Przy prawie 3,8 kg wagi i 4 centymetrach grubości Asus N73JQ prezentuje się naprawdę majestatycznie. Aluminiowe wieko w kolorze stalowym sprawia, że ten laptop klasy DTR (desktop replacement) może być atrakcyjnym wizualnie elementem wystroju mieszkania. Kompozycja z aluminium i plastiku na pulpicie utrzymana jest już w ciemniejszych odcieniach, a pod samym ekranem wieńczy ją efektowny grill maskujący głośniki. Dobrze wygląda też ekran przykryty szybą, bez wyraźnie oddzielonej ramki. Gdyby nie błyszczący ekran i zawiasy, można by uznać Asusa za łatwego do utrzymania w czystości. Patrząc z boku, linia N73JQ posiada indywidualny charakter, a to dzięki falistemu zaokrągleniu w tylnej części laptopa.

Asus to kawał naprawdę świetnie wykonanego komputera. Gdyby nie klawiatura (o której więcej w dalszej części recenzji), jednostka zasadnicza mogłaby się pochwalić naprawdę rzadko spotykaną stabilnością. Solidna jest również klapa, ale w niej można się dopatrzeć kilku niedoskonałości. Dobrze chroni ona matrycę, ale na silny nacisk odpowiada poskrzypywaniem. Podobne dźwięki wydobywają się też z zawiasów podczas zmiany pozycji wyświetlacza. Ale i tu nie ma powodów do niepokoju, gdyż przeguby pracują w sposób godny zaufania. Ekran można odchylić maksymalnie o 135 stopni.

Wyposażenie w złącza N73JQ nie pozostawia wiele do życzenia. Cztery porty USB (z tego jeden w standardzie 3.0 i jeden połączony z eSATA), wyjście audio z S/PDIF uzupełniają gniazda LAN, HDMI i VGA. Jednak prawie wszystkie kable będą się plątały pod prawą ręką, nie zostawiając zbyt wiele miejsca na ewentualnie podłączoną myszkę. Po lewej stronie znajdziemy tylko wylot powietrza z wentylacji i napęd optyczny, który w testowej konfiguracji potrafił odtwarzać płyty Blu-ray.

Przed przystąpieniem do pisania klawiatura może zaintrygować futurystycznym kształtem ze ściętą przednią krawędzią płytek. W praktyce urządzenie to okazuje się jednak bardzo niewygodne. Klawisze nie są zbyt stabilne i chyboczą się na boki. Są też niewygodnie płaskie, a wspomniana przednia ich krawędź jest niewygodna w dotyku. Pomimo dostępnej dużej przestrzeni rozkład jest dosyć ciasny a najbardziej tracą na tym często przecież używane klawisze kierunkowe, które nie dość, że są wmieszane częściowo w blok numeryczny, to jeszcze są przycięte na szerokości.

Klawiaturę ostatecznie pogrąża uginanie się jej powierzchni. Ona po prostu pływa! Uważne oko dostrzeże też podział na obszary wypukłe i bardziej wklęsłe. Reasumując - da się na tym pisać, ale wymaga to czasu na przyzwyczajenie i naprawdę dużo dobrej woli. Dobrze chociaż, że stuka się miękko i w miarę cicho.

Płytka dotykowa zapewnia co najwyżej niezłą precyzję i czułość, ale do takiego poziomu marka Elan zdążyła nas już przyzwyczaić. Odpowiednia wielkość pozwala pobawić się z zaimplementowanymi gestami. Belka przed gładzikiem, która przykrywa klawisze myszki, poza umiłowaniem do zbierania linii papilarnych na błyszczącej powierzchni charakteryzuje się sporą martwą strefą pośrodku.

Klawisze multimedialne na lewo od klawiatury działają z wyraźnym oporem, ale przynajmniej ogranicza to ryzyko przypadkowego ich wciśnięcia. Za nimi znajduje  się klawisz, który tradycyjnie u Asusa służy do aktywacji Express Gate lub zmiany trybu pracy laptopa.

Wbudowana kamerka posiada nie tylko diodę informującą o jej włączeniu, ale i mechaniczną przesłonę – to ukłon w stronę osób ceniących prywatność.

Format 16:9 i rozdzielczość 1600x900 to najczęściej spotykane parametry w laptopach z ekranami o przekątnej 17,3". W odróżnieniu od niedawno testowanego bliźniaczego modelu N73JN producentem panelu LCD zastosowanego w N73JQ jest Samsung (SEC544B/LTN173KT01000), a nie LG. Jakość wyświetlanego obrazu okazuje się jednak podobna.  
 
Matryca Asusa N73JQ uzyskała bardzo przeciętne wyniki pomiarów. Średnia jasność maksymalna to 186,3 cd/m², a czerń na części ekranu osiąga 1 cd/m². Kąty widzenia są całkiem niezłe w poziomie, a w pionie cierpią na typowe dla laptopów ograniczenie.

Konfiguracja Asusa N73JQ jest naprawdę imponująca. Oprócz omówionego już napędu Blu-ray w obudowie zmieściły się: 4-rdzeniowy procesor, nowa karta graficzna Nvidii, trzy gniazda RAM i dwa wielkie dyski twarde.

Procesor Intel Core i7-720QM to obecnie górna półka wydajnościowa wśród rozwiązań dla laptopów. Niezbyt imponujące wyjściowe taktowanie (1,6 GHz) może wzrosnąć dzięki technologii Turbo Boost nawet do 2,8 GHz (dla jednego rdzenia). Gdy od zegarów ważniejsza jest wielozadaniowość, pomaga Hyper-Threading, który umożliwia liczenie ośmiu wątków jednocześnie. Rdzenie mają do dyspozycji 6 MB pamięci Smart Cache. W procesorze wykonanym w litografii 45 nm zintegrowany został kontroler pamięci, pozwalający na pracę z pełną prędkością modułów taktowanych z częstotliwością 1333 MHz. Zabrakło jednak miejsca na obecny w jednostkach Arrandale układ graficzny.

W związku z tym jedyny chip odpowiadający za obraz to Nvidia GeForce GT 425M. Ten układ z nowej rodziny Fermi posiada 96 rdzeni CUDA i pracuje na zegarach 560/1120 MHz. Przekłada się to na osiągi w benchmarkach podobne do kart GT 330M/335M, z minimalnym wskazaniem na GT 425M. Potwierdza się to liczbą klatek odnotowanych w grach. Nowością w tym układzie Nvidii jest pełna obsługa DirectX 11.

Pomaga to np. w teście Stalker: CoP, ale przede wszystkim pozwala docenić w pełni Heaven Benchmark. Słynna już teselacja jest naprawdę imponująca. Trzeba jednak jasno stwierdzić, że GF GT 425M jest za słaby do jej obsługi, a wynik na poziomie średnio około 10 kl/s ma trochę wspólnego z pokazem slajdów. Niemniej jednak można chyba ogłosić, że Nvidia dorobiła się w końcu pełnowartościowego konkurenta dla mobilnego Radeona HD 5650 od ATI.

Płyty główne dla procesorów Intel QM często oferują ponadprzeciętną możliwość wyposażenia w pamięć operacyjną. W N73JQ w każdym z trzech banków znalazła się kość 2 GB, co - jak łatwo policzyć - daje w sumie 6 GB. Są to moduły pracujące z maksymalną obsługiwaną częstotliwością, czyli 1333 MHz.

To jednak nie koniec atrakcji, albowiem trzeba jeszcze wspomnieć o dwóch dyskach Seagate Momentus 5400.7, o pojemności 640 GB każdy. Nie ma możliwości spięcia ich w macierz RAID, ale i tak prezentują całkiem niezłe transfery.

Ciepło

Wydajne chłodzenie w dużej obudowie sprawia, że niezależnie od obciążenia podwyższona ciepłota na pulpicie będzie odczuwalna tylko na środku klawiatury, gdzie maksymalny pomiar wyniósł 42,5°C po godzinnym wygrzewaniu. W tym samym czasie lewa strona spodu została sprowokowana do rozgrzania się nawet do 51°C. Mógłby to być problem, gdyby nie to, że tak ciężka maszyna nie będzie raczej lądować na kolanach użytkownika.

Podczas gdy procesor potrafi nieznacznie przekroczyć 90°C, na uwagę zasługują niezmiennie niskie temperatury dysków twardych.