Plastikowa obudowa Asusa K42JZ w zasadzie nie wyróżnia się niczym szczególnym na tle innych obudów serii K42. Ot, typowy laptop formatu 14” o nieco pękatych kształtach utrzymany w ciemnobrązowej kolorystyce i przyozdobiony nudnawym wzorkiem, którego motyw przewodni stanowią romby.

Na plus konstrukcji trzeba policzyć całkiem niezłą sztywność, która zawodzi jedynie w okolicy napędu optycznego, oraz niewielką wagę w wymiarze 2,2 kilograma (jednakowoż tylko w wersji z baterią 6-komorową; z 8-komorową nie jest już tak różowo).  

Jak przystało na współczesny, modny laptop, powierzchnia dekla pokryta jest pięknym błyszczącym lakierem, dzięki któremu element ten jest wysoce podatny na archiwizowanie odcisków palców użytkownika. Nie każdy jednak musi poczytać to za minus; przykładowo żeńska część użytkowników dzięki lustrzanej powierzchni będzie mogła bez problemu wykonać makijaż, przeglądając się w klapie notebooka.

Powierzchnia pulpitu roboczego nie brudzi się zbyt szybko podczas użytkowania, a to dzięki półmatowemu wykończeniu.

Zawiasy umożliwiające odchylenie ekranu o 130 stopni to w konstrukcjach tego typu klasyka. Pozytywną ich cechą w K42JZ jest opór, który uniemożliwia podniesienie pokrywy ekranu bez przytrzymania jednostki zasadniczej.

Rozmieszczenie złączy jest - jak na „czternastkę” - akceptowalne. Prawą ściankę zajmuje w większości napęd optyczny, za którym umieszczono jedno USB, LAN i złącze zasilania. Dwa pozostałe złącza USB, jedyny port audio, HDMI, D-sub oraz blokadę Kensingtona rozlokowano zaś po lewej stronie. Tył zajął akumulator, a z przodu - poza kontrolkami - umieszczono czytnik kart.

Czternastocalowa matryca AUO183C (B140XW01 V8) o rozdzielczości natywnej 1366x768 jest już teoretycznie znana z wcześniejszego tekstu o Asusie K42JE. Zdziwić się jednak może ten, kto nie doceni wpływu karty graficznej oraz oprogramowania na wyświetlany obraz. Są to niby te same matryce, a pomiary wykonane kolorymetrem Spyder 3 wykazały zgoła odmienne parametry.  

Obraz wyświetlany na ekranie K42JZ jest sporo jaśniejszy. Przy maksymalnym rozświetleniu wartość bieli nigdzie nie spada poniżej 240 cd/m², podczas gdy ekran K42JE nigdzie takiej wartości nie osiąga.  

Niestety podniesiony współczynnik rozświetlenia nieco negatywnie odbija się na czerni, która w testowanym egzemplarzu osiągnęła 3,21 cd/m² (to o 0,36 cd/m² więcej niż we wcześniej testowanym modelu). Różnice pomiędzy wyświetlaczami obu Asusów można także dostrzec, przyglądając się wykresom dla podstawowej palety barw RGB. Obu daleko jednak do idealnego dopasowania względem gammy 2,2.

Seria Asusów K42 cechuje się różnymi podzespołami bazowymi. Model JZ jest podobny do wersji JE. Zasadniczą różnicę stanowi wyekwipowanie JZ w nowszą kartę graficzną AMD Radeon 6470M i nieco wydajniejszą centralną jednostkę obliczeniową, czyli Intel Core i3-380M.

Core i3-380M jest praktycznie najwydajniejszym dostępnym procesorem z pierwszej generacji i3 (istnieje jeszcze szybszy i3-390M, ale jest on mało rozpowszechniony, a w obliczu rychłego nadejścia Sandy Bridge raczej nie zyska popularności). Posiada dwa rdzenie, które dzięki technologii Intel HT umożliwiają pracę na czterech wątkach.

Częstotliwość procesora równa jest 2,53 GHz i w odróżnieniu od częstotliwości w wyższych liniach procesorów Intela nie ulega zmianie (brak technologii Intel Turbo Boost). Core i3-380M pozbawiono także technologii VT-d, TET oraz instrukcji AES. Dla domowego bądź biurowego użytkownika nie będzie to jednak stanowiło żadnego problemu. Niezadowolenie może natomiast budzić brak możliwości przełączenia kart graficznych. Procesor Intela jest wyposażony w zintegrowany układ graficzny, który mógłby przedłużyć czasy pracy na baterii, a w Asusie ten potencjał zwyczajnie się marnuje.

Karta graficzna AMD Radeon HD 6470M ma być w założeniu następcą dla ATI Mobility Radeon HD 5470. Obie karty wyposażono w 512 MB pamięci DDR3 (magistrala 64-bitowa), obie cechują się identycznymi częstotliwościami taktowania (750 MHz), obie wykonano w procesie technologicznym 40 nm. Główną różnicą (inne to obsługa OpenGL 4.1 w miejsce 3.2 i dekoder UVD 3 zamiast UVD 2) jest podwojenie liczby procesorów strumieniowych w nowszej konstrukcji. Według 3DMarka06 przyrost wydajności równa się 5%, w nowszym zaś 3DMark Vantage wynosi 18%.

Dysk Seagate o pojemności 500GB nie wyróżnia się niczym szczególnym. Będąc relatywnie powolnym, standardowo pojemnym i raczej tanim magazynem danych, dość dobrze wpisuje się w kanon przeciętności, jaki prezentuje całość konstrukcji K42JZ.