Bez pasującego do niej kolorystycznie notebooka zewnętrzna stacja graficzna GraphicBooster byłaby psu na budę. Amilo Sa 3650 to laptop z ekranem 13,3”, który można też kupić bez „dopalacza”.

Model ten stanowi okaz najnowszej koncepcji wzorniczej FSC, która charakteryzuje się przede wszystkim ostrym kontrastem pomiędzy czernią i bielą oraz widocznymi w rysunku obudowy łamańcami. Design wydaje się z daleka bez mała futurystyczny, ale estetyka komputera jest wątpliwa. Wyjątkowa stylistyka zapewnia mu przynajmniej jakąś rozpoznawalność. Z bliska Amilo Sa 3650 wydaje się jednak ociężały, a wskutek zastosowania kiepskich materiałów zalatuje tandetą.  

Mówiąc wprost, producent zaoszczędził mocno na materiałach, stąd taki a nie inny efekt. 

W trakcie intensywnego użytkowania komputera (część procedury testowej) objawiły się poważne mankamenty konstrukcji. Przede wszystkim zwróciliśmy uwagę na tworzywo, którym wykończono z wierzchu platformę roboczą. W testowanym egzemplarzu dawało się ją przy przedniej krawędzi (w okolicy touchpada) bardzo wyraźnie odseparować od reszty obudowy. Przy użyciu nieco większego nakładu „siły” (tj. po podważeniu paznokciem) ten sam wyczyn powiódł się jednemu z nas z tyłu, przy zawiasie.  

Donioślejsza, jeśli idzie o potencjalne konsekwencje, jest jednak alarmująco słaba odporność platformy roboczej na nacisk. Ugina się ona pod nim przede wszystkim na spodzie, przy złączach i przy napędzie optycznym typu szczelinowego (Slot In), gdzie nawet lekka siła powoduje znaczną deformację.
 
Przy otworze wpustowym napędu dochodzi nawet do tego, że w trakcie podnoszenia notebooka szczelina zwęża się do dziesiątych części milimetra. Strach myśleć, co może się stać z umieszczonym wewnątrz nośnikiem podczas odtwarzania płyty (a przecież - skoro to notek bardzo poręczny - takie sytuacje trzeba brać pod rachubę).

Amilo SA3650 posiada matrycę o przekątnej 13,3“ i rozdzielczości 1280x800 pikseli, wykonaną w technologii BrilliantView, a więc zwieńczoną folią o błyszczącej powierzchni. Obszar roboczy jest wystarczający do podstawowych zastosowań.  

Pomiary wykazały dobrą jasność obrazu, przekraczającą 200 cd/m² (średnia przy maksimum podświetlenia). To wynik zgodny z danymi producenta. W lewych rogach ekran jest słabiej podświetlony, stąd kiepski współczynnik rozproszenia (tylko 70,6%).   

Z technicznego punktu widzenia Amilo Sa 3650 opiera się na rozwiązaniach AMD, które kryją się pod nazwą Puma. Fujitsu-Siemens zastosowało wersję bogatszą od standardowej, gdyż testowany laptop posiada gniazdo ATI XGP (eXternal Graphics Platform), dzięki któremu chipset AMD/ATI umożliwia podpinanie zewnętrznej karty grafiki.

Wymiana danych przebiega poprzez interfejs PCI Express 2.0 8x. Jego przepustowość jest taka jak złącza PCI-E 1.0 16x i nawet wydajnym procesorom graficznym pozwala na rozwinięcie skrzydeł. To spora różnica względem XG Station Asusa, które to urządzenie łączyło się przez PCI-E 1x.

Nie można tracić z oczu faktu, że w obu rozwiązaniach obraz może być wyświetlany tylko na zewnętrznym monitorze, który w przypadku Amilo GraphicBooster jest podłączany przez port DVI-I lub HDMI stacji. Równocześnie można korzystać z ekranu własnego notebooka, ale grafika 3D jest dostępna tylko na monitorze zewnętrznym. Zestaw ten może zatem obsługiwać do czterech monitorów (wbudowany i trzy zewnętrzne).

Jeżeli chodzi o procesor, zastosowano jednostkę AMD Turion X2 Ultra 2,4 GHz o 2 MB pamięci L2 Cache, który cechuje się podobnymi osiągami w testach co C2D T8100 Intela. Jeżeli chodzi o skalę wydajności, to na tym poziomie tak naprawdę zaczynają się dopiero mocniejsze jednostki Intela, podczas gdy dla AMD to już kres możliwości. Obrazuje to aktualną sytuację w rywalizacji potentatów w segmencie laptopów.  

Amilo Sa 3650 posiada też wbudowaną zintegrowana kartę grafiki ATI Radeon HD 3200. Jej wydajność kształtuje się na poziomie zbliżonym do GeForce 8400M G/GS czy Mobility Radeon HD 3450. Tym samym jest lepsza niż konkurencyjne zintegrowane rozwiązanie Intela (GMA X4500MHD).

Hałas

Wbudowany w notebnook wentylator wyrzuca ciągle ciepłe powietrze także wtedy, gdy komputer działa bez obciążenia. Odgłos pracy stale pokutuje więc w świadomości użytkownika, ale nie jest uciążliwy. Pomiar wykazał dość wysoką wartość 36,2 dB. W trybie Silent Mode szum ten jest redukowany, ale nadal coś niecoś słychać. Trzeba się wówczas liczyć z tym, że przy ograniczeniu zegara procesora do 600 MHz radykalnie spada wydajność.  Stacja Amilo GraphicBooster posiada swój własny wiatrak, który wtapia się tło i w zależności od położenia urządzenia właściwie się go nie słyszy. Dopiero po zaaplikowaniu pełnego obciążenia prędkość obrotowa wzrasta na tyle znacznie, że staje się wyraźnie słyszalny. W sumie jednak w subiektywnym postrzeganiu nie wydaje się głośniejszy niż sam laptop. W teście zanotowaliśmy wartość około 44 dB. W naturalnym odruchu obronnym chciałoby się odsunąć urządzenie (tj. GraphicBooster) jak najdalej od siebie, ale uniemożliwia to relatywnie krótki kabelek pod PCI-E. Można jednak zawsze ustawić Boostera za notebookiem czy jakimś innym większym przedmiotem, by w ten sposób ograniczyć hałas dobiegający do uszu użytkownika. 

Ciepło

Czujniki wykazały, że temperatura CPU rosła do 90°C, choć przeważnie nie przekraczała 80°C. Jako że przy pełnym i ciągłym obciążeniu procesor nie przetaktowywał się w dół, chłodzenie powinno być wystarczająco dobre, aczkolwiek margines bezpieczeństwa jest tu niewielki. Procesor graficzny komputera osiągał maksymalną temperaturę  65°C. Temperatury GraphicBoostera nawet po dłuższej grze nie dawały powodów do niepokoju Z kolei obudowa Amilo Sa 3650 robiła się dość ciepła, przynajmniej na spodzie. Na wierzchu maksimum wyniosło 36,3°C w lewej części klawiatury, natomiast temperatura podstawy notebooka sięgnęła 42,6 °C. Jeżeli użytkownik zdecyduje się na pracę z laptopem wziętym na kolana, nieprzyjemne odczucia towarzyszyć mu będą nawet przy ograniczonym obciążeniu, jakie stanowi chociażby surfowanie w sieci przy aktywnym WiFi. 

Według danych producenta Amilo Sa 3650 jest oferowany z akumulatorem 6- lub 9-ogniwowym. Egzemplarz testowy wyposażony był w nie wystającą poza obrys obudowy baterię o pojemności 5200 mAh (58 Wh). Maksymalny czas pracy sięgnął prawie 4 h, aczkolwiek w normalnym użytkowaniu można liczyć na wyniki w okolicach 2,5 h.  
 
Tym samym omawiany model nie jest prymusem w tym aspekcie – dostępny jako opcja akumulator 9-komorowy pozwala wszelako na dalece lepsze przebiegi.

Warto jeszcze dodać, że na zasilaniu akumulatorowym nie sposób uzyskiwać wydajności dostępnej na zasilaniu sieciowym (pomimo stosowania ustawienia maksymalnej wydajności), choć procesor nie obniżał swojego taktowania.