Jak wróbelek. A52 to najlepiej jak dotąd sprzedająca się w naszym kraju seria laptopów firmy BenQ. Nie ma co się dziwić, skoro główną jej zaletą jest niska cena. W takiej sytuacji kupujący jest skłonny nabyć dany produkt nawet wtedy, jeżeli nie zna jego marki. Joybook A52 jest od dawna obecny na półkach polskich supermarketów, a nam udało się wreszcie uzyskać egzemplarz do testu.

BenQ A52 to już laptop dość leciwy, można powiedzieć, jako że  kwartał to już sporo w branży komputerów przenośnych, a rok to już cała epoka. Tymczasem seria A52 miała swoją premierę w lutym 2007 roku.

Testowany przez nas egzemplarz miał równo rok i wyposażony był w uchodzący przed dwunastoma miesiącami za w miarę niezły procesor Intel Core Duo (nie Pentium) T2250 (1,73 GHz) oraz kartę graficzną ATI Radeon Xpress 200M.

Jeżeli chodzi o grafikę zintegrowaną, na tym polu dokonał się od tego czasu dość znaczny postęp i BenQ odstaje trochę od konstrukcji z nowszymi układami. Dość powiedzieć, że już przed dwoma laty karta Radeon Xpress 200M zasługiwała na niepochlebne komentarze użytkowników. Dziś przynajmniej upowszechnił się już pogląd, że karty zintegrowane nie nadają się do gier (co najwyżej naprawdę starych) i pojawia się znacznie mniej niż jeszcze niedawno głosów zawodu.

Technologia procesorowa również poszła znacznie do przodu. Intel rozpieścił nas do tego stopnia, że za naturalne uważamy korzystanie z sieci na najniższej wydajności przy zasilaniu akumulatorowym. Przywykliśmy, że w takich warunkach podstawowe aplikacje powinny bezproblemowo hulać. Tymczasem poczciwy procesor Core Duo zastosowany w modelu A52 nie pozwala na takie sztuki, jakie są możliwe na nowoczesnych jednostkach Core 2 Duo. Dość powiedzieć, że system przymulił się do granic zwiechy przy próbie zapuszczenia klipu w zainstalowanym dopiero co Quicktime'ie.

Hałas

Decydując się na BenQ A52, trzeba się liczyć z towarzystwem  szumiącego wiatraczka. Praca wentylacji może być ciągła lub przerywana, ale trudno się od niej uwolnić na dłużej niż na minutę.

Zaobserwowaliśmy, że wiatraczek załącza się rzadziej, kiedy komputer pracuje na biurku. Wtedy bowiem, przy wykorzystaniu Maximum Battery (używaliśmy, jak każdy rozsądny użytkownik, programu NHC, by uzyskać w Windows XP opcje energooszczędnościowe na podobieństwo Visty) kręci się przez 10 s w interwałach minutowych. Przy ustawionej maksymalnej wydajności wentylator odzywa się z początku rzadko, a kiedy radiator zbierze więcej ciepła – śmiga nawet przez 3 min w odstępach półminutowych.

Kiedy pracujemy na kolanach (podobnie wygląda to na zasilaniu sieciowym i akumulatorowym), wentylacja daje o sobie znać zdecydowanie częściej. Kiedy zdecydujemy się na maksymalną wydajność, pracuje ona non stop. Gdyby wiatraczek był odrobinę cichszy (natężenie hałasu wynosi wówczas 37 dB) dałoby się zdzierżyć jego szum bez problemu, a tak – niestety, trochę męczy. W trybie zrównoważonym kręci co minutę przez 20 s. Na maksymalnej oszczędności akumulatora załącza się co 40 s na 30 s. Przy czym trzeba powiedzieć, że wentylator przez pierwsze sekundy rozpędza się z wolna, tak że następuje brutalne przerwanie ciszy atakiem na ośrodek słuchowy wykonanym z pułapu maksymalnej prędkości i umysł może się stopniowo przyzwyczaić do szumu. Wskutek tego, choć natężenie odgłosu wentylatora jest dość znaczne, nie jest najgorzej.

Kiedy komputer biedzi się z większym obciążeniem, wentylator nie staje się dużo głośniejszy. Maksymalne natężenie hałasu wynosi 41,8 dB.

Ciepło

Podczas rutynowej pracy, kiedy komputer pracuje na biurku, obudowa nie nagrzewa się odczuwalnie. Pulpit pozostaje w zasadzie chłodny w każdym miejscu. Zaręczamy, że to bardzo przyjemna sprawa. Spód nagrzewa się do około 38 stopni Celsjusza.

Kiedy korzystamy z laptopa umiejscowionego na kolanach, sytuacja wygląda nieco inaczej. Pulpit jest podobnie przyjemnie chłodny. Podstawa notebooka rozgrzewa się natomiast miejscami do 39-40°C i w tych punktach (centralnie z przodu oraz z lewej z tyłu, przy samym wylocie) trochę przypieka użytkownika.

Głośniki

Głośniczki są słabiutkie, a na dodatek grają do podłoża, gdyż zostały umieszczone na spodzie dziobu laptopa. Jeżeli chodzi o głośność (nie tak bardzo), głębię i czystość dźwięku (wyraźnie) ustępują one głośnikom z testowanej jednocześnie przenośnej stacji roboczej HP. Szczególnie żałośnie wypadają dźwięki występujące w miejscach, gdzie powinny się pojawić tony niskie.

BenQ A52 dysponuje składającym się z czterech ogniw akumulatorem o pojemności 2000 mAh (29,6 Wh). Już samo to sugeruje, że nie pociągnie on na nim długo. I rzeczywiście – osiągane przez nas czasy pracy okazały się nader krótkie. Podczas wykonywania rutynowych czynności (komunikator, przeglądarka, od czasu do czasu jakaś muzyczka czy odtworzenie sekwencji filmowej) laptop będzie działać około półtorej godziny. Maksymalnie oszczędzając (przy minimum jasności pracuje się dość przyzwoicie) energię, uda się przedłużyć pracę komputera do dwóch godzin.

Pro

Contra