Studio 1555 to na pewno nie notebook multimedialny, a bardziej skierowany do klienta biznesowego. Wbrew pozorom, wyszło mu to na dobre, ponieważ nie zastosowano na nim błyszczących lakierów, które może prezentują się ładnie, ale są bardzo trudne do utrzymania w czystości.  

W wystroju dominuje tonacja srebrno-czarna. W większości plastiki są matowe, co tyczy się także zewnętrznej części pokrywy ekranu. Niestety, ma ona lekką tendencję do palcowania. Błyszczący ale nie lakierowany materiał zastosowano w ramkach klawiatury i ekranu (ta ostatnia skrywa dodatkowo mikrofony i oczko kamerki internetowej).   
 
Warto poświęcić oddzielny akapit laptop mikrofonom. Nie doświadczyłem jeszcze w laptopie tak dobrych i czysto zbierających dźwięk.

Studio 1555 prezentuje się całkiem atrakcyjnie i smukle, chociaż lekko spartańsko. Jedynym elementem ozdobnym są wyeksponowane loga Della na klapie i pod matrycą oraz wyrafinowany kształt obudowy przy zawiasach o dynamicznych krzywiznach.  

Niepocieszone będą osoby, które lubią na bieżąco kontrolować pracę komputera. Nie zastosowano w nim prawie żadnych diod; jedyne dwie to kontrolka ładowania baterii przy prawej krawędzi oraz podświetlany okrąg przy przycisku włączania. Niewątpliwie przydałaby się chociaż lampka dla sieci bezprzewodowych.

 
Pulpit roboczy jest pochylony ku przodowi, co ułatwia pisanie. Konstruktorzy postawili zdecydowanie na prostotę, więc oprócz zwykłej klawiatury nie uświadczymy w Studio 1555 żadnych dodatkowych przycisków multimedialnych. Nawet osłona głośników została zaprojektowana tak, aby jak najmniej rzucała się w oczy. Notebook ten ma cieszyć oko, a nie kłuć w nie swoim blaskiem.

Sztywność obudowy stoi na wysokim poziomie. Właściwie nie można znaleźć miejsca, gdzie plastik by się uginał.  
 
Zgodnie z obowiązującą modą w Studio 1555 nie zastosowano mechanizmu ryglującego. Dellowi nie wyszło to na dobre. Niby pokrywa podnosi się lżej niż w większości modeli, jednak i tak potrzeba dwóch rąk, aby otworzyć ją całkowicie. Po odwróceniu notebooka do góry nogami odchyla się na około 3 cm, co nie jest najlepszym wynikiem. Zdecydowanie lepiej byłoby zastosować ciut mocniej trzymające zawiasy, nawet kosztem zwiększenia siły koniecznej do otwierania notebooka.

Rozmieszczenie złączy jest bardzo wygodne dla użytkownika. Oszczędzono przednią ściankę, która jest ich całkowicie pozbawiona. Gniazda USB umieszczono po obu stronach laptopa, a wylot powietrza ulokowanio na tyle obudowy, czyli najlepiej jak można. Same porty USB zdają się być dość toporne i wyciągnięcie z nich wtyczki wymaga nie lada krzepy. Studio 1555 wyposażono w aż 3 złącza audio, dzięki czemu możliwe jest podłączenie bardziej rozbudowanych zestawów głośników. Wadą jest zastosowanie węższej, 34-mm wersji złącza ExpressCard.  
 
Charakterystyczny dla Della jest umieszony na prawej ściance napęd optyczny typu szczelinowego. Nie posiada on wysuwanej szufladki, a płyty wkładane są bezpośrednio w otwór. Mechanizm, który "wsysa" płytę, działa dość późno, ale jest to bardzo wygodne rozwiązanie, które wpływa także pozytywnie na sztywność obudowy w tym miejscu. Szkoda tylko, że nie znaleziono miejsca na osobny przycisk wysuwania płyty, które to polecenie jest realizowane przez standardową klawiaturę.  

Do testów trafiła się nam najuboższa wersja Studio 1555, która jest wyposażona w procesor Intela - Pentium Dual-Core T4200. Jednostka ta jest taktowana zegarem 2,0 GHz i posiada 1 MB pamięci cache. Procesor należy raczej do modeli budżetowych i nie można się po nim spodziewać rewelacyjnych wyników, ale do podstawowych zadań wystarczy.  
 
Dużo ciekawsza i bardziej intrygująca jest karta graficzna ze stajni AMD-ATI, czyli Mobility Radeon HD 4570. Wyposażona jest w szybką pamięć GDDR3 taktowaną zegarem 800 MHz oraz rdzeniem o standardowym zegarze 500 MHz. Karta ta jest stosunkowo nowa, przez co nie lada problem mają z nią programy diagnostyczne, podając sprzeczne dane. Zastosowana szyna jest prawie na pewno 128-bitowa; wskazują na to choćby wysokie wyniki w benchmarkach. Rozmiar pamięci własnej to 256 lub 512 MB, ze wskazaniem raczej na to drugie.  
 
Karta ta daje zadowalająco dobre wyniki. Oczywiście odstają one znacznie od osiągów mocniejszego brata, popularnego Radeona HD 4650, ale i tak warto się nią zainteresować.
 
Całość uzupełnia dysk twardy Hitachi, o raczej standardowych parametrach: 250 GB pojemności, 8 MB pamięci cache i 5400 obr/min prędkości obrotowej. Do tego dwa pracujące w trybie dwukanałowym moduły pamięci Samsunga po 2 GB. Nie będę w tym przypadku narzekał na tą ilość, ponieważ notebook w testowanej konfiguracji trafia do użytkownika goły (pozbawiony systemu), więc można się pokusić o zainstalowanie 64-bitowego OS-a, który spokojnie wykorzysta potencjał drzemiący w 4 GB pamięci operacyjnej. Dla ścisłości, testy przedstawione niżej zostały wykonane na 32-bitowej wersji systemu Windows XP.

Konfiguracja ta wydaje się troszkę za mocna jak na notebook o aspiracjach bliższych biurowym. Jednak dla osób ze skromniejszym budżetem pragnących mieć w miarę wydajny sprzęt uznanego producenta jest to świetna alternatywa.  

Ciepło

Jeżeli chodzi o nagrzewanie obudowy, Dell ma różne oblicza. Po kilkugodzinnej pracy bez obciążenia odczuwalnie nagrzewają się gładzik oraz powierzchnie stanowiące oparcie dla nadgarstków. Obieg powietrza w środku musi być niezbyt dobrze zorganizowany i te miejsca (znajdujące się daleko od wentylatora) nie są należycie chłodzone. Co ciekawe, przy dużym obciążeniu obszary te wcale nie nagrzewają się bardziej. Naprawdę temperatury te nie są jakieś wysokie i nie przeszkadzają w użytkowaniu.
 
Dość intensywnie nagrzewa się spód laptopa, nawet przy niższym obciążeniu. Nie polecam trzymać Studio 1555 bezpośrednio na kolanach.

Jeżeli chodzi o temperatury podzespołów, to jest różnie. Procesor nie nagrzewa się zbyt mocno; osiąga temperatury od 33 do około 60 stopni Celsjusza w obciążeniu. Interesujące są natomiast wyniki karty graficznej. HWmonitor nie potrafił odczytać jej temperatur. Zrobił to Everest, jednak wyniki są tak wysokie, że wydają się być błędnymi. Jednak z kronikarskiego obowiązku zamieszczam także zapisy z tego programu.    

Głośniki

Głośniki Della wydają się grać czysto i, o dziwo, starają się nawet jakoś udawać basy. Głośność szczytowa wydaje się raczej standardowa jak na tę klasę sprzętu, więc o oglądaniu filmu w pociągu możemy zapomnieć. Niestety, model, który trafił na testy, zdawał się mieć pewną wadę (nie wiem, czy dotyczy ona konkretnego egzemplarza czy całej serii). Przy większych poziomach głośności lewy głośnik wykazywał mianowicie tendencję do dość irytującego bzyczenia.

Warto wspomnieć, że Studio posiada aż trzy złącza audio, dlatego jeżeli interesują nas lepsze doznania niż te oferowane przez wbudowane głośniki, możemy bardzo łatwo podłączyć rozbudowany zestaw zewnętrzny.   

Dell Studio 1555 nie jest notebookiem multimedialnym, mimo iż ma parę jego cech. Dlatego też nie dostajemy w zestawie żadnych mniej lub bardziej przydatnych gadżetów. Otrzymujemy za to zasilacz, któremu postanowiłem poświęcić osobną część recenzji. Dlaczego? Bo jest naprawdę ciekawy. O ile sam notebook raczej błyskotkami nie zachwyca, końcówka przewodu zasilacza jest delikatnie podświetlana niebieskimi diodami, co naprawdę ładnie się prezentuje i dzięki czemu możemy sprawdzić, czy w gniadku płynie jeszcze prąd.

Drugą ciekawą cechą zasilacza jest jego kształt. Większość tradycjnych przypomina cegłówki, ten natomiast - bardziej płytkę. Został spłaszczony, dzięki temu uzyskaliśmy większą powierzchnię odprowadzającą ciepło, a w konsekwencji - chłodniejszą pracę. Zwolennicy grzania w zimie stóp na zasilaczach będą niepocieszeni, a cała reszta odetchnie z ulgą, bez obaw mogąc chwytać gołą ręką pracujące urządzenie. Dodatkowo kostka jest owinięta gumowym paskiem, który ułatwia organizację kabli.