ProBook 4310s przypomina sylwetką, wystrojem i detalami większe notebooki z tej serii. Posiada zatem lakierowaną na błysk klapę, klawiaturę z niskimi, nieprofilowanymi płytkami a jego ekran zachodzi za jednostkę zasadniczą po doprowadzeniu do pozycji roboczej. Z tego też względu porty wejścia/wyjścia znajdują się na ściankach bocznych i z przodu - tył obudowy jest ich pozbawiony.

ProBook 4310s jest dość zgrabnym notebookiem - jego gabaryty są podobne do co smuklejszych modeli z ekranem 13" (z wyjątkiem tych z klasy CULV). W porównaniu z nim używany przez nas MSI VR340 wygląda jak sprzęt z innej epoki. Niemniej jednak masa komputera jest też dość znaczna pomimo zastosowania niewielkiego, 4-komorowego akumulatora. Nie może się równać z urządzeniami z klasy CULV dysponującymi ekranem identycznej wielkości. Podczas użytkowania ProBook 4310s przypominał nam pod tym względem raczej Della Vostro 1320 i pomiary na wadze potwierdziły tę obserwację.

Kiedy ma się ProBooka przed sobą, wydaje się, ze jest dobrze wykonany, a po wzięciu do rąk uzyskuje się przekonanie, że jego konstrukcja jest zwarta i zadowalająco wytrzymała. Choć obudowa jest plastikowa, to jako całość wypada w miarę solidnie. Poszczególne elementy nie uginają się i nie skrzypią - przynajmniej te w górnej części platformy roboczej. Spód bowiem jest wykonany z lichszego (cieńszego) tworzywa, a tym samym wrażliwszy. Obudowa napędu optycznego przy samej krawędzi oraz pokrywy gwarancyjne miejscami wyraźnie poddają się naciskowi.

Najbardziej drażniącą cechą jest mający luzy (około 0,5 mm) w swojej wnęce akumulator.

Obudowa ekranu jest zadowalająco sztywna i nieźle znosi wyginanie na boki i pod kątem. Bez obawy można podnosić pokrywę, trzymając ją za jeden róg. Wieko nie ugina się przesadnie przy naduszaniu.
 
Zawiasy nie funkcjonują optymalnie. Są one małe i nie dają rady powstrzymać lekkiego chwiania się ekranu, szczególnie blisko oporu na około 130 stopniach (to maksymalny kąt rozwarcia).

Rozmieszczenie złączy nie jest na rękę użytkownikowi. Przesądziła o tym konstrukcja mocowania ekranu, który w pionie zachodzi za platformę roboczą. Z tego samego względu otwory wylotowe wentylacji musiały zostać umieszczone z prawej strony (w tylnej części ścianki bocznej) a nie z tyłu. Porty zostały zgrupowane w przednich częściach ścianek bocznych, gdyż na lewej, po przeciwnej stronie wylotu powietrza z układu chłodzenia, znajduje się z kolei napęd optyczny.
 
Nieszczęśliwe jest też miejsce ulokowania gniazda zasilania. Wtyczka od zasilacza jest na dodatek prosta a nie kątowa, na skutek czego kabelek może zawadzać choćby przy próbie wysunięcia tacki nagrywarki DVD.   

Matryca ProBooka 4310s ma przekątną 13,3" i rozdzielczość 1366x768 pikseli. W testowanym egzemplarzu zastosowano panel z podświetleniem LED produkcji AU Optronics.  
 
Powierzchnia matrycy jest błyszcząca. W małym laptopie mile widziana byłaby matowa, ale w "trzynastkach" to rzadko spotykany rarytas. Takie cudo dla ProBooka 4310s oferuje HP w Ameryce. Dlaczego nie może i u nas? (Poprawka - wersja dysponująca matrycą z powłoką antyrefleksyjną jest już dostępna w Polsce.)

Według danych producenta nasycenie kolorów wynosi 45% palety NTSC. Dzięki podświetleniu diodowemu uzyskuje się w miarę ładną biel, ale czerń wypada już blado. Na czarnym teoretycznie tle widać relatywnie mocną poświatę i nawet patrząc dokładnie na wprost, zamiast czerni uzyskuje się miszmasz odcieni szarości. Ustawienia fabryczne dają kolory wyraźnie rozmyte i uwidocznia się zdecydowanie zbyt mocne zaakcentowanie tonów chłodnych (obraz jest lekko zaniebieszczony; w porównaniu ze skalibrowaną matrycą naszego MSI VR340 szczególnie słabo wygląda kolor żółty).   

Testowaliśmy najtańszą wersję ProBooka 4310s z dwurdzeniowym procesorem Intel Celeron Dual-Core T3000 (1,8 GHz). Jest to nowoczesna jednostka (pojawiła się w czerwcu 2009 roku) oparta na mikroarchitekturze Core i wykonana w technologii 45 nm (Penryn-3M). Charakteryzuje się ona posiadaniem 1 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu oraz magistralą FSB 800 MHz. Od najnowszych Pentium Dual-Core ten procesor różni się brakiem technologii SpeedStep umożliwiającej dynamiczne zmiany mnożnika.
 
Wydajność jest zupełnie niezła, choć zważywszy na względnie niskie taktowanie Celeron DC T3000 ustępuje większości obecnie spotykanych w laptopach procesorów Intela wykorzystujących standardowe napięcie. W testach referencyjnych uzyskał niewiele (o około 10%) gorsze wyniki od Core 2 Duo T5870 (2,0 GHz) i Pentium DC T4200 (2,0 GHz).  

Probook 4310s w wersji ze wspomnianym Celeronem jest oparty na chipsecie Intel GL40 Express. Posiada on zdolność obsługi pamięci RAM DDR3 taktowanych z częstotliwością co najwyżej 800 MHz. Z tego względu dziwnym nam się wydało, że w testowanej konfiguracji zastosowano moduł 1 GB DDR3-1333 produkcji Samsunga. Na skutek ograniczenia ze strony chipsetu efektywne taktowanie pamięci wynosiło 800 MHz.
 
Ze względu na niewielki rozmiar pamięci RAM, postanowiliśmy zainstalować system Windows 7 RC 1. Okazało się, że to dobry pomysł. Komputer w efekcie nadawał się do pracy, wywiązywał się z powierzanych mu zadań płynnie i w krótkim czasie. Nawet w tej słabej konfiguracji podoła naszym zdajeim pracy w małej czy średniej firmie.

Hałas

Obawialiśmy się, że ProBook 4310s będzie równie hałaśliwy co większe notebooki z tej samej linii, które przeszły już nasze testy (4510s, 4515s, 4710s). Łatka, która przylgnęła do notebooków HP, w tym przypadku okazała się jednak myląca.
 
Probook 4310s jest mało hałaśliwy. Jego wentylator jest aktywny często, ale słychać go tylko w cichym otoczeniu. Przy lekkiej pracy wytwarzany przez niego szum ma natężenie zaledwie 32,5 dB.
 
Zaskakująco cicha jest też praca ProBooka przy narzuconym mu obciążeniu. Po płynnym przejściu wentylatora na wyższą prędkość obrotową powoduje on szum na poziomie 33,5 dB.
 
Mały laptop HP jest głośniejszy tylko podczas rozruchu, kiedy to hałas osiąga na chwilę maksymalną wartość 41,6 dB. 

Ciepło

Układ chłodzenia ProBooka 4310s nie jest hałaśliwy, ale nasze testy wykazały, że jego działanie pozostawia wiele do życzenia. 
 
W czasie lekkiej pracy, bez większego obciążenia, jest nieźle, choć obudowa notebooka nagrzewa się w odczuwalnym stopniu. Bardzo intensywne nagrzewanie się obudowy następuje natomiast przy pełnym obciążeniu procesora i dysku trwającym kilka godzin. Na pulpicie, w miejscu oparcia prawej dłoni zmierzyliśmy 43°C, natomiast na spodzie na dużych obszarach notowaliśmy ponad 45°C, a z prawej strony, przy okolicy wylotu rozgrzanego powietrza maksimum wyniosło prawie 60°C (po przyłożeniu do niej ręki obudowa wręcz parzyła).
 
ProBook 4310s, w słabej przecież konfiguracji, zaskakuje więc wysokimi temperaturami.
 
Pracując z obciążeniem, procesor rozgrzewał się do około 70°C.