Stojąc na wystawie sklepowej, nowy Asus N53JN już na pierwszy rzut oka wyróżnia się na tle konkurencyjnych konstrukcji. Niewątpliwy wpływ na jego wyrafinowany wygląd ma nowy profil boczny, który subtelnie wznosi się od przodu ku tyłowi i opada falą na kilka centymetrów przed tylną ścianką. Poza nietuzinkową linią laptop Asusa cechuje się także dość ciekawym zestawieniem elementów plastikowych z elementami wykonanymi ze szczotkowanego aluminium.

Pokrywa matrycy wykonana jest z wierzchu z wspomnianego wyżej metalu, dzięki czemu podczas ruchów towarzyszących otwieraniu bądź zamykaniu klapa zachowuje należytą sztywność. Sztywna powierzchnia zewnętrzna zabezpiecza także wyświetlacz przed zakłóceniami obrazu nawet podczas wywieranego na nią silniejszego nacisku. Dodatkowym plusem zewnętrznej powierzchni aluminiowej jest jej dość duża odporność na odciski palców. Niestety dla kontrastu wykonana z czarnego połyskliwego plastiku, wewnętrzna ramka ekranu nie może się już pochwalić taką zaletą.

Zawiasy umieszczono dość nietypowo, bo w osłonie systemu nagłośnienia. Umożliwiają one odchylenie ekranu o kąt do 130 stopni i chodzą z dość dużym oporem. Podczas podnoszenia matrycy jedną ręką bez przytrzymania potrafią poderwać jednostkę zasadniczą do góry.

Platforma robocza jest jedną z bardziej udanych konstrukcji, jakie miałem przyjemność recenzować w tym roku. Obudowa tej części komputera jest kompozycją powstałą z połączenia szczotkowanego aluminium (podkładka pod ręce), plastiku okalającego klawiaturę i stanowiącego spód jednostki oraz metalowej siateczki maskującej głośniki. Największą zaletą tego konglomeratu materiałów jest sztywność, jaką zapewniają konstrukcji. Asus N53JN jest jedną z nielicznych maszyn, których obudowa po prostu nie ugina się w żadnym miejscu. Nawet newralgiczne okolice napędu optycznego, które są pietą achillesową większości notebooków, w omawianym modelu nie uginają się pod naciskiem. Wartym pochwały jest również fakt, iż cała powierzchnia pulpitu jest dość odporna na zabrudzenia i zbieranie linii papilarnych.

Rozmieszczenie złączy nie jest najdoskonalsze, a to za sprawą umieszczonych na prawej ścianie gniazd audio oraz dwóch USB. Nie jest też na szczęście najgorsze, albowiem na przeciwległej ściance umieszczono jeden port USB 3.0 oraz połączone w jeden eSATA i USB a także mogący w pewnych sytuacjach zastąpić mini-jacki port HDMI.

Testowany egzemplarz nie wykazał się piętnowaną wcześniej ziarnistością obrazu, natomiast wyniki pomiarów jaskrawości obrazu są zadziwiająco niskie i plasują się w granicach przewidzianych dla ekranów pozbawionych podświetlania LED.  

Sądząc po wynikach innych testów tej matrycy, skłonny jestem przypuszczać, iż niewysoka jasność jest przypadłością testowanego egzemplarza, nie zaś całego modelu. Odwzorowanie kolorów - jak zwykle w przypadku matryc laptopów - odbiega od doskonałości wyznaczanej przez paletę RGB. Jest to szczególnie widoczne na wykresie dla koloru niebieskiego. Powyższe pomiary nie zmieniają jednak faktu, iż organoleptycznie obraz nie wzbudził we mnie negatywnego wrażenia i mimo bardzo przeciętnych kątów widzenia nie jest elementem, który mógłby zdyskwalifikować ten laptop w moich oczach.

Asus N53JN, jako laptop ze średniego segmentu cenowego, otrzymuje procesory z serii Core i3 lub i5 Intela. Na testy trafił egzemplarz z zainstalowanym procesorem i3-370M. Jest to dość ciekawa jednostka taktowana bazowo zegarem 2400 MHz i wykonana w procesie technologicznym 32 nm. W opisywanym CPU zaimplementowano większość nowoczesnych technologii oraz rdzeń graficzny. Pozbawiono go natomiast takich rozwiązań jak Intel VT-d, Intel TET, AES New Instructions oraz - co może najbardziej zmartwić przeciętnego użytkownika - technologii Turbo Boost. Ta ostatnia bolączka została jednak perfekcyjnie zredukowana przez producenta, który posiadaczowi modelu N53JN daje możliwość podniesienia częstotliwości taktowania dzięki opcjom zawartym w BIOS-ie.  

Jak już wspominałem, procesor powinien być zasadniczo taktowany zegarem 2,4 GHz. W testowanym laptopie jednak domyślnie ustawiona jest opcja Turbo, która podnosi taktowanie procesora do 2526,8 MHz. Przy takim właśnie taktowaniu zostały wykonane wszystkie poniższe testy (chyba że zaznaczono inaczej).  

Dzięki zwiększonej wartości taktowania procesor osiągnął bardzo dobre wyniki w testach superPI i wPrime. Przykładowo dla próbki 1M test super PI zakończył się po 17,3 s. Jest to wynik porównywalny do tego, jaki osiąga droższy procesor i5-430M. Przy bardziej wymagającym teście dla próbki 32M czas obliczeń wydłużył się do 934 s, co uplasowało recenzowaną jednostkę przed wspomnianym przedstawicielem serii i5. 

Zainstalowana w Asusie N53JN karta graficzna GeForce GT 335M ze względu na swoje oznaczenie może wydawać się podobna do GF GT 330M. Gdy jednak spojrzeć w parametry techniczne, okaże się, że obie karty dzielą dość znaczące różnice. Ta z testowanego laptopa jest taktowana zegrami odpowiednio 450/1080 MHz dla rdzenia i jednostek cieniujących, podczas gdy słabszy GeForce ma standardowo wyższe taktowania (które wynoszą 575/1265 MHz). GF GT 335M - mimo niższych częstotliwości pracy - jest kartą wydajniejszą za sprawą 72 jednostek cieniujących (GF GT 330M posiada ich zaledwie 48).

Poza „kartą Nvidia o wysokiej wydajności” Asus N53JN posiada także wbudowany w procesor zintegrowany układ graficzny Intela, który dzięki nowej technologii Nvidia Optimus nareszcie stał się podzespołem użytecznym. W teorii Nvidia Optimus ma samoczynnie dobierać najlepszą kartę graficzną do aktualnie wykonywanej pracy. Praktyka na chwilę obecną nieco rozmija się z teorią i wymaga dopracowania. Przykładowo podczas odtwarzania filmu z płyty DVD przy jednym włączeniu używana była karta Nvidii, przy drugim zaś system uznał, że lepiej będzie oszczędzić energię, używając układu Intela. Kolejnym kuriozum były wskazania 3DMarków, które w czasie testów uparcie pokazywały, że test przeprowadzany jest na karcie Intela, podczas gdy wyniki jasno wskazywały na użycie procesora Nvidii. Jednakowoż nie taki „wilk straszny jak go malują”. Odczuwalny jest co prawda brak jakiegoś przycisku, którym można by Optimusa poskromić, tudzież wymusić w prosty sposób pracę konkretnego GPU, ale za to w panelu sterowania Nvidii można konkretnej aplikacji przypisać odpowiednią kartę.  

Na tle wyżej opisywanych podzespołów dysk twardy nie wykazał się niczym szczególnie wartym odnotowania. Jego pojemność wynosi 500 GB, średni transfer zaś - 65,7 MB/s.