Minęło już trochę czasu, odkąd laptopy na platformie CULV pojawiły się na rynku. Wciąż jednak potrafią zrobić wrażenie - są większe od netbooków, a zarazem wyraźnie cieńsze od typowych laptopów. Taki jest też UL80 - wyciągnięty z pudełka, stara się przypodobać srebrną aluminiową klapą, zachodzącą na tył laptopa zgrabnym zaokrągleniem.

Dobrze koresponduje z nim ścięta na bokach (dla wzmożenia efektu smukłej sylwetki), czarna, plastikowa podstawa, którą burzy jednak wystający i sprawiający wrażenie niedopasowanego akumulator.

By otworzyć ten laptop z 14-calowym ekranem, należy użyć obydwu rąk, gdyż zawiasy dobrze spełniają swoją rolę. Maksymalny kąt otwarcia jest ograniczony do ok. 135°, jednak będzie wystarczający dla większości użytkowników.  

Po ustawieniu ekranu w pozycji roboczej można zaobserwować kontynuację  estetyki. Czarna, błyszcząca ramka okala równie błyszczącą matrycę, a poniżej czarna klawiatura została osadzona w srebrnym błyszczącym pulpicie. Ta wersja kolorystyczna nie cierpi na problem pojawiających się tłustych odcisków palców. Bliższy ogląd pozwala dostrzec na jej powierzchni dyskretny wzorek. Miejsce pośrodku zajmuje perforowana powierzchnia gładzika i jego "chromowany" klawisz. Wzornictwo należy uznać za naprawdę udane.

Jakość wykonania stoi na przeciętnym poziomie, a użyte materiały (wyłączając aluminiową klapę) sprawiają wrażenie raczej tanich. Trzeba pamiętać, że platforma CULV ma zaspokoić zapotrzebowanie na laptopy mobilne, ale i tańsze od dotychczasowych subnotebooków. Mniejsze i większe niedostatki wykończenia potrafią być jednak irytujące.

Akumulator trochę telepie się w swojej wnęce. Wspomniana już klapa, jakkolwiek solidna, w testowanym egzemplarzu okazała się być w dolnej części wybrzuszona na środku, co tworzy widoczną szczelinę nad akumulatorem. Jej górne rogi są za to wygięte do góry, co przy zamkniętym laptopie sprawia, że ekran nie spoczywa na wszystkich odbojnikach. Nie pomaga tu mechanizm ryglujący, gdyż taki nie został zastosowany. Oprócz niepraktycznego wykończenia ramka matrycy okazuje się być również dosyć wiotka, a kiepskie umocowanie w okolicach kamerki prowadzi do skrzypnięć przy okazji manipulowania ekranem. Do tego dochodzą jeszcze nie najlepsze spasowanie maskownicy lewego zawiasu, uginanie panelu nad klawiaturą i ażurowych klapek na spodzie, dających dostęp do dysku i pamięci. Ostra przednia krawędź na łączeniu plastików nie przeszkadza na szczęście po umieszczeniu rąk na pulpicie. Pomimo tych wszystkich drobiazgów ogólną sztywność obudowy należy ocenić jako przyzwoitą.

Złącza szczelnie wypełniają boczne ścianki Asusa, do tego stopnia, że nie znalazło się miejsce dla gniazda blokady Kensigtona. Pozostałe porty są umieszczone w sposób wygodny dla osób praworęcznych. Dobrze, że napęd optyczny, który udało się zmieścić do tej cienkiej konstrukcji, został umieszczony z przodu prawej ścianki. Jego kształt sprawia jednak, że przycisk otwierający znalazł się pod gzymsem. Jest to bardzo nieergonomiczne rozwiązanie i otwieranie napędu nawet po dłuższym ćwiczeniu sprawia kłopoty.

Diody informacyjne rozmieszczono w dwóch miejscach. Caps Lock i Num Lock przy tajemniczym klawiszu w górnym lewym rogu pulpitu, a pozostałe cztery na środku przedniej krawędzi. Niebieskie światło trzech z nich jest dość ostre i może rozpraszać np. podczas seansu filmowego. Wspomniany tajemniczy klawisz, w odróżnieniu od umieszczonego po drugiej stronie wyłącznika komputera, służy do uruchamiania Express Gate, a po uruchomieniu Windows pozwala na zarządzanie kartami graficznymi.

Niewielki i lekki zasilacz dobrze pasuje do tego mobilnego zestawu.

UL80VS został wyposażony w zestaw ciekawych komponentów. Procesor Core 2 Duo SU7300 to popularny przedstawiciel niskonapięciowej linii Penryn Intela. Dwurdzeniowa jednostka o 3 MB pamięci podręcznej i o niskim jak na dzisiejsze standardy taktowaniu 1,3 GHz okazuje się całkiem żwawa. A należy pamiętać, że jej TDP wynosi jedynie 10 W. Wydajność poprawia dodatkowo zaoferowana przez Asusa technologia Turbo33, umożliwiająca podniesienie taktowania do 1,73 GHz. Niestety, aktywacja, bądź dezaktywacja tej funkcji wymaga restartu systemu. Gra jest jednak warta świeczki, gdyż po zadaniu sobie tego trudu procesor próbuje konkurować (w niektórych testach syntetycznych) z najsłabszymi pełnowymiarowymi Penrynami, np. T4200. Na pewno przerasta je funkcjonalnością, chociażby dzięki sprzętowemu wsparciu dla wirtualizacji. W praktyce przekłada się to na bezproblemową obsługę w codziennym użytkowaniu, takim jak przeglądarka internetowa z otwartymi wieloma kartami, czy projekcja filmu FullHD. Przy cierpliwym nastawieniu można też popracować z bardziej zasobożernymi programami.

Z energooszczędnym procesorem dobrze koresponduje hybrydowy układ graficzny. Intel GMA 4500MHD obsługuje mniej wymagające aplikacje, a Nvidia GeForce 210M ochoczo zabiera się do pracy w bardziej zaawansowanych zadaniach. Do najnowszych gier to jednak trochę za mało. Warto wspomnieć, że w związku z brakiem technologii Optimus to użytkownik decyduje, która karta ma pracować. Przełączanie nie odbywa się bezboleśnie, gdyż towarzyszy mu przez 3 do 9 sekund czarny ekran. Wymagane jest też zamknięcie niektórych programów.

Gwoździem programu jest jednak przestrzeń magazynująca, reprezentowana przez dysk SSD Intel X25-M G2 o pojemności 160 GB. Typowe dla tej technologii czasy dostępu na poziomie 0,1 ms pozwalają zapomnieć o ładującym się w kilka sekund Express Gate, albowiem pulpit Windows pojawia się po kolejnych kilkunastu. Do tego Intel należy obecnie do najwydajniejszych SSD na rynku. Transfery powyżej 200 MB/s przypominają, że nie zawsze procesor jest wąskim gardłem, a wynik 7.8 w indeksie wydajności Windows działa na wyobraźnię.

Jedynie 4 GB pamięci DDR3 1066 MHz można uznać za standard. Kości wyprodukował Micron.

Hałas

Dzięki energooszczędnym komponentom bez zaaplikowanego obciążenia system chłodzenia UL80VT pozostaje pasywny. A jako że dysk SSD pozbawiony jest ruchomych części i też nie wydaje dźwięków, komputer jest wówczas niesłyszalny. Podaną na diagramie wartość 30,2 dB należy uznać za zmierzone ciśnienie akustyczne w otoczeniu. 

Intensywne korzystanie z internetu lub włączona wydzielona karta graficzna od czasu do czasu budzą do życia wiatraczek, jednak wciąż jest raczej cicho. Dopiero podczas większego wysiłku, np. gier, hałas staje się wyraźnie słyszalny. W takich warunkach wentylator płynnie zmienia szybkość pracy, generując dźwięki w przedziale 35,9-38,7 dB. Tylko w trakcie testu ekstremalnie obciążającego procesor i grafikę, świst powietrza wyrzucanego przez wentylator z prędkością 6000 obr/min wyraźnie przekroczył granicę 40 dB.

Napęd DVD potrafi zawarczeć, rozpędzając płytę, zazwyczaj jednak nie daje powodów do narzekań. Ciekawy jest fakt, że kultura pracy podczas oglądania filmu z płyty spada, gdy aktywowana jest wydajniejsza karta graficzna.

Ciepło

Na luzie program diagnostyczny raczej nie wskazywał temperatur komponentów powyżej 40°C. FurMark i Prime95 potrafiły wycisnąć 70°C z procesora i 90°C z grafiki. Można się obawiać, że w tak cienkiej obudowie użytkownik nie będzie dobrze izolowany od tych temperatur. Jednak ani jego dłonie, ani kolana nie poczują więcej niż 40°C. Należy to uznać za dobry wynik. Interesujące może być spostrzeżenie, że małe obciążenie w większym stopniu nagrzewa spód laptopa niż jego pulpit, a gdy system pracuje wydajniej, jest dokładnie na odwrót.