobre parametry pracy przy utrzymaniu niskich temperatur, przez co T4200 z powodzeniem montowany jest w laptopach wyposażonych w zintegrowane karty graficzne czy też słabsze wydzielone pokroju GeForce G 105M. W testach referencyjnych Dual Core bardzo nieznacznie odbiega wydajnością od C2D T6400 taktowanego identycznym zegarem, lecz wyposażonym w 2 MB pamięci i wyprzedza leciwą już jednostkę T7200 wykonaną w architekturze 65 nm.

Zintegrowany układ graficzny Intel GMA X4500M łączy w sobie niskie zapotrzebowanie na energię oraz minimalną emisję wydzielanego ciepła. Choć moc graficzna (jeżeli takie sformułowanie jest na miejscu) generowana przez wspomniany człon jest lepsza niż X3100, to nadal pozostawia  wiele do życzenia. Z pewnością jest to narzędzie, które sprawdzi się w pracy biurowej, czy prostych zadaniach multimedialnych, ale granie w dzisiejsze wymagające tytuły mija się z celem. Intel przegrywa na tym polu z konkurencyjną platformą AMD Puma, gdzie montowany jest układ HD 3200 czy też z komponentem platformy Ion, IGP 9400M.  

Asus F52Q został także uzbrojony w dwa moduły pamięci operacyjnej DDR2 800 MHz marki Samsung o łącznej pojemności 4096 MB (2x2048), a powierzchnię magazynującą zapewnia dysk Seagate'a (model ST9250315AS) o wielkości 250 GB, uzyskujący transfery rzędu 61-62 MB/s.

Z poziomu BIOS-u użytkownik uzyskuje dostęp do kilku ciekawych funkcji, poruszających zarówno kwestie czysto personalizacyjne, ale także bezpieczeństwa. Do tej pierwszej grupy z pewnością można zaliczyć możliwość wyłączenia gładzika (tę operację można wykonać poprzez zastosowanie kombinacji klawiszy FN+F9 czy konfigurację oprogramowania ELAN, gdzie należy zaznaczyć opcję automatycznego dezaktywowania po podłączeniu myszy USB). Dodatkowo istnieje sposobność ustawienia siły głośników (skala 0-8), obsługi FancyStart (ustawianie tła startowego) czy też wyłączenia dźwięku uruchomienia. Dla zwiększenia bezpieczeństwa przechowywanych danych administrator może zablokować właściwie każdego rodzaju urządzenie służące do wymiany danych, począwszy od portów USB i modułu WLAN,a kończąc na gnieździe ExpressCard czy napędzie DVD. Z płytą główną nie został zintegrowany moduł TPM.

Dostęp do partycji odzyskiwania uzyskujemy pod klawiszem F9. Wybranie pierwszej opcji usuwa tylko i wyłączenie partycję systemową (C:), pozostawiając tym samym resztę danych w spokoju. Wykorzystanie drugiego wariantu wiąże się z usunięciem wszystkich danych (format), a następnie utworzeniem pojedynczej partycji systemowej, natomiast alternatywą dla takiego rozwiązania jest wybór trzeciej możliwości, która tworzy dwie partycje, systemową C: oraz D: (proporcje odpowiednio 60% do 40%); z takim też podziałem witamy się tuż po pierwszym uruchomieniu notebooka.

Hałas

Układ chłodzenia zastosowany w testowanym egzemplarzu Asusa doskonale wypełnia zadanie, które zostało mu powierzone, przy czym charakteryzuje się bardzo dobrą kulturą pracy.  

Podczas mało wytężonych zajęć, gdy nie potrzebujemy pełnej mocy obliczeniowej procesora, warto używać trybu oszczędzania energii, gdyż przy obrotach wiatraczka wynoszących 2400-2500 obr/min, laptop staje się praktycznie bezgłośny. Podniesienie taktowania rdzenia procesora ciągnie za sobą delikatny wzrost szumu wytwarzanego przez wirnik (3200-3300 obr/min), który nadal pozostaje na niskim poziomie. Chwilkę potem, gdy temperatury rosną razem z obciążeniem procesora, już przy około 45°C załączony zostaje trzeci tryb (3800 obr/min). Kilka stopni powyżej tej granicy wentylator wchodzi na maksymalne obroty (4100 obr/min). 

Hałas wytwarzany podczas obciążenia notebooka spokojnie mieści się w granicach rozsądku. Należy również zwrócić uwagę na to, iż przejścia pomiędzy poszczególnymi stanami odbywają się w sposób płynny, a sama praca układu jest bardzo przewidywalna. Na pewno nie uświadczymy problemów nagłego, niepotrzebnego wycia wentylatora.

Bardzo pozytywną generalnie ocenę systemu chłodzenia szpeci brzęczący dysk twardy marki Seagate, który w stanie spoczynku, i to pomimo wyłączenia usług indeksowania, ciągle wydaje nieprzyjemne dla narządu słuchu odgłosy. Co ciekawe, wydaje się, iż podczas zajęcia go pracą wspomniany problem brzękania nieco ustępuje miejsca odgłosowi głowicy, który jest o wiele przyjemniejszy w odbiorze. Kolejnym problemem jest hałasujący napęd DVD, w tym przypadku marki LG.

Ciepło

Asus F52Q to bez wątpienia sprzęt, który zalicza się do grupy laptopów, jakie nie doświadczają problemu nagrzewania się platformy roboczej. Żadna część obudowy, nawet podczas wzmożonego wysiłku komponentów notebooka, nie uzyskuje temperatur powodujących jakikolwiek dyskomfort dla osoby użytkującej. Nie nagrzewają się nawet kratki wentylacyjne, które są elementem najbardziej narażonym na pęd ciepła wyprowadzanego z wnętrza notebooka.  
 
Za poprawny obieg powietrza odpowiada pojedynczy wylot umieszczony centralnie na tylnej ściance oraz kratka na spodzie notebooka w tylnej prawej części na wysokości bloku numerycznego; właśnie w tym rejonie receptory w palcach odczytują minimalnie wyższą temperaturę powierzchni.  
 
Praca z notebookiem na kolanach nie przysparza problemu, gdyż spód po prostu się nie grzeje.  

Temperatury osiągane podczas normalnej pracy przez procesor T4200 przy napięciu 1,088V, a więc w trybie oszczędzania energii. kształtują się na poziomie 32-34 stopni Celsjusza. Po przełączeniu na tryb maksymalnej wydajności (napięcie 1,263V) wzrastają one o dwa, trzy stopnie.  

Godzinne zajęcie procesora, podczas którego użycie wynosiło 90%-100%, skutkowało podwyższeniem ciepłoty do 53-55°C.  

Niskie temperatury pracy uzyskuje również dysk twardy, który w stanie bezczynności osiąga 30°C, a podczas wytężonej pracy - maksymalnie 35°C.

Zastosowanie zintegrowanego układu graficznego w połączeniu z procesorem T4200, któremu nie jest straszna ciężka praca przy zachowaniu niskich temperatur, oraz niegrzejącego HDD, okazało się znakomitym połączeniem i przełożyło się na niskie temperatury obudowy notebooka.

Testowany notebook Asusa został wyposażony w 6-komorowy akumulator litowo-jonowy o pojemności 4400 mAh (46 Wh). Pomimo swojej niewielkiej kubatury bateria zapewnia przyzwoite czasy pracy, których z pewnością nie powstydziłby się komputerki klasy biznesowej. Dodatkowo należy wziąć po uwagę fakt, iż F52Q to laptop aspirujący (przynajmniej wg producenta) do miana sprzętu klasy entertainment, gdzie zdolność ciągłej pracy podczas braku zasilania z gniazda sieciowego na poziomie 2,5 h jest poprawnym osiągnięciem. Oczywiście malkontenci mogą rzec, iż fakt posiadania portu HDMI nie czyni z notebooka wyposażonego w zintegrowany układ graficzny platformy do zastosowań multimedialnych; z pewnością coś w tym jest, jednak tę kwestię zostawiam do rozstrzygnięcia samym Czytelnikom.

Co by nie mówić, akumulator gwarantuje przyzwoite trzy godzinki intensywnego korzystania z sieci bezprzewodowej z uaktywnionym modułem bluetooth przy ustawieniu jasności ekranu na poziomie 60% w trybie oszczędzania energii. Z pewnością użycie skrętki do połączenia z siecią pozwoli wypracować wynik lepszy niż 180 minut.  
 
Z obejrzeniem ulubionego tytułu filmowego również nie powinno być większych problemów, gdyż w tym segmencie rozrywki laptop zapewnia nam niecałe dwie i pół godzinki przy wyłączonym module WiFi, co jest czasem wystarczającym do obejrzenia większości dzisiejszych produkcji kinowych.  
 
Znaczące obciążenie rdzeni procesora skraca żywotność baterii do godziny i czterdziestu minut. Niewątpliwie dobry wynik wypracowuje w tym przypadku użycie zintegrowanej grafiki, która jednak w wielu sytuacjach nie zapewnia zadowalającej wydajności.  
 
Czas ładowania wyczerpanego do stanu krytycznego (5%) akumulatora wynosi niespełna dwie godziny.