Wykonany z czarnego tworzywa korpus jest od zewnątrz wzmocniony aluminium. Srebrny metal pokrywa całą klapę, a jego linia jakby zawija się na boki i pod spód komputera. Efekt stylistyczny jest oryginalny. Przesunięcie do przodu zawiasów (wskutek czego za nimi powstał swoisty "kufer") potęguje to wrażenie unikalności. Dellowi nie brak przy tym biznesowej powagi.

Zastosowane materiały mają wpływ na dobrą ocenę solidności notebooka. Wieko jest sztywne, a jednostka zasadnicza ugina się na środku pod relatywnie silnym naciskiem. Zawiasy należycie trzymają dekiel w zadanej pozycji, choć maksymalny kąt otwarcia - który nie przekracza 140 stopni - jest raczej skromny.

Po raz kolejny już oberwie się Dellowi za spasowanie. Szczeliny montażowe mają różną szerokość. Niedokładności widać głównie tam, gdzie stykają się części plastikowe i metalowe. W udostępnionym mi egzemplarzu najmocniej odstawał kawałek aluminium w pobliżu lewego zawiasu.

Rozmieszczenie i dobór portów zostały już pochwalone w recenzji Vostro 3550. Mnie pozostaje potwierdzić, że dzięki wyprowadzeniu części interfejsów na tył obudowy, po bokach jest dosyć luźno. Świetnym zabiegiem było zwłaszcza przesunięcie na tył prawej ścianki gniazd audio. Vostro 3555 różni się od starszego brata tym, że po lewej stronie ma drugi port USB w wersji 3.0. Z niebieskim kolorem tego portu kłóci się umieszczony nad nim piktogram.

Zastosowana w 3555 klawiatura jest wspólna dla wszystkich Vostro z wyjątkiem największego (17,3") modelu 3750, który otrzymał blok numeryczny. Jest to jeden z przykładów połączenia układu wyspowego i profilowanych płytek. 

Głównym elementem opisu uczuć towarzyszących pisaniu jest miękkość. Klawisze wciska się naprawdę lekko, ale z zachowaniem pewnej progresji skoku. Dzięki regulowanemu podświetleniu czytelność klawiatury zawsze jest należyta. Niewielkie uginanie się pod naciskiem w okolicy napędu optycznego jest w pełni akceptowalne.

Chromowana ramka klawiatury i błyszczący plastik między płytkami mogą się podobać, gdy ogląda się laptop stojący w sklepowej witrynie. Konieczność częstego czyszczenia tych elementów (bo widać na nich każdy paproszek i odcisk palca) staje się po pewnym czasie upierdliwa.

Gładzik ma taką samą chromowaną obwódkę, jak klawiatura. Obszar reagujący na dotyk jest naprawdę spory i aż chce się z niego korzystać. Dobre właściwości ślizgowe idą w parze z odpowiednio dobraną czułością płytki dotykowej.

15,6 cala, 1366 na 768 pikseli - ile razy już to słyszeliśmy. Wyświetlacz Della wyróżnia się jednak matową powierzchnią zewnętrzną. Dzięki niej można zabrać laptop na dwór i cieszyć się brakiem refleksów. Przy silnym słońcu zmniejsza się jednak trochę czytelność. Odpowiedzialna jest za to luminancja o średniej wartości w wymiarze zaledwie 184,1 cd/m². 

Ciekawie prezentuje się odzwierciedlenie barw. Czerń, choć nie jest zbyt głęboka, i tak wypada lepiej od średniej. Podobnie jest z reprodukcją palety RGB. Dellowi trochę do niej brakuje, ale liczba wyświetlanych kolorów jest większa, niż w wielu przeciętnych laptopach.

Jednostka centralna w użyta w testowanym Dellu Vostro 3555 to AMD A8-3500M. Jak na przedstawiciela rodziny Fusion przystało, jest to APU (a więc połączenie procesora z grafiką, w tym przypadku Radeonem HD 6620G). Patrząc na specyfikacje, można dojść do wniosku, że jest to podrasowana (również w części graficznej) jednostka A6-3400M.

Czterordzeniowy procesor pracuje zasadniczo z szybkością 1,5 GHz z możliwością podnoszenia taktowania do 2,4 GHz. Pamięć podręczna L2 ma pojemność 4 MB a deklarowane TDP to 35 W. W związku z brakiem odpowiednika intelowskiego Hyper-Threading, A8-3500M powinien być porównywany raczej z dwurdzeniowymi procesorami Core, które właśnie dzięki HT mogą liczyć cztery wątki jednocześnie.

Testy syntetyczne nie są łaskawe dla nowego APU AMD. Wynik w wysokości 1519 pkt. w Cinebench R10 32 1 CPU to jeden z objawów problemów w zadaniach jednowątkowych. Ten sam test w wersji wielowątkowej przyniósł wyglądające już zdecydowanie lepiej 5152 pkt. Nowszy Cinebench R11.5 w wersji 64-bitowej wyświetlił wynik 1,87 pkt. Można więc stwierdzić, że testy jednowątkowe wypadają bardzo słabo. Natomiast gdy mają okazję wykazać się wszystkie cztery rdzenie, jest lepiej. Porównywalną charakterystykę miał jeden z wcześniejszych modeli AMD - Phenom II X4 P960. Z układów Intela dosyć blisko jest Core i3… poprzedniej generacji, czyli i3-330M. 

Takie a nie inne osiągi wynikają z tego, że procesor A8 próbuje rozdzielać zadania jednowątkowe na wszystkie rdzenie. W takich samych warunkach procesor Intela niemal liniowo obciąża tylko jeden rdzeń. Wiąże się z tym zdecydowanie mniejsze wykorzystanie funkcji Turbo. A przecież podstawowy zegar, 1,5 GHz, nie jest za wysoki. Jeśli w nowych jednostkach AMD drzemie większy potencjał, muszą go wydobyć twórcy oprogramowania i to nie tylko testów syntetycznych.

Zintegrowana grafika HD 6620G ma 400 jednostek cieniujących i taktowanie 444 MHz. Jej wydajność jest trochę lepsza od konkurencyjnego rozwiązania Intela. Najbardziej wymagające gry (typu Metro 2033) mają jednak problemy z płynnością nawet w najniższych ustawieniach. To, co odróżnia układ AMD od HD Graphics 3000, to wyraźnie lepsze wyniki i bezproblemowe przejście wszystkich testów benchmarka SPECviewperf 11, który sprawdza sprawność laptopa w środowisku CAD. Podobnie jak Nvidia, AMD (które przejęło doświadczenie ATI) ma lepsze, niż Intel, układy z twórcami programów graficznych i implementuje lepiej dostosowane do nich technologie. APU nie jest jeszcze właściwie rozpoznawane przez narzędzie diagnostyczne. Dziwnie wysokim wynikiem zakończył się też test referencyjny Stalker: Call of Pripyat. 

Dzięki UVD 3 wspierane jest oczywiście dekodowanie obrazu w wysokiej rozdzielczości i odtwarzanie go nie sprawia żadnych problemów.