Jednostka zasadnicza ThinkPada X220T przypomina w pewnym stopniu X220. Omawiany model jest jednak znacznie większy, bo jego wymiary to 303 x 255 mm (łącznie z akumulatorem). W szczegółach różnią się dość znacznie. Najbardziej oczywistą różnicą jest centralny, umożliwiający obracanie ekranu zawias w X220T. Z tego powodu akumulator musi mieć specyficzny kształt; dlatego też baterie z X220T nie są kompatybilne z modelem X220. 

Zawias ekranu robi dobre wrażenie pod względem solidności i prezentuje się pod tym względem lepiej, niż zawias w HP 2740p. Maksymalny kąt otwarcia nie bardzo współgra z wystającym poza obrys obudowy akumulatorem, gdyż przy największym możliwym wychyleniu ekran opiera się na baterii. Przy obracaniu wtedy ekranu może się rysować pokrywa. Trzeba więc pamiętać podnieść trochę ekran przy jego obracaniu. 

Matryca ma przekątną 12,5", taką samą, jak w modelu X220. Ekran jest jednak inaczej zamontowany i pod ramką zostało miejsce na elementy sterujące. W efekcie matryca wydaje się dość mała w stosunku do potężnej obudowy ekranu i nie wygląda tak elegancko i lekko, jak w HP 2740p.

Laptopy z obracanym ekranem są generalnie cięższe od modeli o tej samej przekątnej ekranu. X220T waży 1920 g, tj. o prawie 400 g więcej, niż X220. To dużo. Dobrze przynajmniej, że nie zawsze trzeba zabierać ze sobą zasilacz, bo akumulator pozwala na długą pracę na zasilaniu wewnętrznym. 

Gładzik kończy się przed krawędzią jednostki zasadniczej, a nie jest wyciągnięty na nią, jak to jest w X220. Między zatoką dysku a gniazdem blokady Kensingtona znajduje się magazynek na rysik. Czerwony grzybek w obrębie klawiatury potwierdza, że mamy do czynienia z laptopem ThinkPad. 

Sztywność obudowy jest zasadniczo dobra, ale gorzej wygląda w okolicy gniazda ExpressCard, pod łatwo uginającym się obszarem oparcia lewej dłoni (podobnie jak w X220). Akumulator po zamontowaniu nie jest tak stabilny, jak w X220. Spód jednostki zasadniczej jest bardzo sztywny. Brak gumowych nóżek z prawej strony podbudowy jest niekorzystny, gdyż pozbawiony akumulatora laptop przechyla się na twardym podłożu. 

Rozmieszczenie złączy nie różni się od tego z modelu X220. Port LAN również jest położony bardzo niedogodnie (blisko przodu laptopa), a niektóre karty rozszerzeń pod ExpressCard mogą blokować lub poważnie utrudniać dostęp do portu USB znajdującego się poniżej. W wersjach X220t z procesorem Core i7 nie ma portu USB 3.0. W porównaniu z konkurentami wyposażenie w porty jest dość ubogie. HP 2760p oferuje dodatkowo FireWire, Dell XT3 - eSATA, a Fujitsu T901 - jako jedyny ma USB 3.0.

Możliwości X220T mogą być rozbudowywane przez gniazdo ExpressCard, gniazdo mSATA (na dysk SSD) lub stację dokującą UltraBase Series 3.

Sterowanie dotykowe

Przyciski pod ramką ekranu służą do sterowania urządzeniem w trybie tabletu. Są to wyłącznik, przycisk wywołujący okno administracji (w zastępstwie kombinacji Ctrl+Alt+Del) i guzik zmieniający orientację obrazu. Przy prawej krawędzi obudowy ekranu znajduje się czytnik linii papilarnych, a więc zawsze jest do niego dostęp. 

Są dwa typy matryc do ThinkPada X220T. Pierwsza, taka jak w testowanym egzemplarzu, reaguje na dotyk palcem lub rysikiem. Druga, ze szkłem Gorilla Glass, rozpoznaje tylko rysik. 

Obsługa rysikiem działa podobnie, jak w HP 2740p, Fujitsu T580 i Dellu XT2. Różnice między punktem przyłożenia rysika a punktem reakcji na ekranie mieszczą się w zakresie 0-1 mm. Jak zwykle trzeba się pogodzić z gorszą precyzją przy krawędziach matrycy. W przypadku HP 2740p niedokładność przy brzegu sięgała 2 mm (rysik Wacom), a w Fujitsu T580 i Dellu XT2 nie zwiększała się ona i, tak jak na pozostałym obszarze ekranu, wynosiła około 1 mm (w obu przypadkach rysik N-Trig). Lenovo X220T posiada rysik Wacom i występuje w nim ten sam problem, co w HP 2740p. Odchylenie (po stosownej kalibracji) wynosiło do 2 mm przy krawędziach ekranu (na szerokości około 1,5 cm). Nie ma to jednak większego znaczenia praktycznego. Efekt ten może być neutralizowany częściowo lub całkowicie przez powiększanie lub przesuwanie obiektów tudzież przez trzymanie rysika prostopadle do powierzchni ekranu. Niemniej jednak trzeba się liczyć z pogorszeniem płynności pracy.

Zamykanie okien (krzyżykiem) i wybieranie małych ikon na paskach narzędziowych przy krawędziach ekranu wymaga większej staranności, ale działa to całkiem nieźle, kiedy się już przyzwyczaimy; tj. o ile będziemy się kierować pozycją znacznika na ekranie a nie pozycją rysika. Autor pobawił się trochę aplikacjami ArtRage i Photoshop Elements, uzyskując po pewnym czasie zadowalające efekty. Na środku ekranu możliwa jest wygodna praca. Udaje się precyzyjnie wybierać obiekty, możliwe jest przycinanie obiektów na powiększeniu oraz da się także rysować. By precyzyjnie kontynuować rysowanie cienkiej linii po oderwaniu ręki, trzeba często powiększać, by znaleźć właściwy punkt do wznowienia rysowania. W porównaniu z zewnętrznymi tabletami graficznymi pozytywne jest to, że można pracować bezpośrednio na obiekcie. 

Mechanizm rozpoznawania pisma odręcznego w Windows 7 jest inteligentny (potrafi się uczyć) i po pewnym czasie działa dobrze. Autor nie stwierdził występowania niepożądanych kresek i innych znaków, które pojawiały się przy rozpoznawaniu pisma w Dellu XT2. 

Zazwyczaj reagowanie na dotyk było wyłączane, kiedy zbliżyło się rysik na określoną odległość od ekranu. System ten nie działa jednak zawsze tak, jak powinien, i mocno irytujące jest, kiedy otwierają się narzędzia ThinkVantage lub wyskakuje inne okienko po dotknięciu niechcący palcem powierzchni ekranu. Jest wiele opcji ustawień pozwalających zmodyfikować czułość lub wyłączyć konkretne funkcje, ale są one niestety porozdzielane na różne narzędzia. 

Dokładność pracy palcami zależy oczywiście od sprawności manualnej samego użytkownika. Podczas korzystania z rysika wystarczy domyślna systemowa wielkość tekstu i innych elementów, ale przy obsłudze palcami wiele osób zdecyduje się pewnie na ustawienie na 125%. Chętnie używa się obsługi palcem do otwierania katalogów, przeglądania zdjęć itp. Początkujący będą musieli poświecić trochę czasu na opanowanie odpowiednich gestów, by wychodziło to odpowiednio płynnie.

Testowany egzemplarz X220T miał na wyposażeniu podstawowy wariant z obsługą dotyku wielopunktowego. Jest to matryca o powierzchni pośredniej między matową a błyszczącą, a więc półmatowa. W zależności od warunków oświetleniowych na ekranie mogą pojawiać się niewyraźne zarysy odbijającego się otoczenia, ale bez porównania słabsze, niż na ekranie błyszczącym. W pomieszczeniach nie ma problemu z uzyskaniem poprawnego obrazu, ale nie zawsze wystarcza ergonomiczny poziom luminancji, czyli około 140-160 cd/m². Przy użyciu tegoż mogą bowiem przeszkadzać wspomniane niewyraźne odbicia. Maksymalna luminancja to średnio 244 cd/m² i 256 cd/m² w najjaśniejszym obszarze ekranu. Przy takiej intensywności podświetlenia refleksy zostają zneutralizowane. Warto jednak odnotować, że to poziom niższy, niż deklarowany przez producenta (300 cd/m²).

Obraz wydaje się homogeniczny na jednobarwnych planszach; pomiary wykazały 91% równomierności podświetlenia.