Test laptopa HP Spectre 13 x360

Smukły, elegancki, wysokiej klasy - to przymiotniki, jakie przyszły autorowi na myśl jako pierwsze po wypakowaniu HP Spectre 13 x360. Kształty obudowy są podobne, jak w modelu MacBook Air. MBA ma jednak srebrną ramkę ekranu i czarną klawiaturę, a w HP jest dokładnie na odwrót. Według producenta obudowa jest wykonana z bliżej niesprecyzowanego metalu; zdaniem autora jest to aluminium. 

Prawie jednolite powierzchnie lśnią matowo w jasnym, neutralnym odcieniu koloru srebrnego. Nie zostają na nich odciski palców. Akcenty optyczne urozmaicające wystrój zewnętrzny to błyszczące metalicznie krawędzie jednostki zasadniczej i pokrywy ekranu z delikatnie zaznaczonym szczotkowaniem oraz połyskliwe zawiasy. To, że także spód obudowy jest metalowy, świadczy o tym, że w tym modelu HP nie ciął kosztów. Autor był wręcz zachwycony obudową Spectre 13 x360, co zdarza się bardzo rzadko.

Jednostka zasadnicza wykrzywia się tylko w niewielkim stopniu, nawet przy użyciu dużej siły. Również w przypadku pokrywy ekranu metal nadaje temu elementowi dużą sztywność. Jeśli jednak energicznie naciska się plecy ekranu, powstają zaburzenia w wyświetlanym obrazie.  

Kluczowym elementem konstrukcji Spectre 13 x360 jest możliwość obrócenia ekranu o 360 stopni tak, że z laptopa robi się tablet. Można też korzystać z komputera z inaczej ustawionym ekranem, w różnych trybach. Niestety ekran chybocze się po zmianie ustawienia długo i w dużym stopniu. Utrudnia to używanie tego urządzenia w postaci laptopa podczas jazdy pociągiem lub samochodem.

W celu dostania się do wnętrza obudowy należy odkręcić osiem śrubek Torx i zdjąć cały spód jednostki zasadniczej. Testowany egzemplarz został jednak wypożyczony ze sklepu i nie uzyskaliśmy zgody na jego rozbieranie. Zdjęcie podzespołów wewnętrznych zostało zamieszczone w recenzji na stronie notebookreview.com.       

Jak na laptop konwertowalny Spectre 13 x360 ma dość bogate wyposażanie w złącza zewnętrzne. Nie ma wprawdzie VGA i blokady Kensingtona, ale są trzy USB 3.0, HDMI i mini DisplayPort. Na dodatek konstruktorom udało się rozmieścić porty ergonomicznie. Drobne zastrzeżenia można mieć do pozycji czytnika kart pamięci i portu USB 3.0 na lewym boku, które znajdują się dość blisko przodu laptopa, ale to dlatego, że w tylnej części musiał się znaleźć wylot powietrza z układu chłodzenia. Jeżeli chodzi o LAN, w zestawie jest dołączony adapter pod USB.

Naturalnie klawiatura w laptopie tej wielkości nie ma oddzielnego bloku numerycznego, co jest pewnym minusem, ale dzięki temu jest dużo miejsca na takie klawisze jak Enter i odpowiednio duże odstępy między klawiszami. Skok klawiszy jest krótki, ale opór przy naciskaniu jest dość duży, a amortyzowanie jest konkretne. Klawisze są płaskie i nie są śliskie.

Niestety klawiatura ma pewien mankament. Jej podświetlenie jest mianowicie nierównomierne i nie da się go ściemnić. Kiedy jest włączone w ciągu dnia, bladoniebieskie światło sprawia, że oznaczenia klawiszy zlewają się ze srebrnymi klawiszami. 

Przy używaniu normalnej siły klawiatura nie ugina się. Podczas pisania klawiatura jest w miarę cicha. Trochę klekoczą tylko największe klawisze. 

Niezwykle szeroka płytka dotykowa w laptopach HP to HP Control Zone. Zrezygnowano z graficznego wyróżnienia stref przy prawej i lewej krawędzi znanego z modelu Spectre 13. Instrukcje, jak i w jakim celu korzystać z tych stref, można obejrzeć na animacjach zaszytych w sterowniku Synaptics. Generalnie chodzi o to, by odwzorować fizycznie paski przy krawędzi ekranu z systemu Windows 8. Jest to rozwiązanie o tyle przydatne, że pozwala unikać omyłkowych aktywacji specjalnych funkcji tego systemu podczas używania zasadniczej części płytki dotykowej. 

Gładka płytka ma dość dobre właściwości ślizgowe, ale tylko wtedy, kiedy użytkownik ma suche lub tylko lekko wilgotne palce. Spocone palce powodują, że kursor często zatrzymuje się w miejscu. Podczas użytkowania okazuje się, że duża powierzchnia jest myląca, gdyż po bokach płytka nie reaguje na dotyk. Obsługuje ona dotyk w maksymalnie czterech punktach jednocześnie. Gesty są rozpoznawane dość dobrze. Czasem tylko płytka nie radzi sobie ze zbyt szybkimi ruchami. Zastępcze przyciski, które znajdują się w dolnej części płytki, stawiają należycie dobrany opór, mają raczej krótki skok i reagują z wyraźnym klikiem. 

Z używaniem obsługującego dotyk 10-punktowy ekranu nie wiązały się żadne niedogodności.

HP Spectre 13 x360 robi dobre wrażenie nie tylko wyglądem i jakością obudowy. Pochwalić można też urządzenia wejścia i większość aspektów technicznych. Co prawda Turbo Boost nie działa optymalnie, a przy nierealistycznie dużym obciążeniu występuje nawet throttling CPU, ale programy o dużych wymaganiach sprzętowych będą działać na tym laptopie płynnie. HP Spectre 13 x360 pracuje dość cicho, a w newralgicznych obszarach jest chłodny. Docenić trzeba również wyposażenie w złącza zewnętrzne, relatywnie bogate jak na smukły laptop. Atutem jest także matryca zapewniająca ostry obraz i soczyste ale nie nienaturalne kolory. Ze względu na to, że jest to ekran dotykowy, jego powierzchnia jest błyszcząca. 

Rozwiązanie z ekranem odwracanym do tyłu nie jest może najbardziej eleganckim w laptopach konwertowalnych, ale jest ono najprostsze i najstabilniejsze. Modele z odczepianą częścią tabletową mają tę oczywistą przewagę, że niekoniecznie trzeba w ich przypadku dźwigać dodatkowo część z klawiaturą. Rozwiązanie z ekranem obracanym w poziomie jest zdaniem autora lepsze (gdyż ekran kładzie się na klawiaturze i klawiatura zostaje w środku, a nie na zewnątrz), ale zawias obrotowy bywa często rozwiązaniem bardziej podatnym na uszkodzenia mechaniczne.