Wzornictwo modelu Fujitsu LifeBook E736 jest jak na laptop biznesowy dość odważne, gdyż klasycznie szare powierzchnie obudowy poza połyskliwym logo są wzbogacone także czerwonymi wstawkami umieszczonymi przy górnej krawędzi obudowy ekranu oraz pomiędzy klawiaturą a podkładką pod ręce. Nie jest to tak nietuzinkowy wygląd, jak mogłoby się wydawać. Właściwie wszystkie notebooki Fujitsu z serii E mają identyczną kolorystykę. Bohater niniejszej recenzji jest przynajmniej na pierwszy rzut oka trudny do odróżnienia od większego modelu E746 . W praktyce jednak E736 (13,3") różni się od E746 (14") nie tylko rozmiarem i masą (1,6 kg zamiast 1,8 kg), ale także interfejsami.

Wzbogacona stopem magnezu obudowa ekranu nie należy do szczególnie sztywnych. Naciski punktowe na dekiel wywołują dość spore ugięcia, ale – co ciekawe – nie przekładają się aż tak bardzo, jak można by się tego spodziewać, na artefakty w wyświetlanym obrazie. W aspekcie podnoszenia matrycy za któryś z rogów nie jest najlepiej. W trakcie tej czynności panel LCD wykrzywia się dość wyraźnie.

Opór stawiany przez ukryte pod szeroką maskownicą zawiasy w połączeniu z dość lekką jednostką zasadniczą zmusza do użycia dwóch rąk w celu otwarcia laptopa. Korzystnie natomiast zaprezentował się maksymalny kąt, o jaki można odchylić ekran od jednostki zasadniczej (180 stopni).

Jednostka zasadnicza jest stosunkowo sztywna a podniesiona za krawędzie nie zaskoczy nieprzyjemnym dźwiękiem. Niestety spasowanie poszczególnych elementów nie jest doskonałe. Choć nie ma jakichś rażących szpar, to jednak muszę zwrócić uwagę na ostre krawędzie występujące na rogach pulpitu roboczego przy stykach spodniej części z górną płytą. Powierzchnie obudowy można natomiast pochwalić za dość dobrą odporność na zabrudzenia a także za dość skuteczne maskowanie zatłuszczeń.

Podobnie jak większy model, E736 jest wyposażony w dwie klapki serwisowe. Pod mniejszą, utrzymywaną przy pomocy jednej śrubki, ulokowano dwa gniazda na pamięć operacyjną (w testowanym egzemplarzu oba były wypełnione kośćmi RAM). Pod większą zaś (także mocowaną na jednej śrubce) umieszczono dysk. Ponadto warto wspomnieć o dość łatwym dostępie do układu chłodzenia. Pomiędzy wentylatorem a wylotem zamontowano klips, którego zdjęcie pozwala bez trudności przedmuchać układ chłodzenia w jego najbardziej newralgicznym fragmencie. Będąc przy omawianiu obudowy, warto pochwalić mocowany na zatrzaski, wyjmowalny bez zdejmowania obudowy akumulator.

Ogólnie zasób portów E736 w stosunku do E746 jest uboższy o jedno USB 2.0. Testowany egzemplarz wzbogacono jednak o opcjonalny czytnik kart inteligentnych. Na pokładzie E736 znajdują się dwa gniazda audio, trzy USB 3.0, napęd optyczny (w zatoce modułowej można go zastąpić np. dodatkowym akumulatorem lub dyskiem), blokada Kensingtona, LAN, D-Sub, DisplayPort, czytnik kart pamięci oraz wspomniany już opcjonalny czytnik kart inteligentnych. Niestety, podobnie jak w większym modelu, zabrakło złącza HDMI. Nie mogę także pochwalić rozmieszczenia gniazd, gdyż przednią flankę prawego boku zajmują dwa gniazda audio i dwa z trzech USB, a dopiero za nimi ulokowano napęd optyczny, który mógłby zapewnić stosowne miejsce na operowanie zewnętrzną myszką. Korzystne jest to, że na spodzie znalazł się port przeznaczony dla stacji dokujących.

Klawiatura zamontowana w Fujitsu LB E736 jest z wyglądu identyczna jak ta, którą omawiałem w recenzji LB E744. Na szczęście jej właściwości zostały nieco zmodyfikowane. Ta należąca do typu wyspowego klawiatura jest utrzymana w stosownej biznesowej kolorystyce – szarą kratownicę połączono z klasycznymi czarnym klawiszami. Na pochwałę zasługują dwustopniowe podświetlenie klawiatury aktywowane kombinacją klawiszy Fn+F2 oraz właściwe odstępy pomiędzy klawiszami. Klawisze cechują się krótkim skokiem i dość sprężystą odpowiedzią. Niestety zmianę na lepsze psuje ciągle dość słabe podparcie, które nie wpływa pozytywnie na szybkość wprowadzania znaków. Do gustu nie przypadły mi także zmniejszone płytki klawiszy kierunkowych i ograniczenia w kombinacjach trzech jednocześnie wciskanych klawiszy. Pochwalić mogę natomiast niski poziom natężenia hałasu nawet w czasie bardzo energicznego pisania na klawiaturze.

Płytka dotykowa ma gładką i śliską powierzchnię o wymiarach 9,8 x 5,9 cm. Dzięki umieszczeniu jej nieco poniżej płyty pulpitu roboczego nie ma obawy o ześlizgnięcie się palca poza jej obszar. Gładzik mogę pochwalić za odpowiednią czułość i rozdzielczość już przy nastawie domyślnej. Ponadto warto wspomnieć o sterownikach Synaptics wspierających nie tylko obsługę gestów, ale także umożliwiających dostosowanie urządzenia do indywidualnych potrzeb. Omawiane urządzenie nie dysponuje odrębnymi przyciskami a ich funkcję spełnia dolna część płytki dotykowej. Rozwiązanie to rzadko przypada mi do gustu, ale tym razem – dzięki dość głębokiemu, miękkiemu i cichemu skokowi – warte jest uznania.