W nowym modelu Lenovo widoczne są zmiany w stylistyce względem mogącego być uznanym za poprzednika modelu Y580. To udane połączenie siły drzemiącej w czarnym korpusie z ostrymi przetłoczeniami, zarazem nie tak ciężkim i krzykliwym, jak w typowych laptopach dla graczy od Asusa i MSI. Czerwone akcenty na pulpicie roboczym są subtelne (klawisze i maskownice głośników). Za efekciarskie i niezbyt praktyczne można uznać błyszczące ramki wokół ekranu i między klawiszami.

Zgodnie z obecnymi trendami wieko i pulpit roboczy są wykonane z aluminium. Czarny kolor, po dokładniejszym przyjrzeniu się, jest słabo odporny na zatłuszczenia. Spód laptopa jest dużą klapą z plastiku i dużym wlotem powietrza w centrum. By wymienić podzespoły czy przeczyścić chłodzenie, należy odkręcić sporo śrubek, ale nie jest to szczególnie trudne. Właśnie ta część Y500 jest jego słabszym punktem. Wydaje się, że nie powinna się tak uginać pod naciskiem.

Poza tym IdeaPada Y500 można uznać za dosyć solidnie wykonanego. Klapa dobrze chroni wyświetlacz. A odpowiednio dobrana siła zawiasów zapobiega chybotaniu się wyświetlacza, pozwalając jednocześnie na otworzenie laptopa jedną ręką.

Ważący 2,9 kg bohater testu jest niewiele cięższy od IdeaPada Y580. Zasilacz o mocy 170 W to już prawdziwa cegła o masie prawie 0,8 kg.

Rozmieszczenie złączy (bardzo podobne do tego z Y580) jest dalekie od optymalnego. Ruchy myszki pod prawą ręką mogą być ograniczone przez kable wpięte w gniazdo słuchawkowe czy USB. Większość złączy została ściśnięta po lewej stronie. Odstępy pomiędzy poszczególnymi portami są naprawdę niewielkie. Dobrym pomysłem jest przeniesienie przycisku służącego do odzyskiwania systemu z pulpitu na boczną ściankę. Liczba portów peryferyjnych jest skromna jak na laptop multimedialny. Niby nie można korzystać z rufy notebooka, a po bokach dużo miejsca zajmują wyloty powietrza z układu chłodzenia, ale przydałby się jeszcze jeden port USB lub DisplayPort . 

Najciekawszy jest jednak pomysł przejęcia z modeli biznesowych kieszeni UltraBay. W jedną zatokę można wsadzić bez narzędzi napęd DVD, chłodzenie, dysk albo swoiste novum - drugą kartę graficzną. Na test trafiła ta ostatnia opcja. Dopiero tuż przed końcem zeszłego roku producent rozpoczął na swojej stronie sprzedaż samych modułów.

Lenovo wymyśliło jedną z najlepszych klawiatur wyspowych na rynku. Masywne klawisze o soczystym skoku i dobrej amortyzacji mają klejącą się do dłoni, gumowatą powierzchnię i lekkie profilowanie. Jest też dwupoziomowe podświetlenie w kolorze czerwonym. Zmieniły się trochę funkcje dodatkowe klawiszy, bardziej dopasowane do Windows 8. Zabawnym drobiazgiem jest tu zmiana zarządzania połączeniami bezprzewodowymi na tryb samolotowy. Brakuje trochę klawisza do wyciszania dźwięku. W laptopie do gier wolałbym też wyodrębnione klawisze kierunkowe, choć - znając nawyki producentów - gdyby na takie się zdecydowano, zostałyby one zapewne pomniejszone.

Gładzik jest bardzo duży i ma dosyć miłą w dotyku powierzchnię. Działa stosunkowo precyzyjnie, ale oprogramowanie Elan nie pozwala za bardzo poszaleć z ustawieniami. Część gestów jest obsługiwana dosyć topornie. Zintegrowanie z płytką przycisków nie wyszło na dobre. Tafla dotykowa nie jest wystarczająco sztywna na dole, co utrudnia wyczucie klawiszy, które mają też średnio elegancki klik.

W IdeaPadzie Y500 zastosowano matrycę godną notebooka multimedialnego. Panel produkcji LG jest znany choćby z Lenovo Y580. Ma on rozdzielczość Full HD (1920 x 1080 pikseli), a pozostałe parametry też są ponadprzeciętne. Duża liczba pikseli na cal sprawia, że treści wyświetlane na ekranie są dosyć drobne i może nie dla każdego czytelne. Nie dziwi więc fakt, że domyślnie ustawione jest skalowanie ikonek i innych elementów pulpitu na 125%. W zamian użytkownik otrzymuje dużą przestrzeń roboczą.

Średnia podświetlenia matrycy dla dziewięciu sektorów osiągnęła powyżej 250 cd/m². Obraz jest więc jasny i da się korzystać z laptopa na dworze. W nasłonecznionych miejscach będzie jednak występował problem refleksów generowanych przez błyszczącą taflę ekranu i jego ramkę.

Podstawą zrównoważonego zestawu są: procesor Core i5, 6 GB pamięci operacyjnej i dysk twardy o pojemności 1000 GB. Gwoździem programu jest oczywiście obecność dwóch kart GeForce 650M w układzie SLI.

Zacznijmy jednak od opisu procesora. Intel Core i5-3210M to obecnie podstawowy model z serii i5 o standardowym napięciu. Legitymuje się bazowym taktowaniem 2,5 GHz i do 3,1 GHz w trybie Turbo Boost. Posiada 3 MB pamięci podręcznej Smart Cache i większość technologii implementowanych w jednostkach Intela przeznaczonych do laptopów. Choć ten dwurdzeniowy układ odstaje wydajnością od szybkich czterordzeniowych i7, jest od nich bardziej energooszczędny. Współczynnik TDP na poziomie 35 W oznacza również, że mniej się grzeje.

Rezultat uzyskany w wielowątkowym teście CineBench R11.5 (2,81 pkt.) potwierdza w pełni zadowalającą wydajność. Wyniki w tym i pozostałych benchmarkach dają i5-3210M około 20% przewagi nad i3 najnowszej generacji. Jeśli ktoś potrzebuje większego zapasu mocy pod wymagające zastosowania, ma do dyspozycji jeszcze IdeaPada Y500 z Core i7-2630QM.

W procesorze zintegrowany jest rdzeń graficzny Intel HD Graphics 4000, ale w związku z obecnością SLI nie działa technologia Optimus i nie jest on wykorzystywany.

Dwie karty we wnętrzu Y500 to wspomniane już układy GeForce GT 650M. Chip z rodziny Kepler jest taktowany z częstotliwością 790 MHz, posiada 384 jednostki CUDA i 2 GB pamięci GDDR5 na 128-bitowej szynie. Oczywiście w naszym przypadku występuje to podwójnie. Jak jednak powszechnie wiadomo, dołożenie drugiej karty nie przynosi wzrostu wydajności o 100%. Przyjrzyjmy się, jak dwie karty GeForce radzą sobie w programach testowych w porównaniu do jednej.

3DMark pokazuje ciekawą tendencję. Bo jeśli w wersji 06 różnica wynosi 18%, to w Vantage 36%, a w najnowszym 11 - już 55% na korzyść trybu SLI. To jednak wciąż daleko do wspomnianego 100-procentowego skalowania. Dlatego lepiej potraktować benchmarki orientacyjnie, a dokładniej przyjrzeć się grom.

Lenovo Y500 wypada też dobrze pod względem nagrzewania się. W teście bez obciążenia temperatura jego obudowy ledwie w kilku punktach przekroczyła minimalnie 30°C.

Korzystanie z gier czy testy symulujące maksymalne obciążenie przyczyniają się do wzrostu wskazań temperatury. W lewej części notebooka wyraźnie przekroczyła ona 40°C. Maksymalna osiągnięta wartość, 48,1°C, wystąpiła na niewielkim obszarze w okolicy wylotu powietrza z układu chłodzenia. Pod nadgarstkami temperatura wciąż była jednak po ponad godzinie obciążenia o kilkanaście stopni niższa. Prawa strona rozgrzewa się w okolice 40°C tylko wtedy, gdy potrzebne są obie grafiki. Moduł w zatoce UltraBay ma autonomiczne chłodzenie. Pozwala to na równomierne rozłożenie temperatur w obudowie nawet przy pełnym obciążeniu.

Temperatury podzespołów są utrzymywane w ryzach. W teście pełnego obciążenia procesor nie osiągnął granicy 90°C, a temperatura karty grafiki utrzymywała się poniżej 80°C. Temperatura HDD to maksymalnie 36°C.

Pojemność 72 Wh jest ponadstandardowa. Dzięki temu, pomimo dwóch kart graficznych i nieobecności Optimusa, udało się zapewnić przyzwoite czasy pracy na akumulatorze. Maksymalnie było to 5 godzin bez 11 minut (4:49 h). Podkręcenie jasności obrazu i wyłączenie trybu samolotowego poskutkowało skróceniem czasu dostępnego na przeglądanie internetu do 3 godzin i 33 minut. W teście obciążeniowym IdeaPad Y500 wytrzymał 1:41 h. Trzeba pamiętać, że karty Nvidii na zasilaniu z akumulatora przechodzą w tryb oszczędzania energii, a zarazem wyraźnie spada ich wydajność. Film DVD z podłączonego przez USB napędu był odtwarzany przez niecałe 2,5 godziny (dokładnie 2:22 h). 

Brak możliwości pracy na grafice Intela przekreśla szanse na dłuższe przebiegi. Jak widać, nie należy jednak się martwić, że Lenovo zgaśnie zaraz po odłączeniu zasilacza.

Czy skromny i elegancki Y500 może stać się godnym następcą Y580? Na pewno ma sporo atutów. Miły dla oka korpus skrywa dobrą matrycę, niezłe głośniki i wygodną klawiaturę. Czerwone podświetlenie tej ostatniej jest odważne. Szkoda, że zabrakło klawisza wyciszeniu dźwięku. 

Mniej udany jest panel dotykowy ze zintegrowanymi przyciskami. Oprócz tego można by oczekiwać bardziej wzmocnionego spodu jednostki zasadniczej. Zasilacz o dużej mocy jest ciężki, co boli w kontekście nieaktywnej technologii Optimus. 

Jest to związane z umieszczeniem w zatoce modułowej drugiej karty graficznej. Duet GeForce'ów GT 650M Nvidii potrafi pokazać temperament, choć technologia SLI nie jest pozbawiona wad. Cieszyć może dobra wydajność układu chłodzenia przy umiarkowanej hałaśliwości.

Tym, co może przekonać do dołożenia kilkuset złotych względem wspomnianego Y580, jest przede wszystkim kieszeń UltraBay. Być może nie powinno się wymieniać modułów kilka razy dziennie, ale rozwiązanie zapożyczone z klasy biznes rozszerza możliwości niewątpliwie udanej maszyny, jaką jest Lenovo IdeaPad Y500.