Fujitsu LifeBook NH570 został zaprojektowany jako mobilne kino, rozbudowane o funkcje standardowego laptopa. Rozmiar maszyny oraz jej waga z pewnością przypadną do gustu miłośnikom klasy DTR. Notebook jest duży i wcale nie jest ciężki; waży zaledwie 3,5 kilograma.

Wykonana z plastiku obudowa cechuje się szczupłą linią i lśniącą czarną powierzchnią, która zgodnie z współczesnymi trendami przejawia szczególną podatność na personalizację w postaci odcisków palców właściciela. In plus trzeba jednak przyznać, że nie są one widoczne pod każdym kątem.  

Mimo swoich rozmiarów panel LCD jest stosunkowo mało podatny na ugięcia podczas normalnego użytkowania. Niestety nie jest wystarczająco sztywny, by zabezpieczyć matrycę przed zakłóceniami, jakie wywołamy, silniej naciskając zewnętrzne powierzchnie obudowy ekranu.

Klapa została oparta na dwóch zawiasach umożliwiających jej maksymalne odchylenie względem jednostki zasadniczej o kąt 140 stopni.

Na tle innych 18-calowych konstrukcji platforma robocza wydaje się być stosunkowo szczupła i smukła, dzięki czemu zapewnia dość wygodne podparcie dla rąk. Pod względem sztywności nie jest może nadzwyczajna, ale w sumie powinna usatysfakcjonować użytkownika.  

Pewne ugięcia wystąpiły podczas nacisku na spód obudowy w okolicach układu chłodzenia oraz, co naturalne, w obszarze napędu optycznego. Na pulpicie roboczym plastiki odkształcają się w bardzo niewielkim stopniu jedynie na obszarze podkładki pod ręce (przez co wygodniej się pisze) i tym momencie uznaję to raczej za plus niż minus dla recenzowanej maszyny.  

Rozmieszczenie złączy, choć niewiele mu do tego brakuje, nie jest niestety idealne a to za sprawą dwóch gniazd USB umiejscowionych przy przedniej krawędzi prawego boku. Nie jest jednakowoż z tym rozmieszczeniem tak źle, bowiem poza tymi dwoma portami wszystkie pozostałe złącza zostały przeniesione na przednią i lewą stronę notebooka. I tak oto z przodu mamy : trzy mini-jacki odpowiedzialne za audio, czytnik kart, FireWire, oraz przełącznik Wi-Fi. Lewą ściankę zajęły w kolejności od przodu: ExpressCard, eSATA, USB, HDMI, LAN, ukryty pod gumową zasłonką D-sub, złącze zasilania oraz blokada Kensingtona.

Patrząc na wyniki podświetlania ekranu przez pryzmat konkurencyjnych rozwiązań (Acer 8942, Toshiba X500), dość łatwo zauważyć, że matryca Fujitsu cechuje się większą jaskrawością bieli. Ubolewać należy, że podświetlenie nie jest równomierne i na brzegach prezentuje wartości niższe niż w środkowej części ekranu.

Przyglądając się załączonym do testu wykresom, można zauważyć kolejne niedociągnięcia wyświetlacza. Należą do nich nie za dobrze skalibrowane względem gammy 2,20 kolory (szczególnie niebieski) oraz zbyt wysoka wartość czerni (2,79 cd/m²).

Niewiele dobrego mogę także powiedzieć na temat kątów widzenia, które w przypadku zwykłego notebooka uzyskałyby ocenę dostateczną. Tu jednak, biorąc poprawkę na ambicje kinematograficzne, należy je nazwać miernymi. Podczas odchylania matrycy obraz zbyt łatwo podlega efektowi negatywu, tudzież efektowi mleka. Ponadto obraz na matrycy odchylonej zarówno w pionie jak i w poziomie przybiera zbyt niebieskie zabarwienie.

Wybierając maszynę do testów, byłem nastawiony na wersję NH570 wyposażoną w procesor Core i5 oraz kartę grafiki ze stajni Nvidii. Przyjemną niespodzianką było zerknięcie na wskazania Everestu, który wykazał, że testowana maszyna została wyposażona w dużo mocniejszy od spodziewanego procesor z serii i7. Przykrym rozczarowaniem był natomiast brak jednostki graficznej Nvidii.

Procesor i7-620M należy do prestiżowej serii Intela cechującej się najwyższą wydajnością. Nie jest to jednak typowy przedstawiciel rodziny i7, gdyż zamiast standardowych czterech rdzeni wyposażono go jedynie w dwa. Kolejnymi cechami różniącymi go względem jednostek typu QM (Quad Mobile) są: niższa wartość TDP (35 W) oraz niższy proces technologiczny (32 nm). Warto także zwrócić uwagę na mniejszą ilość pamięci podręcznej (cache) związaną z mniejszą liczbą rdzeni. Kompensacją tej niedogodności są natomiast bardzo wysokie jak na procesory serii i7 wartości częstotliwości taktowania, które wynoszą odpowiednio 2,66 GHz bazowo oraz 3,33 GHz po uaktywnieniu funkcji Turbo Boost. Jak przystało na jednostkę obliczeniową należącą do elity, i7-620M został wyposażony we wszystkie nowoczesne technologie Intela. Wyjątkiem w obrębie rodziny i7 jest zintegrowany z procesorem układ graficzny.

Wnosząc po specyfikacji technicznej, mogłoby się zdawać, że oparta jedynie na dwóch rdzeniach centralna jednostka obliczeniowa będzie odstawać od czterordzeniowych potentatów. Jak wykazują jednak przeprowadzone testy, teoria ta nie sprawdza się w rzeczywistości.  

Core i7-620M ukończył test SuperPI 1MB w tym samym czasie co potężny i7-820QM (czyli w 13 sekund). Co ciekawe, wynik tego testu jest o 3 sekundy lepszy niż średnia dla procesora i7-720QM, który wyżej wspomnianą próbkę oblicza średnio w 16 sekund. Oczywiście jeden test to za mało. By wyciągnąć bardziej miarodajne wnioski, przyjrzyjmy się zatem kolejnym. SuperPI dla próbki 2MB obliczone zostało w czasie bliskim 33 sekundom. Takiego samego czasu potrzebowały czterordzeniowy i7-740QM oraz wspomniany wyżej i7-820QM. Wartym odnotowania jest także fakt, iż przy próbce 32MB wyniki bohatera naszego testu dalej uplasowały go dokładnie pomiędzy wspomnianymi wyżej czterordzeniowcami. Pewnym przyjemnym zaskoczeniem były wskazania zafundowane przez wPrime. Program ten wykazał wyższość naszego dwurdzeniowca nad czterordzeniowymi procesorami Intela. Bardzo zadowalający jest także wynik 3DMarka06, który - przekraczając 3000 pkt. - jednoznacznie określa i7-620M jako najszybszy procesor dwurdzeniowy do laptopów.  
Układ graficzny zintegrowany z procesorem nie może równać się z jakimkolwiek współczesnym układem niezależnym. Zastosowany tu Intel HD cechuje się częstotliwościami taktowania w zakresie 500-766 MHz i jest wystarczający do odtworzenia filmów HD. Niestety egzemplarz wyposażony do testów należy do wąskiej serii pozbawionej zewnętrznego układu graficznego Nvidii, a co za tym idzie maszyna, która mogłaby być jednym z lepszych DTR-ów, nie nadaje się do gier. Na szczęście jest w stanie sprostać wymaganiom stawianym przez pozostałe gałęzie multimedialnej rozrywki.

Fujitsu wyposaża NH570 w różne konfiguracje dysków twardych. Niektóre modele posiadają nawet dwa urządzenia magazynujące na raz. Na testy został dostarczony egzemplarz zaopatrzony w pojedynczy dysk WD o pojemności tylko 320 GB. Podobnie jak w przypadku pojemności jego transfer także nie wywiera zbyt dobrego wrażenia, osiągając średnio wartość 52 MB/s.

Ciepło

Ciężko wymagać od tak dużej i mało wydajnej pod względem graficznym maszyny, by się grzała. Dlatego muszę pochwalić laptop Fujitsu w kontekście wydzielanego ciepła. 
 
Podczas maksymalnego stresu najwyższe odnotowane temperatury wyniosły 40°C od strony wierzchniej oraz 41,5°C od spodu. Warto też zauważyć, iż obszar ich występowania był stosunkowo wąski, większość zaś powierzchni laptopa rozgrzewała się o około 10 stopni mniej.