Dell Inspiron mini 1012 posiada bardzo oryginalny kształt, ponieważ jego klapa jest mniejsza od jednostki zasadniczej, która wystaje z tyłu na około 2 centymetry poza obrys pokrywy ekranu. Podobną konstrukcję obudowy Dell zastosował w modelu Vostro V13, jednak w nim, gdy notebook był zamknięty, tworzyła się płaska górna powierzchnia, a w Mini 1012 wystająca tylna część nie jest wyższa o grubość pokrywy i powstaje różnica poziomów. Powstała w ten sposób tylna wypustka skrywa 6-komorowy akumulator, który w nie wystaje poza obrys obudowy.

Kolejnym wyróżniającym się elementem testowanego egzemplarza jest jasnozielona pokrywa ekranu. Producent podaje, że jest to konkretnie zieleń jadeitowa z błyszczącym wykończeniem. Niewiele jest modeli laptopów o takim kolorze, nawet wśród netbooków, które najczęściej występują w kilku odmianach kolorystycznych. Poza zielonym mamy w Inspironie do wyboru jeszcze sześć innych kolorów klapy; pozostałe elementy mają taką samą barwę we wszystkich modelach. Niestety, ponieważ powierzchnia pokrywy jest połyskująca, bardzo widać na niej nieestetyczne odciski palców. Na jej środku umieszczone zostało srebrne logo Della i pod naciskiem jedynie w tym miejscu pokrywa delikatnie ugina się pod naciskiem. Generalnie jest więc sztywna i dobrze chroni matrycę.

Błyszczące są także boki Inspirona, które wraz ze spodem wykonano z jednego plastikowego elementu. Ma on białą barwę, do tego z wspomnianym połyskiem. Nie jest to najszczęśliwsze rozwiązanie na kolor spodu mobilnego sprzętu, który czasem na pewno zdarzy się położyć w nie do końca czystym miejscu. W skrócie - nie wróżę temu elementowi pozostania długo czystym i nieskazitelnym. Jednak takie połączenie - biały spód i kolorowa pokrywa - powoduje w niewielkim Dellu, że wygląda on bardzo ładnie; ślicznie wręcz. Spodnia część, choć kolorystycznie niepraktyczna to ma jednak inne zalety użytkowe, gdyż jest bardzo sztywna i nigdzie się nie ugina.   

Na spodzie umiejscowiono otwory głośników, wentylacyjne, których nie ma na bokach, a także pięć białych, gumowych nóżek. Ponieważ spód to jeden kawałek plastiku, nie ma w nim jakichkolwiek klapek serwisowych. Jeśli zajdzie zatem potrzeba wymiany któregoś z podzespołów, będzie trzeba rozkręcać całość (jest to często spotykane rozwiązanie w netbookach wielu marek).

Czas najwyższy podnieść pokrywę i okazuje się, że tu większość powierzchni jest czarna. Z jednej strony, sądząc po wystroju zewnętrznym, można się spodziewać czegoś bardziej oryginalnego. Ramka wokół ekranu jest błyszcząca, z umieszczonym na dole srebrnym emblematem Della. Solidność i spasowanie i tego elementu stoją na wysokim poziomie; pod naciskiem jedynie z prawej strony widać zmiany w wyświetlanym obrazie przy ściskaniu ramki w tym miejscu.

Dwa niewielkie zawiasy nie do końca potrafią przytrzymać ekran w zadanym położeniu w czasie wstrząsów. Jeśli kąt, do jakiego rozchyliliśmy ekran, jest mniejszy niż 90 stopni, to jest w porządku. Jeżeli jednak kąt jest większy, to pokrywa opada do stanu maksymalnego rozchylenia, czyli około 130 stopni. W czasie trzymania na kolanach przydałoby się trochę większy, jednak takie a nie inne umiejscowienie zawiasów to uniemożliwia. Same zawiasy działają cicho. Aby otworzyć laptop, trzeba przytrzymać platformę roboczą. Wydawać by się wiec mogło, że przy braku innych mechanizmów zamykających zawiasy bez problemu przytrzymują taką małą i lekką pokrywę, jednak gdy przewrócimy mini 1012 do góry spodem, pokrywa ekranu opada o około 1,5 cm.

Miejsce pod nadgarstki i przestrzeń przed a także za zawiasami są wykonane z błyszczącego, czarnego plastiku. Na jego powierzchni znajduje się wypukły, falisty wzorek, który do tego jest matowy. Jest on przyjemny w dotyku, a dzięki niemu w wyżej wymienionych miejscach nie widać odcisków palców. Sam plastik jest sztywny i nie ugina się; producentowi należy się pochwała za użycie takiego materiału.  

Złącza, jak to w netbookach, Dell Inspiron mini 1012 ma podstawowe, bardzo dobrze rozmieszone. Z przodu nie ma żadnych; znajdują się tu tylko dwie białe diody (po lewej od zasilania/baterii i dysku). Na lewej ściance czytnik kart pamięci i pozostałe przesunięte ku tylnej krawędzi. Także z prawej strony złącza są oddalone od użytkownika. To dobrze - podłączone wtyczki nie będę przeszkadzać. Większą część tylnej ścianki zajmuje akumulator. Na prawo od niego mamy wtyczkę zasilania, a otwór do zabezpieczenia – na lewo. Gdy wyjmiemy baterię, znajdziemy pod nią wejście na kartę SIM od zainstalowanego modemu WWAN.

Dell Inspiron mini 1012 jest wyposażony w procesor Intel Atom N450 o taktowaniu 1,66 GHz i 512 kB pamięci podręcznej. Parametry te są więc takie same jak w starszym N280, stąd i wydajność jest podobna. Różnica tkwi w architekturze - w rdzeniu N450 razem z procesorem zintegrowano kontroler pamięci DDR2 i układ graficzny. Szkoda, że kontroler nie obsługuje nowszych, pobierających mniej energii pamięci DDR3, jednak taki znajdzie się w zapowiadanej, nowszej odsłonie tego procesora o oznaczeniu N455. Choć przez integrację tych układów, procesor pobiera więcej energii, to cała platforma jest dużo bardziej oszczędna niż w poprzedniej generacji. Do tego w N450 zaimplementowano instrukcje EM64T pozwalające uruchomić programy 64-bitowe.

Zintegrowany w procesorze układ graficzny Intel GMA 3150 posiada dwa potoki pikseli. Choć to połowa tego, ile było w GMA 950, to wydajność jest podobna, tzn. bardzo niska (w końcu jednak netbooki nie są produkowane z myślą o grach). Szkoda że Intel nie wyposażył tego zintegrowanego układu w funkcje wspomagające odtwarzanie filmów wysokiej rozdzielczości.

Ciepło

W testowanym Dellu temperatury podzespołów nie są niskie, ale do zaakceptowania. Nie da się tego powiedzieć o temperaturach obudowy tego modelu – zastosowanie chłodzenia pasywnego ma swoje negatywne konsekwencje.

Już podczas spoczynku, plastik na spodzie osiąga miejscami temperaturę ponad 40 stopni Celsjusza, a na wierzchu, ciepło klawiatury zbliża się do tej wartości. Pod obciążeniem jest oczywiście jeszcze cieplej - maksymalnie powyżej 45°C po obydwu stronach, a średnie maksima zarówno od góry jak i spodu wynoszą ponad 41 stopni. Po prostu mini 1012 prawie na całej powierzchni osiąga temperatury wyższe niż ludzkie ciało. Jedynym chłodniejszym miejscem jest tylna powierzchnia za zawiasami, ale raczej nikt tam nie będzie go dotykał w czasie użytkowania.   
 
Choć zatem niewielkie gabaryty i waga zachęcają, żeby trzymać go na kolanach, to po niedługim czasie odczujemy dyskomfort i zaczniemy rozglądać się za miejscem, na którym moglibyśmy postawić Inspirona.