Już na pierwszy rzut oka HP Folio 13 wyraźnie różni się od konkurencyjnych ultrabooków spod znaku Apple czy Asusa. Gruba na zaledwie 2 cm sylwetka jest pozbawiona potęgującego efekt smukłości zwężenia. Regularnym kształtom bliżej raczej do notesu, niż do ostrego klina. Dwubarwna kolorystyka wskazuje na użycie różnych materiałów konstrukcyjnych. Srebrne wieko i pulpit są wykonane z aluminium, a czarna podstawa jest magnezowa.

Po otworzeniu ultrabooka HP użytkownikowi ukaże się otoczony (pozornie) wyjątkowo cienką ramką ekran i zajmująca większość platformy roboczej klawiatura. Kratka maskująca odstępy między klawiszami jest jedynym błyszczącym elementem wykończenia Folio 13.

Jakość wykonania omawianego laptopa stoi na bardzo wysokim poziomie. Sztywność konstrukcji wydaje się niewiele ustępować wzorowemu pod tym względem Zenbookowi UX21E Asusa. Trudno zaobserwować jakieś ugięcia powierzchni, a świetne wrażenie mąci jedynie okazjonalne i ciche poskrzypywanie przy zmianie kąta nachylenia ekranu. Może ono dochodzić z okolic zawiasów lub ramki wyświetlacza. Solidność Folio 13 została osiągnięta kosztem nieco większej masy własnej urządzenia. Waga prawie 1,5 kg i tak jednak mieści się w przedziale lekkim.

Same przeguby spisują się bez zarzutu. Klapa odchyla się do niecałych 140 stopni i nie chybocze się przy tym. Otwieranie pokrywy jest bezproblemowe i można próbować wykonać je jedną ręką.

Na spodzie laptopa do czterech nóżek w narożnikach dodano jeszcze jedną podłużną. Ma ona za zadanie utrzymywać stały prześwit w okolicach wlotu powietrza do systemu chłodzenia. W tak płaskiej konstrukcji dostęp do baterii czy podzespołów jest mocno utrudniony. Po odkręceniu 16 śrubek i gimnastyce z demontażem klawiatury oraz podparcia nadgarstków można jednak wymienić zarówno moduł pamięci, jak i pamięć masową na złączu mSATA. 

Regularność kształtów ścianek bocznych pozwala na zastosowanie złączy niebędących oczywistością w tej klasie sprzętu, czyli gniazda LAN i pełnowymiarowego HDMI. Interfejsy są dogodnie ułożone, ale ich liczba jest raczej skromna. Jedno gniazdo pełni funkcję wyjścia słuchawkowego i wejścia mikrofonu. Dobrze, że nie zabrakło USB w szybszej wersji 3.0. Szkoda natomiast, że w tak mobilnej maszynie nie znalazł się modem 3G.

W zestawie z laptopem nabywca Folio 13 nie otrzymuje wiele poza zasilaczem. Ten ostatni to typowa kostka o mocy 65 W, nijak nie pasująca do dopracowanych, opływowych kształtów laptopa.

Klawiatura wyspowa Folio 13 wygląda na bliźniaczo podobną do tej zastosowanej w netbooku dm1. Między płaskimi klawiszami o odpowiednich rozmiarach są spore odstępy, wypełnione przez wspomnianą już błyszczącą kratkę. Zaokrąglony w narożnikach manuał nie zajmuje całej szerokości pulpitu. To szkoda w kontekście braku osobnych klawiszy PgUp i PgDn. Wśród czytelnych oznaczeń pojawił się istotny piktogram na płytce F5. Przypomina on o możliwości włączenia będącego na wyposażeniu podświetlenia, które poprawia zdecydowanie komfort pracy w ciemnym otoczeniu.

BIOS pozwala zadecydować, czy klawisze F1-F12 reagują w standardowy sposób, czy może pierwszeństwo mają przypisane im dodatkowe funkcje.

Dzięki dużej sztywności całej powierzchni na klawiaturze pisze się bardzo sprawnie i niezbyt głośno. Skok płytek nie jest przesadnie długi, a ich średnio wyraźny opór wymaga nieco przyzwyczajenia. Bardzo przyjemne w kontakcie jest gumopodobne tworzywo, którym pokryte są klawisze.

Płytka dotykowa jest wykonana według modnego obecnie wzoru bez wyodrębnionych przycisków myszy. Ma ona duże rozmiary i optymalnie dobraną fakturę. Palec steruje kursorem precyzyjnie, a i z gestów korzysta się dosyć sprawnie. Nie przekonują jednak ukryte pod taflą gładzika przyciski. Trudno wyczuć, który z nich się wciska – prawy czy lewy? Nie zawsze też reagują. W tym kontekście ich cicha praca nie jest zaletą, gdyż traci się dodatkowy sposób na wyczucie kliknięcia.

Na pulpicie ciężko szukać dodatkowych klawiszy, a jedyna ponadstandardowa lampka to dioda kamerki przy wyłączniku komputera. Nawet diody sygnalizujące stan systemu i pracę dysku twardego wyrzucono na ściankę boczną.

Za to we wnętrzu testowanego egzemplarza znalazł się moduł TPM. Pozwala on uznać Folio 13 za ultrabook ponadprzeciętnie skonfigurowany do zastosowań profesjonalnych. Ucieszy to też tych użytkowników, którzy szczególnie zwracają uwagę na bezpieczeństwo.

Jak widać, nie wszystkie ultrabooki muszą być klonami MacBooka Air. HP Folio 13 zdecydowanie bliżej do Toshiby Z830, niż do Asusa UX31E. Choć jest on wyjątkowo cienki, brak dodatkowych zabiegów estetycznych tonuje efekt. W zamian za to w obudowie mieszczą się standardowy port LAN i normalne wyjście HDMI. Pomimo pewnych utrudnień, możliwa jest też wymiana podstawowych podzespołów.

Pojemna bateria daje długą pracę bez zasilania sieciowego, ale i zwiększa wagę. Matryca jest, krótko mówiąc, słaba i błyszcząca. Bardzo wygodnie natomiast pisze się na podświetlanej klawiaturze. Drugie urządzenie sterujące – gładzik – wypada już słabiej. 

W stabilnej obudowie wykonanej ze stopów różnych metali zmieścił się niepopularny w tym segmencie komputerów przenośnych moduł TPM. Do kompaktowych wymiarów nie pasuje banalnie kanciasty zasilacz. Folio 13 ma więc kilka cech, które sprawiają, że można je uznać za ciekawą alternatywę w dynamicznie rozwijającej się klasie smukłych subnotebooków.

Aktualne ceny laptopów z serii Folio