Asus N53SV to kolejny przedstawiciel serii N53, który trafił na nasze testy. Od strony wizualnej na pierwszy rzut oka nie widać znaczących zmian względem zrecenzowanego w zeszłym roku N53JN. Bliższe spojrzenie ujawnia jednak drobne modyfikacje, które może nie wpływają zasadniczo na charakter obudowy (najnowsze notebooki Asusa cechują się nadal tą samą oryginalną linią), ale za to dostarczają nowych wrażeń recenzentowi. 

Najciekawszym z nich jest moim zdaniem odmieniona powierzchnia podkładki pod nadgarstki (i nie chodzi tu tylko o zmieniony wzorek). W przypadku N53JN aluminium na pulpicie nie budziło żadnych wątpliwości. W przypadku N53SV ciężko zyskać pewność co do zastosowanego materiału. Jak na aluminium, przód pulpitu jest odrobinę za ciepły i zbyt przyjemny w dotyku; trudno jednak organoleptycznie ocenić, czy jest to zasługa świetnie kryjącego lakieru czy też materiałem użytym do konstrukcji podnadgarstnika jest wysokogatunkowy plastik?  

Tak czy inaczej pulpit wykazuje dużą odporność na zabrudzenia oraz zachowuje przykładną sztywność. Podobnymi walorami może poszczycić się także zewnętrzna część obudowy matrycy, która dzięki dużej sztywności bardzo dobrze zabezpiecza wyświetlacz przed zakłóceniami. 

Pewnych mankamentów w obudowie można natomiast doszukać się w ramce okalającej matrycę. Nie wiem, co powoduje, że producenci laptopów, a Asus w szczególności, uwielbiają błyszczące ramki ekranu. Pomysł taki jest ze wszech miar chybiony, bowiem błyszczące plastiki archiwizują wszystkie odciski palców (a przecież przy otwieraniu laptopa nie podniesiemy klapy bez dotykowo), są podatne na zarysowania i do tego ściągają na siebie kurz z całego pomieszczenia, tudzież ze szmatek, którymi będziemy chcieli usunąć nieestetyczne ślady. 

Kolejną zmianą względem wcześniejszych wersji N53 jest brak przesłony kamery. Tu niestety należy się Asusowi duży minus, albowiem prywatność użytkownika nie jest już tak elegancko chroniona, jak poprzednio. 

Następną istotną zmianą widoczną z zewnątrz jest brak portów USB 3.0 i eSATA. Kuriozum owo można próbować tłumaczyć próbą cięcia kosztów; nie usprawiedliwia ona jednak producenta, który pozbawił omawiany laptop wszystkich złączy o wysokiej przepustowości. 

Samo rozmieszczenie portów też nie wygląda zbyt korzystnie. Przód prawej ścianki zdobią dwa wyjścia audio. Napisałem zdobią, bo praworęczny użytkownik myszy i zapalony audiofil nijak ich nie wykorzysta, podobnie jak znajdujących się tuż za nimi dwóch USB. Na szczęście laptop posiada też dwa USB z lewej strony, a i dzięki umieszczonemu po lewicy HDMI można jakoś przeboleć blokadę gniazd audio. 

W wersji z dwurdzeniowym Core i3 drugiej generacji brakuje dwóch dodatkowych gniazd na pamięci RAM, które znajdują się na wyposażeniu modelu N53SV zaopatrzonego w procesor Core i7.

W przypadku Asusa N53JN wyświetlacz AUO stanowił piętę achillesową. W N53SV producent zdecydował się poprawić doznania użytkownika związane z obrazem i postawił na dwie nowe matryce (w tym jedną FHD). 

W testowanym egzemplarzu zainstalowany został wyświetlacz Samsunga (SEC5441). Jest to ekran o błyszczącej powierzchni i standardowych w tym segmencie laptopów parametrach. Rozdzielczość natywna równa jest 1366x768 pikseli, proporcje monitora to typowe 16:9. Zakres kolorów testowanej matrycy jest niestety nieco ograniczony, podobnie nie najwyższych lotów jest zbieżność barw z gammą 2,2. Grafik ponadto zwróci uwagę na zbyt wysoką wartość czerni.

Najnowsza platforma Intela - Huron River - i obsługiwane przez nią procesory Sandy Bridge na skutek błędu Intela wymagały od potencjalnych nabywców pewnej dozy cierpliwości. Tym przyjemniej jest przeprowadzać pierwszy test notebooka opartego o tę platformę (i wolnego od znanych wad) w polskim oddziale Notebookcheck. 

Asus N53SV jest maszyną, która zawitała na rynku w kilku dość różnych konfiguracjach. Wcześniej opublikowaliśmy recenzję wersji z czterordzeniowym procesorem i7 przetestowanej przez centralę Notebookcheck, a mnie przypadło w udziale sprawdzenie możliwości laptopa z najsłabszą jednostką obliczeniową drugiej generacji, czyli Core i3-2310M. Do pozostałych kluczowych podzespołów omawianego notebooka należy zaliczyć kartę graficzną GF GT 540M oraz dysk twardy o pojemności 500 GB. 

Procesor i3-2310M jest pierwszym wypuszczonym Sandy Bridge'em z serii i3. Porównując go do jednostek poprzedniej generacji (Arrandale), można łatwo wychwycić, że cechuje się on niższym taktowaniem. Najsłabszy i3 typu Arrandale miał 2,13 GHz, podczas gdy taktowanie omawianej jednostki jest równe 2,1 GHz. Wpływ na taki stan rzeczy mają obniżenie częstotliwości magistrali i podniesienie mnożnika.  

Podobnie jak jednostki wcześniejszej generacji, procesor i3-2310M wyposażono w zestaw najnowszych technologii, wśród których zabrakło jednak VT-d, TET, AES i - co najbardziej odczuje przeciętny użytkownik - Turbo Boost. W nowej generacji dodano zestaw instrukcji AVX. 

Core i3-2310M wypada w testach całkiem dobrze. W programie wPrime na obliczenie próbki 1024M potrzebował 754,3 s; jest to czas o blisko 100 s krótszy, niż czas potrzebny na wykonanie tego samego zadania przez procesor i3-330M. 

Test SuperPi 32M został ukończony przez Asusa N53SV z i3-2310M w 954,3 sekund. Jest to wynik niemal identyczny jak ten, który osiągnął i3-380M (procesor o wyższej o 433 MHz częstotliwości taktowania). 

Kolejnym programem użytym do badania wydajności i3-2310M był Cinebench 10 (aplikacja 32-bitowa). Omawiany Asus uzyskał 2739 pkt. w teście renderowania jednowątkowego i 6177 pkt. w teście renderowania wielowątkowego. Wyniki te plasują testowaną jednostkę gdzieś pomiędzy i3-380M a i5-430M.