Pchełka. Clevo jest znane, o ile w ogóle, z produkcji laptopów dla graczy, które sprzedawane są pod innymi szyldami na całym świecie. Tymczasem tworzy też laptopy z funkcją tabletu. Z komputerami dla gracza kojarzy się także, o ile w ogóle, marka BlueBerry. Technologia dotykowa jest nadal droga, więc opłaca się oferować niefirmowe tablety za mniejsze pieniądze. Czy model niemarkowy jest dużo mniej wartościowy od takiego za znanym znaczkiem?

Kąty widzenia wydały się nam nieco szersze niż w tej samej (niby) matrycy w Pavilionie tx1000. Kolory natomiast były nieco mniej soczyste i nie tak ciepłe; momentami obraz wydawał się lekko zaniebieszczony.

Mocnym punktem BlueBerry CT12SR jest procesor Core 2 Duo T9300. Jest to wydajna jednostka Intela taktowana z częstotliwością 2,5 GHz i posiadająca 6 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu. Wydajność tego procesora jest nieco wyższa od T8300, od którego ma dwa razy więcej L2C (która to pamięć gra rolę w niektórych zastosowaniach), jednak naszym zdaniem nie warto do niego dopłacać (zniechęca pokaźna różnica w cenie, nieproporcjonalna do przyrostu wydajności). Szczególnie w tak specyficznym urządzeniu jak laptop z funkcją tabletu, który nie jest pomyślany do wykonywania skomplikowanych prac obliczeniowych.

Karta graficzna Intel GMA X3100 jest wystarczająca do zadań stawianych urządzeniom tego typu przez znakomitą większość użytkowników...

Hałas

BlueBerry CT12SR okazał się komputerem przesadnie głośnym. Objawia tę ciemną część swojej natury już przy wykonywaniu niewymagających operacji.

Działanie wiatraczka na dość wysokich obrotach (wytwarzającego hałas o wartości 37,4 dB) notowaliśmy od czasu do czasu (w odstępach kilkuminutowych) po wyborze planu zrównoważonego, ciągle zaś - przy odtwarzaniu filmu oraz w trybie maksymalnej wydajności. Nie jest to jednak odgłos irytujący i łatwo przychodzi pogodzić się z tym szumem. Można przy tym spokojnie słuchać muzyki (głośniczki spokojnie spychają odgłos wentylatora na plan dalszy).

Napisaliśmy, że omawiany komputer posiada wydajny procesor? No, to korzystanie z pełni jego mocy przynosi nieciekawy efekt uboczny. Podczas pracy z obciążeniem hałas, jakiego jest źródłem wentylator, oscyluje w rejonach czterdziestu-czterdziestu kilku decybeli. Maksymalnie, przy pełnym obłożeniu, ciśnienie akustyczne osiąga wartość 50,5 dB. Jest to hałas przekraczający normę emisji nocą, ale daleko mu do poziomów ekspozycji dopuszczalnych z punktu widzenia bhp. Intensywność hałasu jest jednak dokuczliwa i raczej trudno go zdzierżyć na dłuższą metę (na szczęście obniża się, kiedy temperatura procesora spada poniżej 100 stopni). 

[Problem ten najprawdopodobniej dotyczy tylko egzemplarza testowego - patrz niżej.]

Ciepło

Jak już wyżej wspomniano, największym problemem, jaki odnotowaliśmy, była temperatura procesora, dochodząca maksymalnie do 101 stopni (kiedy komputer poddawany był próbom obciążeniowym). Jest to temperatura mieszcząca się w dopuszczalnym przez producenta zakresie (ochrona termiczna wyłącza go przy 105°C), ale budzi ona cokolwiek niemiłe myśli, szczególnie że Everest nie jest dokładnym narzędziem.

[Uwaga: powyższa obserwacja dotyczy testowanego urządzenia i nie można jest stosować bezkrytycznie do wszystkich egzemplarzy tego modelu; zgodnie z informacjami uzyskanymi od firmy Blue Mobility, problem ten jest jednostkowy i ma najprawdopodobniej związek z niedomaganiem pasty termoprzewodzącej. Testy egzemplarza z identyczną jednostką przyniosły maksymalną temperaturę na procesorze w wysokości 82°C, co jest już wartością jak najbardziej do przyjęcia.]

Obudowa notebooka również rozgrzewała się w stopniu stanowczo przesadnym, gdyż, po 3 h zadawania komputerowi solidnego obciążenia zmierzyliśmy na spodzie ponad 47 stopni Celsjusza. Na pulpicie wyglądało to lepiej, gdyż tam notowaliśmy 41 kresek, a w lewej przedniej części, tam gdzie oparcie znajduje lewa dłoń - niespełna 39. 

Głośniki

Nie grają najgorzej, aczkolwiek Pavilion tx1000 wypada tu odrobinę lepiej. Oferują lepszą jakość od wielu tanich małych laptopów; przewyższają choćby głośniczki testowanego niedawno Packard Bella BG46. 

Co prawda BlueBerry CT12SR nie przoduje w tej dziedzinie, ale można na nim osiągać lepsze czasy na akumulatorze aniżeli na konkurencyjnym Pavilionie tx1000. Dotyczy to zarówno mniejszej jaki i pojemniejszej baterii. Nawet na tym większej pracuje jednak sporo krócej niż ThinkPad X61t.

Do dyspozycji mieliśmy dwa akumulatory: 4-ogniwowy, o pojemności 2400 mAh (35,5 Wh) i 8-ogniwowy, 4400 mAh (65 Wh). Ten większy nie tylko wystaje poza obrys obudowy, ale też ją winduje.

Na mniej pojemnym akumulatorze będzie można pracować maksymalnie dwie godziny (przy ustawionej minimalnej jasności obrazu nic nie widać) oraz półtorej przy korzystaniu z sieci przez WiFi. Większa bateria pozwala na osiąganie prawie dwukrotnie lepszych przebiegów, na co wskazuje zresztą łatwa do obliczenia różnica w pojemności. I tak maksymalny czas pracy to cztery godziny, a jeżeli wykorzystywany jest moduł łączności bezprzewodowej, praca może trwać trzy godziny.

8-komorowa, 4400 mAh:

W ciągu naszych testów doszliśmy do przekonania, że Clevo to jednostka stworzona do nawigowania i pisania palcem. Tak, właśnie – palcem, a nie rysikiem. Ten ostatni to wyjątkowo skromny kawałek plastiku (bez dodatkowych przycisków i "gumki"; pozwala to bezbłędnie rozpoznać piórko pasywne) i chętnie schowamy go w kąt. Tym bardziej, że nie jest on wykrywany zbliżeniowo, a dopiero po dość silnym zetknięciu z powierzchnią matrycy.

Doskonale widać to po zachowaniu w aplikacji Sticky Notes. Brakuje rozpoznawanie nacisku powstającego przy okazji pisania jest, reakcja jest w dużej mierze przybliżona, a rysowanie kółek nie wychodzi najlepiej (trudno zatem mówić o precyzji rysowania). W tym momencie można docenić matrycę aktywną i legendarne piórko Wacom znane z droższych modeli konkurencji.

Nie narzekajmy jednak do samego końca. Producent postarał się o wyjątkowo pomocne narzędzie w postaci naekranowej (wirtualnej) myszki. W ten sposób pojedynczym stuknięciem uzyskujemy lewy bądź prawy przycisk myszy. Jak to w tablecie, mamy też do dyspozycji naekranową (wirtualną) klawiaturę, na której wstukuje się znaki dziabnięciami rysika.

W zabawie z tabletem pomaga zmatowiona matryca. W przeciwieństwie do HP tx1000 daje ona pewniejsze prowadzenie piórka (trochę jak po powierzchni szorstkiego papieru).

Zdecydowanie brakuje natomiast przycisków na ramce ekranu. Choć nie wypada (czy wręcz nie można) z nich nie korzystać, to są one praktycznie niewidoczne, tak jakby ich nie było. Czarne, drobne knefelki nie są podświetlane diodami (jak to ma miejsce w laptopie z funkcją tabletu HP) i wtapiają się w obudowę matrycy. W oczywisty sposób utrudnia to korzystanie z ich usług.

Dziękujemy za wypożyczenie egzemplarza do testu firmie Blue Mobility.