Obudowa Asusa N53SV nie wygląda obco. Notebooki z tej serii są dostępne już od dłuższego czasu, więc charakterystyczna sylwetka nie wygląda nowatorsko (aczkolwiek nadal trąci świeżością). Wszystkie N53 wyróżniają się mianowicie unikalną linią boczną. Bardzo podoba się nam płynne przechodzenie krawędzi z tyłu laptopa ku wyświetlaczowi. Miła dla oka jest też duża maskownica głośników.
 
Inną cechą godną podkreślenia są użyte materiały. Asus zastosował elementy z aluminium na podkładce pod ręce oraz na deklu. Szczotkowane powierzchnie są miłe w dotyku i zazwyczaj są chłodne. Jakość elementów plastikowych również robi korzystne wrażenie; generalnie są one sztywne. Matowe bez wyjątku powierzchnie maskują ślady palców i laptop zachowuje odpowiednią prezencję. Nie stwierdzono nierównych szczelin montażowych ani defektów powłoki lakierniczej.
 
Kąt odchylenia ekranu jest ograniczony do 130°, ale w większości przypadków powinien być wystarczający, nawet jeśli trzymamy laptop na kolanach. Pozytywnie oceniliśmy dobre utrzymywanie ustawionej pozycji ekranu.  
 
By dostać się do podzespołów, trzeba najpierw odnaleźć dwie śrubki ukryte pod gumowymi nóżkami. Potem użytkownik uzyskuje dostęp do dysku twardego i wszystkich czterech gniazd pamięci systemowej.

Mankamentem N53SV nie jest wybór dostępnych złączy, a ich rozmieszczenie. Porty są bowiem zlokalizowane głównie w przednich częściach obu ścianek bocznych. Tylko gniazdo zasilania i wyjście VGA trafiły na tylną ściankę. Asus N53SV posiada jeden port USB 3.0 (na lewym boku, przy samej przedniej krawędzi). Po drugiej stronie obudowy na samym przedzie mamy gniazda audio (z S/PDIF zintegrowanym ze słuchawkowym). Omawiany laptop nie posiada niestety gniazda ExpressCard.

W serii N53 spotykamy matryce 15,6” HD Ready i Full HD. W testowanym egzemplarzu wykorzystano wyświetlacz niższej rozdzielczości (1366x768 pikseli) marki Samsung (SEC5441). Jest to aktualnie standard wśród laptopów tej wielkości, ale nie zapewnia on należycie rozległego obszaru roboczego.  

Maksymalna wartość jasności obrazu to 225 cd/m² (na środku ekranu). Przy krawędziach matrycy jasność jest zdecydowanie niższa i w najsłabiej podświetlonym obszarze maksimum wyniosło tylko 165 cd/m². Stopień rozświetlenia ekranu jest poniżej przeciętnej (73%).

Jakość czerni prezentowanej przez Asusa N53SV nie jest wysoka (1,31 cd/m² oznacza, że jest zbyt jasna). Tym samym i kontrast jest co najwyżej przeciętny (172:1). Można by sobie życzyć, by w filmach i grach czerń była konkretniejsza.  
 
Przeciętność matrycy można również poznać po tym, jak wypada paleta wyświetlanych kolorów. Wyświetlacz N53SV nie pokrywa nawet przestrzeni sRGB. Przeciętnemu użytkownikowi nie będzie to jednak przeszkadzało.

Left 4 Dead

GF GT 540M GPU uzyskał średnio 107,6 kl/s na wysokich ustawieniach (1024x768, high). Układ zintegrowany również zapewnił płynność akcji (69,3 kl/s). Na tych samych ustawieniach GMA HD był w stanie zapewnić tylko 23 kl/s (wynik laptopa na nowej platformie, z nową integrą jest więc trzykrotnie lepszy). Laptop z GF 310M również okazał się dużo słabszy (42 kl/s). Dopiero sprzęt z GF GT 330M (który 70 kl/s) dorównuje Asusowi N53SV polegającemu na układzie zintegrowanym.  
 
Co istotne, w przypadku korzystania z układu zintegrowanego laptop wyświetlał w tej grze dużo ciemniejszy obraz. Z tego powodu w niektórych jej partiach nie dało się w ogóle grać. Pozostaje mieć nadzieję, że problem ten zostanie zlikwidowany wraz z aktualizacją sterowników.

Far Cry 2

GF GT 540M był w stanie uzyskać w benchmarku średnio 57,8 kl/s (1024x768, DX10, high). Co ciekawe, wynik GF GTX 280M (62 kl/s) jest niewiele lepszy. Wskazuje to na silny wpływ procesora, ewentualnie optymalizację sterownika.

Hałas

Jeżeli chodzi o poziom emitowanego hałasu, Asus N53SV ma asa w rękawie w postaci technologii Nvidia Optimus. Kiedy nie potrzeba wysokiej wydajności, niezależna karta grafiki jest wyłączona, a jej zadania przejmuje zintegrowany układ HD Graphics 3000. Tym samym karta Nvidii nie generuje w takich warunkach dodatkowego ciepła i układ chłodzenia musi sobie radzić tylko z ciepłem wytwarzanym przez procesor. Ten ostatni posiada rozwiązania pozwalające mu oszczędzać energię i w spoczynku jego taktowanie zostaje ograniczone do 800 MHz.

Dzięki temu wentylator jest podczas pracy laptopa w trybie jałowym albo nieaktywny, albo działa na najniższym poziomie prędkości (kiedy jest prawie niesłyszalny). W tym przypadku źródłem wyraźnego szumu jest tylko szybki (7200 obr/min) dysk twardy.

Odgłos wentylatora staje się donośniejszy pod obciążeniem, ale i tak jest zupełnie znośny (38,2 dB). Maksymalna uzyskana wartość natężenia hałasu – 41,3 dB – jest relatywnie niska (szczególnie jeśli zestawić ją z wynikami laptopów z procesorami czterordzeniowymi starszej generacji). W dodatku uzyskano ją w scenariuszu ekstremalnego obciążenia CPU i GPU jednocześnie, który jest trudny do odtworzenia w praktyce, bez posługiwania się specjalnymi aplikacjami (w tym przypadku: FurMark i Prime95).

Wyposażenie testowanego modelu (z czterordzeniowym procesorem na pokładzie) w akumulator o pojemności 48 Wh nie dawało nadziei na szczególnie długie czasy pracy. Technologia Optimus pozwoliła jednak na uzyskanie całkiem niezłego maksymalnego przebiegu (BatteryEater Reader's Test, na minimalnej jasności, z wyłączonymi modułami łączności bezprzewodowej, przy wybranym planie oszczędnym) w wymiarze 4:25 h. W teście obciążeniowym akumulator wyczerpał się po godzinie.

Odtwarzanie filmu z płyty DVD było możliwe przez 2:20 h. Korzystanie z internetu drogą WLAN z optymalnie dobraną jasnością obrazu i przy wykorzystaniu planu oszczędzania energii trwało 2:40 h, nim wyczerpała się energia w pełni naładowanego akumulatora.

Choć większość pozytywnych cech wynika z zastosowania w nim nowej platformy Huron River Intela, nie można odmówić Asusowi, że skonstruował porządny laptop uniwersalnego przeznaczenia. Czterordzeniowy procesor Sandy Bridge i karta graficzna GeForce GT 540M zapewniają wydajność, która czyni ten sprzęt o wiele bardziej godnym pożądania, niż wszystkie dostępne na rynku notebooki multimedialne średniej klasy.   

W dużej mierze to zasługa technologii Optimus i możliwości przełączania grafiki na układ zintegrowany z procesorem. Dało to pozytywny efekt w aspekcie kultury pracy i przyniosło wymierne efekty w dziedzinie czasów pracy na zasilaniu akumulatorowym.  
 
Szkoda tylko, że N53SV nie otrzymał lepszego wyświetlacza. Chciałoby się, by matryca była bardziej równomiernie podświetlona, wykazywała lepszy kontrast obrazu, lepiej odwzorowane kolory i szersze kąty widzenia.  
 
Obudowa tego modelu jest identyczna jak w starszych seriach, więc jej cechy użytkowe są takie same. Trzeba tu wytknąć Asusowi nieoptymalne rozmieszczenie złączy.