Flex 15 nawiązuje wyglądem do innych współczesnych laptopów Lenovo. Jego obudowa jest dość smukła i ma kształt zwężającego się ku przodowi klina. Przeważają elementy z tworzywa sztucznego. Tylko pulpit roboczy jest aluminiowy. Dekiel i spód jednostki zasadniczej wydają się gumowane (przypominają fakturą wykończenie ThinkPadów). Poza szybą na ekranie wszystkie elementy są matowe. Dominuje kolor czarny, ale pulpit roboczy i wieko mają pomarańczowe obwódki. Wzornictwo nie jest zbyt krzykliwe i powinno odpowiadać nawet osobom preferującym spokojną stylistykę. Można też kupić wersję srebrno-czarną. 

Przód jednostki zasadniczej w okolicy gładzika uginał się trochę pod naciskiem. Naciskanie w tym miejscu sprawiało, że prawa tylna nóżka traciła kontakt z podłożem. Jak się okazało, testowany egzemplarz nie stał równo, jakby był krzywy. Lewa przednia nóżka wisiała w powietrzu. 

Lepiej wyglądała sztywność obudowy przy próbach wykrzywiania. Element aluminiowy stabilizuje jednostkę zasadniczą, tak że wykrzywia się ona w niewielkim stopniu. Pokrywa ekranu nie jest niestety tak sztywna. Nie tylko daje się wykrzywiać, ale i ugina się w niektórych miejscach pod naciskiem tak mocno, że powstają zaburzenia w wyświetlanym obrazie. 

Flex 15 nie posiada pokrywy serwisowej. By dostać się do środka obudowy, trzeba zdjąć cały spód jednostki zasadniczej. W tym celu należy odkręcić wszystkie śrubki na spodzie (dwie z nich są ukryte pod tylnymi nóżkami). Przy zdejmowaniu spodu trzeba uważać na plastikowe zaczepy. Otwieranie obudowy jest jednak łatwiejsze, niż w niektórych innych laptopach Lenovo. Przed przystąpieniem do tej operacji najlepiej zaznajomić się ze szczegółowymi opisami zawartymi w podręczniku użytkownika. 

Po zdjęciu spodu laptopa można stwierdzić obecność tylko jednego gniazda pamięci RAM (już zajętego). Wymiana dysku nie stanowiłaby problemu. Pasują tu modele formatu 2,5" o wysokości 7 mm. Jest też złącze dysku SSD typu M.2. Nie są z nim kompatybilne miniaturowe dyski pod mSATA. Jeśli chcielibyśmy wymontować wentylator w celu wyczyszczenia, da się to zrobić. 

Rozmieszczenie złączy zewnętrznych jest w porządku. Większość z nich znajduje się w tylnych częściach ścianek bocznych. Tylko port USB z lewej strony został umieszczony zbyt blisko przedniej krawędzi obudowy.

W Lenovo Flex 15 są stosowane niskonapięciowe procesory Intel Haswell. Opcjonalnym elementem wyposażenia jest dodatkowa karta grafiki GeForce GT 720M. Testowany model takiej nie posiadał. 

W testowanym egzemplarzu znalazł się procesor Pentium 3556U. Posiada on dwa fizyczne rdzenie. Maksymalna częstotliwość taktowania CPU wynosi 1,7 GHz. Nie ma funkcji Turbo Boost. Jako że to procesor typu ULV, jego TDP wynosi 15 W.

W testach Cinebench częstotliwość taktowania utrzymywała się cały czas na maksymalnym poziomie (1,7 GHz). W teście jednowątkowym wersji R11.5 omawiany laptop uzyskał 0,75 pkt. Acer E1-572 z Core i3-4010U osiągnął w tym teście 0,76 pkt. Z kolei w teście wielowątkowym tej samej aplikacji Flex 15 zdobył 1,45 pkt., a Acer - 1,87 pkt. (o 29% więcej). To dlatego, że procesor Core i3 z Acera posiada technologię Hyper-Threading (dzięki której może wykonywać obliczenia na czterech a nie na dwóch wątkach jednocześnie), a Pentium z omawianego laptopa jej nie ma.   

Układ grafiki zintegrowany z procesorem Pentium 3556U to HD Graphics. Posiada on 10 jednostek wykonawczych, a jego częstotliwość taktowania to 200-1000 MHz. Jego wydajność jest zbliżona do HD Graphics 4000 z procesorów Ivy Bridge. W testach aplikacji 3DMark 2013 wyniki Acera E1-572 z HD Graphics 4400 były średnio o 37% lepsze od rezultatów bohatera niniejszej recenzji. 

W mierzącym ogólną wydajność teście PCMark 7 Flex 15 uzyskał 2156 pkt. Acer E1-572 z procesorem Core i3-4010U, laptop również wyposażony w dysk twardy, zdobył 2385 pkt. (o 11% więcej od bohatera niniejszej recenzji).