Kadłubkowi P177SM z jego gumowanymi powierzchniami bliżej do P370EM, niż do P170EM.

Zarówno wieko jak i pulpit roboczy mają miękkie w dotyku wykończenie. Wydaje się jednak, że ocena gumopodobnego materiału to kwestia gustu. Choć bardziej, niż plastik, daje on miłe poczucie obcowania ze sprzętem z górnej półki, to laptop jest wyjątkowo podatny na pozostawanie tłustych odcisków palców. Na szczęście plamy można łatwo usunąć za pomocą mokrej szmatki z bawełny lub mikrofibry.

Jakość wykonania testowanego egzemplarza była daleka od ideału. Podczas gdy jednostka zasadnicza była ogólnie dobrze złożona, ramka ekranu (w końcu nie błyszcząca!) wydawała się bardzo nierówna i chwiejna. Można było z łatwością odgiąć ramkę lub wcisnąć ją o kilka milimetrów, a wręcz wywołać zakłócenia wyświetlanego obrazu. Patrząc pod pewnym kątem, w kilku punktach obramowania można nawet zauważyć wychodzące na wierzch elementy podświetlenia matrycy.

Oprócz wieka reszta obudowy wykazuje raczej dużą odporność na wyginanie i wytrzymałość. Gdy użyje się większej siły, tylko klawiatura i otoczenie czytnika biometrycznego ustępują pod naciskiem. Biorąc pod uwagę wymiary (414 x 286 x 54 mm) i dużą masę (prawie cztery kilogramy), notebook wydaje się olbrzymi. W zasadzie nie nadaje się do częstego podróżowania. Jeszcze masywniejszy P170SM jest równie zwalisty.

Ocena wyglądu to też kwestia gustu. Recenzentowi nie spodobał się ani fantazyjny wzór na gładziku (w modelu seryjnym zastąpi go logo wybrane przez konfekcjonera), ani świecący pas nad klawiaturą. Co gorsza nie można wyłączyć wyświetlacza obrazującego ustawienia głośności. To wstyd, gdyż szalone pulsowanie może być tak irytujące, że ma się ochotę zakleić tę „kulę dyskotekową" taśmą izolacyjną. Można podejrzewać, że na podobny krok względem tej „funkcji" zdecyduje się wielu użytkowników.

Pomimo to podsumowanie jakości budowy wypada nader przyzwoicie. Choć oczywiście nie należy oczekiwać takiej jakości, jaką można znaleźć u Alienware czy Asusa.

2013 to rok obiecującej architektury procesorów Intel Haswell. Choć wciąż jest produkowany w procesie 22 nm, następca Ivy Bridge powinien oferować najwyższą wydajność dzięki wielorakim optymalizacjom.

Testowany P177SM był wyposażony w Core i7-4900MQ, jeden z najmocniejszych nowych CPU. Posiada on 8-megabajtowy zasób pamięci podręcznej L3 i taktowanie 2,8-3,8 GHz (podobnie jak starszy Core i7-3840QM; z tym że TDP wzrosło z 45 do 47 W). Dla porównania model Core i7-4800MQ z zegarami 2,7-3,7 GHz ma tylko 6 MB pamięci podręcznej L3.

Jak zwykle, Hyper-Threading umożliwia czterordzeniowemu procesorowi wykorzystać cztery dodatkowe wirtualne rdzenie, pozwalając na obsługę ośmiu wątków jednocześnie. By oszczędzać energię w stanie spoczynku, w prostych zajęciach biurowych czy podczas przeglądania sieci, P177SM potrafi płynnie i automatycznie przełączać się pomiędzy wydzielonym GPU a zintegrowanym układem HD Graphics 4600. To zasługa technologii Nvidia Optimus.

Jak wspomniano, Core i7-4900MQ jest w stanie zwiększyć częstotliwość taktowania z 2,8 do 3,8 GHz pod dużym obciążeniem. CPU dochodzi do maksymalnej wartości wtedy, gdy zajęty jest tylko jeden rdzeń.

Według intelowskiego monitora Turbo Boost w trakcie jednowątkowego testu Cinebench R10 procesor Haswell utrzymywał częstotliwość taktowania na poziomie 3,7-3,8 GHz. Test wielowątkowy przyniósł pewne rozczarowanie: 3,3 GHz to wciąż nieźle, ale potencjał i7-4900MQ jest większy.

Z drugiej strony, liczba potencjalnych nabywców żyłujących procesor Core i7-4900MQ do końca będzie mała. Nawet najostrzejsi gracze będą równie zadowoleni z tańszych wariantów czterordzeniówek. Cieszy brak jakichkolwiek śladów throttlingu.

Ponieważ tryb turbo w P177SM rzadko zbliża się do maksymalnej wydajności, Core i7-4900MQ ledwo udaje się pokonać poprzednią generację. Choć uzyskał 7-procentową przewagę nad i7-3840QM w teście jednowątkowym Cinebench R11.5 (1,7 pkt. wobec 1,59 pkt.), w teście wielowątkowym nawet nie zrównał się ze starszym modelem (7,1 pkt. zamiast 7,15 pkt.). Popularny podstawowy czterordzeniowiec Core i7-3630QM odstaje tylko o 10-20% (uzyskując odpowiednio 1,4 i 6,4 pkt.).

Nic dziwnego w tym, że GeForce GTX 780M ma wystarczającą moc, by uruchomić prawie wszystkie współczesne gry na PC i zachować płynność przy maksymalnych detalach i włączonym antyaliasingu. Tylko gry wymagające wyjątkowo dużej wydajności, takie jak Crysis 3, Far Cry 3, Hitman: Absolution i Sleeping Dogs, potrafią doprowadzić GTX-a 780M na skraj jego możliwości (~30 kl/s z wszystkimi ustawieniami na ultra).

BioShock Infinite to świetny przykład (jak widać w tabeli poniżej), który pokazuje, że przestarzałe sterowniki GPU odpowiadają za ograniczenie wydajności graficznej w nowszych tytułach. Na najnowszej wersji ForceWare (314.22) GeForce GTX 680M zrównuje się wydajnością ze swoim następcą (ok. 47 kl/s, najwyższe ustawienia).

Niezależnie od tej kwestii nowa generacja GPU nie jest kamieniem milowym, ale zapewnia znaczącą poprawę wydajności, regularnie pokonując tak GeForce'a GTX 680M, jak i Radeona HD 7970M z różnicą około 30% oraz wykręcając wyniki dwukrotnie lepsze od GeForce'a GTX 765M. W porównaniu do kart graficznych z komputerów stacjonarnych GeForce GTX 780M jest bliski karcie GeForce GTX 660 Ti.

Pozytywną wiadomością jest to, że GTX 780M pracował stabilnie. Na prawie 30 sprawdzonych gier było tylko kilka przypadków problemów przy włączaniu czy błędów w wyświetlanej grafice. To swoiste osiągnięcie, jeśli przypomnieć sobie pełną problemów historię premiery Radeona HD 7970M.

Clevo P177SM dziedziczy większość zalet i słabości swojego poprzednika. Potencjał konserwacji i rozbudowy oraz wyposażenie w porty peryferyjne są bez mała wyśmienite. Cztery zatoki na dyski, cztery gniazda pamięci, oddzielne układy chłodzenia dla procesora i grafiki, szczodry zestaw wszelakich złączy, w tym wideo i audio. Czegóż więcej mógłby pragnąć gracz komputerowy?

Również podświetlana klawiatura i czysta instalka Windows mogą się podobać. Pozostałe atuty omawianego laptopa to matryca Full HD (o dobrym kontraście i matowej powierzchni) i fakt, że P177SM nagrzewa się w sposób umiarkowany.

Wspaniały jest też oczywiście poziom wydajności. GeForce GTX 780M potrafi pracować bez problemu w niemal każdym programie 3D, zwłaszcza wspomagany przez czterordzeniowy procesor Haswell. Dodajmy, że nagłośnienie jest na tyle dobre, by można było się obyć bez dodatkowych głośników.

Pomimo to P177SM niezupełnie zasługuje na ocenę bardzo dobrą. Obok kilku mniejszych problemów z jakością wykonania i niepewnej ramki ekranu najbardziej przeszkadzała duża hałaśliwość (zwłaszcza w zastosowaniach 3D), co zaskakiwało ze względu na potężną wagę i wymiary laptopa. P177SM jest też wyposażony w ceglasty zasilacz i wkurzający wyświetlacz natężenia dźwięku.

Miło by było zobaczyć pewne zmiany w projekcie P177SM. Producent kadłubka - Clevo - powinien w końcu pozbyć się części swoich typowych przypadłości (błyszczące dodatki, słabe sterowanie wentylatorami, dziwny gładzik itd.). Pomimo to osoby, które szukają laptopa z górnej półki dającego swobodę konfiguracji, trafiają tu pod właściwy adres.