Notebook HP Pavilion dv6-1140ew jest dostępny w dwóch wariantach stylistycznych: Espresso oraz Moonlight. Pierwsza kompozycja, która dostała mi się na testy, został błyskotliwie nazwana przez producenta Espresso. Może to świadczyć o tym, iż założeniem konstruktorów było stworzenie dla laptopa szaty wyrazistej, a zarazem okrytej nutką delikatności. Trudno w wyglądzie dv6 nie doszukać się podobieństw w stosunku do wywaru pochodzenia włoskiego. Czarna lakierowana obudowa, symbolizująca zmielone ziarna kakaowca, pokryta subtelnymi wzorami futurystycznych kół, przypominającymi orzechową piankę, wygląda zdecydowanie zjawiskowo i przyciąga oko potencjalnego nabywcy. Wersji Moonlight, jak sama nazwa wskazuje, przewodzi motyw księżycowego blasku w postaci białego tła obudowy, na którym wyrysowane są finezyjne linie.

Całość bryły jest utrzymana w nowoczesnej stylistyce typowej dla rodziny Pavilion. Obudowa jest więc lakierowana, połyskująca, ze srebrnymi, imitującymi chrom, wstawkami okalającymi krawędzie. Górna część klawiatury od panelu dotykowego do wysokości czytnika płyt jest otoczona czarną maskownicą głośniczków. Trzeba przyznać, że wygląda to dosyć efektownie, jednak zaczepy maskownicy podczas nacisku lubią wydawać z siebie nieprzyjemne dźwięki, które znacząco nasilają się z lewej strony tuż pod wyłącznikiem notebooka. Całość konstrukcji wieńczy zachodząca na tylną część obudowy pokrywa ekranu ozdobiona podświetlanym logo HP.

Solidność obudowy stoi na dobrym poziomie. Platforma robocza poddana naciskom ugina się lekko, lecz równomiernie na całej szerokości; no, może poza prawym dolnym rogiem, czyli miejscem ułożenia prawego nadgarstka, gdzie daje wrażenie najmniej dopracowanej. Zapewne ze względu umocowania w tym miejscu napędu optycznego wygina się ciut mocniej i czasami słychać drobne skrzypienie plastiku. Nie spodobało mi się również spasowanie elementów w miejscu przejścia obudowy w maskownicę. Widoczne są tutaj delikatne szpary – to drobna rzecz, ale burzy spójność koncepcji.

Pojedynczy zawias, pomimo wydawanych odgłosów podczas regulacji, w miarę pewnie trzyma matrycę w pozycji ustalonej. Czasami jednak klapa, głównie w trakcie szybkiego uderzania w klawisze, potrafi zadrżeć. Opór wytwarzany podczas podnoszenia wieka z pozycji wyjściowej jest średni i nie zapewnia odpowiedniego trzymania ekranu, który ze względu na brak mechanizmu ryglującego po odwróceniu notebooka odstaje od platformy roboczej.

Mocowanie panelu LCD do jednostki zasadniczej zostało obudowane od strony klawiatury panelem dotykowym, dzięki któremu otrzymujemy szybki dostęp do przycisków obsługujących multimedia, uzyskujemy możliwość wyłączenia głosu oraz regulację jego natężenia. Z prawej strony nie zabrakło również miejsca na przycisk obsługujący stan karty WiFi. Aktywny gładzik uruchamiany za pomocą przycisku znajdującego się pomiędzy nim a klawiaturą, podobnie jak i lampki sygnalizujące włączenie klawiszy CapsLock oraz NumLock, podświetlany jest na biało. Stan wyłączenia tabliczki dotykowej, czy też nieaktywności WLAN jest symbolizowany barwą czerwoną. Całość prezentuje się dość elegancko na tle połyskującego lakieru, natomiast praktyczność samego panelu podlega dyskusji; lepiej reaguje on na dotyk niż na nacisk.

Laptop jest osadzony na czterech gumowanych nóżkach, z których tylne są ciut wyższe od przednich, stąd też tył obudowy zostaje podniesiony w stosunku do miejsca opierania nadgarstków. Takie rozwiązanie jest wymuszone przez mocowanie ekranu oraz ma na celu usprawnienie odprowadzania ciepła wydzielanego od spodu notebooka. Po obróceniu komputera uzyskujemy łatwy dostęp do modułów pamięci czy karty WiFi. Osadzony w gnieździe akumulator sprawia wrażenie solidnie przymocowanego.

Jak przystało na rasowy notebook multimedialny, dv6 został uzbrojony we wszystkie niezbędne złącza, zaczynając od 4 portów USB (w tym jeden USB/eSATA) przez HDMI, a kończąc na złączu stacji dokującej. Przy zastosowaniu tej ostatniej użytkownik może jeszcze bardziej rozbudować swoją maszynę, np. o złącze SPDIF.  
 
Mnogość portów doceniam, jednak ich rozmieszczenie mi kompletnie nie odpowiada. Umieszczenie dwóch portów USB w rejonie pracy myszki komputerowej znacząco obniża komfort użytkowania. Jestem w stanie to przeboleć (zawsze można przełożyć przenośną pamięć na drugą stronę), natomiast umieszczanie z prawej strony wystającej na 5 cm końcówki zasilacza to dla mnie kompletna pomyłka, niestety coraz częściej spotykana. Kolejną niedogodnością jest brak w zestawie chociaż jednego portu USB wyposażonego w funkcję Sleep-and-charge.

Notebook HP został wyposażony w procesor Intel Core 2 Duo P7450, czyli jednostkę należącą do platformy Montevina taktowaną zegarem 2,13 GHz, wyposażoną w 3 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu i z obniżonym względem standardu TDP wynoszącym 25 W. Za wydajność graficzną odpowiada natomiast układ AMD Mobility Radeon HD 4650 z 1 GB pamięci własnej GDDR3. Grafika oparta na rdzeniu RV730, wyposażona w 320 jednostek cieniujących i zegar 500 MHz w praktyce utwierdza nas w przekonaniu, iż mamy do czynienia z wolniejszą wersją HD 4670 (zegar 675 MHz). Niewysokie temperatury, które osiąga HD 4650 podczas wysiłku, pozwalają mi sądzić, iż układ ten powinien dobrze znosić trudy podkręcania zegarów (overclocking).  

Co by nie mówić, zestawienie nieklasyczne, jednak zastosowanie podzespołów charakteryzujących się mniejszym wydzielaniem ciepła (z naciskiem na układ graficzny) podyktowane było chęcią obniżenia temperatur i zlikwidowania problemu znanego z serii Pavilion dv5. W praktyce połączenie wyszło perfekcyjnie. Uzyskano spadek temperatury przy utrzymaniu poprawnej wydajności, która z pewnością zaspokoi wymagania zarówno niedzielnego gracza, jak i prawdziwych koneserów nocnego grania.

Ciepło

W testowanym egzemplarzu dv6 nie uświadczymy problemów z przesadnym nagrzewaniem elementów obudowy znanych z serii dv5. Konstruktorzy pokusili się o zastosowanie podzespołów charakteryzujących się mniejszym apetytem na prąd oraz głośnego, lecz dosyć wydajnego systemu chłodzenia. Działanie tegoż usprawniono dodatkowo podniesieniem tylnej części platformy w celu lepszego odprowadzania ciepłych mas powietrza wydobywających się z  otworów wentylacyjnych. Należy przyznać, iż wprowadzone ulepszenia znacząco przyczyniły się do zmniejszenia uzyskiwanych temperatur, a co za tym idzie podniesienia komfortu pracy dla samych użytkowników, którzy nie muszą już się zmagać z tą kłopotliwą kwestią.

Nie jest jednak idealnie. Miejscem, które notuje najwyższą ciepłotę (gotuje się, nazwijmy to po imieniu), jest prawa boczna listwa, a właściwie jej górna część w okolicach złącza stacji dokującej oraz portu VGA. Fale ciepła promieniują również na maskownicę głośnika okalającą wyłącznik notebooka. Zaistniały problem jest zapewne powodowany umiejscowieniem w tym obszarze wylotów systemu chłodzenia.

Ciepło rozchodzi się dość równomiernie po całej obudowie, jednak odczuwalna jest różnica pomiędzy lewą połówką klawiatury, która jest ciut cieplejsza, a prawą częścią. Okolice gładzika uzyskują miłą w dotyku ciepłotę; nie można mówić w tym przypadku o nagrzewaniu.

Pracy z notebookiem na kolanach nie sposób traktować jako przyjemność, ponieważ spód platformy szybko chwyta temperaturę i powoduje znaczące nagrzewanie materiału. Wspomniana niedogodność nasila się głównie w rejonie lewej tylnej nóżki. 

Głośniki

Nie ulega wątpliwości, iż uzupełnieniem laptopa w pełni multimedialnego powinny być dobrej klasy głośniki. Pewnie dlatego w prezentowanym modelu pokuszono się o wykorzystanie głośników marki Altec Lansing wspomaganych dodatkowo systemem SRS premium sound. Owo połączenie jest wynikiem współpracy koncernu HP z potentatem rynku audio, SRS Labs, która zaowocowała rozszerzeniem patentu na całą linię Pavilion, od dv2 począwszy, na TouchSmart tx2 kończąc.

Bez ogródek mogę stwierdzić, iż system SRS naprawdę spełnia swoją rolę i nie można rozpatrywać go w kategoriach bełkotu marketingowego. Przyznam, że na początku byłem nastawiony bardzo sceptycznie, ale pierwsze uruchomienie głośników rozwiało moje wątpliwości. Głośniki Alteka, które już fabrycznie zapewniają dobry jakościowo, pozbawiony szumów, czysty dźwięk zostały swoiście podrasowane przez rozwiązanie programowe, które wyraźnie poprawia dynamikę prezentowanego dźwięku oraz wzbogaca tony.

Za pomocą intuicyjnego panelu IDT HD sound z poziomu obszaru powiadamiania użytkownik może wyostrzyć tony dźwiękowe, wyregulować natężenie lewego i prawego sygnału, przeprowadzić optymalizację siły basu czy chociażby ustawić domyślne urządzenie do odtwarzania. Oczywiście dla wszystkich, którzy oczekują gotowych rozwiązań, przygotowany jest profil SRS Premium. Istnieje również możliwość przełączania pomiędzy profilami muzyka, film, gry. Do dyspozycji użytkownika pozostaje również minipanel muzyczny, gdzie wzorem z Winampa możemy wybrać odpowiedni zestaw ustawień czy wyciszyć głos.

Panel wyposażony w kilka ciekawych funkcji wspomagających odtwarzany dźwięk, ubrany w ciekawy interfejs, który możemy personalizować, nareszcie pozwala użytkownikowi na głębszą ingerencję niż tylko wybieranie profili. Dla fanów czystego brzmienia Alteków przygotowano możliwość wyłączenia systemu.