Obudowa omawianego laptopa jest tożsama z obudową ThinkPada T540p. Niektóre jej części są zrobione z tworzywa wzmocnionego włóknem węglowym, a w jednostce zasadniczej znajduje się magnezowy stelaż [obecnie w Tabooku można przeczytać, że obudowa W540 jest wykonana z plastiku wzmocnionego włóknem szklanym - przyp. tłum]. W porównaniu z W530 zmienił się nieco kolor obudowy - ta W540 jest nieco bardziej szara. Powierzchnie obudowy są trochę chropowate i miłe w dotyku. Nie brudzą się tak, jak obudowa starszego modelu. 

Sztywność obudowy jest generalnie niezła, ale konstrukcja ma słabe punkty nad napędem optycznym i wnęką akumulatora. Tworzywo daje się tam łatwo uginać. Na powierzchni pulpitu roboczego uginaniu się towarzyszy ciche trzeszczenie. Pokrywę ekranu da się wykrzywić przy użyciu niewielkiej siły. Robi ona jednak wrażenie solidnej. Przeciwdziała zaburzeniom w wyświetlanym obrazie, które mogłyby powstawać wskutek nacisku na dekiel. 

Metalowe zawiasy dobrze utrzymują ekran w nadanej mu pozycji. Chybotanie się ekranu po zmianie jego ustawienia jest krótkotrwałe. ThinkPad W540 wypada jednak pod tym względem gorzej od wzorowego w tym aspekcie HP ZBooka 15.

Jakość wykonania można generalnie uznać za niezłą, ale od laptopa tej klasy można by oczekiwać zdecydowanie więcej. Lewy bok okazał się nierówno spasowany. Z tyłu jednostki zasadniczej spód i pulpit roboczy były nierówno połączone. Szufladka napędu optycznego z przodu kończyła się równo z obudową, z tyłu natomiast była nieco wciśnięta w obudowę. 

Na tle konkurencyjnych modeli W540 wypada pozytywnie pod względem masy. Waży 2,48 kg, o około 200 g mniej od Toshiby W50 i o około 900 g mniej od HP ZBooka 15 z matrycą DreamColor.

Wszystkie cztery gniazda pamięci RAM (wersje z procesorami dwurdzeniowymi mają tylko dwa gniazda tej pamięci) znajdują się za spodnią pokrywą serwisową. W przypadku chęci dołożenia pamięci operacyjnej nie trzeba więc domontować klawiatury. Zmieniono zatokę dysku SATA. Zrezygnowano z gumowych elementów na krawędziach bocznych i zastosowano tylko cienką ramkę. Bez tej ramki nie można ustabilizować żadnego dysku. To samo tyczy się kieszeni Ultrabay - tutaj też potrzebna jest wspomniana ramka. By wymontować napędy optyczny, trzeba zdjąć pokrywę serwisową, pod którą znajduje się trzymająca napęd optyczny śrubka.

By dostać się do wentylatora, należy zdemontować cały spód laptopa. 

Z omawianym modelem nie są kompatybilne stacje dokujące, adaptery pod Ultrabay i zasilacze pasujące do poprzednika. 

Testowany egzemplarz posiadał dwa gniazda M.2 pod dyski SSD, moduły WLAN i WWAN. Problem w tym, że pasują do nich tylko karty o długości 42 mm (popularniejsze są dłuższe moduły, 80-milimetrowe). 

Wyposażenie w złącza zewnętrzne jest solidne, ale stacji roboczej są stawiane duże wymagania pod tym względem, więc można stwierdzić, że zapewniony jest tylko podstawowy zestaw portów. ThinkPad W540 nie posiada takich starszych złączy jak FireWire, eSATA, gniazdko modemowe, port szeregowy. Nie ma możliwości wykorzystania kart rozszerzeń ExpressCard/54. Użytkownik ma natomiast do dyspozycji gniazdo kart ExpressCard/34. Na wyposażeniu omawianego laptopa są także wyjście VGA, Thunderbolt, dwa porty USB 2.0, dwa USB 3.0 i czytnik kart pamięci. Na spodzie obudowy znajduje się port dokowania. 

Na lewej ściance bocznej złącza są skupione bardzo blisko siebie. Podłączane wtyczki i urządzenia zewnętrzne mogą uniemożliwiać wykorzystanie sąsiednich portów. Na prawej ściance bocznej porty USB są rozstawione w dużej odległości od siebie. Na pochwałę zasługuje też gniazdo LAN na tylnej ściance.

Lenovo oferuje do modelu ThinkPad W540 kilka różnych procesorów, w tym Core i7-4930MX. W laptopie tym są dostępne dwie różne karty grafiki, a mianowicie Quadro K1100M i K2100M. Fabryczne konfiguracje różnią się także wielkością pamięci RAM i pojemnością pamięci dyskowej. Testowany egzemplarz był wyposażony w procesor Core i7-4700MQ, kartę grafiki Quadro K1100M, 4 GB pamięci RAM i dysk o pojemności 1 TB.

Procesor i7-4700MQ posiada cztery fizyczne rdzenie, ale dzięki technologii Hyper-Threading (i czterem dodatkowym rdzeniom wirtualnym) ma możliwość wykonywania obliczeń na ośmiu wątkach jednocześnie. Jego maksymalne taktowanie to 3,4 GHz (dla jednego rdzenia). 

Wyniki testów wydajności CPU uzyskane w przypadku W540 kształtują się na poziomie właściwym dla tego procesora (i7-4700MQ). W testach Cinebench R10 omawiany model zdobył 6281 pkt. (renderowanie jednowątkowe) i 23677 pkt. (renderowanie wielowątkowe). W teście konwersji pliku MP3 w iTunes ThinkPad W540 osiągnął prędkość 52,7x, czyli identyczną, jak HP ZBook 15 z tym samym procesorem, nieco gorszą od Toshiby W50 z Core i7-4800MQ (56,9x), a trochę lepszą od prędkości Della M3800 z Core i7-4702HQ (50,1x). W testach konwertowania filmów w aplikacji MediaEspresso rezultaty ThinkPada w próbach z użyciem CPU były zbliżone do osiągnięć Toshiby W50 z i7-4800MQ. Nawet HP ZBook 17 z i7-4900MQ nie okazał się dużo szybszy. 

Na zasilaniu akumulatorowym wyniki testów wydajnościowych CPU były dużo gorsze, niż na zasilaniu z sieci. Na ustawieniach fabrycznych wynik testu wielowątkowego Cinebench R11.5 spadł z 6,71 do 3,96 pkt. Po dokonaniu pewnej zmiany w BIOS-ie (aktywowaniu maksymalnej wydajności na zasilaniu z akumulatora) udało się osiągnąć 5,09 pkt.

Nvidia Quadro K1100M to odpowiednik karty GeForce GT 730M w kategorii profesjonalnych rozwiązań graficznych. Jest to karta nieco zmodyfikowana, wykorzystuje specjalne sterowniki i ma inny VBIOS. Przewaga nad "cywilną" wersją uwidocznia się głównie w aplikacjach wykorzystujących OpenGL. 

Wydajność laptopów w aplikacjach CAD sprawdzamy przy wykorzystaniu narzędzia SPECviewperf 11. ThinkPad W540 osiągnął w testach tego programu wyniki zbliżone do rezultatów wyposażonego w tę samą kartę grafiki (Quadro K1100M) Della M3800. W większości testów Toshiba W50 z Quadro K2100M okazała się o kilkanaście do kilkudziesięciu procent lepsza. Z kolei HP ZBook 15 z Quadro K610M zazwyczaj wypadał gorzej od bohatera niniejszej recenzji, ale różnice między nimi były niewielkie. 

W innych testach syntetycznych mierzących wydajność GPU karta Quadro K1100M zapewniła wyniki zbliżone do osiągnięć laptopów z kartą GeForce GT 740M. W teście 3DMark 11 ThinkPad W540 uzyskał 1921 pkt., a w teście OpenGL aplikacji Cinebench R11.5 - 43,68 kl/s. 

W testach OpenCL karty Nvidii wypadają gorzej od rozwiązań AMD. Z tego powodu w większości z nich ThinkPad W540 poradził sobie znacznie gorzej od laptopa HP ZBook 14 z kartą grafiki AMD FirePro M4100. Szczególnie duże różnice wystąpiły w testach aplikacji BasemarkCL.

ThinkPad W540 to na pewno ciekawa przenośna stacja robocza. Imponuje tym, że w modelu tym połączono lekką obudowę, dobrą wydajność i matrycę o bardzo wysokiej rozdzielczości i niezłych parametrach. Kultura pracy jest zaś zadowalająca. Pochwalić można też klawiaturę oraz wyposażenie w złącza. 

Omawiany model nie jest jednak pozbawiony wad. Niezadowalające spasowanie, haczące klawisze klawiatury i zintegrowane przyciski w płytce dotykowej są uciążliwe podczas codziennego używania laptopa. Do wad trzeba też zaliczyć ograniczenia w możliwości rozszerzenia pamięci dyskowej. Jakby tego było mało, Lenovo wbiło sobie samobója poprzez wymianę prawie całego oprzyrządowania towarzyszącego. Z W540 nie będą kompatybilne między innymi zasilacze i stacje dokującej do starszych modeli.