Compaq 615 należy do grupy laptopów niskobudżetowych, w przypadku których estetyka urządzenia schodzi na dalszy plan wobec użyteczności. Zgodnie z tym obudowa jest pozbawiona wyrafinowanych ornamentów, zjawiskowej grafiki czy drapieżnych odcieni. Można powiedzieć, że jego wzornictwo przystaje do ceny, jaką należy zapłacić za ten notebook.

Smętny plastik, pojedyncze lakierowane wstawki wtopione w wierzchnią warstwę platformy roboczej oraz srebrne logo "Q" witające nabywcę sprzętu to główne składniki antypatycznej stylistyki Compaka. Do reprezentacyjnych elementów wystroju z pewnością nie można zaliczyć wyżłobionego w przedniej ściance czytnika płyt, który nie posiada zaślepki przesłaniającej wnętrze urządzenia.  

Ekran znajduje się na samym tyle platformy roboczej, a podnoszony, stawiany do pionu i odchylany od niego zachodzi za tylną część obudowy. Takie rozwiązanie powoduje obniżenie wyświetlacza w porównaniu z laptopami posiadającymi wysokie zawiasy. Wobec miernych pionowych kątów widzenia wymaga to od użytkownika dokładnego dopasowania nachylenia klapy (maksymalny kąt rozwarcia wynosi około 130 stopni).

Podczas podnoszenia wieka przeguby wykazują minimalny opór, który w zupełności pozwala regulować nachylenie ekranu za pomocą jednej dłoni (po części świadczy to również o lekkości tego komponentu). Niestety, podczas energicznego uderzania w klawisze zawiasy słabo tłumią powstające na skutek tego wibracje, które prowokują drganie obudowy ekranu.

Po podniesieniu klapy uzyskujemy dostęp do jednostki zasadniczej notebooka, która podobnie jak zewnętrzna część umiarkowanie cieszy oko. Pulpit został wykonany z matowego plastiku, który pomimo swoich bezpołyskowych właściwości wykazuje tendencję do nadmiernego brudzenia się. Jest to widoczne szczególnie dobrze w okolicy miejsca podparcia prawej dłoni, która styka się z naklejkami reklamowymi producentów.

Na minus zdecydowanie należy zaliczyć brak kontrolki sygnalizującej pracę dysku twardego. Przycisk obsługujący stan karty WiFi znalazł się za klawiaturą, gdzie łatwo go zlokalizować i do niego sięgnąć.

Sztywność platformy oraz mierne spasowanie poszczególnych elementów to kolejne mankamenty omawianego modelu HP. Ciągłe odgłosy chrupania wydawane przez korpus podczas przenoszenia laptopa czy też tragiczna sztywność powierzchni w miejscu podparcia prawego nadgarstka to felery z grupy tych, do których użytkownik po prostu musi przywyknąć.

Pewnym zasadom urąga również montaż czytnika płyt, którego tacka wyraźne odstaje od krawędzi obudowy, tworząc kilkumilimetrowe szczeliny. Niedoskonałe osadzenie napędu rzutuje na samą obsługę urządzenia, które podczas nacisku ewidentnie wgina się do środka platformy i skutecznie utrudnia obsługę wyzwalacza.

Skumulowanie większości portów komunikacyjnych na lewej flance jest rozwiązaniem nietrafionym (pomimo zalet płynących z tego faktu dla osoby praworęcznej). Zagęszczenie kabelków wynikające z bliskiego sąsiedztwa trzech interfejsów USB, złącza zasilania oraz gniazda RJ45 powoduje niepotrzebny bałagan, który przy dużej liczbie podłączonych akcesoriów przyczynia się do ograniczenia praktyczności. Na plus należy za to zapisać frontowe ulokowanie gniazd audio, które zostały przesunięte maksymalnie w lewą stronę.  

Korpus notebooka osadzono na siedmiu gumowanych nóżkach, z których tylne są wyższe (w celu poprawy cyrkulacji powietrza). Po odwróceniu platformy otrzymujemy bezproblemowy dostęp do gniazd pamięci czy wnęki dysku twardego.

Jako że akumulator usadowiono pomiędzy tylnymi podkładkami, jego obecność nie wpływa na stabilność platformy. Wyjmowanie baterii odbywa się po zwolnieniu jednego zatrzasku.    

Serce omawianego notebooka stanowi procesor AMD Athlon QL-64 (10,5 x 200 MHz) wyposażony w 1 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu oraz magistralę HT o częstotliwości 1800 MHz. W benchmarkach syntetycznych układ ten ustępuje nieznacznie konkurencyjnej jednostce Pentium Dual-Core T4200, którą upodobali sobie konstruktorzy laptopów niskobudżetowych stawiający na technologię Intela. Testy przeprowadzone przy użyciu narzędzia Cinebench R10 wykazały 15-20% przewagę układu Intela w stosunku do rozwiązania koncernu AMD.

Zastosowanie chipsetu 780G sugeruje obecność modułu graficznego Radeon HD 3200, który na polu układów zintegrowanych wyraźnie wyprzedza GMA X4500M Intela oraz minimalnie odstaje od GeForce'a 9400M G kojarzonego z platformą Nvidia Ion. Technologicznie Radeon ten bazuje na autonomicznym układzie HD 2400. Zaimplementowano w nim sprzętowe (UVD - Unified Video Decoder) wsparcie procesu dekodowania materiałów wideo wysokiej rozdzielczości (MPEG-2, H.264 i VC-1).   

Compaq 615 został wyposażony w 1 gigabajt pamięci operacyjnej marki Elpida. Co ciekawe, w testowanym egzemplarzu pokuszono się o zastosowanie kości DDR2-800 (taktowanie rzeczywiste 400 MHz), które z punktu widzenia technologicznego nie są wspierane przez kontroler pamięci zintegrowany z procesorem, dlatego też moduły pracują z ograniczoną prędkością - 333 MHz.

W praktyce do dyspozycji użytkownika pozostaje jedynie 768 MB pamięci operacyjnej, ponieważ 256 MB zostaje automatycznie zarezerwowane przez zintegrowany układ graficzny. W tym momencie następuje pytanie: czy tak skąpa ilość RAM-u wystarczy dla przeciętnego użytkownika korzystającego z komunikatora internetowego i zestawu aplikacji biurowych?  

W przypadku popularnego XP-eka będzie to dawka wystarczająca do swobodnego operowania, natomiast zwolennicy interfejsu Aero będą zmuszeni rozważyć propozycję zakupu dodatkowego modułu pamięci. Korzystanie z Visty wchodzi w rachubę, ale przesadnie wydłużone czasy oczekiwania prowokowane częstymi odwołaniami do pliku wymiany z biegiem czasu zirytują najbardziej wytrwałego użytkownika.  

Hałas

Compaq 615 jest notebookiem nazbyt hałaśliwym. Szum generowany przez aktywny wentylator towarzyszy nam właściwie podczas całego czasu obcowania z urządzeniem, a w szczególności nasila się w trakcie wykonywania operacji obciążających jednostkę centralną (kiedy poziom hałasu może sięgnąć nawet 39 dB). Co gorsza, układ chłodzenia wykazuje nadmierną wrażliwość na wszelkiego rodzaju wahania zajęcia procesora, przez co często zdarza się, iż nawet odpalenie krótkiego procesu instalacji prowokuje agresywne zachowanie wiatraczka. Ubolewać należy także nad faktem, iż intensywny styl pracy systemu odprowadzania ciepła nie koresponduje ze znaczącym spadkiem temperatur notowanych na poszczególnych podzespołach.

W trakcie wykonywania pracy biurowej Compaq emituje delikatny pomruk wirnika, który w zdecydowanie mniejszym stopniu negatywnie oddziałuje na otoczenie. Jednostajna charakterystyka pracy wiatraczka sprawia, że użytkownik korzystający z laptopa na zewnątrz czy też w pomieszczeniu biurowym właściwie nie odczuwa większych skutków ubocznych.

W BIOS-ie figuruje opcja dezaktywowania ciągłej pracy wiatraczka przy zasilaniu z sieci, jednak w praktyce uaktywnienie tej funkcji nie wnosi żadnych istotnych zmian w strategii pracy systemu chłodzenia. W trakcie trwania testów miałem styczność z tym schematem działania raptem kilka razy podczas spoczynku laptopa.    

Ciepło

Podczas pracy odczuwalna jest podwyższona ciepłota korpusu głównie w miejscu umiejscowienia tabliczki dotykowej oraz w rejonie ulokowania głównego wylotu powietrza z układu chłodzenia (po lewej stronie). W testach pomiarowych wspomniane rejony mają najwyższe wskazania, które wynoszą odpowiednio 40,2°C oraz 42,4° C. Szczególną uwagę zwraca wyrzucane przez układ chłodzenia gorące powietrze, które nagrzewa w silnym stopniu lewą ściankę obudowy. W trakcie spoczynku laptopa gładzik utrzymuje przyzwoite 36 kresek.

Tendencji do nadmiernego nagrzewania nie ustrzegł się spód platformy roboczej, którego podwyższona ciepłota sięgająca prawie 41 stopni Celsjusza oznacza, że właściwie lepiej zapomnieć o pracy z tym sprzętem na kolanach. Problem jest o tyle irytujący, że wspomniana przypadłość występuje nawet w trakcie wykonywania prostych czynności, jak surfowanie po sieci czy edytowanie plików tekstowych.

O miernej pracy układu odpowiedzialnego za wyprowadzanie ciepła świadczą głównie temperatury osiągane przez poszczególne komponenty notebooka. Wystarczy wspomnieć, iż już kilkudziesięciominutowe rozgrzewanie jednostki centralnej powoduje osiągnięcie temperatury rzędu 88 stopni Celsjusza. Przy czym nieustanne aplikowanie obciążenia skutkuje utrzymywaniem temperatury procesora na poziomie 84-85 stopni Celsjusza. Do najchłodniejszych nie należy również dysk twardy, który w trakcie intensywnej pracy notuje 52 kreski. 

Głośniki

Pojedynczy głośniczek mono z pewnością furory nie robi, ale też nieporozumieniem z mojej strony byłoby oczekiwać od tego urządzenia doznań głębszych niż tylko przeciętne (właściwie można użyć tego określenia w stosunku do całej konstrukcji). Wyższe natężenie dźwięku nie prowokuje znaczących zniekształceń jego charakterystyk, co w połączeniu z dość wyeksponowanym wokalem (na skutek zupełnego braku basu) pozwala na swobodne prezentowanie filmu czy odsłuch stacji internetowej. Samo ulokowanie głośniczka za klawiaturą (po lewej stronie) wpłynęło pozytywnie na maksymalną siłę uzyskiwanego dźwięku.