Niezależnie od konfiguracji E6410 będzie wyglądał tak samo – różnice mogą dotyczyć posiadania lub nie czytnika linii papilarnych oraz akumulatora różnej wielkości. Odziedziczona po poprzedniku obudowa ma te same mocne i słabe strony.  

Nieocenionym atutem jest niewątpliwie nienaganna solidność tej konstrukcji. Powierzchnie zewnętrzne są wykonane w całości z metalu, co decyduje o bardzo dobrych właściwościach dotykowych. Po zajrzeniu do wnętrza – co, nawiasem mówiąc, jest możliwe po odkręceniu jednej śrubki na spodzie (pokrywa serwisowa daje dostęp do wszystkich podzespołów) – okazuje się, że także części w środku są wykonane z materiałów wysokiej klasy, stopów metali. W swoich dokumentach producent mówi o "wytrzymałej obudowie Dell Tri-Metal".

E6410 przeszedł pomyślnie sprawdzian polegający na wywieraniu punktowego nacisku w różnych miejscach. Tylko niezwykle mocna presja może powodować nieznaczne odkształcanie się obudowy w niektórych miejscach.  

Bardzo dobrze wypada pod tym względem obudowa ekranu, która nie dopuszcza do zaburzeń w wyświetlanym obrazie w przypadku wystąpienia nacisku, choć jest szczupła (ma tylko 8 mm grubości). Trzeba też wspomnieć o budzących zaufanie zawiasach, które są wykonane z metalu i zawsze przytrzymują ekran w stabilnej pozycji, stawiając przy tym odpowiedni opór.

Parę słów o wzornictwie tego laptopa. Latitude E6410 ma się podobać odbiorcy za sprawą prostej, niekombinowanej formy i czarnego, matowego wystroju zewnętrznego. Niemniej jednak w stanie zamkniętym pewnym urozmaiceniem jest srebrne wykończenie, które imituje powierzchnię metalu. Miłe dla oka akcenty to także srebrne zawiasy i srebrno-szare wykończenie akumulatora. Inne opcje kolorystyczne dostępne poza wersją "Silver Back Cover", która była testowana, to niebieska lub czerwona pokrywa ekranu.   

Jedyną w zasadzie cechą tej konstrukcji, która nie spodobała się testującemu, były odgłosy towarzyszące manipulowaniu notebookiem. Poza nieco kolebiącym się akumulatorem wszystkie części są dobrze spasowane. Mimo to jednak, kiedy postawi się E6410 na twardej powierzchni, słychać jakby pobrzęki, pochodzące prawdopodobnie z klawiatury.  

Porównując E6410 z zeszłorocznym modelem E6400, pewnym zaskoczeniem jest obserwacja, że praktycznie nic nie zmieniło się w doborze portów wejścia/wyjścia. Rozstrzygnięcie czy to dobrze czy źle zależy już od wymagań konkretnego użytkownika.   

Zdaniem Notebookcheck ocena jest pozytywna głównie za sprawą rozmieszczenia złączy. Konstruktorzy zastosowali regułę, by do wyprowadzeń interfejsów wykorzystać po jednej trzeciej długości ścianek bocznych z tyłu oraz sam tył laptopa. Te gniazda, które są najczęściej stale zajęte (LAN, DisplayPort, gniazdo zasilania), znalazły się na ściance tylnej.  

Dell Latitude E6410 posiada kilka elementów typowych dla laptopa biznesowego. Jednym z nich jest gniazdo stacji dokującej na spodzie obudowy. Kompatybilne z nim są urządzenia dokujące z rodziny E (E-Legacy Extender, E-Port, E-Port Plus).

Rozszerzenie funkcji E6410 umożliwiają też czytnik kart pamięci (SD, MMC, SDHC, SDHS, miniSD, microSD), gniazdo PC Card lub ExpressCard 54 mm i kieszeń modułowa na prawej flance.  Napęd optyczny może być zastąpiony dodatkowym akumulatorem lub zaślepką w celu zmniejszenia wagi transportowanego komputera (Travel Lite Module). Złącze pod dysk (które pozwoliłoby na interesującą kombinację SSD/HDD) nie jest niestety dostępne.

Dell nadal oferuje dwa warianty matrycy dla Latitude z ekranem 14”. Są to ekrany formatu 16:10 o natywnej rozdzielczości 1280x800 lub 1440x900 pikseli. Ekrany obu typów dysponują podświetleniem diodami LED i mają matową powierzchnię [w testowanym egzemplarzu i w modelach dostępnych w sprzedaży powierzchnia matrycy jest półmatowa, czyli częściowo refleksująca, a nie w pełni matowa - przyp. red.]. Dopłata to wariantu WXGA+ wynosi u producenta 300 zł netto (lipiec 2010). Nad wyborem matrycy lepiej się dobrze zastanowić, bo jej wymiana w dostarczonym laptopie jest kłopotliwa, a wariant WXGA+ daje sporo większy obszar roboczy (więcej miejsca do rozlokowania okien czy pasków narzędziowych).  

Właśnie matryca o podwyższonej rozdzielczości była na wyposażeniu testowanego egzemplarza. Jej producent to AU Optronics. Matryca ta wykazała się przede wszystkim bardzo dobrą jasnością maksymalną – jej najwyższa wartość sięgnęła 274 cd/m² na środku ekranu. Najniższa (poniżej) wyniosła 211 cd/m² i dlatego parametr rozświetlenia okazał się niezbyt imponujący (77%). Różnice w sile podświetlenia dla poszczególnych obszarów ekranu nie były widoczne podczas użytkowania laptopa.

Krytyce trzeba poddać parametr kontrastu, którego proporcja to tylko 161:1. Swoje piętno odcisnęła tutaj wysoka wartość czerni (1,7 cd/m²). Daje ona o sobie znać na ciemnych scenach, gdyż czerni bliżej do szarości niż głębokiego jak należy koloru.

Hałas

Zastosowanie mocnych podzespołów odbija się zwykle negatywnie na kulturze pracy laptopa. Recenzent był zatem więcej niż zaskoczony zachowaniem E6410 z bardzo wydajnym procesorem Intela, gdyż laptop ten był przeważnie cichy w stanie spoczynku i przy lekkim obciążeniu aplikacjami biurowymi. Co jakiś czas wentylator zaczynał cicho (32,7 dB) szumieć, chodził przez kilka minut, po czym milkł na dłuższą chwilę.  Ciągłe użycie głównych podzespołów w ramach testu obciążeniowego skutkowało tym, że poziom hałasu rósł nieznacznie, do 35,5 dB. Przy odtwarzaniu DVD również było całkiem znośnie – laptop powodował szum o natężeniu 35,4 dB.

Ciepło

Koncepcja, by kosztem nieco cieplejszej obudowy ograniczyć hałas notebooka, jest sensowna, tyle że nie odnosi się do Latitude E6410. Po kilku godzinach testu w stanie spoczynku obudowa miała temperatury około 30°C na pulpicie roboczym i 32,5°C na spodzie (uśrednione wartości maksymalne).

Wartości kwalifikujące się jako odczuwalnie wysokie zmierzono dopiero w teście obciążeniowym. Najwyższe uzyskane temperatury to 42,7°C na spodzie obudowy i 38,1°C na środku klawiatury. W odczuciu użytkownika laptop jest wtedy poważnie ciepły, ale to sytuacja ekstremalna, która w praktyce może nawet się nie zdarzyć. 

Maksymalna temperatura procesora wyniosła 85°C i jako taka mieści się w granicach przyzwoitości.

W laptopach Della przebiegi na jednym ładowaniu akumulatora zależą tak od podzespołów jak i od pojemności zastosowanej baterii. Do Latitude E6410 przeznaczono kilka różnych. Można mianowicie wybrać doczepiane z tyłu akumulatory 3-komorowy (37 Wh), 6-komorowy (60 Wh), 9-komorowy (90 Wh) lub 9-komorowy o przedłużonej żywotności (81 Wh, objęty 3-letnią gwarancją). Poza tym na rynku amerykańskim są dostępne bateria, na której stawia się laptop ("extended battery slice", 88 Wh), oraz wchodząca na miejsce napędu optycznego do kieszeni modułowej (48 Wh).

Jeżeli zależy nam na możliwie długiej pracy bez konieczności podpinania zasilacza, najlepiej wybrać jako zasadniczy akumulator 9-komorowy, który ma o połowę (lub jedną trzecią) większą pojemność (a zatem o połowę dłuższe prebiegi) od baterii 6-komorowej w testowanym egzemplarzu.  

Maksymalny czas pracy uzyskany w teście czytelnika aplikacji BatteryEater wyniósł prawie 6,5 h. Niespełna 4,5 h (bardzo dobry czas) to z kolei rezultat testu korzystania z internetu (m.in. upływającego na przeglądaniu stron z animacjami flash oraz odtwarzaniu sporadycznie filmików) przy wykorzystaniu modułu WiFi, opcji oszczędzania energii i obniżonej nieco jasności obrazu.

Zawodem był test odtwarzania DVD przerwany po niespełna 2 h wskutek rozładowania akumulatora do określonego progu i przejścia systemu w stan wstrzymania.

Dell Latitude E6410 nie zmienił się radykalnie względem poprzednika, modelu E6400. Mocne strony zostały zachowane a nawet wzmocnione. Nie poprawiono też niestety mankamentów, które można było zaobserwować w starszej konstrukcji.  

I tak plusem jest to, że Dell pozostał przy formacie matrycy 16:10, oferuje wariant o podwyższonej rozdzielczości i jest ona matowa. Jako że obraz jest jasny, można pracować pod chmurką, nie doświadczając przy tym dyskomfortu. Niestety, odwzorowanie kolorów nie pozwala na pracę z grafiką, głębia czerni jest marna, a zakres kątów widzenia - wąski.  

W testowanej konfiguracji zastosowano bardzo wydajny dwurdzeniowy procesor Intela (Core i7) oraz szybki dysk SSD Samsunga. O możliwościach tych podzespołów mówią nie tylko świetne wyniki w testach referencyjnych, ale też subiektywnie postrzegana szybkość działania komputera. Dobrego nastroju użytkownika nie psują ani nadmierny hałas, ani przesadne nagrzewanie się notebooka; wręcz przeciwnie – kultura pracy tak wyposażonego E6410 jest bardzo dobra.