Obudowa testowanego ProBooka została wykonana w klasycznym stylu i wszelkie jej powierzchnie są idealnie matowe. Pośród współczesnych notebooków mieniących się, jak każą obowiązujące dzisiaj trendy, błyszczącym lakierem HP 6545b wygląda niczym elegancki garnitur na tle pstrokatych dresów.

Korzystając z wcześniejszych dokonań firmy, projektanci postanowili nadać najnowszej serii ProBooków wygląd przywodzący na myśl jedną z wyższych klas laptopów produkowanych przez HP. Przyglądając się modelowi 6545b, trudno nie zauważyć podobieństw do EliteBooka 6930p.

Użycie kombinacji czerni i srebra nadaje laptopowi szyku. Czerń podkreśla powagę laptopa, srebro zaś dodaje mu elegancji. Jedynie niebiesko-pomarańczowe diody kontrolek zaburzają idealny wizerunek notebooka biznesowego.  

Zewnętrzna część pokrywy ekranu jest utrzymana w idealnie srebrnej tonacji. Jej środkową cześć zdobi jedynie metaliczne logo firmy i biały podpis serii. Od wewnętrznej strony ramka matrycy jest wykonana z czarnego plastiku. Poza typowymi elementami takimi jak odboje, oczko kamery, logo firmy i nazwa produktu znajdziemy tu także klasyczne i coraz rzadziej spotykane łapki zatrzasków oraz bardzo przemyślnie ukrytą diodę sygnalizującą stan kamery. Srebrny przełącznik zwalniający zatrzaski umieszczono na styku srebrnej płyty i czarnej maskownicy.
 
Cała obudowa ekranu jest matowa. Tu pozwolę sobie na wielką pochwałę: po całym dniu otwierania, zamykania i macania nie został na niej ani jeden ślad palca! Gdyby wszystkie współczesne konstrukcje cechowały się tak doskonałą matowością, sprzedawcy ściereczek bezpyłowych straciliby znaczną część wpływów.  
 
Konstrukcja klapy stoi na wysokim poziomie. Bez względu na wykonywane ruchy otwierania czy zamykania zachowuje niemal wzorową sztywność. Na pochwałę zasługuje również wykonanie części między zawiasami, które często bywa bolączką konkurencyjnych laptopów. W HP 6545b nie udało mi się znaleźć w tym miejscu żadnych niedoskonałości.  
 
Jak zapewnia producent, zawiasy są wykonane „z mocnego stopu metali ze złączem osi obrotowej z hartowanej stali”. Działają z doskonale wyważonym oporem, całkowicie bezszmerowo i budzą moje zaufanie. Będąc przy zawiasach, zobligowany jestem wspomnieć o możliwym kącie rozwarcia ekranu. W tym przypadku jest on na miarę oczekiwań - wynosi 170 stopni.
 
Platforma robocza, jak przystało na laptop klasy biznes, jest konstrukcją masywną i budzącą wrażenie solidności. Zarówno od spodu jak i na górnych powierzchniach w większości zachowuje bardzo przepisową sztywność, choć pewne niedoskonałości nieco psują pozytywny obraz.  
 
Pierwszym irytującym mnie niedopatrzeniem producenta jest niska sztywność w okolicach napędu optycznego. Przy przytrzymaniu z tej strony laptopa plastik ugina się i opiera o napęd. Drugim jest słabe spasowanie akumulatora, który podczas wstrząsania laptopem ma swobodę ruchu w granicach 1/3 milimetra.  
 
Zastanawiające jest też dla mnie występowanie minimalnych i niejako kontrolowanych ugięć na pulpicie roboczym, w miejscach podparcia dłoni. Jak zapewnia producent, „z myślą o intensywnym użytkowaniu zaprojektowano strukturę wzmacniającą ze stopów magnezu (…)”. Plastik pod rękami ugina się minimalnie (być może dla wygody użytkownika) i sprawia wrażenie, jakby opierał się właśnie na tej wzmacniającej strukturze.  
 
W kwestii wyglądu platformy roboczej muszę napisać, że bardzo przypadła mi do gustu ascetyczność projektu. Zaczynając od tyłu, mamy na niej pasek z diodami sygnalizacyjnymi i klawiszami szybkiego uruchamiania, przed nim klawiaturę a w przedniej części pulpitu -  gładzik i czytnik linii papilarnych. Tuż poniżej górnej powierzchni roboczej, po lewej stronie ścianki frontowej, umieszczono ostatnie cztery diody sygnalizacyjne.

Rozłożenie portów I/O jest bardzo przemyślane, jak przystało na laptop klasy biznesowej. Z prawej strony większość przedniej przestrzeni zajmuje napęd optyczny. Za napędem znalazło się miejsce dla czytnika kart flash, USB, FireWire i RS232.  
 
Ten ostatni przywołał wiele nostalgicznych wspomnień. Skusiłem się na podłączenie do niego jednej z najstarszych myszek, jakie posiadam. Windows 7 doskonale poradził sobie z prehistorycznym gryzoniem i od razu po załadowaniu systemu sprzęt był gotowy do pracy (warto przypomnieć w tym miejscu wszystkim młodszym Czytelnikom, że RS232 wymaga podłączenia przy wyłączonym komputerze).  
 
W centralnej części tylnej ścianki siedzi akumulator, a po jego bokach znalazło się miejsce na porty komunikacyjne; przy prawej krawędzi tylnej ścianki mamy blokadę Kensingtona oraz port modemowy przy lewej zaś - złącze zasilania, port D-Sub i gniazdo LAN.  
 
Na lewą ściankę obudowy trafiły (wymieniając od przodu): dwa złącza audio, ExpressCard, 3 USB i incydentalnie spotykany DisplayPort.  
 
Warto też zwrócić uwagę na spód laptopa. Znajdziemy tam złącze dla stacji dokujących HP i gniazdo na dodatkowy akumulator. Przy mnogości portów zabrakło niestety miejsca na e-SATA i HDMI. O ile to pierwsze można jakoś przeboleć, mając do dyspozycji 4 USB, o tyle mało kompatybilny i niepopularny DisplayPort zupełnie niepotrzebnie wyparł HDMI.

Producent oferuje w ProBooku 6545b kilka typów matryc o przekątnej ekranu 15,6”. Każda z nich jest podświetlana diodami LED i cechuje się proporcjami 16:9, ale różnią się rozdzielczością natywną.

Testowany egzemplarz został wyposażony w matrycę LG o standardowej dla swoich rozmiarów rozdzielczości natywnej 1366x768. Użytkownicy przyzwyczajeni do proporcji 16:10 mogą narzekać na obniżenie rozdzielczości pionowej; niestety, szerokie matryce stały się już właściwie standardem.  

Kąty widzenia są bardzo poprawne. Co typowe dla matryc laptopów, kąty widzenia w poziomie są dużo szersze niż te, jakie możemy oglądać w pionie. Na tle ekranów niedawno recenzowanych notebooków kąty widzenia w HP wypadają bardzo dobrze. A biorąc pod uwagę możliwości zakresu ruchu klapy, praca z tym ekranem powinna być przyjemnością.

Matryce LG, z którymi miałem do tej pory styczność, nie należały do liderów w zakresie kolorów i kontrastu. Zastosowany tu wyświetlacz LP156WH2-TLD2 przełamał z powodzeniem ten niekorzystny trend. Kolory są stosunkowo soczyste, a i do kontrastu nie mam większych zastrzeżeń. Sterowanie jasnością matrycy możliwe jest w zakresie 18 poziomów i odbywa się przy pomocy kombinacji przycisków Fn oraz F9/F10.

Przy omawianiu wyświetlacza warto zwrócić uwagę na jego matową powłokę. Jest to często spotykany w konstrukcjach biznesowych element bardzo umilający pracę. Obojętnie od miejsca użytkowania notebooka nie jesteśmy narażeni na nieprzyjemne refleksy czy odblaski i nawet praca przy silnie operującym słońcu nie powinna sprawiać problemów.

HP oparło serię ProBook 6545b na podzespołach AMD i ATI. Egzemplarz dostarczony do testów został wyposażony w CPU AMD Turion II M520. Procesor kryjący się pod nazwą roboczą Caspian jest taktowany zegarem 2300 MHz, wyposażony w 1 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu. Posiada dwa rdzenie, został wykonany w procesie technologicznym 45 nm (starsze procesory AMD do laptopów były wykonane w technologii 65 nm), a jego TDP wynosi 35 W.  
 
Na tle procesorów poprzedniej generacji możemy zauważyć pewien postęp, jednak w stosunku do konkurencyjnych rozwiązań Intela nowy procesor AMD nie robi szału, osiągając w testach wyniki porównywalne z intelowskim Pentium Dual-Core T4200, którego zegar ma wartość niższą o 300 MHz. Fani AMD oczekujący od platformy „Tygrys” zdeklasowania czy choćby dorównania rozwiązaniom Intela będą rozczarowani; pozostaje czekać na technologię, która pokaże pazur.  

Recenzowany laptop został wyposażony w nowy zintegrowany układ graficzny ATI Mobility Radeon HD 4200. W rzeczywistości jest to podrasowana karta HD 3200, wzbogacona o obsługę DirectX 10.1 i dekoder wideo UVD2. Jest to układ przewidziany głównie do zastosowań biurowo biznesowych i w tych zastosowaniach okaże się w pełni wystarczający. Wynik w 3DMarku06 jest na podobnym poziomie co w przypadku ATI HD 3200.

Dysk twardy zamontowany w testowanym HP 6545b cechuje się prędkością obrotową 7200 obr/min. Patrząc po wyniku testów HD Tune, można wyciągnąć negatywne wnioski dotyczące wpływu programów instalowanych przez producenta na wydajność podzespołu. Dysk Hitachi w przeprowadzonym teście wykazał się początkowo dość dużą szybkością, ale nie udało mu się utrzymać tej prędkości przez cały czas testu, a kilkukrotne drastyczne spadki zaowocowały wynikiem raczej na miarę dysków 5400.

Ciepło

To, co na pewno spodoba się przyszłym użytkownikom tego notebooka, to dobre temperatury pracy. Procesor w stanie bezczynności oscyluje w granicach 48-50°C. Podczas obciążenia najwyższą zauważoną temperaturą było 66°C. Wygląda więc na to, że przejście na proces technologiczny przyniosło znaczący postęp nie w sferze osiągów, a wydzielanego ciepła.
 
Temperatury wewnętrzne nie przenoszą się zbytnio na obudowę. Platforma robocza pozostaje niemal cały czas zimna, szczególnie od strony pulpitu. Ledwo wyczuwalne ciepło można odczuć na górnej powierzchni właściwie tylko w okolicy wentylatora. Od spodniej strony ciepło jest bardziej odczuwalne, ale cały czas w pełni akceptowalne. Najwyższą temperaturę zanotowałem w okolicach wylotu układu chłodzenia i wyniosła ona zaledwie 33,9°C.