Netbooki nie muszą być specjalnie piękne. Kluczowe są w ich przypadku niewielkie wymiary i waga. Wzornictwo to jednak dodatkowa premia, gdyż ich użytkownikami są często kobiety, które lubią przecież otaczać się ładnymi rzeczami.

HP od początku założył sobie, że jego netbooki będą eleganckie i tu upatrywał klucza do ich popularności. Mini 5102 nie jest tak stylowy jak Mini 2133, ale jest ładniejszy od większości modeli Acera, Asusa i Samsunga. To jakby zminiaturyzowany laptop z jednej z tańszych serii ProBook.

Najkorzystniej prezentuje się zamknięty - czarne wieko z aluminium robi bardzo dobre wrażenie. Komputerek jest mały i zgrabny, więc wydaje się poręczny (wraz ze sporym akumulatorem waży 1,3 kg; to niewiele więcej niż wspomniany mniejszy HP 2133 i odrobinę mniej niż większy Asus 1201N).  
 
Po otworzeniu nie jest zjawiskowy, ale wypada całkiem do rzeczy, choć elementy na wysoki połysk występują pół na pół z tymi matowymi. Szeroka ramka ekranu, nakładka na klawiaturę oraz powierzchnia płytki dotykowej są błyszczące i zostają na nich ślady palców. Powierzchnie klawiszy, miejsca podparcia nadgarstków i fragment między klawiaturą a ekranem są z kolei matowe. Te dwa ostatnie elementy mają jakby gumową fakturę. Na ich powierzchni też zostają ślady kontaktu z ciałem użytkownika, ale nie są one rażące. Kontaktowi z tymi elementami towarzyszą przyjemne doznania.

Wieko jest wyjątkowo sztywne. Minimalne ugięcia można spowodować tylko mocno naciskając.  
 
Podobnie jak w wielu innych laptopach, ramka ekranu odstaje od matrycy w dolnej części i to w dość dużym stopniu. Naciskając na ramkę nie powoduje się natomiast zaburzeń w wyświetlanym obrazie.
 
Skoro jesteśmy przy solidności – warto docenić, iż netbook HP jest wykonany w dużej części z metalu. Do obudowy ekranu użyto aluminium, a jednostka zasadnicza jest wzmocniona stopem magnezu.
 
Maksymalny kąt rozwarcia ekranu wynosi około 130 stopni.
 
Ciekawostką jest możliwość łatwego otwarcia pokrywy jedynego gniazda pamięci RAM po zdemontowaniu akumulatora i użyciu jednego z suwaków służących do zwalniania baterii.
 
Wyposażenie w złącza jest standardowe, bez niespodzianek.

Testowany Mini 5102 posiadał matową matrycę 10,1" o rozdzielczości 1366x768 produkcji LG Display. HP oferuje też wersje z matrycą o rozdzielczości 1024x600.
 
Jak na tak mały wyświetlacz rozdzielczość jest względnie wysoka. Więcej linii w pionie niż w standardowym netbooku tego formatu (768 a nie 600) ułatwia choćby przeglądanie stron internetowych. Dłuższe korzystanie z tego komputera może być jednak ponad siły użytkownika – nie da się korzystać z Mini 5102 przez kilka godzin bez przerwy, gdyż wzrok szybko się męczy, kiedy użytkownik ma do czynienia z drobnymi czcionkami i ikonami.
 

Zasadniczym mankamentem matrycy tego netbooka jest zbyt niska jasność obrazu. Co prawda jej powierzchnia jest matowa, ale przy korzystaniu z komputerka pod gołym niebem treści wyświetlane na ekranie są i tak słabo czytelne. Jest nieco lepiej niż w przypadku komputera z matrycą lustrzaną, w przypadku której komfortową pracę skutecznie uniemożliwiają refleksy, ale nie ma mowy o wygodnej pracy, kiedy trzeba wysilać wzrok, by odcyfrować tekst czy rozróżnić szczegóły zdjęć itp.

Obraz wydaje się być niezłej jakości, a nasycenie kolorów jest lepsze niż w niejednym większym notebooku. Jakość czerni jest taka sobie, ale nie jest to cecha dyskwalifikująca – w końcu urządzenie to nie służy przecież do odtwarzania filmów.  
 
Spodziewaliśmy się nieco lepszych niż w przeciętnym netbooku kątów widzenia. Niestety, kąty w płaszczyźnie pionowej okazały się wąskie i nie odbiegały zasadniczo od standardu dla urządzeń tej klasy.

Testowany Mini 5102 dysponował jednordzeniowym procesorem Atom N450 (1,66 GHz). Choć różni się od niego technologicznie, nie wykazuje on godnego uwagi przyrostu wydajności względem odpowiednika wśród Atomów poprzedniej generacji, tj. N280.
 
Główną nowością jest zestawienie rdzenia procesora, kontrolera pamięci (DDR2, 667 MHz) i akceleratora graficznego (GMA 3150) w jednym układzie. Z tego powodu chipset NM10 jest ich pozbawiony, wypełniając tylko dotychczasowe funkcje mostka południowego (m.in. obsługa BIOS-u, portów, dysku, karty sieciowej, dźwięku).
 
Skoro jesteśmy przy chipsecie – to właśnie on w układzie poprzedniej generacji powodował wysokie pobór mocy i emisję ciepła (TDP chipsetu 945GSE i kontrolera ICH7-M wynosi w sumie 9,3 W, podczas gdy w przypadku nowego NM10 jest to zaledwie 1,5 W). Sam procesor był pod tym względem bez zarzutu, bo miał TDP o wartości 2,5 W (w przypadku wzbogaconego o nowe funkcje N450 jest to 5,5 W).
 
Podobnie jak N280, Atom N450 jest procesorem dwuwątkowym. Tak jak poprzedni posiada skromny zapas pamięci podręcznej, 512 kB. Nowością jest obsługa instrukcji 64-bitowych (technologia EM64T).
 
Zintegrowany z procesorem układ graficzny GMA 3150 praktycznie nie różni się wydajnością od antycznego GM 950. Brak w nim sprzętowego wsparcia dekodowania AVC/H.264 i VC-1, a posiada on sprzętową akcelerację archaicznego formatu MPEG-2. Maksymalna rozdzielczość możliwa do uzyskania na ekranie zewnętrznym to 1400x1050. Mini 5102 jest jednym z kilku netbooków dysponujących dekoderem Broadcom Crystal HD.
 
Jeżeli chodzi o odtwarzanie filmów, to 720p Amazing Caves i The Living Sea uzyskiwały płynność pod Windows Media Player (ale na granicy, przy 100% użycia procesora), a w VLC nie było płynności. W przypadku wersji 1080p nie było płynności przy wykorzystaniu obu tych odtwarzaczy. 

Ważną, o ile nie zasadniczą, funkcją Mini 5102 jest możliwość skorzystania z wewnętrznego modemu 3G. Opcja ta ma tę zaletę, że wprowadzona w pokrywę ekranu antena daje dużo lepszy sygnał aniżeli w przypadku analogicznego urządzenia zewnętrznego operującego na złączu USB (popularne dongle). Dodatkowym bonusem jest fakt, że modem 3G występuje tu w parze z odbiornikiem sygnału GPS.
 
Potwierdziły to testy praktyczne, które wykonaliśmy w podróży (samochodem) i stacjonarnie, na wsi. Korzystanie z Internetu staje się wygodniejsze niż w przypadku modemu zewnętrznego (Play), gdyż nie musimy kombinować z właściwą polaryzacją, ani przesadnie martwić się o to, gdzie w danym momencie siądziemy z komputerem. O ile maszt naszego operatora znajduje się w pobliżu, to jest duże prawdopodobieństwo, że Internet przez WWAN na Mini 5102 zadziała (uwaga, fabrycznie brak konfiguracji połączenia, np. APN: internet).
 
W naszym przypadku zasięg w postaci jednej kreski możliwy był do uzyskania w całym ogrodzie na zewnątrz domu. Nie przeszkadzały niewielkie drzewa, krzaki, ani zabudowa po sąsiedzku. W czterech ścianach wyglądało to równie dobrze – nie dału rady uzyskać połączenia tylko „w cieniu masztu”, a mianowicie w pomieszczeniach umiejscowionych niejako tyłem (za kilkoma ścianami i oknami) do sygnału operatora.
 
To jeśli idzie o wrażenia z pracy doświadczonego już użytkownika mobilnego Internetu, korzystania na spokojnie, bez pośpiechu. Poza domem, w warunkach improwizowanych, już tak dobrze nie było. Okazało się, że załączone oprogramowanie jest wyjątkowo toporne, nieprzyjazne i mało przewidywalne. Tym samym szybko prowadzi do rezygnacji z dalszych prób połączenia, wzbudza irytację i zachęca do szukania alternatywnej aplikacji do obsługi modemu 3G lub wręcz zmiany systemu operacyjnego.
 
Wspomniana aplikacja to HP Connection Manager. Jest ona dołączana do wszystkich komputerów marki Hewlett-Packard, w tym m.in. EliteBooków. Rodzi to oczywisty problem dla użytkownika netbooka. Oprogramowanie to jest wyjątkowo zasobożerne i w wyjątkowo nieprzyjemny sposób wydłuża czas uruchomienia komputera (pamiętajmy, że do dyspozycji jest tylko 1 GB RAM a system to Windows 7 Starter). Samo działanie nie jest o wiele sprawniejsze. Trzeba tu zwykle czekać na reakcje programu, czego nikt nie lubi.

Na plus trzeba zapisać, że można to łatwo obejść. Wystarczy mianowicie skorzystać z tej samej funkcji Windowsa, którą wykorzystuje się do skonfigurowania połączenia WLAN. Klikamy więc w ikonkę połączeń bezprzewodowych i wybieramy nazwę operatora komórkowego. Analogicznie do połączenia z domowym routerem wybieramy opcję automatycznego nawiązywania połączenia i gotowe. Nie trzeba się więcej siłować z oprogramowaniem HP i liczyć na współpracę z jego strony. Nawet jeśli HP Connection Manager protestuje i nie załaduje się do końca, nie wyświetli przycisku „połącz” czy będzie w inny sposób utrudniał życie, to my i tak będziemy mogli już śmigać po Internecie (oczywiście jak tylko pojawimy się w zasięgu sygnału operatora analogicznie do włączenia routera).

Zbawienna jest także możliwość włączenia i wyłączenia modemu 3G z poziomu oprogramowania HP Connection Manager. Często taki restart pomaga po chwili bezproblemowo nawiązać połączenie (jest też test diagnostyczny z plikiem dziennika operacji). Ma to o tyle istotne znaczenie, że druga z dołączonych aplikacji - o nazwie HP Wireless Assistant - również sprawiała problemy. A mianowicie nie chciała wyłączać modemu 3G i odbiornika GPS.

Obsługa modułu GPS jest za to bardzo prosta. Oprogramowanie HP pozwala na ustalenie pozycji poprzez wskazanie dwóch współrzędnych. Do tego trochę ustawień na poziomie oprogramowania, które na pewno ucieszą fanów nawigacji satelitarnej. Chociaż i tu mamy pewien feler – nie wiadomo mianowicie, kiedy przycisk odświeżający współrzędne geograficzne jest aktywny.