LifeBook T4220 to kolejny z szeregu laptopów Fujitsu Siemens z funkcją tabletu, następca identycznego od zewnątrz T4215, który z kolei zastąpił pokazany w roku 2006 model T4210. Sylwetka wcale jednak nie jest przestarzała - dzięki odważnemu wzornictwu nadal może się podobać. W jego wyglądzie uwidocznia się wyraźnie nuta industrialna. Obudowa stylizowana jest na kształt laptopów pancernych, a w stanie złożonym wygląda jak futurystyczny czołg z japońskiej kreskówki (obudowa anteny do łączności GSM kojarzy się z lufą).

T4220 jest produkowany w tradycyjnych dla LifeBooków barwach. Ma więc czarne, matowe wieko, które co prawda łatwo się palcuje i napiętnowane w ten sposób wygląda nieestetycznie, ale łatwo je wyczyścić, używając do tego choćby tetry. W środku srebrny pulpit otacza białą klawiaturę. Kompozycja ta nie wygląda wcale źle, szczególnie że srebrna jest też ramka ekranu.

Ze względu na to, iż chodzi o tablet, chroniony magnezową obudową wyświetlacz jest zamocowany na centralnym zawiasie, który pozwala na jego obracanie (w obie strony, co jest cechą wyjątkową - inne takie sprzęty mają określony kierunek okręcania ekranu). Dwustronny rygiel pozwala na blokowanie ekranu w (zaskakująco, zważywszy na to, że dzieje się w jednym punkcie) stabilnej pozycji w trybie tabletu oraz po zamknięciu ekranu, kiedy urządzenie pełni rolę klasycznego notebooka.

Mankamentem T4220 są jego grubość oraz znaczna (jak na notek z 12-calową matrycą) waga. Jako że jest dość duży i ciężki, używanie go w powietrzu (jako tabletu) nie jest tak wygodne, jakbyśmy sobie tego życzyli.

Cechą szczególną laptopotabletu FSC jest to, że magazynek na piórko znajduje się w obudowie ekranu (konkretnie w lewej górnej części jego ramki) a nie w korpusie, jak to jest w większości innych urządzeń tego typu. Tym sposobem rysik jest zawsze na widoku (żeby utrudnić zgubienie, możemy go sobie zawiesić na sznurku). Wyjmowanie piórka wydało się nam trochę niewygodne (trzeba to robić siłowo), ale można domniemywać, że po serii ćwiczeń będzie ono wychodziło łatwiej.

W wielofunkcyjnej kieszeni mieści się modułowy (zwalniany specjalną dźwignią) napęd DVD. Można go zastąpić dodatkowym dyskiem lub akumulatorem (producent utrzymuje, że w takim wypadku maksymalny czas pracy może się rozciągnąć do nawet 10 h). Napęd optyczny przestaje działać po przestawieniu urządzenia w funkcję tabletu.

Choć produkt japońsko-niemieckiego konsorcjum jest dobrze dopracowany, zwróciliśmy uwagę na pewne niedomagania tej konstrukcji. Należy tu wspomnieć o dość luźnym w swojej wnęce na spodzie obudowy i mocno klekoczącym (np. przy przenoszeniu zamkniętego laptopa lub też w razie korzystania z funkcji tabletu) akumulatorze. Wyraźnie uginają się pod naciskiem oba obszary pulpitu, na których opieramy nadgarstki.

Jako że akumulator mieści się w spodniej części urządzenia, większość złączy można było umieścić na tyle obudowy. Znaczna ich część jest schowana za zaślepkami, które mają uniemożliwiać przedostawanie się do wnętrza kurzu i innych zanieczyszczeń, kiedy korzystamy z funkcji tabletu. Interfejsy są liczne, aczkolwiek brakuje gniazd FireWire, S-Video, DVI czy HDMI. W standardzie znajduje się wbudowany moduł łączności UMTS/HSDPA, który sprawdziliśmy w praktyce.

Jak już zostało napisane szczyt obudowy T4220 wieńczy antena GSM. Jej możliwości przetestowaliśmy za sprawą karty SIM dającej dostęp do usługi Orange Business Everywhere. Wbudowany modem UMTS przyrównać mogliśmy do karty PCMCIA markowanej przez ZTE.

Zacząć należy od tego, że kartę SIM ładujemy z tyłu urządzenia. Mieści się tam zaślepka i specjalnie wygospodarowane miejsce. Należy wsunąć kartę SIM zgodnie z diagramem na obudowie i zaciągnąć zasuwkę. Dopiero wtedy system wykryje urządzenie i samą konfigurację usługi.

Aplikacja Orange Business Everywhere nie rozpoznaje wbudowanego modemu. Nie stanowi to jednak żadnej przeszkody - wystarczy skorzystać z aplikacji Sierra 3G Watcher. Tak jak ta pierwsza odczyta ona konfigurację usługi, a samo logowanie różni się tylko tym, że musimy jeszcze podać hasło (w tym wypadku jest to "internet"). Mylące może być to, że przy niskim poziomie sygnału aplikacja może potraktować owo hasło jako nieprawidłowe. Na szczęście takie perypetie przechodzi się tylko raz i dalej już jedziemy na zdobytym doświadczeniu bez stresowania się, że coś nie gra.

Nie było nam dane przetestować sieci 3G ani 3G+. Kontakt z urządzeniem mieliśmy w tzw. wiosce zabitej dechami, gdzie sięga jedynie zasięg GPRS i EDGE. Jak się spodziewaliśmy, tak instalacja wbudowana jak i ta dopinana na PCMCIA są bardzo czułe na miejsce, z którego się łączymy. Po jego odnalezieniu
fabryczna antena dała nam sygnał na poziomie od -86 do -82 dBm i transfer w okolicach 10 kb/s. ZTE nie chciał działać stabilnie nigdzie poza jednym jedynym miejscem i podawał dane z prędkością bliższą 3 kb/s.

Choć spodziewaliśmy się, że będzie dobrze, jakość matrycy T4220 po prostu nas powaliła. Prezentowane treści są jak z obrazka i to jakiegoś naturalisty, gdyż cechuje je porażająca wierność. Co ciekawe, nie jest to ledówka, a matryca z tradycyjną świetlówką. Tym bardziej zadziwia równomierne podświetlenie. Wygląda na to, że dostała się nam matryca indoor/outdoor (błysk z powłoką antyrefleksyjną), aczkolwiek wbrew zapewnieniom (technologia nazywa się handlowo AnyLight) wcale nie wypadała równie dobrze pod chmurką co w pomieszczeniu zamkniętym. To jej największy mankament. Kąty widzenia są natomiast rewelacyjnie szerokie. Producent twierdzi, że wynoszą one ponad 160° i to by się na nasze oko zgadzało.

Przechodząc do suchych faktów, należy nadmienić, że wyświetlacz ma przekątną 12,1", a jego format to tradycyjne 4:3 (kwadraciak). Rozdzielczość matrycy to 1024x768 (XGA). Producent oferuje też wersję z panelem SXGA+, który prawdopodobnie będzie lepszym wyborem dla profesjonalnych rysowników.

Zastosowanie zwykłej lampy przesądziło o tym, że podświetlenie nie jest zadowalająco mocne. W najjaśniejszym punkcie luminancja osiąga wartość maksymalną 155,4 cd/m², zaś średnia dla całego ekranu (z 9 punktów) to tylko 135 cd/m². Rozświetlenie wynosi 72,8% - to wartość niewygórowana, ale w rzeczywistości wrażenie jest zgoła odmienne. Zgodnie z subiektywnymi odczuciami kontrast jest natomiast świetny i wyraża się proporcją 518:1. Czerń jest znakomita.

------