Test laptopa Dell Latitude 3450

Plastiki, z jakich jest wykonana obudowa omawianego laptopa, różnią się kolorem. Wieko i spód jednostki zasadniczej są ciemnoszare. Jeszcze ciemniejsze są klawiatura i ramka ekranu. Powierzchnie są generalnie matowe, ale skrzą się rozsiane po obudowie drobne, niebieskie kropki. 

Szpara między ramką ekranu a samą matrycą okazała się niestety duża (co jest dość często spotykanym w laptopach mankamentem). W tym miejscu zbiera się kurz. 

Podczas podnoszenia klapy słychać było głośne skrzypienie. 

Klawiatura i plecy pokrywy ekranu uginają się pod naciskiem. 

Latitude 3450 waży 2,05 kg, więc nie jest szczególnie lekki, ale też nie ciąży zanadto użytkownikowi podczas przenoszenia. Obudowa ma w najgrubszym miejscu 25 mm wysokości.

Omawiany laptop nie posiada wyodrębnionej pokrywy serwisowej. Po odkręceniu dwóch śrubek zdejmuje się cały spód jednostki zasadniczej i w ten sposób uzyskujemy dostęp do podzespołów wewnętrznych. Przy demontażu tego elementu obudowy trzeba postępować ostrożnie ze względu na możliwość ułamania licznych zaczepów, na których się on trzyma. Po zdjęciu spodu można w razie potrzeby zdemontować akumulator, pamięć RAM, dysk i moduł Wi-Fi. 

Rozmieszczenie złączy jest przemyślane. Wszystkie porty znajdują się w tylnych częściach ścianek bocznych jednostki zasadniczej. Oznacza to, że podłączane do nich kable nie będą przeszkadzać w obszarze przestrzeni roboczej na biurku. Szkoda, że tylko dwa z trzech USB są zgodne ze standardem USB 3.0.

Mimo że Latitude 3450 nie zalicza się do laptopów biurowych wyższej klasy, otrzymał całkiem niezłą klawiaturę. Skok klawiszy jest miękki, ale sprężysty. Klawisze nie są chybotliwe. Skok spacji jest nieco miększy, niż w przypadku innych klawiszy. Klik klawiszy nie jest nieprzyjemnie głośny nawet w czasie energicznego wprowadzania znaków. Klawiatura ma dwustopniowe podświetlenie, które ułatwia używanie jej po ciemku. 

Wymiary płytki dotykowej to 10,5 x 8,1 cm. Jest ona więc duża. Posiada dwa zintegrowane przyciski. Powierzchnia płytki jest nieco szorstka. Ma ona dobre właściwości ślizgowe. Niestety w testowanym egzemplarzu lewy przycisk gładzika raz po raz się zacinał, co utrudniało korzystanie z tego urządzenia wskazującego.

Średnie maksymalne temperatury obudowy w teście bez obciążenia były niższe od 30°C. Tylko w jednym obszarze zmierzono ponad 30°C (dokładnie 30,1°C). W teście pełnego obciążenia ciepło było wyczuwalne w niektórych obszarach obudowy, ale maksymalna temperatura (41,4°C) nie stanowi powodu do niepokoju. Niezbyt wysoka była też maksymalna temperatura zasilacza (44,5°C).

Tuż po rozpoczęciu testu pełnego obciążenia (Prome95 i FurMark) taktowanie procesora zostało obniżone z 2,6 GHz do 1,1 GHz. Po pewnym czasie taktowanie wzrosło do 1,6 GHz i utrzymywało się na takim poziomie ze sporadycznymi skokami do 1,7 GHz. Temperatura CPU wzrosła początkowo do 74°C, a później utrzymywała się na poziomie około 69°C.