Po otwarciu kartonu świeżo upieczonego właściciela Envy może zaskoczyć obecność… kolejnego kartonu. Srebrny napis Envy jasno daje jednak do zrozumienia, że w czarnym pudle znajduje się laptop HP aspirujący do segmentu premium, a nie np. buty. Ale to dopiero początek atrakcji. W środku okazuje się, że sam notebook jest zapakowany nie w worek, a w gustowny pokrowiec z materiału. Niecodziennym gadżetem jest też dodanie instrukcji obsługi na karcie SD o pojemności 2 GB.

I w końcu pojawia się bohater testu – HP Envy 17. Laptopy z tej serii od początku były porównywane do produktów Apple. Tak, logo producenta na klapie też jest efektownie podświetlane, ale wydaje mi się, że HP udało się stworzyć oryginalny projekt. Trójkolorowa, zaokrąglona obudowa ma optyczną lekkość i jest bardzo fotogeniczna. Na ciemnoszarej, aluminiowej klapie wytłoczone kwadraciki układają się w fantazyjne wzory. Dookoła laptopa biegnie srebrna listwa, a czarna magnezowa podstawa udanie maskuje korpulentność Envy. Oceniając na oko, ciężko bowiem uwierzyć, że maszyna ta w najgrubszym miejscu mierzy prawie 4 centymetry, a jej waga to blisko 3,5 kilograma.

Ozdobny motyw i kolorystyka klapy są kontynuowane na pulpicie. Tu już widać więcej podobieństw do MacBooka. Po pierwsze ekran skryty jest za szybą, a po drugie ascezę przestrzeni roboczej oprócz klawiatury i ClickPada łamie tylko skromny wyłącznik systemu.

Wysokiej jakości materiały przekładają się na nienaganną stabilność konstrukcji. Nic nie skrzypi, nic się nie wygina. Nawet pod silnym punktowym naciskiem. Widać, że w zachowaniu sztywności pomaga szczelinowy napęd optyczny (który potrafi odtwarzać płyty Blu-ray). Równie wysoką ocenę spasowania elementów psuje tylko okalająca jednostkę zasadniczą listwa, której montaż jest ewidentnie nierówny. Cóż, niewątpliwie nie jest to znana z MacBooków konstrukcja unibody. Ciężko pracujące metalowe zawiasy mogą się rozchylić ekran o kąt dochodzący do 130 stopni. Pewien niepokój budzi jednak to, że pokrywa zasłania wtedy jeden z wylotów powietrza z wentylacji.

Wyposażenie w interfejsy jest szczodre. Jeden z czterech portów USB współdzieli miejsce z eSATA, a kolejny jest zgodny z nowym standardem USB 3.0. Obraz można wypuścić nie tylko przez VGA czy HDMI, ale i DisplayPort w wersji mini. Dostępne są dwa wyjścia słuchawkowe - jedno połączone z wejściem mikrofonu. Niewielu osobom będzie brakować ExpressCard czy FireWire. Wszystkie złącza znajdują się na bocznych ściankach, w przednich ich rejonach. Nie można tego  układu uznać za optymalny (głównie w przypadku dwóch USB po prawej stronie).

Kolory, choć nieznacznie, są lepsze od tego, do czego przyzwyczaiły nas laptopy. Producent deklaruje gamut na poziomie 72%. Na dobry odbiór odwzorowywanych  barw wpływa wysoki poziom kontrastu. Również kąty widzenia są na tyle szerokie, że da się obejrzeć film bądź zdjęcia w większym gronie.

Hałas

Envy 17 ciężko uznać za laptop kulturalny. Miarowy szum towarzyszy nam od samego uruchomienia komputera. Nie jest on głośny, ale słyszalny nawet w niezupełnie wyciszonym otoczeniu. Swoją cegiełkę dokładają dyski twarde, których wibracje wzmacniał mój testowy stół, co owocowało buczeniem.  Naprawdę głośno robi się jednak pod obciążeniem. O ile w szum balansujący w grach około wartości 40 dB można jeszcze zaakceptować, to hałas na poziomie od 45 dB w górę przy pełnym obciążeniu jest już nieznośny.

W hałaśliwe towarzystwo wpasowuje się napęd Blu-ray, też produkujący szum o natężeniu ponad 40 dB. Do tego bardzo głośny jest proces wkładania i wyciągania płyt.

Bogato wyposażony i mocny laptop łapczywie wysysa z sześciu ogniw zgromadzone w nich 62 watogodziny energii. Tylko maksymalnie oszczędzając energię, potrafi działać ponad dwie godziny (dokładnie 140 minut). Pod obciążeniem nie wytrzyma nawet godziny. Gdyby przypadkiem zabrakło prądu, dokończenie filmu DVD będzie możliwe, jeśli została godzina seansu. Alternatywnie półtorej godziny z włączonym WiFi powinno wystarczyć na znalezienie w Internecie kontaktu do elektryka/zakładu energetycznego.