Sylwetka Studio XPS 16 to kwintesencja elegancji i dobrego smaku. Oprócz nieprzeciętnej wydajności użytkownik otrzymuje do dyspozycji kawał solidnego sprzętu, którego futurystyczna stylistyka z pewnością doskonale wpisuje się w rozrywkowe aspiracje tego urządzenia.  

Zestawienie ciemnego, lakierowanego tworzywa kontrastującego na tle srebrnych metalowych wstawek jest doskonałym przykładem na to, że uzyskanie efektu "drapieżności" nie wymusza stosowania jaskrawych odcieni znanych z konstrukcji innych producentów (tj. MSI czy seria Qosmio Toshiby). Uwieńczenie całości pozytywnych doznań estetycznych stanowi fragment ciemnej skóry umieszczony w tylnej części klapy matrycy. Bez wątpienia jest to znakomity element wystroju, który obdarza sprzęt jeszcze większą dozą szlachetności; dodatkowo w każdej chwili obcowania z notebookiem nie pozwala zapomnieć, iż mamy do czynienia ze sprzętem klasy wyższej sygnowanym logo znanego producenta.

Matryca została wyekspediowana maksymalnie na tył platformy stąd też podczas odchylania zachodzi za tylną część obudowy, przysłaniając przy okazji wylot układu chłodzenia. Zbytnie oddalenie ekranu od osoby obserwującej oraz jego naturalny spadek wywołany takim, a nie innym rozwiązaniem mocowania może wywołać delikatne problemy związane z obniżeniem prezentowanego obrazu. Większych uwag nie można mieć za to do charakterystyki pracy samych zawiasów, które doskonale tłumią drgania podczas energicznego uderzania w klawisze. Opór wytwarzany podczas unoszenia wieka wymusza przytrzymywanie platformy roboczej, dlatego też wykonanie tej operacji przy użyciu jednej dłoni jest niemożliwe.

Po odsłonięciu klapy matrycy ujawnia się właściwa, robocza część pulpitu, gdzie w pierwszej kolejności uwagę przykuwa subtelne podświetlenie sygnatur wtopionych w lśniącą gładź panelu dotykowego. O ile w półmroku przymglona luminacja podpisów prezentuje się nader estetycznie o tyle blask wschodzących promieni słońca dziennego ewidentnie obnaża słabą odporność tworzywa na zabrudzenia. Wspomniana przypadłość nie dotyczy tylko lustrzanej powłoki otaczającej górną część klawiatury, ale dotyka także lakierowany plastik w miejscu podparcia nadgarstków.

Ergonomia pracy wydaje się odpowiednia. Miejsca na komfortowe ułożenie dłoni jest wystarczająco sporo, a delikatne przesunięcie tabliczki dotykowej w lewą stronę względem osi notebooka znakomicie ułatwia zajęcie odpowiedniej pozycji przy urządzeniu dla osób praworęcznych.  

Bliższy kontakt z platformą roboczą nie wykazał co prawda poważnych problemów związanych ze sztywnością obudowy, ale podczas drobiazgowego przeglądu przestrzeni można doszukać się newralgicznych rejonów (okolice touchpada oraz górny fragment obudowy na wysokości styku krawędzi z akumulatorem), które ciut gorzej od reszty znoszą skutki wywieranego nacisku. Odchylenia te są jednak tak niewielkie, że prawdopodobnie dla większości użytkowników będą one zupełnie niezauważalne w przeciwieństwie do wyraźnego skrzypienia, które towarzyszy uciskaniu już od pierwszego kontaktu z platformą. Region sprzęgu maskownic głośników oraz sektor ciągnący się wzdłuż dolnego obrysu klawiatury to obszary, które w zetknięciu z naporem prowokują wzmożony brzęk.   

Jak przystało na notebook w pełni multimedialny, Studio XPS 16 został uzbrojony w szereg portów komunikacyjnych, które umożliwiają podpięcie większości dzisiejszych urządzeń peryferyjnych, poczynając od kamer cyfrowych, a kończąc na rozbudowanych zestawach kina domowego. Dzięki ponadstandardowej liczbie złączy, które doskonale poprawiają i tak już wygórowane zdolności multimedialne sprzętu, SXPS bezsprzecznie udowadnia, że jest maszyną predestynowaną do roli domowego centrum rozgrywki.  

Oprócz obowiązkowego portu HDMI oraz FireWire użytkownik otrzymuje nadprogramowo do dyspozycji DisplayPort oraz trzy interfejsy USB (w tym kombo eSATA/USB - na prawej flance). Co godne uwagi, są to porty Powered USB, które posiadają zdolność utrzymywania napięcia nawet w czasie, kiedy komputer jest wyłączony. Z poziomu BIOS-u istnieje sposobność aktywowania tej funkcji, która fabrycznie pozostaje wyłączona.

Do rozmieszczenia poszczególnych portów komunikacyjnych można mieć delikatne pretensje. O ile ulokowanie większości złączy na lewej flance jest na rękę dla użytkownika korzystającego z myszy po prawej stronie, o tyle nagromadzenie kabelków po przeciwnej stronie może skutecznie zniweczyć sens eksploatacji tego urządzenia w przypadku osoby operującej lewą dłonią. Umieszczenie gniazda zasilania w tylnej części prawej ścianki jest również kontrowersyjne.  

Spód notebooka w całości przesłania klapa serwisowa, która została przytwierdzona do reszty obudowy dziesięcioma zgrabnie wkomponowanymi śrubeczkami. Po usunięciu pokrywy uzyskujemy bezpośredni dostęp do komponentów zamontowanych wewnątrz obudowy. Z pewnością jest to rozwiązanie nader praktyczne, które znacznie uproszcza oraz przyśpiesza z reguły banalne czynności (takie jak wymiana pamięci ram, demontaż dysku twardego czy czyszczenie wiatraczka), których czas wykonania w przypadku niektórych konstrukcji innych producentów przyprawia o ból głowy. Z myślą o poprawieniu wewnętrznej cyrkulacji powietrza powierzchnię spodniej osłony pokryto wydrążonymi w plastiku otworami, które niestety negatywnie wpływają na sztywność obudowy głównie w miejscu ulokowania wirnika.   

W prezentowanym egzemplarzu zastosowano dwurdzeniową jednostkę centralną - Intel Core 2 Duo P8600 o nominalnej częstotliwości pracy 2,4 GHz. Procesor ten został wyposażony w 3 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu przy magistrali FSB na poziomie 1066 MHz (umożliwia pełne wsparcie dla modułów RAM DDR3). Ulokowanie układu serii "P" nie jest przypadkowym działaniem. Problem nadmiernego nagrzewania platformy roboczej znany z poprzedniej wersji rozrywkowego notebooka Della wymusił na konstruktorach zastosowanie komponentów, które w pewnym stopniu są kompromisem pomiędzy mniejszą wydajnością, a utrzymaniem przyzwoitych temperatur pracy, dlatego też obecność procesora, który legitymuje się ograniczonym zapotrzebowaniem na energię (TDP=25 W) nie może dziwić.

Opcjonalnie istnieje także sposobność złożenia konfiguracji uzbrojonej w "pełnowartościową" jednostkę C2D T9600, która charakteryzuje się zwiększoną wielkością pamięci podręcznej (6 MB) oraz wyższą częstotliwością taktowania rdzenia (2,8 GHz). W praktyce taki ruch znacząco podbija końcową cenę sprzętu, dlatego też pewnie niewielu użytkowników zdecyduje się na tak ekstremalny manewr, zwłaszcza że dostępna jednostka P8600 gwarantuje zadowalającą wydajność (która tylko nieznacznie ustępuje chociażby układowi C2D T9400) i z pewnością nie stanowią wąskiego gardła dla karty graficznej drugiej klasy wydajnościowej.

Na wstępie należy zaznaczyć, że zastosowany moduł graficzny ATI Mobility Radeon HD 4670 nie jest grafiką stworzoną stricte dla graczy, ale raczej dla fanów rozrywki, którzy nie przywiązują tak wielkiej wagi do ogromu detali czy liczby klatek na sekundę. Od strony technologicznej autonomiczny układ "czerwonych" wyposażono w rdzeń o prędkości 675 MHz oraz 1 gigabajt pamięci DDR3 o nominalnej częstotliwości 800 MHz. Obecność technologii Avivo HD (konkurencyjne rozwiązanie u "zielonych" zwie się PureVideo HD) przy wykorzystaniu złącza HDMI umożliwia obsługę dźwięku 7.1. Dodatkowo zaimplementowano sprzętowe wsparcie (UVD - Unified Video Decoder) procesu dekodowania materiału dla standardów H.264 i VC-1.  

W praktyce układ graficzny spod szyldu AMD gwarantuje zadowalającą moc, która w zupełności powinna umożliwić pełną grywalność w przypadku starszych tytułów opartych o DirectX 9 oraz dać możliwość pogrywania w najnowsze produkcje bazujące na dziesiątej odsłonie zestawu funkcji DirectX. Niemniej jednak "Mobilny Radeon" nie jest demonem wydajności w swoim segmencie, dlatego też bardziej ambitni gracze, którzy kochają wysokie rozdzielczości oraz pozaświatowe detale, w niektórych przypadkach będą zmuszeni obniżyć ustawienia środowiska dla zachowania satysfakcjonującej płynności gry.

Testowany notebook został również uzbrojony w dwa moduły pamięci operacyjnej DDR3 (2x2048 MB) marki Hyundai, które dla jeszcze większego zwiększenia osiągów całej platformy zostały spięte w tryb dual-channel. Nowsze technologicznie moduły DDR3 pomimo wyższej częstotliwości nominalnej (533 MHz efektywnie) paradoksalnie uzyskują osiągi bardzo zbliżone do starszych układów DDR2, dlatego też stosowanie szybszych modułów nie jest podyktowane chęcią podniesienia wydajności, ale jedynie zmniejszeniem poboru energii (napięcie robocze to 1,5 V w miejsce 1,8 V). W praktyce takie działanie może pozytywnie oddziaływać na czasy pracy osiągane na zasilaniu akumulatorowym.

Powierzchnię magazynującą zapewnia dysk twardy Seagate Momentus ST9500420ASG o pojemności 500 GB. Literka "G" w oznaczeniu modelu sugeruje, że mamy do czynienia z dyskiem, który został opcjonalnie wyposażony w technologię G-Force Protection odpowiadającą za ochronę danych w przypadku wystąpienia przypadkowego upuszczenia lub uderzenia notebooka. Talerze wirujące z prędkością 7200 obr/min wykręcają przyzwoite transfery rzędu 75 MB/s.   

Ciepło

Nowy Studio XPS 16 nie wyleczył się z problemów nadmiernego nagrzewania obudowy znanej z wcześniejszej wersji tego modelu. Pomimo zastosowania komponentów o obniżonej zachłanności na energię pulpit notebooka nadal utrzymuje wysokie temperatury, które podczas użytkowania wyraźnie dają się we znaki użytkownikowi. Centralna część klawiatury osiąga przeszło 41 stopni Celsjusza, natomiast w okolicy tabliczki dotykowej robią się 43 kreski. Przednia ścianka na wysokości gładzika to kolejny element konstrukcji, który po dotknięciu sprawia wrażenie przesadnie gorącego. 

Patrząc obiektywnie, ciężko się dziwić wysokim temperaturom powierzchni jednostki zasadniczej notebooka, skoro główny wylot chłodzenia został przysłonięty obudową ekranu, która po ustawieniu w pionie skutecznie ogranicza swobodne wyprowadzanie generowanego przez podzespoły ciepła. Wytwarzane podczas dużych obciążeń gorące masy powietrza negatywnie oddziałują również na wierzchnią warstwę obudowy (w tym na ramkę matrycy) oraz spód platformy roboczej w okolicach umiejscowienia kratki wentylacyjnej. Wywołane regiony w testach pomiarowych mają najwyższe wskazania, które wynoszą odpowiednio 45,9°  C oraz 44,6° C.

Znaczne nagrzewanie prawie 2/3 całości spodu notebooka praktycznie uniemożliwia pracę z laptopem na kolanach. Temperatury rzędu 40 kresek i więcej przypuszczalnie przerażą nawet największych zwolenników "kanapowego" grania, stąd też już przed zakupem SXPS-a warto rozejrzeć się za solidnym stolikiem dla miłośników pracy w łóżku, który efektywnie odizoluje użytkownika od nadmiernie ciepłych elementów obudowy.

Zasilacz Della rozgrzewa się do 52° C.

Występowanie wysokich temperatur na obudowie staje się jeszcze bardziej intrygujące, gdy spojrzymy na ciepłotę pracy, jaką utrzymują same podzespoły notebooka. Procesor w trakcie wysiłku osiąga średnio 67°C, natomiast karta graficzna rozgrzewa się maksymalnie do 74 stopni Celsjusza, co jest zadowalającym rezultatem. Dysk twardy w tym samym czasie osiąga temperaturę 48 kresek.   

Warty odnotowania jest fakt, iż w trakcie testów prezentowanego egzemplarza współpracy odmówił system chłodzenia, który prawdopodobnie na skutek defektu czujnika temperatury lub też niepoprawnego zmontowania mechanizmów odpowiedzialnych za chłodzenie poszczególnych elementów przestał wyprowadzać generowane przez podzespoły ciepło. Niestabilna praca notebooka objawiała się incydentalnymi restartami systemu oraz jeszcze bardziej wzmożonym rozgrzewaniem się obudowy. Przypadek ten przynajmniej na chwilę obecną trzeba uznać za odosobniony, ponieważ jak na razie w sieci nie pojawiły się inne niepokojące informacje o podobnych zdarzeniach.