Często można się spotkać z opinią, że w dzisiejszych ThinkPadach zostało niewiele z jakości z czasów IBM. Szczerze mówiąc, nie mogliśmy narzekać na rozwiązania zastosowane w SL510, ThinkPadzie dla ubogich, choć bardzo chcieliśmy. Nastawialiśmy się na zjechanie po całości tego wyrobu thinkpadopodobnego. Tymczasem…
 
Gdzie ten pokazywany na YouTube’ie plastik giętki jak diabli? Dlaczego dekiel nie chce się uginać? A klawiatura – przecież miała być pływająca? Zgoda – akumulator lekko rusza się w swojej wnęce, ale w mniejszym stopniu niż w niektórych cieszących się uznaniem modelach z serii Latitude Della).

Ten nietypowy wstęp jest obliczony na uspokojenie Czytelnika - ThinkPad SL510 to nie tandeta. Z drugiej strony nie można popaść w drugą skrajność i wychwalać jakość wykonania. Niższy standard tej konstrukcji ujawnia się, kiedy podniesie się SL510 i cały ciężar tego laptopa zostanie przeniesiony na jedną rękę. Skrzypienie jest szczególnie mocne przy trzymaniu notebooka z lewej strony i odgłos ten jest niepokojący, gdyż sugeruje, że coś może tam za moment trachnąć. Kiedy laptop spoczywa na biurku, a użytkownik opiera dłonie na jego pulpicie, by pisać na klawiaturze czy używać pozostałych urządzeń sterujących, również można usłyszeć subtelne chrzęszczenie.

Solidnością wykazuje się pokrywa ekranu. Matowe (!; w SL500 było one połyskliwe, co zakrawało na świętokradztwo w oczach fana ThinkPadów) wieko ugina się tylko minimalnie. Naciskanie na brzegi ramki nie powoduje zaburzeń na poziomie matrycy. Co więcej, pokrywa ekranu wykrzywia się nieznacznie tylko kiedy podnosi się ją do pionu. Jest to pokrywa typu Clamshell, co implikuje szczelne zamknięcie. Na całym obwodzie nie widać szpary, przez którą coś mogłoby się dostać między klawiaturę a matrycę. Zawiasy są niewielkie, ale działają dobrze - ekran trzyma się na nich stabilnie. SL510 nie posiada zatrzasków ryglujących pokrywę i przywiera ona do pulpitu za sprawą magnesu w lewym dolnym rogu ramki. Po obróceniu laptopa nogami do góry, pokrywa odchodzi od powierzchni platformy roboczej na ok. 8 mm (odległość zmierzona przy przedniej krawędzi). Podniesienie klapy ułatwia wgłębienie w prawej części przedniej ścianki laptopa.

Zadowalająco sztywny jest spód SL510. Za niepokojąco delikatne uznaliśmy żeberka z kratki zasłaniającej wylot rozgrzanego powietrza. Napęd optyczny jest zamontowany poprawnie. Ma co prawda lekki luz i rusza się przy naduszaniu, ale jego obudowa nie skrzypi przy chwyceniu notebooka z prawej strony.

Ogólnie SL510 sprawia wrażenie profesjonalnego notebooka. Dla fana marki ThinkPad gładkie tworzywo na pulpicie zalatuje nieco tandetą, ale kiedy już się ono człowiekowi opatrzy, można się przyzwyczaić. Akurat w miejscu podparcia nadgarstków przydaje się mieć możliwość łatwego przesuwania dłoni. Co prawda po kontakcie dotykowym z tym materiałem zostają na nim ślady, ale nie są one tak rażące i nie budzą takiego niesmaku jak plamy na dominujących obecnie w laptopach połyskliwych powierzchniach lakierowanych. Matowe wykończenie elementów będących na widoku podczas korzystania z notebooka oznacza oczywiście brak męczących dla oczu odbić światła.

Nieco odpustowym akcentem są przyciski z pomarańczowymi diodami z lewej oraz same zielone diody na prawo od klawiatury. Ze względu na długość te kontrolki wydają się być nie na miejscu - pasowałyby natomiast do zabawki. Z drobiazgów o mniejszym znaczeniu: przycisk zmniejszania siły głosu wydawał skrzypiący odgłos, kiedy przesuwało się po nim palec.  

W ThinkPadzie SL500 korzystanie z portów wejścia/wyjścia było utrudnione za sprawą kształtu obudowy. W SL510 wygląda to podobnie, gdyż i w tym modelu gniazda są z obu stron schowane w dość głębokiej niszy pod grubą półką stanowiącą boczną krawędź pulpitu roboczego. By podłączyć urządzenie zewnętrzne, należy się bardziej niż przypadku notebooka o płaskich ściankach bocznych schylić lub bardziej unieść bok laptopa, żeby zorientować się, gdzie trzeba trafić z wtykiem. Jako taką orientację dają symboliczne oznaczenia na pulpicie roboczym, ale na przykład wyjście D-SUB nie jest oznaczone.

W serii ThinkPad SL510 występują modele z matrycą matową lub błyszczącą. Na testy trafił do nas egzemplarz z ekranem drugiego typu.  
 
Matryca produkcji LG Display ma przekątną 15,6" i rozdzielczość 1366x768 pikseli. Oceniając jej walory użytkowe, wypada stwierdzić, że wypada ona nieco lepiej od przeciętnej, przynajmniej w kategorii tanich notebooków do zastosowań biurowych.
 
Przeprowadzone pomiary wykazały relatywnie wysoką siłę podświetlenia (wykorzystano tu technologię LED). Średnia luminancja maksymalna wyniosła 193 cd/m². Ekran jest równomiernie podświetlony, o czym świadczy wysoki wskaźnik rozświetlenia (83%).

ThinkPad SL510 pojawił się na rynku jeszcze przed premierą kolejnej platformy technologicznej Intela, toteż podobnie jak w starszym SL500 wykorzystano w nim chipset GM45 Express. Najważniejsza różnica, jeżeli chodzi o podzespoły, to zastosowanie pamięci RAM DDR3 w miejsce DDR2.
 
Na naszym rynku dostępne są obecnie (XI '09) modele z trzema procesorami Intela: T3000 (Celeron Dual-Core), T5870 (Core 2 Duo na rdzeniu Merom) i T6670 (Core 2 Duo na rdzeniu Penryn). W testowanym modelu zamontowano ten drugi. Co ciekawe, jest on wolniejszy od nowocześniejszego technologicznie dwurdzeniowego Celerona oraz sporo mniej wydajny od wspomnianego T6670.
 
T5870 jest taktowany zegarem 2 GHz, posiada 2 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu (L2C) i korzysta z magistrali 800 MHz. Jego osiągi nie są wygórowane, ale do zadań biurowych nada się bardzo dobrze.
 
Kwestia karty graficznej jest o tyle istotna, że kupując SL510 można trafić na jeden z dwóch wariantów IGP (układu zintegrowanego z chipsetem) Intela. W modelu z procesorem T3000 będzie to GMA X4500M (GL40), natomiast w pozostałych - GMA X4500MHD (GM45). Ta pierwsza jest nieco mniej wydajna i nie wspiera odtwarzania materiału wideo wysokiej rozdzielczości (a także wyjścia HDMI).
 
Dysk twardy Seagate (250 GB, 5400 obr/min) zapewnia może nie optymalne (biorąc pod uwagę czas dostępu 19 ms w teście HD Tune) ale niezłe osiągi. 

Hałas

Trzeba przyznać, że ThinkPad SL510 jest cichym laptopem. Wentylator jest ledwo słyszalny podczas normalnej pracy. Wydaje nikły, metaliczny odgłos, który absolutnie nie jest uciążliwy. Przy lekkiej pracy biurowej szum nie występuje (wentylator wchodzi na wysokie obroty raz na pół godziny). Dużo donośniejszy jest szelest dysku twardego, wskutek czego użytkownik może być z niego niezadowolony.
 
Przy dużym obciążeniu szum powodowany przez wentylację osiąga natężenie 35,5 dB. Jest zatem umiarkowany.
 
Napęd optyczny wydaje z siebie dość intensywny gwizd i może nim irytować użytkownika.

Ciepło

W testowanej konfiguracji SL510 zastosowano podzespoły wydzielające niewiele ciepła, ale też układ chłodzenia tego notebooka działa efektywnie mimo swojej neutralności dla otoczenia.

Zarówno przy pracy typowo biurowej jak i dużym obciążeniu mocy obliczeniowych komputera jego obudowa pozostaje wręcz chłodna. Odnotowane po trzygodzinnym, wymagającym teście wartości temperatur okazały się niskie - maksimum na spodzie wyniosło 35°C, a na powierzchni pulpitu roboczego - zaledwie 30,5°C.