Test Dell XPS M1330

Nareszcie Dell skonstruował laptop, który można nazwać pięknym. Producent ten postarał się o dobrych projektantów, dotąd bowiem tworzył notebooki ociężałe względnie kiczowate. Ci użytkownicy, którzy go sobie ubóstwili, musieli jednak zadowolić się zrobioną własnoręcznie papierową makietą w roli ołtarzyka, jako że bardzo długo nie można było doczekać się rozpoczęcia realizacji zamówień, a później okazało się, że ustawiła się po niego strasznie długa kolejka.

Czemu M1330 kazał na siebie czekać? Podobno między innymi z powodu skomplikowanego malowania klapy. Początkowo oferowany był w trzech wersjach kolorystycznych, później jednak wybór ograniczony został do czarnego i czerwonego (wersja biała będzie więc białym krukiem). Najbardziej elegancko wygląda on z czarnym wiekiem (choć jest matowe, widać jednak na nim wyraźnie odciski palców) i taki właśnie trafił w nasze ręce.

Wzornictwo M1330 jest fantastyczne. Zamknięty notek przypomina w zarysie wyścigową łódź motorową lub koncepcyjne auto z deski kreślarskiej. Obudowa jest nader szczupła i zwęża się ku przodowi w kształt klina (ma od 2,5 do 3,9 cm wysokości). Zaokrąglony akumulator wieńczący tył jeszcze bardziej podkreśla jej opływowe kształty.

Po otwarciu klapy (bez konieczności odciągania klipsa zwalniającego - nie ma bowiem zatrzasku) ukazuje się oglądającemu gustownie i harmonijnie urządzona platforma robocza. Pod ręce wstawiona została użytkownikowi solidna płyta z aluminium, która pod naciskiem ani drgnie. Dobrze komponuje się z nią nie odbiegająca kolorem klawiatura, która stanowi dominantę dla całego pulpitu. Zajmuje ona całą jego szerokość, stąd u użytkownika powstaje korzystne przekonanie, że cała platforma robocza jest właściwie klawiaturą, a więc - myśli on sobie - sprzęt, który kupuje/kupił musi być bardzo praktyczny. Warto jeszcze nadmienić, że baza tego notka wykonana jest ze stopu magnezu.

Powyżej klawiatury zamontowano panel przycisków dotykowych. Na razie jeszcze nie wygląda on powalająco, ale widać że w takich gadżetach będzie następował postęp. Sensownym rozwiązaniem jest umieszczony tutaj wyrzutnik płyty z napędu optycznego. Panel sprawdza się jednak znakomicie, jako że przyciski nie są nadmiernie czułe, ani nie kwilą po dotknięciu.

Przechodzący przez całą szerokość obudowy zawias wygląda efektownie, ale zachowuje się jak większość tradycyjnych, czyli dopuszcza do lekkiego dygotania klapy po przestawieniu (tylko na biurku; po wzięciu na kolana - nie). Poza tym jeżeli nie przytrzymamy pokrywy w końcowej fazie jej zamykania, opadnie ona z niemile donośnym trzaskiem na platformę roboczą. Pozbawioną mechanizmu ryglującego klapę można otworzyć jedną ręką.

Do jakości wykonania nie mamy generalnie zastrzeżeń. Nasze wątpliwości wzbudził tylko nieco luźny wąski panel powyżej wyświetlacza, który jest najbardziej narażony na trzaskanie klapą.

Ze względu na to, że tył jest wyłączony (ze względu na konstrukcję zawiasu i obecność w tym miejscu akumulatora ), a burty są bardzo niskie, sporym wzywaniem dla konstruktorów było rozlokowanie interfejsów. Dokonywali oni cudów i zmieścili większość na lewej ściance. Na prawym boku, obok szczelinowego napędu optycznego, udało się wcisnąć tylko port USB. Podkreślić należy jednak z szacunkiem, że w gronie interfejsów znalazł się port HDMI. Brak modemu odebraliśmy jako zaletę, bo w dzisiejszych czasach to urządzenie jest już zbędnym przeżytkiem.

Symbol XPS (Xtreme Performance System) w nazwie komputera zobowiązuje. Dell opatruje nim maszyny o prawdziwie wybitnej wydajności. To właśnie z tego powodu zacieraliśmy ręce, sycąc oczy samą specyfikacją notebooka. Małe laptopy wyposażane są bowiem w procesory niskonapięciowe, które pobierają niewiele prądu, ale są dość nieruchawe. Kupując M1330, mamy zaś do wyboru pełnowartościowe jednostki z rodziny Core 2 Duo. W egzemplarzu, który testowaliśmy, zamontowany został procesor T7300 2,0 GHz.

Rzadko widywaną w laptopach tej wielkości jest też karta graficzna GeForce 8400M GS (oferowana jest ona również we wspomnianym, szacunkowo dwa razy droższym od Della na rynku amerykańskim, Sony Vaio SZ). Dzięki niej XPS M1330 może służyć nie tylko do pracy, ale i do rozrywki. Nam bardziej odpowiadałaby wersja ze zintegrowaną (i energooszczędną) kartą GMA X3100, jednak wespół z nią sprzęt ten nie jest już godny miana XPS...  

Całości naszego systemu dopełniały 1 GB pamięci RAM (podzielony niestety na dwie kości, ale nie ma problemu z dostaniem się do ich gniazd) oraz wydajny, szybki dysk renomowanej firmy Seagate o pojemności 120 GB.

Hałas

XPS M1330 w wersji z niezintegrowaną kartą graficzną jest dość hałaśliwy. Nie dotyczy to pracy bez obciążeń, która odbywa się w atmosferze względnej ciszy (przeszkadza jedynie niestrudzenie mielący dysk, jak to pod Vistą).

Kiedy obciąży się poważniej procesor i układ graficzny, wentylator zrywa się do pracy od razu i rach, ciach przechodzi kolejne stopnie aż po trzeci, to znaczy ten maksymalny. Wiatrak pracuje stale (natężenie hałasu może więc wynieść maksymalnie 44 dB), jednak w razie zmniejszenia obciążenia reaguje natychmiast ograniczeniem swoich obrotów.

Podczas testowania naszego egzemplarza natknęliśmy się na drobne piszczenie podczas pracy na baterii (żeby je usłyszeć, potrzebna jest cisza i zbliżenie ucha do klawiatury) oraz na zasilaczu (nie zawsze). Gorszy natomiast jest znacznie donośniejszy dźwięk wysokiej częstotliwości wydawany przez zasilacz podczas ładowania akumulatora wyłączonego komputera.

Uruchamianiu systemu towarzyszy zgrzyt wydawany przez szczelinowy napęd optyczny. Ten sam dźwięk kojarzący się niemile ze sprzętem dentystycznym towarzyszy również wsuwaniu i wyrzucaniu płyty z tegoż napędu. W trakcie projekcji filmu odtwarzacz jest jednak zadowalająco cichy.

Ciepło

Z początku wydawało nam się, że nadmierne nagrzewanie będzie problemem. Używany na kolanach laptop stawał się szybko takim piecykiem, że nie dawało się usiedzieć. Wynikała to z tego, że złożywszy na niej komputer, zasłaniamy lewą nogą wlot powietrza do wiatraczka. Jednak, kiedy nadeszła fala chłodów, problem ten przestał być odczuwalny. Spód rozgrzewał się w granicach 37-40 stopni (dane naniesione na rysunek pochodzą ze standardowych  pomiarów wykonanych podczas używania komputera stojącego na biurku). Poza tym M1330 jest na tyle lekki i niewielki, że można go trzymać centralnie na jednej nodze, by nie zasłaniać wiatraczka. W klimatyzowanych wnętrzach nawet w wersji z GF 8400M GS powinien nie nagrzewać się odczuwalnie.

Dell XPS M1330 to dziwna hybryda bardzo poręcznego, małego laptopa z wydajnymi podzespołami, które są dość energochłonne. Skutkiem tego nie nacieszymy się nazbyt długo wolnością od zasilacza. Złożony z sześciu ogniw akumulator o pojemności 56 Wh wystarcza na przynajmniej godzinę z minutami a maksymalnie cztery godziny pracy.

Do wyboru są jeszcze 4-komorowe maleństwo (37 Wh; tylko w wersji ze zintegrowaną kartą X3100) oraz 9-komorowy mamut, który służy jednocześnie jako postument dla lapka (nie tylko wystaje bowiem poza obrys do tyłu ale i poniżej jego nóżek).

Dell stworzył jednego z ładniejszych lapków w historii i śmiało można powiedzieć, że będzie to maszyna kultowa. Jakimi zgłoskami się zapisze? To już trudno orzec - jeżeli nie złotymi, to wydaje nam się, że przynajmniej srebrnymi. Są jednak spore szanse na platynowe.

Osoby, które niecierpliwiły się w kolejce, po otrzymaniu M1330 dojdą niewątpliwie do przekonania, że warto było czekać na ten sprzęt, gdyż jego walory użytkowe są wysokie (laptop jest sprytnie poręczny a jednocześnie szybki jak przecinak).

Polecamy jednak zrezygnować z mocniejszej karty graficznej. Czyni ona komputer dość głośnym w trakcie pracy z obciążeniem, a kiedy jest ciepło, nieprzyjemnie grzeje się on podczas pracy na kolanach. No i wreszcie, skoro to tak fantastycznie mobilny sprzęt, chciałoby się osiągać dłuższe czasy pracy na akumulatorze nie czyniącym z komputera pokraki. Optymalnym byłby na dodatek dysk SSD (który sprawia, że M1330 działa dłużej na akumulatorze i jest absolutnie cichy podczas pracy bez obciążenia), ale to rozwiązanie raczej nie wchodzi w rachubę z powodu  wygórowanej ceny.